Βακχείου του Απολλωνιαδίτου. Αθήνα 13-11-2012
Επιγραμματικά: Για να τελειώνουμε με τους ειδωλολάτρες χριστιανούς. Είναι ειδωλολάτρες γιατί, έναν άνθρωπο τον Ιησού τον ταύτισαν ομοούσιο με τον "Θεό" την Άρρητο Αρχή,αυθαίρετα, δογματικά, το οποίο και αποτελεί βαρυτάτην ύβρην κατά της Αρρήτου Αρχής, σε αντιπερισπασμό με τον Ύπατο θεό ΔΙΑ και γιατί αυτόν τους επέβαλαν οι Παγκόσμιοι Πνευματικοί Νταβατζήδες της εποχής τους. Αν αυτός είναι θεός, τότε είναι θεοί και όλοι οι άνθρωποι και μάλιστα πολλοί, κατά πολύ ανώτεροι από αυτόν, διότι επιτελέσανε πολύ ανώτερα επιτεύγματα από ότι ο κύριος αυτός. Ένας θεός δεν έχει ανθρώπινη υπόσταση ούτε πεθαίνει για να αναστηθεί ούτε δύναται να επιτελέσει επιτεύγματα παραβαίνοντας τους νόμους επί των οποίων εφορεύει και ακολουθεί. Αν δώσουν τον ορισμό του θεού, του θανάτου και της ανάστασης τότε αποδεικνύεται ότι ο Ιησούς μόνον πέθανε, δεν αναστήθηκε και ούτε υπήρξε ή είναι θεός. Ο χρόνος δεν επιστρέφει πίσω σύμφωνα με την θεωρία της σχετικότητος, μόνον επιβραδύνεται ή επιταχύνεται. Δεν αντιστρέφεται ο χρόνος στον κόσμο που βιώνουμε.
Η ανθρώπινη θέωση δεν συνεπάγεται ταύτιση του ανθρώπου με θεό. Οι Έλληνες θεοί υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Έχουν οντολογική αξία, είναι πραγματικοί και ταυτίζονται με τις δυνάμεις, νόμους και τα πεδία που συγκροτούν, δομούν και ελέγχουν την λειτουργία του Σύμπαντος και του Κόσμου όλου. Τα ονόματά τους, τα έδωσαν οι Έλληνες από την Ελληνική Ιστορία. Αλλά οι Παγκόσμιοι Πνευματικοί Νταβατζήδες σε αντιπερισπασμό προς τις θείες δυνάμεις των Ελλήνων θεών, απεφάσισαν να κάνουν θεό έναν άνθρωπο και αφού τον πέθαναν μετά υποτίθεται ότι τον ανέστησαν. Το άκρον άοτον της τρικυμίας εν τω κρανίω των Παγκόσμιων Πνευματικών Νταβατζήδων και των αμνοεριφίων τους. Πετάξετε στον Καιάδα όλους τους εννοιολογικούς παραχαράκτες.
Και συνεχίζουμε. Η Πυθία έδινε μεταφυσικές απαντήσεις σε ερωτήματα για τα μέλλοντα να συμβούν γεγονότα. Και ήταν οι προβλέψεις της τόσο αληθείς, που την συμβουλευότανε Βασιλείς με πλούσια δώρα από όλο τον κόσμο. Σε αντιπερισπασμό οι ως άνω γνωστοί Παγκόσμιοι Πνευματικοί Νταβατζήδες και τα αμνοερίφιά τους αποφασίσανε να κατασκευάσουν τους "προφήτες". Αυτοί ήταν άνθρωποι αμόρφωτοι που συντάσανε προφητείες δοτές, αυτοεκπληρούμενες, και χωρίς χρονικό προσδιορισμό. Δηλαδή "προβλέψεις" που συμβαίνουν συχνά και με διφορούμενα νοήματα. Ουδείς ειδικός, φιλόσοφος, ή μορφωμένος τις έλαβε ποτέ σοβαρά υπόψη του, διότι επρόκειτο για αυτοεκπληρούμενες ανοησίες, γραμμένες οι περισσότερες εκ των υστέρων μετά τα υποτιθέμενα γεγονότα.
Νομίζετε ότι αυθαιρετούμε και ψευδόμαστε; Ιδού μερικά ελάχιστα παραδείγματα.
Προφήτης Ζαχαρίας Θ’ 13-15: Και εξεγερώ τα τέκνα σου, Σιών, επί τα τέκνα των Ελλήνων και ψηλαφήσω σε ως ρομφαίαν μαχητού, … Κύριος παντοκράτωρ υπερασπιεί αυτούς και καταναλώσουσιν αυτούς και καταχώσουσιν εν λίθοις σφενδόνης και εκπίονται αυτούς ως οίνον και πλήσουσιν ως φιάλας θυσιαστήριον.
Προφήτης Ιεζεκιήλ ΚΕ 16-17: Δια τούτο τάδε λέγει Κύριος, ιδού εγώ εκτείνω την χείρα μου επί τους αλλοφύλους και εξολοθρεύσω Κρήτας και απολώ τους καταλοίπους την παραλίαν, και ποιήσω εν αυτοίς εκδικήσεις μεγάλας, και επιγνώσονται διότι εγώ ο Κύριος εν τω δούναι την εκδίκησίν μου επ΄αυτούς.
Προφήτης Σοφονίας Β 5-7: Ουαί οι κατοικούντες το σχοίνισμα της θαλάσσης, πάροικοι Κρητών, λόγος Κυριού εφ΄υμάς, Χαναάν γη αλλοφύλων, και απολώ υμάς εκ κατοικίας, και έσται Κρήτη νομή ποιμνίων και μάνδρα προβάτων.
Προφήτης Ησαΐας Θ 11-12: Και ράξει ο Θεός τους επανισταμένους επί όρος Σιών επ΄αυτούς και τους εχθρούς αυτών διασκεδάσει, Συρίαν αφ΄ηλίου ανατολών και τους Έλληνας αφ΄ ηλίου δυσμών, τους κατεσθίοντας τον Ισραήλ όλω τω στόματι.
Προφήτης Ωσηέ Δ 14: Και ου μη επισκέψωμαι επί τας θυγατέρας υμών, όταν πορνεύσωσι, και επί τας νύμφας υμών, όταν μοιχεύσωσιν, ότι αυτοί μετά των πορνών συνεφύροντο και μετά των τετελεσμένων έθυον, και ο λαός ο συνίων συνεπλέκετο μετά πόρνης.
Προφήτης Ωσηέ Θ 14: δος αυτοίς, Κύριε, τι δώσεις αυτοίς; δος αυτοίς μήτραν ατεκνούσαν και μαστούς ξηρούς.
Προφήτης Ιεζεκιήλ Λ 5: Πέρσαι και Κρήτες και Λυδοί και Λύβυες και πάντες οι επίμεικτοι και των υιών της διαθήκης μου μάχαιρα πεσούνται εν' αυτή...
Βακχείου του Απολλωνιαδίτου. Αθήνα 13-11-2012
Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας Ενότητες: Δογματικά θέματα και Ιστορικά θέματα
Το συνοδικό και ιεραρχικό πολίτευμα της Εκκλησίας ως χάρισμα // Από πού πηγάζει το κύρος των Συνόδων; // Προτεσταντική παραπληροφόρηση για την 3η Οικουμενική Σύνοδο
Οι 9 Οικουμενικές Σύνοδοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Οι Χριστιανοί έχουμε διαφόρων ειδών Συνόδους. Έχουμε τις Αποστολικές, τις Οικουμενικές, τις Τοπικές και τις Πανορθόδοξες. Όλες αυτές έχουν την ίδια εγκυρότητα, αρκεί να τις αναγνωρίσει το Σώμα της Εκκλησίας ως έγκυρες. Στο άρθρο αυτό, θα κάνουμε μια γνωριμία με τις Οικουμενικές Συνόδους της Εκκλησίας.
Η Εκκλησία του Χριστού εκφράζεται Συνοδικά. Από την αρχή ως σήμερα. Αλλά από τη στιγμή που το Ρωμαϊκό κράτος αγκάλιασε την Εκκλησία, και οι Συνοδικοί της όροι έγιναν νόμοι του κράτους, απέκτησε νόημα η έννοια: "Οικουμενική Σύνοδος".
Οικουμενική Σύνοδος, είναι εκείνη που:
1. Συγκλήθηκε από Αυτοκράτορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με οικουμενική (παν-Ρωμαϊκή) εμβέλεια, αλλά φυσικά και πανχριστιανική.
2. Οι αποφάσεις της έγιναν αποδεκτές από ολόκληρη την ανά τον κόσμο Ορθόδοξη Εκκλησία, διαχρονικά.
3. Αποφάσεις της διατυπώθηκαν από Θεούμενο.
4. Οι αποφάσεις της υπεγράφησαν από τα Ρωμαϊκά Πατριαρχεία.
5. Ασχολήθηκε με σημαντικά Θεολογικά ζητήματα.
Στη συνέχεια, θα κάνουμε μια περιληπτική γνωριμία με τις Οικουμενικές Συνόδους της Εκκλησίας, αφήνοντας αναλυτικότερες περιγραφές για άλλα ειδικότερα άρθρα.
1η Οικουμενική Σύνοδος: 325 μ.Χ. Νίκαια της Βιθυνίας. Συνεκλήθη από τον Μέγα Κωνσταντίνο. Έλαβαν μέρος 318 επίσκοποι. Ασχολήθηκε με τη βλασφημία του Αρείου ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού είναι κτίσμα και όχι ομοούσιος του Πατρός. Κανόνισε και την ημερομηνία του εορτασμού του Πάσχα. Τότε άρχισε να γράφεται το Σύμβολο της Πίστης.
2η Οικουμενική Σύνοδος: 381 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη. Συνεκλήθη από τον Μέγα Θεοδόσιο. Έλαβαν μέρος 150 Ορθόδοξοι επίσκοποι και 36 Μακεδονιανοί. Προήδρευσε ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. Καταδίκασε και πάλι τον Άρειο, και την αίρεση του Μακεδονίου, ο οποίος δίδασκε ότι το Άγιο Πνεύμα είναι κτίσμα του Θεού, γι’ αυτό και ονομάστηκε “πνευματομάχος”.
3η Οικουμενική Συνόδος: 431 μ.Χ. Έφεσος. Συνεκλήθη από τον Θεοδόσιο τον Β΄. Δογμάτισε κατά του Νεστοριανισμού, στο Ναό της βασιλικής της Παναγίας με 200 επισκόπους. Καταδίκασε τον Νεστόριο επίσκοπο Κωνστ/πολης, και δογμάτισε ότι μπορεί η Παναγία να ονομάζεται και Θεοτόκος.
4η Οικουμενική Σύνοδος: 451 μ.Χ. Χαλκηδόνα της Μ. Ασίας με 630 επισκόπους. Συνεκλήθη από τον αυτοκράτορα Μαρκιανό και την αυτοκράτειρα Πουλχερία. Εκεί καταδικάστηκε ο Μονοφυσιτισμός.
5η Οικουμενική Σύνοδος: 5 Μαϊου ως 21 Ιουνίου του 553 μ.Χ., με 165 πατέρες. Συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό και την αυτοκράτειρα Θεοδώρα. Καταδίκασε τον Ωριγενισμό, τον Νεστοριανισμό, κλπ αιρέσεις.
6η Οικουμενική Σύνοδος: 680 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη. Συνεκλήθη από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Πωγωνάτο. Παραβρέθηκαν από 150 – 289 επίσκοποι. Καταδίκασε την αίρεση του Μονοθελητισμού. Η Σύνοδος αυτή διατύπωσε ότι ο Χριστός έχει και Θεία και ανθρώπινη θέληση, η οποία υποτάσσεται στη Θεία.
Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος: 691 μ.Χ. Κωνσταντινούπολις. Συνεκλήθη από τον Ιουστινιανό τον Β΄ και έγινε «εν Τρούλλω του Παλατίου», οπότε ονομάσθηκε: «Εν Τρούλλω». Δεν ήταν ανεξάρτητη Σύνοδος, αλλά συστηματοποίησε και ολοκλήρωσε το έργο των δύο προηγουμένων Συνόδων, της 5ης και της 6ης, γι’ αυτό, αν και Οικουμενική, ονομάσθηκε: «Πενθέκτη», ως τμήμα εκείνων των Συνόδων, και δεν αριθμήθηκε ως ξεχωριστή Οικουμενική Σύνοδος.
7η Οικουμενική Σύνοδος: 787 μ.Χ. Νίκαια της Βιθυνίας, στο ναό της Αγίας Σοφίας. Συνεκλήθη από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και τη μητέρα του Ειρήνη την Αθηναία. Παρεβρέθηκαν 367 πατέρες. Στερέωσε και προφύλαξε τις εικόνες αναθεματίζοντας την εικονομαχία και καταδικάζοντας την ιδέα της σχηματοποίησης της αόρατης και άυλης Τριάδος. Εκεί εκφράσθηκε η θεολογία περί της εικονογράφησης του Χριστού και των Αγίων ως κάτι που είδαμε.
8η Οικουμενική Σύνοδος: 879-880 μ.Χ. Κωνσταντινούπολις. Συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Βασίλειο τον Μακεδόνα. Ηγήθηκαν ο Ορθόδοξος τότε Πάπας της Ρώμης Ιωάννης Η΄ (872-882) και ο Πατριάρχης της Κων/πόλεως Νέας Ρώμης Μεγάλος Φωτιος (858-867, 877-886). Επεκύρωσε τις αποφάσεις της 7ης Οικουμενικής Συνόδου, και καταδίκασε το Φιλιόκβε, που μόλις τότε είχε αρχίσει να επιβάλλεται. [Kαταδίκασε τις αιρετικές Συνόδους του Καρλομάγνου στη Φραγκφούρτη (794) και το Άαχεν (809)].
9η Οικουμενική Σύνοδος: 1341 μ.Χ. Δογμάτισε για την άκτιστη Ουσία και την άκτιστη Ενέργεια του Θεού, καθώς επίσης και για τον Ησυχασμό, καταδικάζοντας τον αιρετικό Βαρλαάμ τον Καλαβρό. Έτσι η Σύνοδος αυτή ασχολήθηκε με θεολογικά ζητήματα, συγκλήθηκε από αυτοκράτορα, (Συνοδικός Τόμος του 1341) και συμμετείχε Θεούμενος (Άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς), και οι αποφάσεις της έγιναν δεκτές από ολόκληρη την Εκκλησία. Συνεπώς και η Σύνοδος αυτή έχει αξία Οικουμενικής Συνόδου.
Οι ανωτέρω εννέα Οικουμενικές Σύνοδοι, δημοσιεύτηκαν ως ρωμαϊκοί νόμοι υπογεγραμμένοι από τον Αυτοκράτορα αφού προηγουμένως τα πρακτικά τους υπογράφτηκαν από τους πέντε ρωμαίους Πατριάρχες, τους Μητροπολίτες και επισκόπους τους. Ο Αυτοκράτορας συγκαλούσε αυτές τις Οικουμενικές Συνόδους σε συνεργασία με τα Πέντε Ρωμαϊκά Πατριαρχεία της α) Πρεσβυτέρας Ρώμης, β) Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, γ) Αλεξανδρείας, δ) Αντιοχείας, στα οποία προστέθηκε το 451 ε) των Ιεροσολύμων. Εξαιρείται η Ένατη Οικουμενική Σύνοδος του 1341 που τα πρακτικά της προσυπέγραψαν μόνο τέσσερις ρωμαίοι Πατριάρχες και επικύρωσε ο ρωμαίος αυτοκράτορας. Απουσίαζε τώρα το Πατριαρχείο της Πρεσβυτέρας Ρώμης που εν τω μεταξύ είχε καταληφθεί βίαια από τους Φράγκους, Λογγοβάρδους, και Γερμανούς με τη βοήθεια των Νορμανδών. Μία σφοδρή επίθεση που ξεκίνησε το 983 και ολοκληρώθηκε το 1009 - 1046. Μετά το 1045 οι Πάπες της Ρώμης εκτός του Βενέδικτου του 10ου (1058-9), δεν ήσαν πλέον Ρωμαίοι αλλά μέλη της φραγκολατινικής αριστοκρατίας που είχε υποδουλώσει τον ρωμαϊκό πληθυσμό.
Μετά τη πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και του αυτοκράτορα, το 1453 τα τέσσερα ρωμαϊκά Πατριαρχεία της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων συνέχισαν να συγκαλούν Συνόδους με τις οποίες συνέχισαν τη παράδοση των Οικουμενικών Συνόδων. Ο μόνος λόγος που αυτές οι Σύνοδοι δεν ονομάστηκαν "Οικουμενικές" είναι απλά γιατί ο τίτλος αυτός σημαίνει "Αυτοκρατορικές" επειδή οι αποφάσεις αυτών των Συνόδων γίνονταν τμήμα του Ρωμαϊκού Δικαίου. Με άλλα λόγια οι αποφάσεις των ρωμαϊκών Συνόδων μετά το 1453 είναι τμήματα του Εκκλησιαστικού Δικαίου, αλλά όχι πλέον του αυτοκρατορικού Δικαίου. Δεν υπήρχε πλέον Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ρωμαίος αυτοκράτορας να εκδίδει ρωμαϊκούς Νόμους. Έτσι αυτές οι Εννέα Οικουμενικές Σύνοδοι ήταν ταυτόχρονα και εκκλησιαστικοί Νόμοι και ρωμαϊκοί Νόμοι. Οι Σύνοδοι που συνήλθαν μετά το 1453 είναι τμήματα του Εκκλησιαστικού Δικαίου με όχι μικρότερο κύρος από τις Οικουμενικές Συνόδους, εκτός από τη φαντασία των συγχρόνων Ορθοδόξων που έχουν εξαπατηθεί από την ρωσική Ορθοδοξία του Μέγα Πέτρου.
Έτσι υπάρχουν σήμερα Ορθόδοξοι που αυτοαποκαλούνται Εκκλησία των Επτά Οικουμενικών Συνόδων. Πολλοί (αδιάβαστοι) Ορθόδοξοι αγνοούν την Όγδοη και την Ένατη Οικουμενική Σύνοδο. Η Όγδοη Οικουμενική Σύνοδος το 879 απλά καταδίκασε αυτούς που "προσθέτουν" ή "αφαιρούν" από το Σύμβολο του 381 καθώς και όσους δεν αποδέχονται τη διδασκαλία περί Εικόνων της Έβδομης Οικουμενικής Συνόδου. Οι Φράγκοι που καταδικάζονται, προς το παρόν δεν αναφέρονται καθαρά, με σκοπό να τους δοθεί η ευκαιρία να αναθεωρήσουν.
Η Ένατη Οικουμενική Σύνοδος το 1341 καταδίκασε το πλατωνικό μυστικισμό του Βαρλαάμ του Καλαβρού, ο οποίος είχε έρθει από τη Δύση ως προσήλυτος στην Ορθοδοξία. Φυσικά η απόρριψη του πλατωνικού τύπου μυστικισμού ήταν παραδοσιακή πρακτική των Πατέρων.
Για περισσότερα: http://www.romanity.org/htm/rom.e.00.vasikes_theseis_autou_tou_website.htm
Δημιουργία αρχείου: 23-4-2005.
Βακχείου του Απολλωνιαδίτου. Αθήνα 8-11-2012
Ερμή Τρισμέγιστου
Αρχή των όντων ο Θεός, και φύσεως και ύλης και σοφίας…Ην γαρ σκότος άπειρον εν αβύσω και ύδωρ άπειρον, και πνεύμα λεπτόν νοερόν δυνάμεις θεις τα εν χάη Παλαιά Διαθήκη Κεφ. Α Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γή. Η δε γη ήτο άμορφος και και έρημος σκότος επί του προσώπου της αβύσσου. Και πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφάνειας των υδάτων
ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ ΕΒΡΑΙΩΝ Ιερεμίας: Ζ-31, ΙΘ 2-6, ΑΒ-35 Δευτερονόμιο ΙΒ 31
ΣΑΤΑΝΟΛΑΤΡΕΙΑ ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΑ’ 8-9 Και είπε Κύριος προς Μωϋσή, κάμε εις σε αυτό όφιν φλογερόν, και βάλε αυτόν επί ξύλου… και έκαμεν ο Μωϋσής όφιν χαλκούν και έβαλεν αυτόν επί ξύλου… Ιωάννη Γ 14-15
ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΑ Προφήτης Ζαχαρίας Θ’ 13-15 Και εξεγείρο τα τέκνα σου Σιών, κατά των τέκνων σου, Ελλάς, και εγώ ο Κύριος θα βοηθήσω εσάς, ω Ιουδαίοι μου, να εξαφανίσετε από προσώπου της τα τέκνα των Ελλήνων και θα τους πιείτε το αίμα ωσάν πίνουν τον οίνον
Προφήτης Ιεζεκιήλ ΚΕ Ιστ-Ιζ Και εξολοθρεύσω Κρήτας και απολώ τους καταλοίπους την παραλίαν
Προφήτης Σοφονίας Β δ-ζ Αλλοίμονο στους Κρήτες που κατοικούν πλησίον της θαλάσσης
Προφήτης Ησαΐας Θ ια-ιβ Θα διασκορπίσω ο Θεός την Συρίαν προς την ανατολή και τους Έλληνας προς την δύσην
ΜΥΣΤΗΡΙΟ Ενωχ Κεφ. 6/2 Π. Διαθήκη Γένεσις Στ 2 Ιδόντες Δε οι υιοί του Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων ότι καλαί εισίν, έλαβον εαυτοίς γυναίκας από πασών, ων εξελέξαντο
ΓΕΝΕΤΗΣΙΕΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ (Εσήλθε = ήλθε σε σεξουαλική πράξη) Γένεσις ΙΣΤ 1-4 Σάρα δε γυνή Άβραμ ουκ έτικτεν αυτώ. Ην δε αυτή παιδίσκη Αιγυπτία, η όνομα Άγαρ. είπε δε Σάρα προς Άβραμ, Ιδού συνέκλεισέ με Κύριος του μη τίκτειν, είσελθε ουν προς την παιδίσκην μου, ίνα τεκνοποιήσωμαι εξ’ αυτής. Υπήκουσε δε Άβραμ της φωνής Σάρας… και εισήλθε προς Άγαρ και συνέλαβεν
Γένεσις ΙΘ 4-5 Προ του κοιμηθήναι δε οι άνδρες της πόλεως, οι Σοδομίται (πρβλ σοδομισμός) περιεκύκλωσαν την οικίαν από νεανίσκου έως πρεσβυτέρου, άπας ο λαός άμα, και εξεκαλούντο τον Λωτ και έλεγον προς αυτόν, που εισίν οι άνδρες οι εισελθόντες προς σε την νύκτα; Εξάγαγε αυτούς προς ημάς ίνα συγγινόμεθα αυτοίς
Γένεσις ΙΘ 6-8 Εξήλθε Δε Λωτ προς αυτούς, προς το πρόθυρον, την δε θύραν προσέωξεν οπίσω αυτού, είπε δε προς αυτούς, μηδαμώς, αδελφοί μη πονηρεύσησθε, εισί δε μη δύο θυγατέρες, αι ουκ έγνωσαν άνδρα, εξάξω αυτάς προς υμάς, και χράσθε αυταίς, καθά αν αρέσκει υμίν
Γένεσις ΙΘ 32-33 Δεύρο και ποτίσωμεν τον πατέρα ημών οίνον και κοιμηθώμεν μετ’ αυτού και εξαναστήσωμεν εκ του πατρός ημών σπέρμα. Επότισαν δε τον πατέρα αυτών οίνον εν τη νυκτί εκείνη και εισελθούσα η πρεσβυτέρα εκοιμήθη μετά του πατρός αυτής… Επότισαν δε και εν τη νυκτί εκείνη τον πατέρα αυτών οίνον και εισελθούσα η νεωτέρα εκοιμήθη μετά του πατρός αυτής…
Γένεσις Λ 3-4 είπε δε Ραχήλ τω Ιακώβ , ιδού η παιδίσκη μου Βαλλά, και τέξεται επί των γονάτων μου, και τεκνοποιήσωμαι καγώ εξ’ αυτής…και είσελθε προς αυτήν Ιακώβ
Γένεσις Λ 9 Είδε δε Λεία ότι έστι του τικτείν και έλαβε Ζελφάν την παιδίσκην αυτής και έδωσε αυτήν τω Ιακώβ γυναίκα και εισήλθε προς αυτήν
Γένεσις Λ 14-16 Επορεύθη δε Ρουβήν εν ημέρα θερισμού πυρών και εύρε μήλα μανδραγορών εν τω αγρώ και ήνεγκεν αυτά προς Λείαν την μητέρα αυτού. Είπε δε Λεία τη αδελφή αυτής, δος μοι των μανδραγορών του υιού σου, είπε δε Λεία, ουχ ικανόν σοι ότι έλαβες τον άνδρα μου; μη και τους μανδραγόρας του υιού μου λήψη; είπε δε Ραχήλ, ουχ ούτως, κοιμηθήτω μετά σου την νύκτα ταύτην αντί των μανδραγορών του υιού σου, είσελθε δε Ιακώβ εξ αγρού εσπέρας και εξήλθε Λεία εις συνάντησιν αυτώ και είπε, προς εμέ εισελεύσει σήμερον, μεμισθωμαι σε αντί των μανδραγορών του υιού μου, και εκοιμήθη μετ’ αυτής την νύκτα εκείνην
Γένεσις ΛΗ 1-2 Εγένετο δε εν τω καιρώ εκείνω, κατέβη Ιούδας από των αδελφών αυτού και αφίκετο έως προς άνθρωπον τινά Οδολλαμίτην, ω όνομα Ειράς. Και είδεν εκεί θυγατέρα ανθρώπου Χαναναίου, η ονομα Σανά, και έλαβεν αυτήν και εισήλθε προς αυτήν
Γένεσις ΛΗ 8-9 Είπε δε Ιούδας προς τον Αυνάν. Είσελθε προς την γυναίκα του αδελφού σου, και νυμφεύθητι αυτήν, και ανάστησον σπέρμα εις τον αδελφόν σου. Αλλ’ ο Αυνάν ήξευρεν ότι το σπέρμα δεν ήθελεν είσθαι ιδικόν του, δια τούτο,ότε εισήρχετο προς την γυναίκα του αδελφού αυτού, εξέχυνεν επί την γήν δια να μην δώσει σπέρμα εις τον αδελφόν αυτού
Γένεσις ΛΗ 13-18 Και ανήγγειλαν προς την Θαμάρ λέγοντες. Ιδού ο πενθερός σου αναβαίνει προς Θαμνά, δια να κουρεύσει τα πρόβατα αυτού. Η Δε απεκδυθείσα τα ενδύματα της χηρείας αυτής, εσκεπάσθη με κάλυμμα και περιετυλίχθη και κάθισε καιά την δίοδον την εν τη οδώ της Θαμνά. Και ότε είδεν αυτήν ο Ιούδας, ενομίσθη αυτήν πόρνην, διότι είχεν κεκαλυμένον το πρόσωπον αυτής. Και κατά την οδόν ετράπη προς αυτήν και είπε. Άφες με παρακαλώ να εισέλθω προς σε, διότι δεν εγνώρισεν ότι ήτο η νύμφη αυτού.Η δε είπε. Τι θέλεις μη δώσει ίνα εισέλθης προς εμέ; Ο Δε είπεν, Εγώ θέλω σοι στήλει ερίφιον εκ του ποιμνίου. Και εκείνη είπε. Μοι δίδεις ενέχυρος, εωσού να στείλης αυτό; Ο Δε είπεν. Τι ενέχυρον να σοι δώσω; Και εκείνη είπε. Την σφαγίδα σου, και το περιδέρραιόν σου, και την ράβδον σου, την εν τη χειρί σου. Και έδωκεν αυτά εις αυτήν, και εισήλθε προς αυτήν και συνέλαβεν εξ αυτού
Αριθμοί ΛΑ 17-19 Μωυσής: και τώρα θανατώσατε εκ των παιδίων πάντα τα αρσενικά. Και θανατώσατε πάντας τας γυναίκας όσαι εγνώρισαν άνδρα κοιμιθείσαι μετ’ αυτού, πάντα όμως τα κοράσια όσα δεν εγνώρισαν κοίτην ανδρός, φυλάξατε ζώντα δι’ εαυτούς
Δευτερονόμιον κβ 28 Εάν τις εύρει νέαν παρθένον μη ηρραβωνισμένην και πιάση αυτήν και κοιμηθεί μετ’ αυτής καο ευρεθώσι, τότε ο άνθρωπος ο κοιμηθείς μετ’ αυτής θέλει δώσει εις τον πατέρα της νέας πεντήκοντα σίκλους αργυρίου, και αυτή θέλει είσθαι δυνή αυτού Δευτερονόμιον κε 5 Εάν συγκατοικώσιν αδελφοί και αποθάνει είς εξ’ αυτών και δεν έχει τέκνα, η γυνή του αποθανόντος δεν θέλει υπανδρευθεί με ξένον, ο αδελφός του ανδρός αυτής θέλει εισέλθει προς αυτήν και θέλει λάβει εις εαυτόν γυναίκα και εκπληρώσει το χρέος του γυναικαδελφού εις αυτήν
Κριταί στ 1 Και επήγεν ο Σαμψών εις την Γάζαν, και είδεν εκεί γυναίκα πόρνην, και εισήλθεν προς αυτήν Ρουθ γ 7-8-9 Και αφού ο Βοόζ έφαγε και έπιε και ευφράνθη η καρδία αυτού, υπήγε να πλαγιάση εις την άκραν του σωρού του σίτου, εκείνη Δε ήλθε κρυφίως και εσήκωσε το σκέπασμα των ποδών αυτού, και επλάγιασε. Και προς το μεσονύκτιον εξέστη ο άνθρωπος και συνεταράχθη, και ιδού γυνή εκοιμάτο παρά του πόδας αυτού. Και είπε. Ποια είσαι εσύ;Εκείνη Δε απεκρίθη, Εγώ η Ρουθ η δούλη σου, άπλωσον λοιπόν την πτέρυγά σου επί την δούλη σου , διότι είσαι ο πλησιέστερος συγγενής μου
Ρουθ δ 13 Και έλαβε ο Βοόζ την Ρούθ, και έγινε γυνή αυτού, και ότε εισήλθεν προς αυτήν ο Κύριος έδωκεν εις αυτήν σύλληψιν και εγέννησε υιόν
Σαμουήλ ια 2-4 Και προς το εσπέρας ότε ο Δαβίδ εσηκώθη από της κλίνης αυτού, περιεπάτη επί του δώματος του βασιλικού οίκου, και είδεν από του δώματος γυναίκαν λουομένην, και η γυνή ήτον ωραία την όψιν σφόδρα. Και απέστειλεν ο Δαβίδ και ηρεύνησε περί της γυναικός. Και είπε τις. Δεν είναι αύτη Βήθσαβεέ, η θυγάτηρ του Ελιάμ, η γυνή Ουρίου του Χετταίου; Και απέστειλεν Δαδβίδ μηνυτάς και έλαβεν αυτήν, και ότε ήλθε προς αυτόν, εκοιμήθη μετ’ αυτής, και επέστρεψεν εις τον οίκον αυτής… Σαμουήλ β 12 Αφού σκοτώσει τον άνδρα της Και παρηγόρησεν ο Δαβίδ την Βήθσαβεέ, την γυναίκα αυτού, και εισήλθε προς αυτήν…
Ιγ 10-14 Και είπεν ο Αμνών προς την Θάμαρ. Φέρε το φαγητόν εις τον κοιτώνα, δια να φάγω εκ της χειρός σου. Και η Θάμαρ έλαβε τα κολλύρια τα οποία έκαμε και έφερε εις κοιτώνα προς Αμνών τον αδελφόν αυτής. Και ότε προσέφερεν προς αυτόν δια να φάγει, έπιασεν αυτήν και είπε προς αυτήν, Ελθέ κοιμήθητι μετ’ εμού αδελφή μου. Η Δε είπεν προς αυτόν. Μη αδελφέ μου μη με ταπεινώσεις… δεν ηθέλησεν όμως να εισακούση της φωνής αυτής, αλλ’ υπερισχύσας εκείνης, εβίασεν αυτήν και εκοιμήθη μετ’ αυτής
Δευτερονόμιον κε 11 Εάν άνθρωποι μάχωνται προς αλλήλους και η γυνή του ενός πλησιάσει δια να ελευθερώση τον άνδρα αυτής εκ της χειρός του τίπτοντος αυτόν, και εκτείνασα την χείρα αυτής πιάσει αυτόν από των κτυφίων(όρχεων) αυτού, τότε θέλεις αποκόψει την χείρα αυτής
Εσθήρ β 12-13 Ότε Δε έφθανεν η σειρά εκάστου κορασίου διά να εισέλθη προς βασιλέα Ασσουήρην, αφού ήθελεν σταθή δώδεκα μήνας κατά το έθος των γυναικών, διότι ούτω συνεπληρούντο αι ημέραι του καθαρισμού αυτών, εξ μήνας περιελείφοντο με έλαιον σμύρνινον, και εξ μήνας με αρώματα και άλλα καθαριστικά των γυναικών, και ούτως εισήρχετο το κοράσιον προς τον βασιλέα
Ωσηέ β 1-5 Είπατε προς τους αδελφούς σας Αμμί, και προς τας αδελφάς σας Ρουχαμμά. Κριθήτε μετά της μητρός σας, κριθήτε, διότι αυτή δεν είναι γυνή μου, και εγώ δεν είμαι ανήρ αυτής, ας αφαιρέση λοιπόν τας πορνείας αυτής απ’ έμπροσθεν αυτής,και τας μοιχείας αυτής εκ μέσου των μαστών αυτής, μήποτε εκδύσας γυμνώσω αυτήν, και αποκαταστήσω αυτήν καθώς εν τη ημέρα της γεννήσεως αυτής, και θέσω αυτήν ως έρημον, και καταστήσω αυτήν ως γην άνυδρον, και θανατώσω αυτήν εν διψή. Και δεν θέλω ελεήσει τα τέκνα αυτής, επειδή είναι τέκνα πορνείας. Διότι η μήτηρ αυτών επόρνευσε
Ωσηέ δ 14 Δεν θέλω τιμωρήσει τας θυγατέρας σας όταν πορνεύωσιν, υδέ τας νύμφας σας όταν μοιχεύωσι, διότι αυτοί αποχωρίζονται μετά των πορνών και θυσιάζουσι μετά των ασελγών
Ωσηέ θ 14 Δος μοι εις αυτούς Κύριε, τι θέλει δώσει! Δος εις αυτούς μήτραν αποβάλλουσαν και μαστούς ξηρούς
61 ΒΙΒΛΟΣ ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΑ’ 8-9 Και είπε Κύριος προς Μωϋσή, κάμε εις σε αυτό όφιν φλογερόν, και βάλε αυτόν επί ξύλου… και έκαμεν ο Μωϋσής όφιν χαλκούν και έβαλεν αυτόν επί ξύλου… Ιωάννη Γ 14-15
117 Ερμή Τρισμέγιστου Αρχή των όντων ο Θεός, και φύσεως και ύλης και σοφίας…Ην γαρ σκότος άπειρον εν αβύσω και ύδωρ άπειρον, και πνεύμα λεπτόν νοερόν δυνάμεις θεις τα εν χάη Παλαιά Διαθήκη Κεφ. Α Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γή. Η δε γη ήτο άμορφος και και έρημος σκότος επί του προσώπου της αβύσσου. Και πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφάνειας των υδάτων
119 Προφήτης Ζαχαρίας Θ’ 13-15 Και εξεγείρο τα τέκνα σου Σιών, κατά των τέκνων σου, Ελλάς, και εγώ ο Κύριος θα βοηθήσω εσάς, ω Ιουδαίοι μου, να εξαφανίσετε από προσώπου της τα τέκνα των Ελλήνων και θα τους πιείτε το αίμα ωσάν πίνουν τον οίνον Προφήτης Ιεζεκιήλ ΚΕ Ιστ-Ιζ Και εξολοθρεύσω Κρήτας και απολώ τους καταλοίπους την παραλίαν Προφήτης Σοφονίας Β δ-ζ Αλλοίμονο στους Κρήτες που κατοικούν πλησίον της θαλάσσης
120 Προφήτης Ησαΐας Θ ια-ιβ Θα διασκορπίσω ο Θεός την Συρίαν προς την ανατολή και τους Έλληνας προς την δύσην
156 Ενωχ Κεφ. 6/2 Π. Διαθήκη Γένεσις Στ 2 Ιδόντες Δε οι υιοί του Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων ότι καλαί εισίν, έλαβον εαυτοίς γυναίκας από πασών, ων εξελέξαντο
159 Ειδωλολατρεία Εβραίων Ιερεμίας: Ζ-31, ΙΘ 2-6, ΑΒ-35 Δευτερονόμιο ΙΒ 31
Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος Αρχιμανδρίτης στο παρεκκλήσιον Αγίας Τριάδος <<Δεν βλέπομεν συγγενείας και συζεύξεις μεταξύ Ελληνισμού και Χριστιανισμού αλλά χάσματα και αβύσσους. Ο δεύτερος, ως νομίζομεν, είναι άρνησις και καταδίκη της ουσίας του πρώτου… Οι Πατέρες οσάκις βλέπωσι την ελληνικήν σοφίαν εν αντιπαραβολή και συγκρίσει προς τον Χριστιανισμόν, δεν πλέκουσι δι’ αυτήν στεφάνους αλλά μαστίγια, δεν ευρίσκουν αυτήν σοφίαν αλλά μωρίαν και άνοιαν, δεν ετοιμάζουσι δι’ αυτήν φρόνους, παρά ή, έστω, υπό τον θρόνον του Χριστιανισμού (ως πράττομεν ημείς διά των ‘’ελληνοχριστιανικών’’ συνθέσεων), αλλά βάραθρα, εις ά και καταρίπτουσιν αυτήν ως ματαίαν και άχρηστον>> Μελέται-Επιστολαί Έκδ. 1986, αποσπάσματα του περιοδικού Οι Τρεις Ιεράρχαι τ. Μαΐου 1958
Γεώργιος Μεταλληνός Πατήρ. Βιβλίο Λόγος ως Αντίλογος << η γλωσσική σύμπτωση(των Πατέρων) δεν σημαίνει αναπόφευκτα ταύτιση στα νοήματα… Και είναι γεγονός ότι η χρήση της ελληνικής γλώσσας σ’ όλο το φιλοσοφικό και κοινωνικό της φάσμα απ’ τους Αγίους Πατέρες συνιστά φαινόμενο, που εύκολα μπορεί να παρασύρη σε παρόμοιες απλουστεύσεις>>.
Τατιανός (Β’ μ.Χ. αιών) <<Οι Έλληνες ούτε είχαν ούτε εδημιούργησαν τίποτε δικό τους, αλλά όλα τα παρέλαβαν από τους βαρβάρους και τα χρησιμοποιούσαν μόνο και μόνο, για να προξενήσουν κακά>>.
<<Ποίον γαρ επιτήδευμα παρ’ υμίν την σύστασιν ούκ από βαρβάρων εκτήσατο>>
<<Συνέβη γραφαίς τισιν εντυχείν βαρβαρικαίς, πρεσβυτέρες μεν ως προς τα Ελλήνων δόγματα>>
<<προς δε υμάς τους Έλληνας τι αν έτερον ή το μη τοις κρείττοσιν λοιδορείσθαι…>>
<<Τώρα δεν νομίζω, ότι αρμόζει να παραστήσω την δική μας φιλοσοφία παλαιότερη των επιδόσεων των Ελλήνων, όροι Δε συγκρίσεως ο Μωυσής και ο Όμηρος>>
<<Επομένως απεδείχθη από τα προειρημένα, ότι ο Μωυσής είναι αρχαιότερος των (Ελλήνων) ηρώων των (ελληνικών) πόλεων, των δαιμόνων. Και πρέπει να πιστεύομε στον αρχαιότερον κατά την ηλικία παρά στους Έλληνες, οι οποίοι έλαβον τα δόγματα εκείνου ως από πηγή, όχι κατ’ επίγνωσι. Διότι οι σοφιστές αυτών χρησιμοποιούντες πολλήν περιέργειαν, όσα έμαθον από τα του Μωυσέως και των ομοίως με αυτόν φιλοσοφούντων, επεχείρησαν να παραχαράξουν, πρώτον για να νομισθούν, ότι λέγουσι κάτι δικό τους, δεύτερον δε για να επικαλύψουν όσα δεν κατενόησαν με κάποια επίπλαστη ρητολογία και να διαστρέψουν την αλήθεια σε μυθολογία>>
<<Τα δε υμέτερα φθόνου μεστά και βλακείας πολλής>>
<<Και ημείς μεν ουκ αφραίνομεν, φλήναφα δε τα υμέτερα>>
<<Γι’ αυτό ας μη σας παρασύρουν οι πανηγύρεις των φιλοψόφων και όχο φιλοσόφων, οι οποίοι γιγματίζουν ενάντια προς εαυτούς, και εκφωνεί έκαστος σύμφωνα με ό,τι του έλθη. Υπάρχουν δε και πολλές συγκρούσεις και μεταξύ των, διότι ο ένας μισεί τον άλλον, διαφωνούν δε μεταξύ των λόγω αλαζονείας…>>
<<Τι μέγα και θαυμαστόν οι παρ’ υμίν εργάζονται φιλόσοφοι;>> Κοιλιόδουλον τον Πλάτωνα Κόλακα τον Αριστοτέλη Μειράκιον μανειακόν τον Μέγα Αλέξανδρο Αμαθή τον Ηράκλειτον Ηρακλείτειον σκότος την φιλοσοφία του Αλαζόνα τον Εμπεδοκλή Αβδηρολόγο τον Δημόκριτο
Κατά Σωκράτους << Τι το άτοπον κατά τον δικό σας σοφιστή να γηράσκομεν πάντα τα πάντα διδασκόμενοι;>>
<<Ποιητικήν δε, μάχας ίνα συντάσσητε θεών και έρωτας και ψυχής διαφθοράν>>
<<Οι ποιηταί ψευδολόγοι και δια σχημάτων εξαπατώντες τους ακρωομένους>>
<<Δίκαιος και σώφρων είναι αυτός ο οποίος την πορνεύουσαν αυτήν γυναίκα(την Ελένη) μετέφερε στα Ηλύσια πεδία>>
<<Σίγησον, Ορφεύ ρίψον, Ερμή, την λύραν,…Δαβίδ γαρ ημίν πνεύματος κρούων λύραν…>>
<<Έπειτα πως δεν ντρέπεσθε, να έχετε τόσες ποιήτριες όχι για τίποτε χρήσιμο, άπειρες πόρνες>>
<<Και η μεν Σαπφώ γύναιον πορνικόν, ερωτομανές, και την εαυτής ασέλγειαν άδει>>
<<Ρητορικήν μεν γαρ επ’ αδικία και συκοφαντία συνεστήσασθε>>
<<Δεν ρίπτετε εις τον βόθρον τα υπομνήματα της κακίας μαζύ με τον ποιήσαντα Πυθαγόρα;… Ο Σώφρων, οποίος παρέδωσε δια συγγραμμάτων ληρήματα και φλυαρίες, έγινε ενδοξότερος εξ αιτίας της χαλκευτικής η οποία σώζεται ως σήμερα, και τον ψευδολόγον κατέστησαν αείμνηστον όχι μόνον τα μυθολογήματα αλλά και η περισπούδαστη πλαστική του Αριστοδήμου…να χάσκωμε ενώπιον των έργων του Καλλιάδου…Ποιο λόγο έχετε διά του Λεωχάρους τον θηλυπρεπή Γανυμήδη ως κάτι σπουδαίο κτήμα και τον τιμάτε, καθώς και το γύναιον με τα βραχιόλια, το οποίο εδημιούργησε ο Πραξιτέλης;>>
<<Τι δύνανται να ωφελήσουν λεκτικόν αττικόν και σωρευτά επιχειρήματα φιλοσόφων και πιθανότητες συλλογισμών και μέτρα γης και θέσεις αστρων και δρόμος ηλίου;>> ( Κέλσος Οι Χριστιανοί έλεγον <<κακόν εστίν επιστήμη, γνώσις σφάλλει τους ανθρώπους>. Πατριάρχης Θεόφιλος Αλεξανδρείας <<οι μαθηματικοί πρέπει να κατασπαραχθούν από τα θηρία ή να καούν ζωντανοί>> )
<<λοιπόν πριν από την τοποθέτηση τούτων ο ουρανός ήτο αδιακόσμητος΄>.
<<θα θεραπευθεί ο αφοσιούμενος στην δύναμι του Θεού>>
<<εάν υπάρχει στα φυτά δηλητήριον, τούτο οφείλεται στην αμαρτία μας>>
<<Γι’ αυτό κατέκρινα και την νομοθεσία σας. Μία βεβαίως έπρεπε να είναι και κοινή για όλους η πολιτεία, τώρα όμως όσα γένη πόλεων υπάρχουν τόσες είναι οι νομοθεσίες>> Και τούτο διότι ο χριστιανισμός επιθυμούσε την εξαφάνηση των εθνών εφ’ όσον ήτο διεθνιστικό κίνημα. Επιθυμούσε μία κοινή πολιτεία για όλους τους λαούς: την πολιτεία της παγκόσμιας Ιερουσαλήμ, την παγκόσμια επικράτηση της Σιών.>>
<<Τώρα μόνο με σας συμβαίνει να μη ομοφωνήτε ούτε στα λόγια. Πράγματι οι Δωριείς δεν έχουν την ίδια λέξι με τους Αττικούς και οι Αιολείς δεν ομιλούν ομοίως με τους Ίωνες. Αφού παρατηρείται τόση διάσταση σε πράγματα που δεν έπρεπε, απορώ ποίον έπρεπε να αποκαλώ Έλληνα>>
<<Πάψτε να θριαμβολογήτε για ξένους λόγους και να στολίζεσθε όπως ο κολαός με πτερά, τα οποία δεν είναι δικά σας. Εάν εκάστη πόλη αφαιρέσει από σας την λέξι της, θα εξασθενήσουν τελείως τα σοφίσματά σας. Ενώ ζητείτε να μάθετε ποίος είναι ο θεός σας, αγνοείτε τα δικά σας. Χάσκοντες δε προς τον ουρανό πέφτετε κάτω στα βάραθρα. Με λαβύρινθους ομοιάζουν οι διατυπώσεις των βιβλίων σας, οι δε αναγιγνώσκοντες ομοιάζουν με το πύθο των Δαναΐδων… Αρχή της φλυαρίας σας έγιναν έγιναν οι γραμματικόι και διαμοιράζοντες την σοφία έχετε αποκοπεί από την αληθή σοφία… Γι’ αυτό δεν είσθε τίποτα όλοι, ιδιοποιούμενοι μεν τους λόγους, συζητούντες δε όπως ο τυφλός με τον κουφό…Αντιληφθέντες λοιπόν ότι είσθε τέτοιοι σας εγκαταλήψαμε>>
<<Ο ήλιος και η σελήνη κατασκευάσθηκαν για χάρη μας, πώς λοιπόν θα προσκυνήσω τους υπηρέτες μου; Πως θα θεωρήσω θεούς ξύλα και λίθους; >> Οι Έλληνες δεν προσκυνούσαν τους θεούς αλλά επεκαλούντο τους Θεούς δ’ απλής ανατάσεως των χειρών. Ο Λόγος Θεός έπλασε πρώτα τους αγγέλους έπειτα τους ανθρώπους. Εκ κακής χρήσεως πολλοί άγγελοι εξέπεσαν στην κατηγορία των δαιμόνων με αρχηγό τον Δία και ονομάσθησαν διάβολοι
<<προσκυνείν ώσπερ εν τοις βαρβάροις>> Δημοσθένης 549,16
<<Η δε ασωτία των δαιμόνων εχρησιμοποίησε τα εν τω κόσμω προς την κακοποιΐαν , σ’ αυτούς δε ανήκει το είδος της κακίας και όχι στον τέλειο Θεό>> Τερτιλιανός για τους Έλληνες Θεούς <<σατανικά δαιμόνια>>
1. «Έτι τοις φρονούσι και λέγουσι, κτιστίν είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυποστάτου θεότητος, … καντεύθεν ήδη κινδυνεύουσιν εις αθεϊαν παντελή περπίπτειν, και την Ελληνικήν μυθολογίαν … ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.»
2. «Τοις τα Ελληνικά διεξιούσι μαθήματα … ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.»
3. «Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων, αφ’ εαυτών και την καθ΄ ημάς κλίσιν μεταπλάττουσι, και τας Πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις, … ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.»
4. « Τοις δεχομένοις, και παραδιδούσι τα μάταια και Ελληνικά ρήματα … ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.»
5. « Τοις ευσεβείν μεν επαγγελλομένοις, τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα… ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.»
6. «Τοις την μωράν των έξωθεν (= Ελλήνων) φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, και τοις καθηγηταίς αυτών επομένοις, και τας τε μετεμψυχώσεις των ανθρωπίνων ψυχών, … ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.»
7. «Τοις λέγουσιν, ότι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών…δια την εν λόγοις αυτών κίβδηλον και ρυπαράν περιουσίαν… ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.»