ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΘΕΑ ΙΔΟΥ... ΙΔΟΥ...

7/12: Νεοπλατωνισμός. Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι η ύπαρξη του Ενός το οποίο αποτελεί την αρχή και την αιτία των πάντων.

Με τον όρο Νεοπλατωνισμό ονομάζομε την τελευταία ειλικρινή και αντικειμενική φιλοσοφική εκδήλωση του Ελληνισμού τον +3ο αιώνα από τον Πλωτίνο και άλλους που με βάση τον Πλάτωνα προσπάθησαν να παρουσιάσουν την θεολογία της Ελληνικής θρησκείας σε μία ολοκληρωμένη οντολογική θεωρία με επιδράσεις στωικές, πυθαγόρειες, αριστοτελικές και ανατολικές μυστικιστικές για να ανακόψουν το ρεύμα του απλού λαού στις παραπλανητικές και κολακευτικές ιδέες του Χριστιανισμού. Το φιλοσοφικό αυτό σύστημα διακρίνει τον αισθητό και πνευματικό κόσμο και προσπαθεί να τους συνδέσει καθώς και να αναγάγει την φιλοσοφία στη θέση της θρησκείας.

Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι η ύπαρξη του Ενός το οποίο αποτελεί την αρχή και την αιτία των πάντων. Βασική ιδιότητά του είναι η ενοποίηση μέσα του όλων των υπάρξεων κατά τρόπο μυστικό και απόρρητο. Από αυτήν την έννοια ενότητα χαρακτηρίζεται ως Ενάδα. Το Εν είναι υπερβατικό (εξηρημένον), ανεξάρτητο πάνω από κάθε οντότητα και ουσία (υπερούσιο), δεν δέχεται την συμμετοχή κανενός (αμέθεκτον), και δεν είναι αντιληπτό από κανένα λόγο, γνώση ή συλλογιστική προσπάθεια (άληπτον, άρρητον, άγνωστον), μπορεί κάποιος να έλθει σε μερική επαφή μαζί του μόνο με την ενέργεια του νου, που βρίσκεται αμέσως κάτω από αυτό. Προσδιορίζεται από αγαθότητα και ταυτίζεται με το απόλυτο Αγαθό. Το Εν αυτό δεν λαμβάνει στον Νεοπλατωνισμό προσωπική χροιά και κατ’ ουδένα τρόπο ταυτίζεται με τον χριστιανικό Θεό.

Το Εν αυτό διατηρεί την υπερβατικότητά του, αλλά ταυτόχρονα έχει και μια άλλη πλευρά το Εν-Ον που επιδέχεται τη συμμετοχή των κατωτέρων του όντων, και ως φυσική του ιδιότητα ξεκινάει την πρόοδο-εκπόρευση ή κάθοδο, την δημιουργία δηλαδή κατωτέρων υποστάσεων. Η πρόοδος αυτή δεν αποτελεί υποβάθμιση του ιδίου, αλλά είναι κάτι που εντάσσεται μέσα στην φυσική του αγαθότητα. Η δημιουργία αυτή δεν εντάσσεται μέσα στον χρόνο, ούτε καν στην αιωνιότητα, αλλά είναι προαιώνια.