ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ-ΒΟΜΒΑ ΑΠΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΗΣ
ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ! Υποστηρίζει ότι ανήκει στο Μέγα Αλέξανδρο μέσω μαθηματικού τύπου
3.
Ιανουαρίου, 2016 Slider ΕκτύπωσηΜέγεθος Κειμένου: A A
Σε μια αποκάλυψη -σοκ για την πατρότητα του τάφου της Αμφίπολης προέβη
διακεκριμένος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Κάνσας στις ΗΠΑ, καθώς
υποστηρίζει πως ανήκει στον Μέγα Αλέξανδρο και μάλιστα με… μαθηματική ακρίβεια.
Σύμφωνα με την επιστημονική δημοσίευση του Ομότιμου Καθηγητή της Αρχιτεκτονικής
Σχολής του Πανεπιστημίου κου Δημήτριου Σ Δενδρινού
προκύπτουν πολύ σημαντικά στοιχεία για την κατεύθυνση της εισόδου του ταφικού
μνημείου της Αμφίπολης και το πως η κατεύθυνση αυτή μπορεί να συνδέεται με τον
νεκρό του τάφου.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τους υπολογισμούς του καθηγητή, η κατεύθυνση της εισόδου
του τάφου δείχνει τον μήνα Ιούνιο ως την πιθανή ημερομηνία θανάτου του νεκρού
της Αμφίπολης. Ως γνωστόν, ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε στην Βαβυλώνα, στο παλάτι
του Ναβουχοδονόσορα Β” στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ.,
σε ηλικία ακριβώς 32 ετών και 11 μηνών.
Δείτε παρακάτω το απόσπασμα της δημοσίευσης στα αγγλικά και στα
ελληνικά:
(για να διαβάσετε ολόκληρη την δημοσίευση πατήστε εδώ)
The
modular structure of the tomb at Kasta Hill.
Dimitrios S. Dendrinos
Emeritus Professor, School of Architecture and Urban Design, The University of
Kansas, Lawrence, Kansas, USA. In residence, at the City of Ormond Beach,
Florida, USA.
December 4, 2014
The Major finding. Since the monument is encircled in all its (circular
projected perimeter P*=497 meters) by marble slabs of this length, then the
perimeter’s length (projected as a circle by a flat plane perpendicular to the
cylinder’s axis) must be (exactly) divided by this outside modulus. And indeed,
it is; and with a big surprise in store.
If one divides the total length of this perimeter P* by the length of the
exterior modulus z* one obtains the total number of marble slabs needed to
cover the total perimeter wall in each row of slabs N*:
N* = P* / z* = 497 / 1.36 = 365.44 (5)
In
effect, this number N* is off the grid by a length of .5984 meters
(.44×1.36=.5984 about 60 centimeters in an almost half a kilometer long perimeter). It could be that this is the
difference between the actual elliptical perimeter of the tomb P, and the
projected circular perimeter P* plus any space needed to attach and seal the
slabs. However, there’s far more to this length than simply that slack.
N* is a remarkable number with an astronomical connection. We now know from
precise astronomical measurements that there are 365.22 days in a year. The
architect approximated with N* through his module an astronomical number. The days-in-a-year
number produced by the monument’s architect is six hundredths of one percent
(0.0006) different than the actual astronomically derived number. One may
comfortably say, it’s an exact estimate. This astronomical link is quite
informative, and in effect stunning, given the age of the monument. Humans have
constructed monumental structures obeying the daily cycle, the lunar cycle and
this monument was built obeying one significant element of the annual cycle,
the whole calendar year. Here, in effect, each marble stone on the periphery
wall corresponds to about one degree, in an approximate 360
degree circle.
Since this finding points directly towards a link involving an astronomical
number of significant import; and since the architect designed his module so
that he was fully aware of this connection (the chances that this N* is a
random event are next to zero); one needs to ask whether there is more to this
finding. Obviously, it is now time to explore its significance and symbolism
further in reference to this particular monument. For example, is the location
of the entrance significant, given that the place it occupies corresponds to
particular days of the year, if one assumes that some point on the perimeter
(say, the Northern most point) corresponds to the first day of the year, if the
year’s flow follows a clockwise motion? This interpretation would point to an
entrance at the June-July period, depending where exactly the entrance is. It
would point to a late May early June date if the flow is counterclockwise. This
may offer some additional clues as to the intent of the tomb’s architect, the
purpose of the monument, and possibly some extraordinary date in the life of
its occupant. However, this symbolic aspect of the tomb’s external structure will
not be done here. The need to evaluate more the accuracy of this extraordinary
finding requires that we take a closer look as to the sizes of the circle and
the ellipse at hand, and their material differences.
Μετάφραση:
Το σημαντικότερο εύρημα . Δεδομένου ότι το μνημείο είναι περικυκλωμένο σε όλο
του μήκος (η εγκύκλιος προβλέπει περίμετρο Ρ * = 497 μέτρα) με μαρμάρινες
πλάκες αυτού του μήκους, τότε το μήκος της περιμέτρου (προβάλλεται ως έναν
κύκλο με μια επίπεδη επιφάνεια κάθετη προς τον άξονα του κυλίνδρου) πρέπει να
είναι (ακριβώς) διαιρούμενο από αυτό το μέτρο από έξω. Και πράγματι, αυτό είναι
και με μια μεγάλη έκπληξη.
Αν κάποιος χωρίζει το συνολικό μήκος αυτής της περιμέτρου P * από το μήκος του
εξωτερικού συντελεστή z * παίρνομε το συνολικό αριθμό μαρμάρινων πλακών που
απαιτούνται για την κάλυψη του συνολικού περιμετρικού τοίχωματος
σε κάθε σειρά πλακών Ν *:
N * = Ρ * / z * = 497 / 1,36 = 365,44 (5)
Στην πραγματικότητα, αυτός ο αριθμός Ν * είναι έξω από το πλέγμα με μήκος
0.5984 μέτρα (.44×1.36 = 0.5984 περίπου 60 εκατοστά σε σχεδόν μισό
χιλιόμετρο μακριά περίμετρο). Θα μπορούσε να είναι ότι αυτή είναι η διαφορά
μεταξύ της πραγματικής ελλειπτική περίμετρο του τάφου Ρ, και η προβλεπόμενη
κυκλική περίμετρο Ρ * συν οποιουδήποτε χώρου που απαιτείται για τη σύνδεση και
τη σφράγιση των πλακών. Ωστόσο, υπάρχει πολύ περισσότερο σε αυτό το μήκος από
αυτή την απλή χαλαρότητα.
Ν * είναι ένας αξιοσημείωτος αριθμός με μία αστρονομική σύνδεση. Γνωρίζουμε
τώρα από ακριβείς αστρονομικές μετρήσεις που υπάρχουν 365,22 ημέρες σε ένα
έτος. Ο αρχιτέκτονας προσεγγίζεται με Ν * μέσω της ενότητας του σε ένα
αστρονομικό αριθμό. Ο αριθμός ημερών-σε-ένα-χρόνο που παράγεται από τον
αρχιτέκτονα του μνημείου είναι έξι εκατοστά του ένα τοις εκατό (0,0006)
διαφορετική από την πραγματική ποτ αστρονομικά
προέρχεται από τον αριθμό. Κάποιος μπορεί άνετα να πει , είναι μια ακριβής
εκτίμηση.
Αυτή η αστρονομική σύνδεση είναι αρκετά κατατοπιστική, και στην
πραγματικότητα κάτι το εκπληκτικό, δεδομένης της ηλικίας του μνημείου. Οι
άνθρωποι έχουν κατασκευάσει μνημειακές κατασκευές υπακούοντας στον ημερήσιο
κύκλο, το σεληνιακό κύκλο και το μνημείο χτίστηκε υπακούοντας ένα σημαντικό
στοιχείο, αυτού του ετήσιου κύκλου, σε ένα ολόκληρο ημερολογιακό έτος. Εδώ,
στην πραγματικότητα, κάθε μαρμάρινη πέτρα στην περιφέρεια του τοίχου
αντιστοιχεί σε περίπου ένα βαθμό, σε μια κατά προσέγγιση σε ένα κύκλο 360
μοιρών.
Δεδομένου ότι τα σημεία που γίνεται η διαπίστωση αυτή λειτουργούν άμεσα προς
μια σύνδεση που περιλαμβάνει ένα αστρονομικό αριθμό των σημαντικών εισαγωγών
και από τον αρχιτέκτονα έχει σχεδιαστεί η μονάδα του έτσι ώστε να είχε πλήρη
επίγνωση αυτής της σύνδεσης (οι πιθανότητες ότι αυτό N * είναι ένα τυχαίο
γεγονός είναι δίπλα στο μηδέν) πρέπει κανείς να ρωτήσει αν υπάρχει κάτι
περισσότερο σε αυτό το εύρημα.
Προφανώς, είναι πλέον καιρός να διερευνηθεί η σημασία και ο συμβολισμός του ,
περαιτέρω σε σχέση με αυτό το συγκεκριμένο μνημείο. Για παράδειγμα, είναι η
θέση της εισόδου σημαντική, δεδομένου ότι η θέση που καταλαμβάνει αντιστοιχεί
σε συγκεκριμένες ημέρες του έτους, εάν κάποιος υποθέτει ότι κάποια στιγμή στην
περίμετρο (ας πούμε, το Βόρειο σημείο) αντιστοιχεί στην πρώτη ημέρα του έτους ,
εάν η ροή του έτους ακολουθεί μια δεξιόστροφη κίνηση… Αυτή η ερμηνεία θα ήθελε
σε μια είσοδο να βρίσκεται κατά την περίοδο Ιούνιου-Ιούλιου, ανάλογα με το πού
ακριβώς βρίσκεται η είσοδος. Υπενθυμίζει δε σε μια θέση -τέλη Μαΐου αρχές
Ιουνίου, αν η ροή είναι προς τα αριστερά.
Αυτό μπορεί να προσφέρει κάποιες πρόσθετες ενδείξεις ως προς την πρόθεση του
αρχιτέκτονα του τάφου, ποιος ο σκοπός του μνημείου, και, ενδεχομένως, κάποιες
έκτακτες ημερομηνίες στη ζωή των «επιβαινόντων» του. Ωστόσο, αυτή η συμβολική
διάσταση της εξωτερικής δομής του τάφου δεν θα γίνει εδώ. Η ανάγκη να
αξιολογηθεί περισσότερο η ακρίβεια αυτού του εκπληκτικού ευρήματος απαιτεί να
ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά ως προς τα μεγέθη του κύκλου και της έλλειψης,
και ουσιώδεις διαφορές τους.
ΝΕΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ! Όλα δείχνουν τον Μέγα
Αλέξανδρο! (Εικόνες)
4.
Μαρτίου, 2016 Slider ΕκτύπωσηΜέγεθος Κειμένου: A A A
Νέα στοιχεία που δείχνουν ότι το μνημείο της Αμφίπολης
σχετίζεται με την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου
παρουσιάστηκαν στο αρχαιολογικό συνέδριο στο ΑΠΘ.
Συγκεκριμένα ένα νέο εύρημα, από τον
ευρύ χώρο των νεκροταφείων της Αμφίπολης πέριξ του περιβόλου του μνημειακού
οικοδομήματος το οποίο όπως εικάζει ο εισηγητής απεικονίζει τον… Μέγα
Αλέξανδρο να φέρει τα όπλα του αφηρωισμένου φίλου του
Ηφαιστίωνα, καθώς και ίχνη καύσης εν μέσω
ιζημάτων και επιχώσεων που έπειτα από ειδικές
εξετάσεις, οδηγούν στα μέσα του 3ου ή του 4ου π.Χ
αιώνα, ήταν τα νέα στοιχεία που κατέθεσαν οι επιστήμονες στη σημερινή πρώτη
ημέρα του ετήσιου επιστημονικού συνεδρίου για το αρχαιολογικό έργο στη
Μακεδονία και τη Θράκη στο ΑΠΘ.
Ήταν η πρώτη φορά (από το 2013 οπότε άρχισαν να «διαρρέουν» τα
πρώτα στοιχεία για την ανασκαφή της Αμφίπολης ) που η επικεφαλής της
πολυθρύλητης ανασκαφής καταθέτει εισήγηση στο επιστημονικό συνέδριο και δέχεται
τις ερωτήσεις και τις επιστημονικές διαφωνίες συναδέλφων της -μελών της
επιστημονικής κοινότητας.
Στην κατάμεστη ιστορική αίθουσα τελετών της
Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ (στην ίδια αίθουσα το Νοέμβριο
του 1978 ο αείμνηστος καθηγητής Μ. Ανδρόνικος
παρουσίασε εν μέσω χιλιάδων επιστημόνων και κοινού τα ευρήματα της Βεργίνας)
συγκεντρώθηκαν από νωρίς το πρωί της Παρασκευής, εκατοντάδες αρχαιολόγοι και
ενδιαφερόμενοι για το εύρημα, δημιουργώντας το αδιαχώρητο. Οι εννέα εισηγήσεις
της ενότητας της Αμφίπολης μονοπώλησαν το ενδιαφέρον αλλά και το χρόνο του
συνεδρίου καθώς η προβλεπόμενη διάρκειά τους ξεπεράστηκε κατά πολύ (λόγω της
έντονης συζήτησης και κατάθεσης απόψεων που ακολούθησε) φτάνοντας ως αργά το
απόγευμα.
Στην εισήγησή της η Κατερίνα Περιστέρη επανέλαβε τα όσα είχε αναφέρει
τον περασμένο Σεπτέμβριο (σε σχετική εκδήλωση του συλλόγου αποφοίτων ΑΠΘ).
Αναφέρθηκε αναλυτικά στην ανασκαφή από την έναρξή της μέχρι και το 2014,
«μίλησε» για τον μνημειακό ταφικό περίβολο με περίμετρο 497 μέτρα ύψος 3 μέτρα
και διάμετρο 158,40 μέτρα, τον κατασκευασμένο από μάρμαρο Θάσου, για τη θέση
του λέοντα στην κορυφή του τύμβου, για το βοτσαλωτό δάπεδο, τις Σφίγγες και τα
μορφολογικά χαρακτηριστικά τους, ενώ (προς επίρρωση της άποψής της για
χρονολόγηση του μνημείου στο πρώτο τέταρτο του 4ου π.Χ. αιώνα) έκανε συνεχείς
αντιπαραβολές και υπογράμμιζε τα κοινά μορφολογικά χαρακτηριστικά και αισθητική
άποψη των δημιουργών τους με ανάλογα ευρήματα της ιδίας περιόδου (4ος π.Χ.
αιώνα) που εντοπίστηκαν ανά την Ελλάδα (βοτσαλωτά δάπεδα σε οικίες της Πέλλας,
Καρυάτιδες στην περιοχή Σβεστάρι της Βουλγαρίας κ.ά).
Παράλληλα η κ. Περιστέρη αναφέρθηκε
στα ίχνη σκελετικού υλικού που εντοπίστηκαν (μιας γυναίκας, ενός άνδρα, ενός
παιδιού και μια καύση), στην πλούσια κεραμική (αρυτήρες,
μελαμβαφή αγγεία, οξυπύθμενοι
αμφορείς ) νομίσματα με απεικονίσεις του Κασσάνδρου,
του Αλεξάνδρου Γ’, νομογράμματα του Αντιγόνου Γονατά
κ.ά.
Μετά την κ. Περιστέρη ακολούθησε εισηγούμενος ο αρχιτέκτονας της ανασκαφής Μιχάλης Λεφαντζής ο οποίος επίσης επανέλαβε τις υποθέσεις τους με
βάση την αποκωδικοποίηση των θραυσμάτων των οικοδομικών επιγραφών που βρέθηκαν
λίγα χιλιόμετρα νότια της Αμφίπολης σύμφωνα με τις οποίες αναφέρονται τα εξής:
«Εγώ ο Αντίγονος, παρέλαβα οικοδομικό υλικό για την ανέγερση μνημείου προς
τιμήν του Ηφαιστίωνος …(Οι ευμεγέθεις επιγραφές -περί
τα 25 εκατοστά σε ύψος- με την «υπογραφή» ΑΝΤ που συναντάται σε όλους τους Αντιγονίδες και εδώ αποδίδεται στον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο
(323-318 π.Χ.), φέρουν χαραγμένη τη λέξη «ΠΑΡΕΛΑΒΟΝ» και στο
τέλος το σύμπλεγμα γραμμάτων που σχηματίζει τo όνομα
«Ηφαιστίωνος» (δηλαδή, εγώ ο Αντίγονος, παρέλαβα οικοδομικό υλικό για την
ανέγερση μνημείου προς τιμήν τού Ηφαιστίωνος).
Το νέο στοιχείο (σε επίπεδο ευρημάτων) κατέθεσε ο Ιταλός
αρχαιολόγος Αντόνιο Κόρσο. Πρόκειται για μαρμάρινα
μέλη από ζωοφόρο του βάθρου του Λέοντος που εντοπίστηκαν περί τα 120 μέτρα
μακριά από τον περίβολο του τύμβου, εν μέσω έκτασης με εκατοντάδες ταφές. Στο εντοπισθέν θραύσμα είναι εμφανής η ανάγλυφη παράσταση
πολεμιστή με κράνος, ασπίδα και υπερμέγεθες δόρυ ενώ διακρίνονται η κεφαλή ενός
αλόγου, ένα φίδι κι ένα μέρος δέντρου.
Το σωζόμενο ανάγλυφο θραύσμα έχει ύψος 1,60 μ. και εκτιμάται ότι
έφθανε συνολικά τα 2,70 μ. Σύμφωνα με τον κ. Κόρσο, η
όψη του πολεμιστή «ταυτίζεται» με αυτή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (λόγω της κλίσης
των μαλλιών του και της μορφής του) ο οποίος φέρει τον υπερμεγέθη οπλισμό του αφηρωισμένου φίλου και συμπολεμιστή του Ηφαιστίωνα.
Τις εικασίες του κ. Κόρσο αλλά και
μέρος των τοποθετήσεων της κ. Περιστέρη και των
υπόλοιπων εισηγητών αμφισβήτησαν -ή ζήτησαν πρόσθετες εξηγήσεις- συνάδελφοί
τους και μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας που είχαν κατακλύσει το ακροατήριο.
«Πρόκειται για τυπική μορφή πολεμιστή και ηρωικών αναγλύφων». «Ήταν
ένας παις -πολεμιστής και γι’ αυτό είναι τόσο μικρός
το δέμας σε σχέση με τα όπλα που φέρει». «Οι
επιγραφές έχουν χαραχτεί πριν από την τελική διαμόρφωση». «Η τοιχοποία της Αμφίπολης έχει διαμορφωθεί σε δύο χρονικές
φάσεις». «Ο περίβολος είναι μεταγενέστερος του μνημείου»… Αυτές
ήταν μερικές μόνο από τις ερωτήσεις-τοποθετήσεις αρχαιολόγων καθηγητών του ΑΠΘ
προς τους εισηγητές.
«Βρισκόμαστε σε μια ενότητα του συνεδρίου του ΑΕΜΘ
και όχι σε ημερίδα για την Αμφίπολη» αναγκάστηκε να παρέμβει η
πρόεδρος της συνεδρίας Μαρία Λιλιμπάκη-Ακαμάτη.
«Ας μην υπάρχουν άλλες βιασύνες για την ερμηνεία, η συζήτηση για
το υλικό της ανασκαφής θα διαρκέσει χρόνια. Η αρχή έγινε. Αρκεί η συζήτηση αυτή
να γίνεται ανάμεσα σε ειδικούς, στο φυσικό της χώρο που είναι τα επιστημονικά
αρχαιολογικά συνέδρια και όχι τόσο «δημόσια» όσο κατέστη τα προηγούμενα χρόνια.
Το 28ο συνέδριο για το αρχαιολογικό έργο στη Μακεδονία και τη
Θράκη τη χρονιά που πέρασε, συνεχίζεται και ολοκληρώνεται αύριο (Σάββατο)στη
Θεσσαλονίκη.
Αλέξανδρος Γ’ ο Μακεδών:
Ο Έλληνας Κοσμοκράτορας
Τρίτη, 14 Ιουνίου 2016 - 07:28
8
Ήταν Ιούνιος του
323 π.Χ. όταν ο Αλέξανδρος Γ΄ ο Μακεδών ή Μέγας Αλέξανδρος εγκατέλειπε τα
εγκόσμια για να εισέλθει στα Ηλύσια Πεδία. Πολλά πράγματα έχουν γραφεί για τον μέγιστο των ανθρώπων.
Όχι μόνο πραγματικά στοιχεία αλλά και ανήθικα ψεύδη που σκοπό έχουν να
σπιλώσουν την προσωπικότητά του και να αποκόψουν τον άνθρωπο -και ιδίως τον
Έλληνα- από ένα ακόμη αξιόλογο πρότυπο.
Ένα από τα ψεύδη αυτά είναι ότι ήταν μιλιταριστής και για το λόγο αυτό
κατέκτησε την Ασία. Ως προς αυτό το θέμα, πρέπει πρώτα να μελετήσουμε το
ιστορικό υπόβαθρο των σχέσεων των Ελλήνων με την Περσία. Η αντιπαράθεση
αρχίζει ουσιαστικά από το 525 π.Χ. και κορυφώνεται με τους Περσικούς πολέμους.
Η εμπλοκή της Περσίας όμως στα ελληνικά θέματα με διάφορους τρόπους συνεχίσθηκε
διαχρονικά. Ακόμη και κατά τη διάρκεια των Βυζαντινών χρόνων, οι Πέρσες με
βασιλιά τον Σαπώρ Β΄ και αργότερα με τον Χοσρόη Β΄
προσπάθησαν να καταλάβουν επαρχίες της αυτοκρατορίας.
Άρα η εκστρατεία του Αλεξάνδρου κατά των Περσών είχε αμυντικό
χαρακτήρα. Επιπλέον ο Αλέξανδρος, σε επιστολή φιλίας που του απέστειλε
ο Δαρείος, ανέφερε τα προβλήματα που προκαλούσαν οι Πέρσες στους Έλληνες
διαχρονικά και φαίνεται πως οι Έλληνες αντιλαμβάνονταν την εκστρατεία ως
αμυντική κίνηση και όχι ως επεκτατισμό. Οι μάχες που δόθηκαν αποσκοπούσαν όχι
μόνο στην τιμωρία των Περσών που θέλησαν να μας καταλάβουν, αλλά και στην
απελευθέρωση των Μικρασιατικών πόλεων που υπέφεραν από τη βάρβαρη τυραννία.
Μετά τη νίκη του κατά του Δαρείου του Δ΄ ο Αλέξανδρος συνέχισε τις στρατιωτικές
επιχειρήσεις κατά σφετεριστών της εξουσίας οι οποίοι φιλοδοξούσαν να
κυβερνήσουν περιοχές που προηγουμένως ανήκαν στο μεγάλο βασιλιά.
Όσο για την κατάκτηση της Ινδίας, πρέπει να σκεφτούμε τον τρόπο με τον οποίο
αντιλαμβάνονταν την περιοχή αυτή, οι Έλληνες της εποχής εκείνης. Τότε,
θεωρούσαν ως Περσία και την περιοχή της Ινδίας. Αν λοιπόν ήθελε ο Αλέξανδρος να
ισχυρίζεται ότι κατέκτησε την Περσία, θα έπρεπε να συνεχίσει και κατά της
Ινδίας.
Πέρα όμως από τις δικές μας κρίσεις, παρατίθεται και η άποψη του Μοντεσκιέ, Γάλλου ιστορικού φιλοσόφου ο οποίος στο
σύγγραμμά του «Περί του πνεύματος των νόμων» αναφέρει για τον Αλέξανδρο και τις
κατακτήσεις του: «Να λοιπόν ένας κατακτητής, που το θάνατό του θρήνησαν
όλα τα έθνη που είχε κυριεύσει, να ένας σφετεριστής, που τον έκλαψε ακόμα και ο
ίδιος ο βασιλικός οίκος που τον είχε καθαιρέσει! Κάτι τέτοιο δεν αναφέρει η
ιστορία για κανέναν άλλον από τους κατακτητές». Και όντως, είναι ο
μοναδικός ηγέτης τον οποίο όλοι οι λαοί που κυβερνήθηκαν, θεωρούν τιμή τους που
τον είχαν βασιλιά!
Παράλληλα τον κατηγορούν ως σφαγέα. Για να υποστηρίξουν την άποψή τους
ισχυρίζονται ότι κατέστρεψε τη Θήβα. Ως προς τη Θήβα, η οποία κατά τους
Περσικούς πολέμους συμμάχησε με τους Πέρσες και αργότερα στασίασε κατά του
Αλεξάνδρου, ο ίδιος δεν έλαβε αντίστοιχη απόφαση, αλλά επέτρεψε στους συμμάχους
του να χειριστούν εκείνοι το θέμα.
Αντίθετα όμως οι
πολέμιοι του Αλεξάνδρου αποσιωπούν το γεγονός ότι επέτρεψε σε κάθε πόλη που
απελευθέρωνε, να διατηρεί τα ήθη και τα έθιμά της, καθώς και τους τοπικούς
άρχοντες που την κυβερνούσαν, με την προϋπόθεση ότι εκείνοι θα σέβονταν το λαό
και θα κυβερνούσαν συνετά. Υπήρξαν
περιπτώσεις κατά τις οποίες όταν διαπίστωσε κατάχρηση εξουσίας από τους τοπικούς
ηγεμόνες, τότε τους τιμώρησε αναλόγως. Όμως ουδέποτε προέβη σε σφαγές κατά
άμαχου πληθυσμού.
Οι ανθέλληνες συνεχίζουν το παραλήρημά τους, ισχυριζόμενοι ότι ήταν τρελός, τον
διέφθειρε η εξουσία, υποχρέωνε τους στρατιώτες του να τον προσκυνούν, πίστευε
ότι ήταν θεός, παραδόθηκε σε ανηθικότητες και ότι αποτέλεσμα της κατάντιας πέρα
από την ανήθικη ζωή ήταν και η θανάτωση του Κλείτου,
ενός αξιωματικού του.
Ξεκινώντας από το θέμα του Κλείτου, πριν κρίνουμε τον
Αλέξανδρο για την πράξη του αυτή, πρέπει να σκεφθούμε ότι η προσβολή προς το
πρόσωπο του βασιλιά ήταν παράπτωμα που τιμωρούνταν με θάνατο. Εάν ο βασιλιάς
επέτρεπε μια οποιαδήποτε προσβολή, τότε θα χανόταν προς το πρόσωπό του ο
σεβασμός και η αγάπη. Ο στρατός θα τον αγνοούσε και οι όποιοι επίδοξοι σφετεριστές
της εξουσίας, θα έδρατταν την ευκαιρία για να τον παραγκωνίσουν.
Ως προς τη διαφθορά του ήθους του, θα αναφέρουμε πάλι μια φράση του Μοντεσκιέ: «Ακόμα και αυτές τις λίγες άσχημες πράξεις του,
τις έκανε ονομαστές με τη μετάνοιά του, ώστε ο κόσμος να τις λησμονήσει και να
θυμάται μόνο το σεβασμό του άνδρα προς την αρετή, έτσι θεωρήθηκαν περισσότερο
τυχαίες συμφορές παρά προσωπικές του πράξεις».
Ως προς την κατηγορία της τρέλας, επειδή ήθελε να λατρεύεται ως θεός, θα δούμε
ότι όλοι οι βασιλείς κατά τη ρωμαϊκή εποχή θεωρούνταν γόνοι θεών και αργότερα,
επί χριστιανισμού, ότι κυβερνούσαν ελέω Θεού.
Ο Αλέξανδρος είχε δημιουργήσει μια αχανή αυτοκρατορία η οποία έμενε ενωμένη
χάρη στην προσωπικότητά του. Αυτό το στοιχείο λοιπόν, έπρεπε να το ενισχύσει με
κάθε τρόπο. Εκμεταλλεύθηκε το ότι σε κάποιες περιοχές της Ελλάδος ήδη τον
λάτρευαν σα θεό. Γνώριζε ότι η λατρεία του θα διαδιδόταν και μοιραία θα έσβηνε
οποιαδήποτε επιθυμία επανάστασης.
Ο Αλέξανδρος όντως επέβαλε στους στρατιώτες του να τον προσκυνούν. Όχι όμως
επειδή υιοθέτησε βάρβαρα έθιμα. Αντιθέτως αντιλαμβανόταν ότι οι Πέρσες και
γενικότερα οι βάρβαροι είχαν έθιμα τα οποία έπρεπε να τηρεί προκειμένου να
διατηρήσει την υποταγή τους. Αν έβλεπαν ότι το άτομο που τους κυβερνά δεν έχει
το σεβασμό και την αποδοχή τον δικών του ανθρώπων, πράγμα που κατά τους Πέρσες
δηλωνόταν με το έθιμο του προσκυνήματος, τότε δε θα τον σέβονταν. Όμως η
απόπειρα αυτή του Αλεξάνδρου δεν είχε αντίκτυπο στο ελληνικό στράτευμα και
μοιραία την απέρριψε και ο ίδιος.
Πέρα από όλες τις άλλες κατηγορίες, του προσάπτουν και αυτή της ομοφυλοφιλίας. Η
ομοφυλοφιλία ήταν κάτι το ανεπίτρεπτο όχι μόνο για τον Αλέξανδρο αλλά και για
τους αρχαίους Έλληνες γενικότερα. Ισχυρίζονται ότι με τον Ηφαιστίωνα τον
συνέδεε ο θεσμός εραστή και ερωμένου. Αυτό που σκοπίμως αποκρύπτουν
όμως, είναι ότι ο θεσμός αυτός ήταν εκπαιδευτή και εκπαιδευομένου, υπήρχε στη
Σπάρτη και στην Αθήνα, όμως δεν είχε σεξουαλική έννοια. Όσο για τις λέξεις,
η αλλαγή της σημασίας τους με το πέρασμα των αιώνων, προκαλεί αυτήν την παρεξήγηση.
Επιπλέον αν μελετήσουμε το νομικό πλαίσιο με το οποίο αντιμετωπιζόταν η
ομοφυλοφιλία, βλέπουμε ότι μόνο θεσμό δεν αποτελούσε.
Ακόμη ας μη ξεχνούμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες για τους ανθρώπους αυτούς
χρησιμοποιούσαν τον όρο «κίναιδος». Σημαίνει αυτόν που προκαλεί την ντροπή. Αν
όντως η ομοφυλοφιλία ήταν θεσμός, τότε δε θα χρησιμοποιούσαν μια τόσο δυνατή σε
αρνητική σημασία λέξη. Άρα δεν υπάρχει περίπτωση ο Αλέξανδρος να είχε ποτέ
ξεπέσει ηθικά σε τέτοια κατάντια.
Τέλος, αναφέρουν διάφοροι κύκλοι που εξυπηρετούν σκοπιμότητες, ότι δεν ήταν
Έλληνας. Αν οι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες τότε δε θα είχαν δικαίωμα να
συμμετέχουν στου ολυμπιακούς αγώνες όπου αποδεκτοί ήταν μόνο Έλληνες.
Επιπλέον πίστευε στους δώδεκα Θεούς του Ολύμπου οι οποίοι ήταν οι θεοί των Ελλήνων.
Κάποιος μπορεί να ισχυρισθεί ότι και οι Ρωμαίοι πίστευαν στο δωδεκάθεο, όμως οι
Μακεδόνες χρησιμοποιούσαν τις Ελληνικές ονομασίες των θεών και δεν τους
απέδωσαν ονόματα σε άλλη διάλεκτο από την Ελληνική.
Πέρα από αυτό, η καταγωγή του είναι ξεκάθαρα Ελληνική διότι από τη μεριά της
μητέρας του κατάγεται από το γένος των Μολοσσών ενώ από του πατέρα του από το
γένος των Μακεδόνων, οι οποίοι σύμφωνα με τη μυθολογία κατάγονταν από τον Μακεδνό. Αυτός προερχόταν από τη Δωρική φυλή η οποία είχε
ως γενάρχη το Δώρο που με τη σειρά του ήταν υιός του Έλληνα, του γενάρχη των
Ελλήνων. Οι Δωριείς σύμφωνα με την «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» του Παπαρηγόπουλου, μετά τα τρωικά χρόνια κατέλαβαν τη Δωρίδα, αφού οι Θεσσαλοί τους εκδίωξαν από τη Θεσσαλία. Ο
ίδιος θεωρούσε ότι είχε καταγωγή από τον Ηρακλή και ήρωάς του ήταν ο Αχιλλέας.
Το όνομά του στα ελληνικά σημαίνει «αυτός που απωθεί τους άνδρες» όπως και το
όνομα του πατέρα του σημαίνει αυτόν που αγαπάει τα άλογα. Ο φίλος του Ηφαιστίων
είχε παράγωγο ονόματος Έλληνα θεού του Ηφαίστου (δεν έδιναν ποτέ αυτούσια
ονόματα θεών σε θνητούς).
Κλείνοντας, το πόσο ανυπέρβλητη προσωπικότητα ήταν ο Αλέξανδρος καταδεικνύεται
από τη φράση του Αθηναίου ρήτορα Δημάδη ο οποίος πληροφορούμενος το θάνατο του
Αλεξάνδρου ανεφώνησε: «Δεν πέθανε ο Αλέξανδρος άνδρες
Αθηναίοι, γιατί η μυρωδιά του νεκρού θα κάλυπτε όλη την οικουμένη».
Πιτσάκης Γεώργιος, Τ.Ο. Ν. Μηχανιώνας
Σαν σήμερα
γεννήθηκε ο μεγαλύτερος στρατηλάτης όλων των εποχών
Πρώτη καταχώρηση: Πέμπτη, 21 Ιουλίου
2016, 14:47
Ο Μέγας Αλέξανδρος θεωρείται ως ένας από τους
μεγαλύτερους στρατηγούς όλων των εποχών για τις στρατιωτικές επιτυχίες του, και
αποτέλεσε στρατιωτικό πρότυπο για όλους τους μετέπειτα μεγάλους στρατηγούς της
ιστορίας.
Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε σαν σήμερα στις 21 Ιουλίου του 356 π.Χ στην Πέλλα της Μακεδονίας. Πατέρας του ήταν ο βασιλιάς
της Μακεδονίας Φίλιππος Β' και μητέρα του η Ολυμπιάδα, κόρη του βασιλιά της
Ηπείρου Νεοπτόλεμου. Από τον πατέρα του ο Αλέξανδρος κληρονόμησε την οξεία
αντίληψη, τις οργανωτικές ικανότητες και την ταχύτητα ενεργειών. Και από τη
μητέρα του τη φιλοδοξία, την υπερηφάνεια και την ισχυρή θέληση.
Στα παιδικά του χρόνια εκπαιδεύτηκε από τους παιδαγωγούς Λεωνίδα το Μολοσσό και
Λυσίμαχο τον Ακαρνάνα. Σε ηλικία 13 ετών μαθήτευσε
κοντά στον Αριστοτέλη. Ο μεγάλος φιλόσοφος τον μόρφωσε με τα ελληνικά ιδεώδη
και του ενέπνευσε τον θαυμασμό και την αγάπη για το ελληνικό πνεύμα και
πολιτισμό. Στον Αριστοτέλη έδειχνε πάντα σεβασμό και ευγνωμοσύνη. Έλεγε πως
στον πατέρα του χρωστάει «το ζην» και στον δάσκαλό του το «ευ ζην».
Από τον πατέρα του έλαβε σπουδαία μαθήματα πολιτικής και στρατηγικής. Πάντοτε
βρισκόταν κοντά του, όταν εκείνος συζητούσε με ξένους πρεσβευτές και
απεσταλμένους. Τον ακολουθούσε στις εκστρατείες, όπου έπαιρνε μαθήματα
στρατιωτικής τέχνης. Έτσι, από πολύ νωρίς απέκτησε πολιτική και στρατιωτική
ωριμότητα.
Σε ηλικία 16 ετών, ως αντικαταστάτης του πατέρα του, που έλειπε σε εκστρατεία,
κατέπνιξε την επανάσταση της θρακικής φυλής των Μαίδων,
ενώ σε ηλικία 18 ετών, στη Μάχη της Χαιρώνειας (2 Αυγούστου 338 π.Χ.) ήταν
διοικητής στρατιωτικού σώματος και διακρίθηκε για τις πολεμικές του αρετές.
Σε ηλικία 20 ετών έγινε βασιλιάς της Μακεδονίας, μετά τη δολοφονία του πατέρα
του το 336 π.Χ. Από πολύ νωρίς αντιμετώπισε οργανωμένες συνωμοσίες εναντίον
του, τις οποίες διέλυσε με αστραπιαία ταχύτητα. Με την ίδια αστραπιαία ταχύτητα
και αποφασιστικότητα εξεστράτευσε εναντίον των πόλεων
της Νότιας Ελλάδας, οι οποίες μόλις έμαθαν το θάνατο του Φιλίππου
επαναστάτησαν. Μόλις, όμως, πληροφορήθηκαν την εκστρατεία του Αλεξάνδρου
εναντίον τους, έσπευσαν να δηλώσουν υποταγή και σε συνέδριο, που έγινε στην
Κόρινθο, τον ανακήρυξαν Ηγεμόνα της Ελλάδας, όπως και νωρίτερα τον πατέρα του
και αρχιστράτηγο στην επικείμενη εκστρατεία κατά των Περσών.
Ο Αλέξανδρος ικανοποιημένος γύρισε στη Μακεδονία. Για να απαλλάξει το βασίλειό
του από κάθε κίνδυνο, προτού εκστρατεύσει εναντίον των Περσών, εκστράτευσε
εναντίον των βαρβαρικών φυλών, που κατοικούσαν βόρεια της Μακεδονίας (335
π.Χ.). Νίκησε τις φυλές αυτές, έφθασε ως τον Δούναβη και επέστρεψε στην Πέλλα.
Απερίσπαστος πια άρχισε την προετοιμασία για τη μεγάλη εκστρατεία κατά των
Περσών. Βρέθηκε, όμως, στην ανάγκη να έλθει για δεύτερη φορά στη Νότιο Ελλάδα,
όπου οι Θηβαίοι και οι Αθηναίοι είχαν και πάλι επαναστατήσει. Αφού κατέστειλε
την ανταρσία των δύο πόλεων, επέστρεψε στη Μακεδονία και συμπλήρωσε τις
ετοιμασίες του για την εκστρατεία κατά της Περσίας.
Την άνοιξη του 334 π.Χ, ο Αλέξανδρος ξεκίνησε με
50.000 πεζούς και 6.000 ιππείς, αφού άφησε για επίτροπό του στη Μακεδονία τον
στρατηγό Αντίπατρο. Προχώρησε από τη Θράκη κι έφθασε στον Ελλήσποντο. Εκεί τον
περίμενε ο στόλος του, που τον αποτελούσαν 120 πολεμικά και πολλά άλλα
βοηθητικά πλοία. Πέρασε στην Τροία, όπου επισκέφθηκε τον τάφο του Αχιλλέα,
προσευχήθηκε κι έκανε θυσίες.
Στις όχθες του Γρανικού ποταμού είχε συγκεντρωθεί ο
περσικός στρατός, έτοιμος ν’ αντιμετωπίσει τον Αλέξανδρο. Στον Γρανικό έγινε η πρώτη μάχη μεταξύ των Μακεδόνων και των
Περσών (22 Μαΐου 334 π.Χ.).
Ο Αλέξανδρος οδηγούσε ο ίδιος το στρατό του και πολέμησε ο ίδιος στήθος
προς στήθος με τους γενναιότερους πολεμιστές των Περσών. Κινδύνευσε, μάλιστα,
σοβαρά. Οι Πέρσες, τελικά, δεν κατόρθωσαν ν’ αναχαιτίσουν την ορμή των
Μακεδόνων, εγκατέλειψαν τον αγώνα και υποχώρησαν άτακτα.
Χωρίς να χάσει χρόνο, ο Αλέξανδρος προχώρησε νότια και απελευθέρωσε τις
ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας. Τον χειμώνα του 334 π.Χ. έφθασε στην πόλη
Γόρδιο στις όχθες του Σαγγάριου ποταμού, όπου αποφάσισε να ξεχειμωνιάσει. Εκεί,
στο βασιλικό ανάκτορο, υπήρχε ο περίφημος Γόρδιος Δεσμός.
Η παράδοση έλεγε πως όποιος τον έλυνε θα κυρίευε την Ασία. Ο Αλέξανδρος απλά
τον έκοψε με το σπαθί του.Την άνοιξη του 333 π.Χ, βάδισε προς τα νότια, πέρασε το όρος Ταύρος και μπήκε
στην Κιλικία. Κυρίευσε την πόλη Ταρσό και σταμάτησε εκεί για ν’ αναπαυθεί ο
στρατός του. Ύστερα από ένα λουτρό στα κρύα νερά του ποταμού Κύδνου, ο Αλέξανδρος αρρώστησε, αλλά γρήγορα έγινε καλά και
συνέχισε την πορεία του προς τη Συρία. Συνάντησε τότε για δεύτερη φορά τον
περσικό στρατό από 500.000 μαχητές κι έδωσε μάχη κοντά στην πόλη Ισσό της
Κιλικίας (12 Νοεμβρίου 333 π.Χ.). Οι Πέρσες υπέστησαν πανωλεθρία και
διαλύθηκαν.
Ο βασιλιάς Δαρείος κινδύνευσε και γλίτωσε μόνο με τη φυγή του. Στην Ισσό
ο Αλέξανδρος κυρίευσε πλούσια λάφυρα και αιχμαλώτισε την οικογένεια του
Δαρείου, αλλά της φέρθηκε μεγαλόψυχα.
Ο Αλέξανδρος, αντί να συνεχίσει την καταδίωξη του Δαρείου, προχώρησε νότια, για
να γίνει κύριος όλων των παραλίων της Μεσογείου και να εξουδετερώσει κάθε
απειλή του περσικού στόλου. Κατέλαβε, κατά σειρά, τη Φοινίκη, την Παλαιστίνη
και την Αίγυπτο. Επισκέφθηκε στην έρημο το μαντείο του Άμμωνος
Διός, όπου οι ιερείς τον χαιρέτισαν ως τον νέο Δία. Στις ακτές της Αιγύπτου,
κοντά στις εκβολές του Νείλου και σε θέση κατάλληλη για την ανάπτυξη του εμπορίου,
όρισε να χτιστεί η Αλεξάνδρεια. Ο ίδιος χάραξε τα τείχη και τους δρόμους της.
Επιστρέφοντας από την Αίγυπτο στην Ασία συνάντησε στα Γαυγάμηλα, πέρα από τον
Τίγρη ποταμό, νέο πολυάριθμο περσικό στρατό και τον νίκησε (1 Οκτωβρίου 331 π.Χ). Ο Δαρείος σώθηκε και πάλι, αλλά δολοφονήθηκε από τον
σατράπη της Βακτριανής Βήσσο. Ο περσικός στρατός
καταστράφηκε, οι σπουδαιότερες πόλεις της Περσίας - Βαβυλώνα, Σούσα και
Περσέπολη, όπου το ανάκτορο του Δαρείου- παραδόθηκαν στον Αλέξανδρο και
ολόκληρη η Περσία κατακτήθηκε.
Ο Αλέξανδρος, όμως, δεν σταμάτησε στην Περσία. Προχώρησε προς τα ανατολικά για
να υποτάξει τις φυλές που κατοικούσαν εκεί και ν' απαλλάξει έτσι το μεγάλο του
βασίλειο από μελλοντικό κίνδυνο. Πέρασε τη Σογδιανή
και τη Βακτριανή και το 327 π.Χ. μπήκε στις Ινδίες, όπου νίκησε τον βασιλιά
Πώρο. Οι στρατιώτες του, όμως, κουράστηκαν και αρνήθηκαν να προχωρήσουν.
Αναγκάσθηκε τότε να ανακόψει την επική πορεία του προς Ανατολάς.
Ένα μέρος του στρατού το έστειλε με πλοία στην Περσία, με επικεφαλής τον ναύαρχο
Νέαρχο. Αυτός με το υπόλοιπο στράτευμα πέρασε την έρημο Γεδρωσία, όπου χάθηκαν
πολλοί στρατιώτες του από την πείνα και τη δίψα, και επέστρεψε στα Σούσα.
Άρχισε τότε να σκέφτεται την οργάνωση της επικράτειάς του. Μελετώντας τον τρόπο
της ζωής των Περσών και τον τρόπο της διοικήσεώς τους, έβγαλε το συμπέρασμα πως
για να διατηρηθεί το αχανές κράτος που δημιούργησε έπρεπε να συμφιλιώσει τους
Πέρσες ευγενείς με τους Έλληνες. Φαντάστηκε τον εαυτό του σαν ελληνοπέρση βασιλιά και μιμήθηκε την ενδυμασία και γενικά
τον τρόπο ζωής τους. Παντρεύτηκε την κόρη του Δαρείου Στάτειρα
και την ανιψιά της Παρυσάτιδα (324 π.Χ.), ενώ
παρακίνησε τους αξιωματικούς και τους στρατιώτες του να παντρευτούν κι αυτοί
Περσίδες. Νωρίτερα (327 π.Χ.) είχε παντρευτεί τη Ρωξάνη, κόρη τοπικού ηγεμόνα
της Βακτριανής, παρά την αντίδραση των στρατηγών του. Η Ρωξάνη τού χάρισε και
τον μοναδικό του απόγονο, τον Αλέξανδρο Δ', ο οποίος γεννήθηκε δύο μήνες μετά
το θάνατο του στρατηλάτη και σκοτώθηκε σε ηλικία 12 ετών με διαταγή του Κάσσανδρου, στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου και σφετεριστή
του θρόνου της Μακεδονίας.
Στους Μακεδόνες δεν άρεσε η αλλαγή αυτή του Αλέξανδρου. Μερικοί από τους
στρατηγούς του, μάλιστα, οργάνωσαν εναντίον του συνωμοσίες, τις οποίες ο
Αλέξανδρος ανακάλυψε και τιμώρησε σκληρά τους πρωταίτιους. Οι πολλές
διοικητικές φροντίδες, οι κόποι και τελευταία ο θάνατος του πιο στενού του
φίλου, Ηφαιστίωνα, του έφθειραν την υγεία. Ο Αλέξανδρος αρρώστησε βαριά και
στις 10 ή 11 Ιουνίου του 323 π.Χ. άφησε την τελευταία του πνοή στη Βαβυλώνα, σε
ηλικία μόλις 33 ετών.
Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το απέραντο κράτος του διαμοιράστηκε μεταξύ των
στρατηγών του, που επί πολλά χρόνια διαφωνούσαν για τη διανομή. Δεν χάθηκε,
όμως, το εκπολιτιστικό έργο του. Οι κατακτήσεις του άνοιξαν τα σύνορα μεταξύ
του ελληνικού χώρου και της Ανατολής. Η επικοινωνία με τους «βαρβάρους»
συνέβαλε στη διάδοση του ελληνικού πολιτισμός στις χώρες της Ασίας και της
Αιγύπτου. Η ελληνική γλώσσα έγινε διεθνής. Τα ελληνική ήθη πέρασαν σ’ όλο τον
τότε γνωστό κόσμο. Ανέτειλε ο πολιτισμός της λεγόμενης «Ελληνιστικής Εποχής»,
που αποτελεί μία νέα λάμψη του ελληνικού πνεύματος. Δικαιολογημένα, η ιστορία
ανακήρυξε τον Αλέξανδρο «Μέγα» για το γιγάντιο έργο του.
Δείτε το βίντεο:
Δείτε το βίντεο:
Τελευταία
ενημέρωση: Πέμπτη, 21 Ιουλίου 2016, 14:47
ΘΑ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΕΤΕ! Οι 3 τελευταίες επιθυμίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου πριν ξεψυχήσει!
2016/04/08 3:43 μμ
Ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις
τελευταίες επιθυμίες του…
Αυτές ήταν:
1] Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.
2] Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει [ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους] να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.
3] Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων.
Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.
Ο Αλέξανδρος τού εξήγησε:
1] Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!
2] Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!
3] Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος, όπως αναφέρει το Kontranews
Tagged: ΜΕΓΑΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Σαν
σήμερα το 323 π.Χ. πέθανε ο Μέγας Αλέξανδρος
10.
Ιουνίου, 2016 Πολιτισμός ΕκτύπωσηΜέγεθος Κειμένου:
Ο Μακεδόνας στρατηλάτης αποτελεί μια από τις σημαντικότερες
μορφές της παγκόσμιας ιστορίας.
Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στις 20 ή 21 Ιουλίου του 356 π.Χ στην Πέλλα της Μακεδονίας. Πατέρας του ήταν ο βασιλιάς της
Μακεδονίας Φίλιππος Β” και μητέρα του η Ολυμπιάδα, κόρη του βασιλιά της Ηπείρου
Νεοπτόλεμου. Από τον πατέρα του ο Αλέξανδρος κληρονόμησε την οξεία αντίληψη,
τις οργανωτικές ικανότητες και την ταχύτητα ενεργειών. Και από τη μητέρα του τη
φιλοδοξία, την υπερηφάνεια και την ισχυρή θέληση.
Στα παιδικά του χρόνια εκπαιδεύτηκε από τους παιδαγωγούς Λεωνίδα
το Μολοσσό και Λυσίμαχο τον Ακαρνάνα. Σε ηλικία 13
ετών μαθήτευσε κοντά στον Αριστοτέλη. Ο μεγάλος φιλόσοφος τον μόρφωσε με τα ελληνικά
ιδεώδη και του ενέπνευσε τον θαυμασμό και την αγάπη για το ελληνικό πνεύμα και
πολιτισμό. Στον Αριστοτέλη έδειχνε πάντα σεβασμό και ευγνωμοσύνη. Έλεγε πως τον
πατέρα του χρωστάει “το ζην” και στο δάσκαλό του το “ευ ζην”.
Από τον πατέρα του έλαβε σπουδαία μαθήματα πολιτικής και
στρατηγικής. Πάντοτε βρισκόταν κοντά του, όταν εκείνος συζητούσε με ξένους
πρεσβευτές και απεσταλμένους. Τον ακολουθούσε στις εκστρατείες, όπου έπαιρνε
μαθήματα στρατιωτικής τέχνης. Έτσι, από πολύ νωρίς απέκτησε πολιτική και στρατιωτική
ωριμότητα. Σε ηλικία 16 ετών, ως αντικαταστάτης του πατέρα του, που έλειπε σε
εκστρατεία, κατέπνιξε την επανάσταση της θρακικής φυλής των Μαίδων,
ενώ σε ηλικία 18 ετών, στη Μάχη της Χαιρώνειας (2 Αυγούστου 338 π.Χ.) ήταν
διοικητής στρατιωτικού σώματος και διακρίθηκε για τις πολεμικές του αρετές.
Σε ηλικία 20 ετών έγινε βασιλιάς της Μακεδονίας, μετά τη
δολοφονία του πατέρα του το 336 π.Χ. Από πολύ νωρίς αντιμετώπισε οργανωμένες
συνωμοσίες εναντίον του, τις οποίες διέλυσε με αστραπιαία ταχύτητα. Με την ίδια
αστραπιαία ταχύτητα και αποφασιστικότητα εξεστράτευσε
εναντίον των πόλεων της Νότιας Ελλάδας, οι οποίες μόλις έμαθαν το θάνατο του
Φιλίππου επαναστάτησαν. Μόλις, όμως, πληροφορήθηκαν την εκστρατεία του
Αλεξάνδρου εναντίον τους, έσπευσαν να δηλώσουν υποταγή και σε συνέδριο, που
έγινε στην Κόρινθο, τον ανακήρυξαν Ηγεμόνα της Ελλάδας, όπως και νωρίτερα τον
πατέρα του και αρχιστράτηγο στην επικείμενη εκστρατεία κατά των Περσών.
Ο Αλέξανδρος ικανοποιημένος γύρισε στη Μακεδονία. Για να
απαλλάξει το βασίλειό του από κάθε κίνδυνο, προτού εκστρατεύσει εναντίον των
Περσών, εκστράτευσε εναντίον των βαρβαρικών φυλών, που κατοικούσαν βόρεια της
Μακεδονίας (335 π.Χ.). Νίκησε τις φυλές αυτές, έφθασε ως τον Δούναβη και
επέστρεψε στην Πέλλα. Απερίσπαστος πια άρχισε την προετοιμασία για τη μεγάλη
εκστρατεία κατά των Περσών. Βρέθηκε, όμως, στην ανάγκη να έλθει για δεύτερη
φορά στη Νότιο Ελλάδα, όπου οι Θηβαίοι και οι Αθηναίοι είχαν και πάλι
επαναστατήσει. Αφού κατέστειλε την ανταρσία των δύο πόλεων, επέστρεψε στη Μακεδονία
και συμπλήρωσε τις ετοιμασίες του για την εκστρατεία κατά της Περσίας.
Την άνοιξη του 334 π.Χ, ο Αλέξανδρος
ξεκίνησε με 50.000 πεζούς και 6.000 ιππείς, αφού άφησε για επίτροπό του στη
Μακεδονία το στρατηγό Αντίπατρο. Προχώρησε από τη Θράκη κι έφθασε στον
Ελλήσποντο. Εκεί τον περίμενε ο στόλος του, που τον αποτελούσαν 120 πολεμικά
και πολλά άλλα βοηθητικά πλοία. Πέρασε στην Τροία, όπου επισκέφθηκε τον τάφο
του Αχιλλέα, προσευχήθηκε κι έκανε θυσίες.
Στις όχθες του Γρανικού ποταμού είχε
συγκεντρωθεί ο περσικός στρατός, έτοιμος ν’ αντιμετωπίσει τον Αλέξανδρο. Στον Γρανικό έγινε η πρώτη μάχη μεταξύ των Μακεδόνων και των
Περσών (22 Μαΐου 334 π.Χ.). Ο Αλέξανδρος οδηγούσε ο ίδιος το στρατό του και
πολέμησε ο ίδιος στήθος προς στήθος με τους γενναιότερους πολεμιστές των
Περσών. Κινδύνευσε, μάλιστα, σοβαρά. Οι Πέρσες, τελικά, δεν κατόρθωσαν ν’
αναχαιτίσουν την ορμή των Μακεδόνων, εγκατέλειψαν τον αγώνα και υποχώρησαν
άτακτα.
Χωρίς να χάσει χρόνο, ο Αλέξανδρος προχώρησε νότια και
απελευθέρωσε τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας. Τον χειμώνα του 334 π.Χ.
έφθασε στην πόλη Γόρδιο στις όχθες του Σαγγάριου ποταμού, όπου αποφάσισε να
ξεχειμωνιάσει. Εκεί, στο βασιλικό ανάκτορο, υπήρχε ο περίφημος Γόρδιος Δεσμός.
Η παράδοση έλεγε πως όποιος τον έλυνε θα κυρίευε την Ασία. Ο Αλέξανδρος απλά
τον έκοψε με το σπαθί του.
Την άνοιξη του 333 π.Χ, βάδισε προς τα
νότια, πέρασε το όρος Ταύρος και μπήκε στην Κιλικία. Κυρίευσε την πόλη Ταρσό
και σταμάτησε εκεί για ν’ αναπαυθεί ο στρατός του. Ύστερα από ένα λουτρό στα
κρύα νερά του ποταμού Κύδνου, ο Αλέξανδρος αρρώστησε,
αλλά γρήγορα έγινε καλά και συνέχισε την πορεία του προς τη Συρία. Συνάντησε
τότε για δεύτερη φορά τον περσικό στρατό από 500.000 μαχητές κι έδωσε μάχη
κοντά στην πόλη Ισσό της Κιλικίας (12 Νοεμβρίου 333 π.Χ.). Οι Πέρσες υπέστησαν
πανωλεθρία και διαλύθηκαν. Ο βασιλιάς Δαρείος κινδύνευσε και γλίτωσε μόνο με τη
φυγή του. Στην Ισσό ο Αλέξανδρος κυρίευσε πλούσια λάφυρα και αιχμαλώτισε την
οικογένεια του Δαρείου, αλλά της φέρθηκε μεγαλόψυχα.
Ο Αλέξανδρος, αντί να συνεχίσει την καταδίωξη του Δαρείου,
προχώρησε νότια, για να γίνει κύριος όλων των παραλίων της Μεσογείου και να
εξουδετερώσει κάθε απειλή του περσικού στόλου. Κατέλαβε, κατά σειρά, τη
Φοινίκη, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. Επισκέφθηκε στην έρημο το μαντείο του Άμμωνος Διός, όπου οι ιερείς τον χαιρέτισαν ως τον νέο Δία.
Στις ακτές της Αιγύπτου, κοντά στις εκβολές του Νείλου και σε θέση κατάλληλη
για την ανάπτυξη του εμπορίου, όρισε να χτιστεί η Αλεξάνδρεια. Ο ίδιος χάραξε
τα τείχη και τους δρόμους της.
Επιστρέφοντας από την Αίγυπτο στην Ασία συνάντησε στα Γαυγάμηλα,
πέρα από τον Τίγρη ποταμό, νέο πολυάριθμο περσικό στρατό και τον νίκησε (1
Οκτωβρίου 331 π.Χ). Ο Δαρείος σώθηκε και πάλι, αλλά
δολοφονήθηκε από τον σατράπη της Βακτριανής Βήσσο. Ο
περσικός στρατός καταστράφηκε, οι σπουδαιότερες πόλεις της Περσίας – Βαβυλώνα,
Σούσα και Περσέπολη, όπου το ανάκτορο του Δαρείου- παραδόθηκαν στον Αλέξανδρο
και ολόκληρη η Περσία κατακτήθηκε.
Ο Αλέξανδρος, όμως, δεν σταμάτησε στην Περσία. Προχώρησε προς τα
ανατολικά για να υποτάξει τις φυλές που κατοικούσαν εκεί και ν” απαλλάξει έτσι
το μεγάλο του βασίλειο από μελλοντικό κίνδυνο. Πέρασε τη Σογδιανή
και τη Βακτριανή και το 327 π.Χ. μπήκε στις Ινδίες, όπου νίκησε τον βασιλιά
Πώρο. Οι στρατιώτες του, όμως, κουράστηκαν και αρνήθηκαν να προχωρήσουν.
Αναγκάσθηκε τότε να ανακόψει την επική πορεία του προς Ανατολάς.
Ένα μέρος του στρατού το έστειλε με πλοία στην Περσία, με επικεφαλής τον
ναύαρχο Νέαρχο. Αυτός με το υπόλοιπο στράτευμα πέρασε την έρημο Γεδρωσία, όπου
χάθηκαν πολλοί στρατιώτες του από την πείνα και τη δίψα, και επέστρεψε στα
Σούσα.
Άρχισε τότε να σκέφτεται την οργάνωση της επικράτειάς του.
Μελετώντας τον τρόπο της ζωής των Περσών και τον τρόπο της διοικήσεώς τους,
έβγαλε το συμπέρασμα πως για να διατηρηθεί το αχανές κράτος που δημιούργησε
έπρεπε να συμφιλιώσει τους Πέρσες ευγενείς με τους Έλληνες. Φαντάστηκε τον
εαυτό του σαν ελληνοπέρση βασιλιά και μιμήθηκε την
ενδυμασία και γενικά τον τρόπο ζωής τους. Παντρεύτηκε την κόρη του Δαρείου Στάτειρα και την ανιψιά της Παρυσάτιδα
(324 π.Χ.), ενώ παρακίνησε τους αξιωματικούς και τους στρατιώτες του να
παντρευτούν κι αυτοί Περσίδες. Νωρίτερα (327 π.Χ.) είχε παντρευτεί τη Ρωξάνη,
κόρη τοπικού ηγεμόνα της Βακτριανής, παρά την αντίδραση των στρατηγών του. Η
Ρωξάνη τού χάρισε και τον μοναδικό του απόγονο, τον Αλέξανδρο Δ’, ο οποίος
γεννήθηκε δύο μήνες μετά το θάνατο του στρατηλάτη και σκοτώθηκε σε ηλικία 12
ετών με διαταγή του Κάσσανδρου, στρατηγού του Μεγάλου
Αλεξάνδρου και σφετεριστή του θρόνου της Μακεδονίας.
Στους Μακεδόνες δεν άρεσε η αλλαγή αυτή του Αλέξανδρου. Μερικοί
από τους στρατηγούς του, μάλιστα, οργάνωσαν εναντίον του συνωμοσίες, τις οποίες
ο Αλέξανδρος ανακάλυψε και τιμώρησε σκληρά τους πρωταίτιους. Οι πολλές
διοικητικές φροντίδες, οι κόποι και τελευταία ο θάνατος του πιο στενού του
φίλου, Ηφαιστίωνα, του έφθειραν την υγεία. Ο Αλέξανδρος αρρώστησε βαριά και
στις 10 ή 11 Ιουνίου του 323 π.Χ. άφησε την τελευταία του πνοή στη Βαβυλώνα, σε
ηλικία μόλις 32 ετών.
Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το απέραντο κράτος του
διαμοιράστηκε μεταξύ των στρατηγών του, που επί πολλά χρόνια διαφωνούσαν για τη
διανομή. Δεν χάθηκε, όμως, το εκπολιτιστικό έργο του. Οι κατακτήσεις του
άνοιξαν τα σύνορα μεταξύ του ελληνικού χώρου και της Ανατολής. Η επικοινωνία με
τους “βαρβάρους” συνέβαλε στη διάδοση του ελληνικού πολιτισμός στις χώρες της
Ασίας και της Αιγύπτου. Η ελληνική γλώσσα έγινε διεθνής. Τα ελληνική ήθη
πέρασαν σ’ όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Ανέτειλε ο πολιτισμός της λεγόμενης
“Ελληνιστικής Εποχής”, που αποτελεί μία νέα λάμψη του ελληνικού πνεύματος.
Δικαιολογημένα, η ιστορία ανακήρυξε τον Αλέξανδρο “Μέγα” για το γιγάντιο έργο
του.
ΠΗΓΗ: sansimera.gr
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η Μάχη του Γρανικού
- Η πρώτη μεγάλη νίκη του Μ.Αλεξάνδρου με τους Πέρσες
19:15
22/05/2015
Η πρώτη μεγάλη νίκη του Μεγάλου Αλέξανδρου κατά της Περσικής Αυτοκρατορίας,
που εδραίωσε τη φήμη του ως μέγα στρατηλάτη. Έλαβε χώρα στις 22 Μαΐου του 334
π.Χ. στον ποταμό Γρανικό (σημερινό Μπιγκάτσαϊ), που βρίσκεται στην βορειοδυτική πλευρά της Μικράς
Ασίας, κοντά στην Τροία.
Οι πέρσες σατράπες Μιθριδάτης και Σπιθριδάτης
κατείχαν τη μία όχθη του Γρανικού ποταμού, έχοντας υπό
τας διαταγάς τους 12.000 πεζούς, 15.000 ιππείς και
5.000 έλληνες μισθοφόρους υπό τον Μέμνωνα τον Ρόδιο.
Στην αντίπερα όχθη, ο Αλέξανδρος παρέταξε 30.000
πεζούς και 5000 ιππείς.
Ο Αλέξανδρος είχε ξεκινήσει στις αρχές Μαΐου από την Πέλλα με το
στρατό του και στόλο 160 πλοίων με στρατηγούς τους Παρμενίωνα,
Φιλώτα, Κράτερο, Κλείτο και
Ηφαιστίωνα. Στη Μακεδονία άφησε ως αντικαταστάτη του τον Αντίπατρο με 12.000 πεζούς
και 1.500 ιππείς.
Δια μέσου της Θράκης φθάνει στον Ελλήσποντο, όπου τον ανέμενε ο στόλος
του, ο οποίος διαβίβασε τις δυνάμεις του στη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα στην
Άβυδο, υπό την εποπτεία του Παρμενίωνα.
Ο Αλέξανδρος αποσπάστηκε για λίγο από το στρατό του για να θυσιάσει
στο τέμενος του Πρωτεσίλαου (του πρώτου Έλληνα που εφονεύθη
στον Τρωικό Πόλεμο) στην Ελεούντα, ενώ στη συνέχεια μετέβη
στο Ίλιον, όπου τέλεσε θυσία στην Αθηνά και αγώνες προς τιμή του Αχιλλέα.
Όταν επέστρεψε στην Άβυδο πληροφορήθηκε από τους στρατηγούς του ότι
οι Πέρσες τον ανέμεναν παρατεταγμένοι στην όχθη του Γρανικού. Η θέση τους ήταν πλεονεκτική, καθώς η όχθη του
ποταμού ήταν απότομη. Ο Αλέξανδρος μετά από εισήγηση του Παρμενίωνα
διαβαίνει τον ποταμό την αυγή της 22ας Μαΐου και επιτίθεται με τη δεξιά του
πτέρυγα, της οποίας προΐστατο ο ίδιος, έχοντας εφαρμόσει τη Λοξή Φάλαγγα.
Ο Αλέξανδρος μάχεται μεταξύ των πρώτων. Σε μία στιγμή της μάχης,
ο πέρσης σατράπης Σπιδριδάτης υψώνει το ξίφος του για
να τον σκοτώσει. Με μία αστραπιαία κίνηση ο Κλείτος αποκόπτει
το χέρι του Σπιθριδάτη και σώζει τον Αλέξανδρο. Εν τω
μεταξύ, οι περσικές δυνάμεις είχαν υποπέσει σ' ένα σημαντικό τακτικό σφάλμα με
καθοριστική σημασία στην έκβαση της μάχης.
Είχαν τοποθετήσει τους ιππείς έμπροσθεν των πεζών, με αποτέλεσμα
όταν αυτοί άρχισαν να υποχωρούν υπό την πίεση των Μακεδόνων να παρασύρουν τους πεζούς,
οι οποίοι βάλλονταν ανηλεώς από τους σαρισοφόρους.
Όσοι επέζησαν τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας μόνους στο πεδίο της μάχης
τους έλληνες μισθοφόρους. 2.000 πιάστηκαν αιχμάλωτοι
και στάλθηκαν σιδηροδέσμιοι στη Μακεδονία για καταναγκαστικά έργα, επειδή «παρά
τα κοινή δόξαντα τοις Έλλησι,
Έλληνες όντες εναντία τη Ελλάδι υπέρ των βαρβάρων εμάχοντο»,
όπως αναφέρει ο Αρριανός. Οι απώλειες των Μακεδόνων
ανήλθαν σε 150 άνδρες, ενώ οι Πέρσες έχασαν 4.000 στρατιώτες.
Την επομένη του θριάμβου του, ο Αλέξανδρος διέταξε να ταφούν οι πεσόντες
άνδρες του μετά των όπλων τους, αλλά και έλληνες μισθοφόροι
κατά τα έθιμα. Διέταξε, επίσης, να αποσταλούν στον Παρθενώνα ως αφιέρωμα 300
περσικές ασπίδες με την επιγραφή «Αλέξανδρος, ο υιός του Φιλίππου και οι
Έλληνες πλην των Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν
κατοικούντων».
Η νίκη του Αλέξανδρου καταρράκωσε το ηθικό των Περσών, ενώ άρχισε
να δημιουργείται η φήμη περί του αηττήτου του Αλέξανδρου.
Η μία μετά την άλλη οι ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας απελευθερώθηκαν
και δημιουργήθηκε ένα προγεφύρωμα, χρήσιμο στον Αλέξανδρο για τη συνέχιση της
εκστρατεία του κατά των Περσών.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
ΙΣΤΟΡΙΑ
Πως ήταν η αρμάμαξα
που μετέφερε την σορό του Μεγάλου Αλεξάνδρου
16:21
27/10/2014
Το 321
π.Χ., σχεδόν δύο χρόνια μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου, ο Αρριδαίος
ολοκλήρωσε την κατασκευή της αρμάμαξας.
Η
σαρκοφάγος ήταν από σφυρήλατο χρυσό, τη γέμισαν με αρώματα, για να συντηρείται
η μούμια, και τη σφράγισαν με εφαρμοστό χρυσό κάλυμμα. Πάνω της τοποθέτησαν μία
πολύ ωραία και χρυσοποίκιλτη φοινικίδα (κόκκινη
πολεμική σημαία) και δίπλα της τα όπλα του νεκρού. Η αρμάμαξα είχε
θολωτή οροφή πλάτους 8 πήχεων (3,7μ) και μήκους 12 πήχεων (5,55μ) με
λιθοκόλλητες ψηφίδες.
Η βάση
της καμάρας περιέτρεχε παραλληλόγραμμος θριγκός με ανάγλυφες προτομές τραγελάφων (φανταστικών ζώων), απ’ τις οποίους κρέμονταν
χρυσοί κρίκοι διαμέτρου 2 παλαμών (περίπου 14,8 εκατοστών), όπου ήταν περασμένο
πομπικό στέμμα στολισμένο μεγαλόπρεπα με όλων των ειδών τα χρώματα.
Στις
άκρες υπήρχαν δικτυωτά κρόσσια με μεγάλα κουδούνια, για να φτάνει ο ήχος τους
πολύ μακρυά. Στις 4 γωνίες της καμάρας στεκόταν από
μία χρυσή τροπαιοφόρος Νίκη και η κιονοστοιχία, που στήριζε την καμάρα, ήταν
χρυσή με ιωνικού ρυθμού κιονόκρανα.
Στο
εσωτερικό του περιστυλίου ήταν προσαρμοσμένοι 4 ζῳοφόροι
πίνακες ισομήκεις με τα πλευρά της καμάρας και κρεμόταν χρυσό δίχτυ από νήμα
πάχους 1 δακτύλου (1,8 εκατοστών). Η πρώτη ζωφόρος παρίστανε τον Αλέξανδρο πάνω
σε άρμα με ένα εξαιρετικό σκήπτρο στο χέρι.
Γύρω του
ήταν μία ακολουθία πάνοπλων Μακεδόνων και μία άλλη μηλοφόρων Περσών και μπροστά
τους υπήρχαν ένοπλοι στρατιώτες. Η δεύτερη ζωφόρος απεικόνιζε τους ελέφαντες
της βασιλικής ακολουθίας με πολεμική εξάρτηση και αναβάτες μπροστά Ινδούς πίσω
δε Μακεδόνες με τον συνήθη οπλισμό.
Η τρίτη
ζωφόρος απεικόνιζε ίλες ιππέων σε σχηματισμό μάχης και η τέταρτη πλοία
εξοπλισμένα για ναυμαχία. Δεξιά κι αριστερά από την είσοδο της καμάρας υπήρχαν
χρυσοί λέοντες, που κοιτούσαν προς τους εισερχόμενους. Πάνω από την καμάρα και
στο μέσο της υπήρχε μία μεγάλη φοινικίς με ένα μεγάλο
χρυσό στεφάνι ελιάς, που όπως κυμάτιζε η φοινικίς
έλαμπε έντονα σε μεγάλη απόσταση.
Η όλη υπερκατασκευή στηριζόταν σε δύο άξονες με δύο πολυτελείς
τροχούς ο καθένας. Κάθε τροχός είχε επίχρυσες ακτίνες και πλαϊνά, ενώ το μέρος
της στεφάνης που κυλούσε στο έδαφος ήταν σιδερένιο. Τα άκρα των αξόνων εξείχαν
από τους τροχούς, ήταν επίχρυσα και κατέληγαν σε προτομές λεόντων, που κρατούσαν
στα δόντια από μία κυνηγετική λόγχη.
Ένα
ελατήριο στο μέσο του κάθε άξονα τον συνέδεε με την υπερκατασκευή
μέσω ενός μηχανικού συστήματος απόσβεσης των κραδασμών από τις ανωμαλίες του
δρομολογίου.
Η αρμάμαξα είχε 4 ρυμούς με 4 τετραπλούς ζυγούς, όπου ήταν ζευμένοι συνολικά 64 ημίονοι, διαλεγμένοι για το ανάστημα
και τη δύναμή τους. Καθένας τους ήταν στεφανωμένος με επίχρυσο στεφάνι,
εκατέρωθεν των σιαγόνων του κρεμόταν από ένα χρυσό κουδούνι και τον τράχηλό
τους περιέβαλλε λιθοκόλλητο περιδέραιο.
Εκτός από
τη στρατιωτική συνοδεία, υπήρχε ένα πλήθος οδοποιών για την εξομάλυνση του
δρομολογίου και τεχνιτών για τη συντήρηση και την επισκευή τηςαρμάμαξας. Η φήμη
της προπορευόταν και πολλοί κάτοικοι από τις πόλεις, που πλησίαζε, έτρεχαν να
θαυμάσουν τη λαμπρή και πανάκριβη κατασκευή.
Κλικ στις φωτογραφίες
για μεγέθυνση
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
ΙΣΤΟΡΙΑ
ΠΩΣ ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ
ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ, ΟΙ "ΣΥΜΜΑΧΟΙ" ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ
17:18
19/01/2015
Μετά την απίστευτη ανακάλυψη των πέντε νέων σκελετών στην Αμφίπολη,
προκύπτει σωρεία νεών ερωτηματων για το ποιος ήταν ο
αρχικός ένοικος του τάφου (είναι ο αποτεφρωμένος άνδρας) καθώς μόλις χθες από άμβωνος ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος είχε πει "γιατί
κρύβετε τα ευρήματα της Αμφίπολης";
Σήμερα όπως ανακοινώθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού, στον τάφο είναι
θαμμένοι πέντε άνθρωποι! Μια είναι γυναίκα, οι άλλοι δυο είναι σίγουρα άνδρες,
ο τρίτος είναι αποτεφρωμένος ενώ έχουν βρεθεί και τα οστά νεογέννητου!
Ο τάφος, σύμφωνα με όσα με το ΥΠ.ΠΟ φτιάχτηκε για την γυναίκα και λέει ότι εικάζεται ότι μπορεί να ανήκουν στην Ολυμπιάδα.
Στοιχεία του τάφου παραπέμπουν στους Καβείρους
-η Ολυμπιάδα ήταν ιέρεια των Καβείρων αλλά και η απεικόνιση της Περσεφόνης στο ψηφιδωτό
δάπεδο του ταφικού μνημείου της Αμφίπολης παραπέμπει στον οίκο των Τημενιδών, στον οποίον ανήκουν ο Φίλιππος Β΄, ο Μέγας Αλέξανδρος και η Ολυμπιάδα.
Οι δυο άνδρες αναφέρεται ότι είναι μέσης ηλικίας και έχουν ταφεί αργότερα από την γυναίκα και μάλιστα ο ένας είναι δολοφονημένος! Εικάζεται ότι μπορεί να είναι τα δυο εγγόνια της Ολυμπιάδας, γιοί της κόρης της, Θεσσαλονίκης.
Όσον αφορά στα οστά του μωρού αλλά και
του ατόμου που αποτεφρώθηκε αυτά έπεσαν από την λάρνακα πιθανότατα κατά την είσοδο
των τυμβωρύχων στον τάφο. Πολύ βολική ερμηνεία δεν βρίσκετε; Αλλά ακόμα και
έτσι, αποκαλύπτεται ότι η λαρνακα ήταν εντός του ταφικού
μνημείου. Εκτός εάν στους τυμβωρύχους τους άρεσε να κουβαλάνε κόκκαλα και σε
άλλους τάφους.
Η ουσία είναι ότι οι αποτεφρώσεις γινόντουσαν τον καιρό του Μ.Αλέξανδρου. Ας δούμε τι είχε πει η κυρία Περιστέρη
στην «χαλαρή» συνέντευξη της στο Ράδιο Σέρρες
Ακούστε την προσεκτικά ==> Συνέντευξη Περιστέρη στο Ράδιο Σέρρες
Ακολουθή η ανάλυση του έγκριτου empedotimos.blogspot.gr
Τα βασικά σημεία τα οποία αξίζει να προσέξουμε κατά την γνώμη μου είναι τα εξής (σε
παρένθεση το χρονικό
σημείο της
συνέντευξης όπου παρατίθενται τα αναγραφόμενα) :
1) Ο Αρχιτέκτονας είναι ο Δεινοκράτης, αρχιτέκτονας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ίσως να έχουν εμπλακεί και αγαπημένοι ζωγράφοι και γλύπτες του Αλεξάνδρου (05:55)
2) Δεν ξέρουμε που έχει καταλήξει η σορός του Μεγάλου Αλεξάνδρου (06:37)
3) Σίγουρα μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για μεγάλη προσωπικότητα, στρατηλάτης, και βασιλικό άτομο. (06:55)
4) Πολύ ακριβή Κατασκευή- Μένουμε στο ότι ήταν βασιλιάς (09:00)
5) Σφράγισμα σε όλη την διάρκεια της κατασκευής και μετά, δεν ξέρουμε πόσο υστερότερα έγιναν οι τοίχοι σφράγισης.
Σίγουρα δεν είναι η εποχή
του Κασσάνδρου, ο Κάσσανδρος είναι μετά. Έπειτα έχουμε τους Ρωμαίους. Οι τελευταίοι Μακεδόνες θα προσπάθησαν να καλύψουν τα μνημεία
τους (10:08)
6)Δεν αποκλείεται να έχει γίνει κατά παραγγελία ο τάφος του Μεγάλου
Αλεξάνδρου. Ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει την όλη ιστορία.(11:55)
7) Βρήκαμε ζωγραφιστό διάκοσμο (23:08)
8) Οι προηγούμενοι ανασκαφείς δεν είχαν βρει τον περίβολο. Ο περίβολος
βρέθηκε περίπου 10 μέτρα κάτω από τον υπάρχοντα αγροτικό δρόμο. (25:00)
9) Λογικά πρέπει να είναι ο μοναδικός τάφος για αυτόν τον τύμβο, πράγμα που ενισχύει την υπόθεση ότι
είναι πολύ μεγάλη προσωπικότητα. (26:28)
10) Και γιατί όχι να μην είναι ο Μέγας Αλέξανδρος ; Έχουμε τον αρχιτέκτονα του και ίσως και κάποιους άλλους από τους καλλιτέχνες του, κάποιους από τους γλύπτες του….Ο καλλιτέχνης του ψηφιδωτού είναι ένας από τους πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες (28:18)
---------
Από την παραπάνω «εξομολόγηση» της κας Περιστέρη
είναι αφ’ένός μεν προφανές ποια πιθανόν να είναι η ταυτότητα του νεκρού, την οποία βεβαίως θα επιβεβαιώσουν ή θα διαψεύσουν οι αναλύσεις του σκελετικού υλικού και αφ’ετέρου δίδεται η εντύπωση ότι πολύ πιθανόν να έχουν βρεθεί «υπογραφές» των καλλιτεχνών πάνω στα έργα τους (π.χ. Καρυάτιδες, ψηφιδωτό- πράγμα βεβαίως που εσυνηθίζετο ), και
που πολύ πιθανόν να ταυτοποιούνται με γνωστούς καλλιτέχνες της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου που κατά την γνώμη μου, εντέχνως αφήνει να υπονοηθεί η κα Περιστέρη.
Ειδικά η επιμονή της για αναφορά σε γλύπτες ίσως να κρύβει κάτι πολύ ουσιαστικό …..
Είναι σαφές ότι η έκδοση των αποτελεσμάτων των σχετικών αναλύσεων και μετρήσεων είναι αυτό που αναμένει το ΥΠΠΟ για να κάνει μια πιο εμπεριστατωμένη και εκτενέστερη παρουσίαση των ευρημάτων στο σύνολο τους.
Άλλωστε μόνο η μελέτη των μετρήσεων και των αναλύσεων θα μας δώσει
ασφαλή συμπεράσματα, για αυτό και πρέπει να κάνουμε υπομονή….."
Tάδε έφη από τον embedotimo, και επειδή
μέχρι τώρα έχει πέσει υπερβολικά μέσα στις προβλέψεις του, και επειδή η λογική
με την οποία αναλύει τα γεγονότα είναι το λιγότερο στέρεη, συνεχίζουμε να
λαμβάνουμε την γνώμη του πολύ σοβαρά. Άλλωστε ο άνθρωπος έχει αποδειχτεί πολύ
πιο αξιόπιστος από πολλούς "ειδικούς" μέχρι σήμερα.
Ο πρώην Βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ, κ. Κυριάκος Βελόπουλος,
μιλησε προ μηνός σε συνέντευξη στην Στέλα Μεϊμάρη για το τι κρύβεται πίσω από το μυστήριο της Αμφίπολης,
ποιοι χρονοτριβούν τις έρευνες και κυρίως γιατί η αποκάλυψη ότι ο τάφος ανήκει
τελικά, όπως πιστεύει ο ίδιος, στο Μέγα Αλέξανδρο, θα έφερνε κυρολεκτικά τα πάνω-κάτω στην πολιτική σκηνή.
"Κοιτάξτε, η αρχαιολογία
είναι επιστήμη και τα ευρήματα μιλούν από μόνα τους. Καταρχήν, η χρονολόγηση
του τύμβου αναφέρεται στην εποχή του Μ. Αλεξάνδρου. Το ίδιο το κατασκεύασμα
προσιδιάζεται να είναι κάτι πολλαπλάσια μεγαλύτερο σε σχέση με το Φίλιππο. Η
χλιδή στο εσωτερικό του τύμβου δείχνει ότι ο τάφος αυτός είναι μεγαλύτερος από
το Φίλιππο σε επίπεδο πλούτου. Επίσης, η Αμφίπολη δεν είναι τυχαία πόλη, από
εκεί έφυγε ο Αλέξανδρος για την εκστρατεία του. Επιπρόσθετα, οι ρόδακες που
βρέθηκαν μέσα στον τύμβο σημειολογικά προσιδιάζουν προς μακεδονικό-βασιλικό
τάφο, ενώ το μονόγραμμα, το Α το κεφαλαίο, που κάποιοι έσπευσαν να διαψεύσουν,
προσιδιάζει προς το Βασιλέα Αλέξανδρο.
Τώρα,
αν όλα αυτά τα συνδυάσουμε με τη μυστικότητα που επιχειρείται να συσκοτιστεί η ιστορία,
καθώς και με την ένταση που ξέρουμε πολύ καλά ότι υπάρχει μεταξύ της κυρίας Περιστέρη και των κυριών Μενδώνη και
Παναγιωταρέα, που είναι εντεταλμένες από το Υπουργείο
Πολιτισμού, μπορούμε να καταλάβουμε πολλά. Καταρχήν, αν δεν ήταν κάτι τόσο
σημαντικό, δεν θα πήγαινε εκεί ο ίδιος ο κύριος Σαμαράς, ούτε θα υπήρχε εκεί η
γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού, η οποία σε καμία άλλη ανασκαφή δεν παρευρίσκεται
ποτέ επιτοπίως. Ακόμα και η ονομασία «κάστα» ή «καστά»,
που σημαίνει γένος και οι ντόπιοι εννοούν το γένος του βασιλιά, δείχνει ότι
είναι βασιλικός τάφος και εφόσον μιλάμε για πριν από το 325 π.Χ
σημαίνει καθαρά ότι ο βασιλιάς είναι ο Αλέξανδρος.
Από εκεί
και πέρα, αν είναι ο ίδιος ο τάφος του Μ. Αλεξάνδρου, κενοτάφιο ή οικογενειακός,
δεν μπορώ να το ξέρω, αν δεν σκάψω. Όμως, επειδή υπάρχει και η έρευνα του
κυρίου Πολυμενάκη, η οποία δείχνει ότι τελικά είναι
4-5 οι τάφοι και όχι ένας, πιστεύω ότι θα έχουμε πολλές εκπλήξεις ακόμα.
Τέλος,
αξίζει να αναφερθεί ότι βρέθηκαν και νομίσματα της εποχής του Μ. Αλεξάνδρου. Αν
ο τύμβος ήταν μεταγενέστερου Βασιλέα, π.χ. του Νέαρχου, θα ήταν εκείνου τα νομίσματα
και όχι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Επομένως,
όλα, λογικά, κατατείνουν προς τον Αλέξανδρο, δεν μπορεί να έχει με κανέναν άλλο
σχέση ο τύμβος. Εγώ, προσωπικά, πιστεύω ότι του ανήκει.
-Και τότε γιατί δεν αποκαλύπτεται η αλήθεια;
Μα γιατί,
πολύ απλά, αν ίσχυε κάτι τέτοιο, θα σήμαινε ότι πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα.
Καταρχήν, θα έπαιζε αυτή η είδηση σε παγκόσμια κλίμακα.
Αν είναι
ο Μέγας Αλέξανδρος, ποια ελληνική κυβέρνηση, πιστεύετε, ότι στην παρούσα χρονική
στιγμή, με τόσα προβλήματα που έχει και με την πίεση που της ασκείται κυρίως
από Γερμανία για επίλυση του ονόματος των Σκοπίων, θα επιχειρούσε να αποκαλύψει
κάτι τέτοιο;
Σας απαντώ,
λοιπόν, ότι η κυβέρνηση θα ήταν πολύ δύσκολο να αποφασίσει να ανακινήσει σήμερα
θέματα μεγάλου Αλεξάνδρου, γιατί αυτομάτως θα είχε πρόβλημα με τους Γερμανούς
που θέλουν να λύσουν το ζήτημα των Σκοπίων κατά τη δική τους τοποθέτηση, με
μακεδονικό προσδιορισμό, εντός ή εκτός εισαγωγικών. «Άνω», «Νέα», «Βόρεια», δεν
έχει σημασία… Το θέμα είναι ότι θέλουν απαραιτήτως να περιλαμβάνεται ο όρος
«Μακεδονία».
Με απλά
λόγια, η ίδια η κυβέρνηση είναι αυτή που θα κινδύνευε πρωτίστως από μια
τέτοια αποκάλυψη, λόγω των Γερμανών και του ονόματος «Μακεδονία». Γι’ αυτό και
νομίζω ότι αυτή η έρευνα θα πάρει μήνες, μη σας πω χρόνια, για να ολοκληρωθεί…
Aς δούμε τώρα τι λένε αρχαίες μαρτυρίες, διότι πριν ακούσουμε τους
"ειδικούς" καλό ειναι να βλέπουμε από μόνοι
μας τι λένε οι αρχαίες πηγές.
Μια προσεκτική ματιά στον Παυσανία που αποτελεί πηγή της εποχής θα
δέιξει ότι υπάρχει η πιθανότητα αυτή καθώς ο ιστορικός
αναφέρει σαφέστατα ότι ο Μ.Αλέξανδρος ετάφη σύμφωνα με τον Μακεδονικό νόμο από τον Πτολεμαίο. Αυτό
σημαίνει ότι ο Αλέξανδρος αποτεφρώθηκε και εν συνεχεία κάποια στιγμή η σορός
επέστρεψε στα πάτρια εδάφη της Μακεδονίας.
Η σορός του Αλεξάνδρου αναχωρώντας από την Βαβυλώνα είχε προορισμό
τις
Αιγές όπως μας αναφέρει ο Παυσανίας. Ο Πτολεμαίος όμως υφαρπάζει την σωρό την
οποία και θάβει προσωρινά στην Μέμφιδα με βάση τον Παυσανία και το Πάριο
Χρονικό αποτεφρώνοντας την λόγω της αναφοράς του Παυσανία ότι τηρήθηκε ο Μακεδονικός νόμος κατά την ταφή, και μετά από λίγους μήνες,
μετά από κοινή συμφωνία των διαδόχων στην διάσκεψη στον Τριπαράδεισο,
τα οστά του Αλεξάνδρου μεταφέρονται μαζί με τους δύο βασιλείς (Φίλιππο Αριδαίο και Αλέξανδρο Δ’) στην Μακεδονία όπου θάβεται στον
ήδη ετοιμασμένο τάφο που κατασκευαζόταν την διετία κατά την οποία η σορός του
Αλεξάνδρου ήταν σε «αναμονή» στην Βαβυλώνα.
Ο Αλέξανδρος, πάντα σε ένα μυστικό μέρος της καρδιάς του, εκτός από
την μεγάλη αγάπη στην μητέρα του, κρατούσε και την εικόνα του σπουδαίου, επιτυχημένου και δολοφονημένου
πατέρα του, που ένιωθε σαν χρέος του να τιμήσει όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, τότε ιδίως που είχε καταφέρει να συντρίψει τους Πέρσες
και να προχωρά από νίκη σε νίκη και από κατάκτηση σε κατάκτηση,
απελευθερώνοντας την ανθρωπότητα από την σκλαβιά, την αμορφωσιά, τη δουλεία και
την φτώχεια!
.jpg)
Την επιθυμία
του αυτή καταγράφει ο ιστορικός Διόδωρος Σικελιώτης, αναφέροντας ότι βασιλιάς
μας, καθώς πέθανε πρόωρα, δεν είχε προλάβει να πραγματοποιήσει κάποια μεγάλα
σχέδιά του, για τα οποία έδινε μάλιστα γραπτές οδηγίες στον Στρατηγό και φίλο
του Κρατερό, τον οποίο έστελνε πίσω στη Μακεδονία σαν Αντιβασιλέα του
(Επίτροπο), για να αντικαταστήσει τον Επίτροπο Αντίπατρο, πατέρα του Κάσσανδρου και του Ιόλα.
Ο Αντίπατρος
είχε πέσει σε δυσμένεια και είχε συνεχείς προστριβές με την βασιλομήτορα
Ολυμπιάδα. Ο δε Αντίπατρος του παραπονιόταν με γράμματα για τις συνεχείς
παρεμβάσεις της. Και ο Μέγας Αλέξανδρος έλεγε τότε «δεν
ξέρει ότι ένα δάκρυ της μάνας μου σβήνει δέκα χιλιάδες τέτοια γράμματα»;
Στο τέλος
λοιπόν αποφάσισε να στείλει αντικαταστάτη τον Κρατερό, μαζί με τις γραπτές
οδηγίες για τα μεγάλα έργα που θα έκανε για λογαριασμό του. Καθώς όμως ο
Κρατερός γύριζε στη Μακεδονία μαζί με χιλιάδες παλαίμαχους που επέστρεφαν σπίτι
και ενώ είχε φτάσει ήδη στην Κιλικία, έμαθε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είχε
πεθάνει. Λέγεται δε πως ο Αντίπατρος φοβούμενος πια για τη ζωή του, είχε ήδη
στείλει δηλητήριο εναντίον του Αλέξανδρου, το οποίο έριξε στο κρασί του ο
οινοχόος Ιόλας, γιος του Αντίπατρου...
Ο Κρατερός μη γνωρίζοντας τα γεγονότα (εάν συνέβησαν
έτσι) συμμάχησε τελικά με τον Αντίπατρο κατά των άλλων διαδόχων και μάλιστα νυμφεύθηκε
και την κόρη του Αντίπατρου, την Φίλα.
Ένα λοιπόν από τα σχέδια-διαταγές του Μεγαλέξανδρου
που δόθηκαν στον Κρατερό, ήταν και αυτό, όπως το καταγράφει ο Διόδωρος:
«Ένας τάφος για τον πατέρα του Φίλιππο ήταν να κατασκευαστεί, ο οποίος
θα ήταν τόσο μεγάλος όσο οι μεγαλύτερες πυραμίδες της Αιγύπτου, που ορισμένοι συγκαταλέγουν ανάμεσα
στα Επτά Θαύματα του Κόσμου!»
Δηλαδή ο νέος Μεγάλος Τάφος του Φιλίππου, δεν θα ήταν κρυφός και
ασημείωτος όπως στις Αιγές (και γι΄ αυτό γλύτωσε την σύληση),
αλλά ολοφάνερο Μνημείο σαν τις Πυραμίδες!
Κάτι τέτοιο δείχνει ο εξαιρετικής
ποιότητας περίβολος στην Αμφίπολη, με τα λευκά περίτεχνα μάρμαρα Θάσου, ο
οποίος μάλιστα ήταν σκεπασμένος με επίσης εξαιρετικής τέχνης και διακόσμησης
μαρμάρινες πλάκες με κλίση υδρορροών!
Φυσικά ο κύριος τάφος θα ήταν σφραγισμένος και φρουρούμενος, επειδή
ήταν διακριτός και από τον περίβολο και από τον μαρμάρινο βασιλικό λέοντα στην
κορυφή...
Ο Κρατερός, ως πολύ καλός παιδικός φίλος του Μεγαλέξανδρου, που τον
βλέπουμε μαζί του να κυνηγούν λιοντάρι στο γνωστό ψηφιδωτό της Πέλλας, ίσως δεν
ξέχασε την επιθυμία του Βασιλιά του και ξεκίνησε το έργο, σε μικρότερες από την
μεγάλη πυραμίδα διαστάσεις, αλλά και πάλι σε πελώριες για τα ελληνικά και ευρωπαϊκά
δεδομένα, χωρίς όμως τελικά να προφτάσει να μεταφέρει τον Φίλιππο από τις Αιγές
και ο Μεγάλος Τάφος ή Τάφοι της Αρχαίας Αμφίπολης χρησιμοποιήθηκε-αν για να
ενταφιαστούν άλλα μέλη της οικογένειας του Αλέξανδρου όπως η Ρωξάνη και ο γιος
της Αλέξανδρος Δ΄, που φαίνεται όμως να τάφηκε ή να
μεταφέρθηκε στις Αιγές (τάφος δίπλα στου Φιλίππου), ή ο Φίλιππος Αρριδαίος (που είχε οριστεί αυθαίρετα διάδοχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου
και ο Κρατερός προστάτης του και έπειτα τον ανέλαβε υπό την προστασία του ο
Αντίπατρος και ο Κάσσανδρος), ενώ αργότερα μπορεί να τάφηκε εκεί και ο Φίλιππος Ε΄, ώστε ο τύμβος Καστά να γίνει η Βασιλική "Νεκρόπολη" της
Αμφίπολης!
Ίσως πάλι το
έργο του μεγάλου νέου Τάφου του Φιλίππου όπως αναφέρει και το spaei.blogspot.gr, να το είχε
κιόλας αρχίσει ο Μέγας Αλέξανδρος, αναθέτοντάς το ήδη στον Δεινοκράτη, το
περίφημο αρχιτέκτονά του που έχτιζε Αλεξάνδρειες! Και
τον μόνο ικανό να φέρει εις πέρας τέτοιο τεράστιο έργο...
Φυσικά ο Τάφος του Φιλίππου Β΄ είναι
αναντίρρητα στις Αιγές. Αλλά ο Αλέξανδρος ήθελε να φτιάξει έναν πολύ μεγαλύτερο
και να μεταφέρει εκεί από τον Τάφο των Αιγών τον πατέρα του!
Είναι άγνωστο εάν επιθυμούσε να
μεγαλώσει τον ήδη υπάρχοντα τάφο των Αιγών ή ήθελε να φτιάξει έναν νέο σε άλλο
μέρος.
Σε μια τέτοια περίπτωση ίσως δεν
υπήρχε καλύτερο και πιο εύκολα προσβάσιμο μέρος από
το κεντρικό λιμάνι του, την Αρχαία Αμφίπολη, την οποία γνώριζε ο ίδιος καλά και
από την οποία αναχώρησε ο στόλος του για την εκστρατεία κατά των Περσών!
Η Μεγάλη
τώρα Πυραμίδα του Χέοπα στην Αίγυπτο, την οποία ήθελε να ξεπεράσει σαν Βασιλικό
Τάφο του πατέρα του Φίλιππου ο Αλέξανδρος, έχει μήκος πλευράς 230,4 μέτρα και
ύψος 146,5 μ.
Δηλαδή επί της ουσίας, ο Ταφικός λόφος της Αρχαίας Αμφίπολης
είναι 5 περίπου φορές μικρότερος της Μεγάλης Πυραμίδας και πάνω από 10 φορές
μεγαλύτερος από τον Τάφο των Αιγών!
Όταν λοιπόν
πέθανε ο Αλέξανδρος, τις διαταγές προς τον Κρατερό έμαθε ο Περδίκκας,
επίσης φίλος του Βασιλιά και επειδή είδε πως απαιτούνταν για όλα μαζί τα σχέδια
του Αλέξανδρου υπέρογκα ποσά, θέλησε να τα ματαιώσει, αλλά πάλι δεν τολμούσε
μόνος του να πάρει μια τέτοια απόφαση και θέλοντας συνειδησιακά να μη θεωρηθεί
προσωπικά υπεύθυνος, έφερε τα 5 μεγάλα σχέδια στη Συνέλευση των Μακεδόνων, όπου
η πλειοψηφία αποφάσισε να τα ματαιώσει...
Όμως είναι
βέβαιο, ότι κάποιοι θα στεναχωρήθηκαν από αυτή την απόφαση, κάποιοι που
αγαπούσαν πραγματικά τον Αλέξανδρο και τον Φίλιππο, όπως ο Ναύαρχος Νέαρχος
π.χ., που είχε μεγαλώσει στην Αμφίπολη και την θεωρούσε πατρίδα του! Και είχε
μάλιστα πάρει υπό την προστασία του την ανεπίσημη γυναίκα του Αλέξανδρου, τη Βαρσίνη και τον γιο του Αλέξανδρου από εκείνη, τον Ηρακλή!
Ή ο Κρατερός που συμμάχησε με τον Αντίπατρο, ή ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος. Οπότε
το μνημείο χτίστηκε, αλλά ποιος μπήκε μέσα σε αυτό;
Kαι όμως ακόμα και στους αρχαίους καιρούς δεν γνώριζαν ποιος
ήταν θαμμένος στο συγκεκριμένο Τύμβο Καστά, γνώριζαν όμως
την υπαρξη του ταφικού μνημείου, και ήξεραν ότι επρόκειτο για κάποιον πολύ σπουδαίο άντρα.
Ο Έλληνας συγγραφέας και ποιητής Αντίπατρος ο Σιδώνιος, γεννημένος το 280 περίπου π.Χ,
κάνει την γνωστή αναφορά του στον λέοντα της Αμφίπολης λέγοντας: "Ειπέ Λέον, φθιμένοιο τίνος τάφον αμφιβέβηκας , βουφάγε; Τις τασ άξιος ην αρετάς;".
Η μετάφραση είναι η εξής:"Πες, λέοντα,
ποιανού τον τάφο φυλάς , εσύ που τρως τα βουβάλια; Ποιος ήταν άξιος των αρετών
σου;"
(Υπενθυμίζεται ότι ο Αντίπατρος ο Σιδώνιος
ήταν γνωστός για τον κατάλογο που συνέταξε για τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.
Μάλιστα λέγεται ότι τα επισκέφτηκε όλα για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι αν άξιζε να συμπεριληφθούν στον κατάλογό του.)
Όπως φαίνεται το ταφικό μνημείο ολοκληρώθηκε.
Και αφού αποδεδειγμένα μέσα δεν κρύβεται η σορός του Φιλίππου, τότε ποιανού
κρύβεται; Και εάν το όνομα αυτού είναι ιδιαιτέρως βαρύ, θα έχει το θάρρος η
ελληνική Πολιτεία να το αποκαλύψει;
Τι είπε χθες ο Μητροπολίτης Άνθιμος από τον άμβωνα; "Η πατρίδα μας,
η Ελλάδα και η πίστη μας. Οι Μακεδόνες Ελληνες έχουν
μια αξίωση από τους πολιτικούς, ποτέ δε θα δοθεί το όνομα της
Μακεδονίας στο κράτος των Σκοπίων. Γιατί είναι επικίνδυνο κράτος. Πρέπει να
είναι ξεκάθαρη θέση. Την πατρίδα μας δεν την πουλάμε. Μιλήστε καθαρά τι γίνεται
στην Αμφίπολη. Γιατί κρύβονται ευρήματα που φωνάζουν ότι εδώ είναι Μακεδονία;
Είτε είναι σκελετοί είτε οτιδήποτε άλλο" δηλαδή
ο Άνθιμος γνώριζε για τα ευρήματα πριν ανακοινωθούν;
Γιατί ανακοινώθηκαν τώρα λίγες μόλις ημέρες πριν τις εκλογές; Για
να αλλάξει η ατζέντα που οδηγούσε σε συντριβή; Άλλη μια "επιτυχία" της
κυβέρνησης λίγο πριν την κάλπη; Eλπίζουν να αλλάξουν κάτι στην επερχόμενη συντριβή;
Όμως ο Άνθιμος λέει κάτι πιο βαρύ ακόμα.Πιστεύει
ότι δεν ανακοινώνονται τα ευρήματα για να μην πάθουν ζημιά τα Σκόπια. Και όπως φάινεται συμφωνεί με τον Κυριάκο Βελόπουλο,
στο ότι ακόμα και έαν πρόκειται για τον Μ.Αλέξανδρο θα έχουν το θάρρος οι κυβερνωντες
να το αποκαλύψουν στον πλανήτη; Αυτό θα σημάνει το τέλος των Σκοπίων και δεν το
θέλουν ουτε οι Αμερικανοί, αλλά ούτε και οι Γερμανοί.
Σημειώνεται ότι και οι δύο είναι "πολυαγαπημένοι" μας "σύμμαχοι".
Ελπίζουμε, εάν όντως βρισκόμαστε μπροστά σε μια τέτοια τεράστια ανακάλυψη
να υπάρχει το ανάλογο θάρρος.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
ΙΣΤΟΡΙΑ
10 Ιουνίου 323 π.Χ. πέθανε στη Βαβυλώνα
ο Μέγας Αλέξανδρος – Ο Μέγιστος των Ελλήνων
19:59
10/06/2015
Σαν σήμερα στις 10 Ιουνίου 323 π.χ. πέθανε
στη Βαβυλώνα ο Μέγας Αλέξανδρος – ο Μέγιστος των Ελλήνων – σε ηλικία 33 ετών.
Ο Αλέξανδρος Γ’ γεννήθηκε το 356 π.Χ στην Πέλλα, την πρωτεύουσα τότε του Μακεδονικού βασιλείου.
Ήταν γιος του Μακεδόνα Φιλίππου Β’ και της Ολυμπιάδας, Πριγκήπισσας
των Μολοσσών στην Ήπειρο.
Ο Μακεδονικός βασιλικός οίκος λεγόταν ‘Αργεάδες’ ή ‘Τημενίδες’. Σύμφωνα με
την παράδοση ο ιδρυτής του Βασιλικού οίκου – ο οποίος σημειωτέον
διαφέρει ανάλογα με την ιστορική πηγή – ήρθε στην Μακεδονία, από το Άργος της Πελοποννήσου
και ήταν απόγονος του Ηρακλή.
Ήταν με λίγα λόγια, Ηρακλείδες εξ’ Άργους.
Από την εποχή του Αλέξανδρου Α’, που έμεινε στην ιστορία με το παρατσούκλι ο ‘Φιλλέλην’, οι Μακεδόνες Βασιλείς μετείχαν στους Ολυμπιακούς
αγώνες, στους οποίους ως γνωστόν μόνο Έλληνες μπορούσαν να πάρουν μέρος. Λίγο
πολύ θα έχουμε ακούσει όλοι μας την ιστορία του Αλέξανδρου Α’ και την
διαμαρτυρία των συναθλητών του σχετικά με το ότι ήταν βάρβαρος και δεν θα
έπρεπε να λάβει μέρος.
Όταν του ζητήθηκαν εξηγήσεις, ο Αλέξανδρος
απόδειξε την Ελληνική καταγωγή του, αναφερόμενος στην ιστορία των Τημενιδών και από τότε ποτέ δεν αμφισβητήθηκε ξανά. Ο πατέρας
του Αλέξανδρου, Ο Φίλιππος Β’ ήταν γιος του βασιλιά της Μακεδονίας Αμύντα Γ’
και της Ευρυδίκης, πριγκήπισσας των γειτονικών Λυγκηστών.
Οι Λυγκηστές παλαιότερα
υπαγόντουσαν στους Μολοσσούς για αυτό τους βρίσκουμε σε ιστορικές πηγές είτε
σαν Μολοσσικά έθνη, είτε σαν Λυγκηστές
Μακεδόνες. Στην ουσία είχαν αναμειχτεί σε ένα μικρό βαθμό με τους Ιλλυριούς. Ο
βασιλικός τους οίκος ισχυριζόταν ότι είναι Βακχιάδες απόγονοι
από την Κόρινθο και παντρευόντουσαν συχνά με μέλη γειτονικών βασιλείων.
Η Ευρυδίκη για παράδειγμα ήταν κόρη του Σίρρα ή Ίρρα – άλλοι τον θεωρούν Λυγκηστή και κατ’ άλλους είναι Ιλλυριός- και μιας Λυγκηστίδας πριγκήπισσας.
Σειρά έχει τώρα η γενεαλογία του Αλέξανδρου
από την μεριά της μητέρας του, της Ηπειρώτισσας Ολυμπιάδας. Το όνομα της όπως
μαθαίνουμε από τον έγκριτο ιστορικό W. Heckel “Πολυξένη όταν ήταν παιδί, Μυρτάλη όταν
παντρεύτηκε, και αργότερα μετονομάστηκε Ολυμπιάδα και Στρατονίκη“. Το όνομα
Ολυμπιάδα της δόθηκε, σύμφωνα με την παράδοση, ύστερα από την νίκη του Φίλιππου
στους Ολυμπιακούς αγώνες.
Οι Αιάκιδες
Τα μέλη του βασιλικού οίκου των Μολοσσών,
οι λεγόμενοι ‘Αιακίδες’ ισχυρίζονταν να είναι
απόγονοι του γιού του Αχιλλέα, Νεοπτόλεμου και της Ανδρομάχης που κατέφυγαν
στην περιοχή μετέπειτα της πτώσης της Τροίας. Στην κλασσική εποχή, η καταγωγή
από φημισμένους Ομηρικούς ήρωες, όπως ο Αχιλλέας, πρόσδιδε τεράστιο κύρος στους
απογόνους τους.
Η Ολυμπιάδα ήταν κόρη του Νεοπτόλεμου, βασιλιά
της Ηπείρου και της Ανασατίας, αγνώστων λοιπών
στοιχείων αλλά πιθανότατα Ηπειρώτισσας. Στις αρχές του 6ου αιώνα ο τύραννος της
Σικυώνος Κλεισθένης θέλησε να βρει σύζυγο για την
κόρη του Αγαρίστη.
Κάλεσε τους καλύτερους των Ελλήνων για να
αποφασίσει με ποιόν θα πάντρευε την κόρη και ανάμεσα στους μνηστήρες ήταν και ο
Βασιλιάς των Μολοσσών, Άλκων. Ως τώρα εξετάσαμε την
γενεαλογία του Αλέξανδρου. Στην συνέχεια, περνάμε σε ένα εξίσου σημαντικό ερώτημα.
Πως ένιωθε ο ίδιος ο Αλέξανδρος; Απ’ όλες τις ιστορικές πηγές, παίρνουμε το
ίδιο μήνυμα.
Ο Αλέξανδρος δεν έχανε ευκαιρία να πιστοποιεί
πόσο περήφανος ήταν που ήταν Έλληνας. Η σούμα από όλα αυτά είναι: Οι γονείς του
είχαν Ελληνική καταγωγή. Ο Αλέξανδρος θεωρούσε τον εαυτό του Έλληνα. Μιλούσε
Ελληνικά. Μεγάλωσε και μορφώθηκε από φημισμένους Έλληνες δάσκαλους και είχε σαν
αγαπημένο του βιβλίο, την Ιλιάδα.
Πίστευε στους ίδιους θεούς όπως και οι άλλοι
Έλληνες. Ανέλαβε να φέρει σε πέρας και τα κατάφερε, μια εκστρατεία, βασισμένη
σε μακροχρόνια έχθρα μεταξύ των Ελλήνων και των Περσών, σαν ‘Αρχιστράτηγος των
Ελλήνων’.
Αυτός και ο στρατός του, διέδωσαν την Ελληνική
γλώσσα και πολιτισμό, σε όλα τα έθνη από τα οποία πέρασαν και κατά συνέπεια ο
Αλέξανδρος δικαιότατα έχει παραμείνει δια μέσου των αιώνων σαν ένα σύμβολο της
Ελληνικής Ιστορίας και πολιτισμού.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
ΙΣΤΟΡΙΑ
ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΝΕΚΡΟΙ;
Αμφίπολη: Ανακαλύφθηκε η δεύτερη πύλη του ταφικού μνημείου;
(εικόνες)
15:55
13/09/2015
Η δεύτερη πύλη εισόδου εικάζεται από αρχαιολόγους ότι βρέθηκε στο
μεγαλειώδες ταφικό μνημείο του λόφου Καστά στην Αμφίπολη,
η οποία φέρεται ότι αποκαλύφθηκε μετά από καταρρακτώδεις βροχές.
Οι αρχαιολόγοι εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο να πρόκειται για μια δεύτερη πύλη
εισόδου στο ταφικό μνημείο και προσπαθούν αν εξακριβώσουν ότι δεν πρόκειται για
τυχαία βαθιά ρωγμή. Ο όγκος του μνημείου
κάνει πολλούς να πιστεύουν ότι δεν μπορεί (αν και τεραστίων διαστάσεων για
μακεδονικό τάφο) τα 25 μέτρα του ταφικού μνημείου που ήδη αποκαλύφθηκαν να
είναι το μόνο κατασκεύασμα στα έγκατα του λόφου Καστά.
Εάν επιβεβαιωθεί ότι
είναι η δεύτερη πύλη, τότε το ενδιαφέρον για το μνημείο θα αναθερμανθεί άμεσα
αν και κανείς δεν κατάλαβε ποτέ γιατί "πάγωσε". Πέντε σκελετοί
βρέθηκαν μέσα, και ουδέποτε μάθαμε σε ποιους ανήκαν, δεν ήταν σημαντικό εύρημα
αυτό; Δεν άξιζε να μάθουμε ποιοι ήταν;
Δείτε τις φωτογραφίες:
Ένας χρόνος έχει περάσει από τότε που ανακαλύφθηκε το ταφικό μνημείο του
λόφου Καστά στην Αμφίπολη, με τα εκπληκτικά ευρήματα
αλλά και την ανεύρεση οστών από πέντε σκελετούς, για τους οποίους όμως δεν
δόθηκε ουδεμία απάντηση ούτε καν συνέχεια.
Σημειώνεται ότι μαίνονται οι διαφωνίες για τη χρονολόγηση του τύμβου στον
λόφο Καστά, με ομάδα αρχαιολόγων να το χρονολογεί
στην Υστερη Ελληνιστική εποχή, ενώ η ανασκαφέας Κ. Περιστέρη, επιμένει ότι είναι Μακεδονικός και
κατασκευάστηκε στο τελευταίο τέταρτο του 4ου π.Χ. αιώνα.
Θεωρεί αβάσιμα τα περί διαφορετικής χρονολόγησης του μνημείου από συναδέλφους
της, υποστηρίζοντας ότι οι εκτιμήσεις τους βασίζονται σε φωτογραφικό υλικό ή
ημίωρες επισκέψεις στον τάφο.
Σε πέντε άτομα αντιστοιχεί το σκελετικό υλικό που βρέθηκε στην Αμφίπολη.
Η γυναίκα είναι 60 ηλικίας χρονών και έχει ύψος 1,57 μ, οι δύο άνδρες
εκτιμάται ότι είναι 35 - 45 χρονών.
Ο πρώτος άνδρας έχει ύψος 1,68 μ, ο δεύτερος άνδρας 1,62 - 163 μ. Επίσης,
ένα νεογέννητο και ένα άτομο σε καύση.
Τα 550 περίπου οστά
Τα σκελετικά κατάλοιπα του ταφικού μνημείου, από τον λόφο Καστά Αμφίπολης αντιστοιχούν σε 550 περίπου οστά,
θρυμματισμένα και ακέραια, ένα κρανίο σε αρκετά καλή κατάσταση, από το
οποίο λείπουν τα οστά, που συνθέτουν το πρόσωπο και μία σχεδόν ακέραιη κάτω
γνάθο. Δεν βρέθηκαν δόντια, εκτός από μία
τερηδονισμένη ρίζα δεξιού δεύτερου προγόμφιου, η οποία βρισκόταν μέσα στη κάτω γνάθο και εμφανίζει προχωρημένο ακρορριζικό απόστημα.
Από τα 550 οστά, που καταμετρήθηκαν, τα 157, τα οποία προέκυψαν κατόπιν
προσεκτικής ανάταξης από διαφορετικά θραύσματα διάσπαρτων οστών, καταγράφηκαν
συστηματικά σε βάση δεδομένων και έγινε προσπάθεια απόδοσης τους
σε επιμέρους άτομα.
Επιπλέον, αναγνωρίστηκαν οστά ζώων, κάποια από τα οποία φαίνεται να ανήκουν
σε μακρά οστά ιπποειδούς. Τα οστά των ζώων θα
μελετηθούν από ειδικό ζωοαρχαιολόγο.
Ο ελάχιστος αριθμός των ατόμων, που ταυτοποιήθηκαν
από τα διαγνωστικά σκελετικά κατάλοιπα αντιστοιχεί σε πέντε άτομα, τέσσερα εκ
των οποίων αποδίδονται σε ενταφιασμούς και ένα σε καύση.
Οι νεκροί των ενταφιασμών διακρίνονται: Σε μία γυναίκα (άτομο), σε δύο
άνδρες μέσης ηλικίας (άτομα 2 και 3) και σε ένα νεογέννητο άτομο.
Ατομο 1: Γυναίκα
Η γυναίκα, μπορεί με ασφάλεια να τοποθετηθεί στο ηλικιακό διάστημα άνω των 60
ετών. Ο προσδιορισμός του φύλου έγινε βάσει συγκεκριμένων
δεικτών, που αφορούν: 1) στα οστά της πυέλου (λεκάνης) (αριστερή μείζων ισχιακή
εντομή, δεξιά πρωτιαία
αύλακα, αριστερό και δεξιό ισχιακό κύρτωμα λαγώνια ακρολοφία, σώμα και άκανθα ισχιακού), 2) στα οστά
του κρανίου (μεσόφρυο, υπερόφρυα
τόξα, κλίση του μετωπιαίου, μετωπιαία ογκώματα, κάτω κροταφική γραμμή,
μαστοειδείς αποφύσεις, ινιακό έπαρμα), 3) στην κάτω γνάθο (γένειο,
γωνία κάτω γνάθου, κλάδοι),4) στη μορφολογική διάπλαση των οστών (μετρήσεις των
μακρών οστών).
Ο προσδιορισμός της ηλικίας βασίστηκε: 1) σε τμήμα της αριστερής ηβικής
σύμφυσης (πρόσθιο τμήμα της λεκάνης), 2) στο βαθμό
συνοστέωσης των κρανιακών ραφών, 3) στην έντονη προθανάτια
απώλεια των οπίσθιων δοντιών και στις δύο πλευρές της κάτω γνάθου, 4) στην
παρουσία μεταβολικών νοσημάτων, όπως είναι η οστεοπόρωση και η μετωπιαία υπερόστωση (Hyperostosis
Frontalis Interna: πάχυνση των τοιχωμάτων του κρανίου,
εσωτερικά του μετωπιαίου οστού, η οποία είναι συνήθως ασυμπτωματική
και συνδέεται με ορμονικές διαταραχές που εμφανίζονται συχνά σε γυναίκες μετά
την εμμηνόπαυση), 5) στις έντονες εκφυλιστικές αλλοιώσεις, κυρίως στη
σπονδυλική στήλη και στις οστεοποιήσεις ενθέσεων και χόνδρων στα μακρά οστά και
στις πλευρές.
Σε ό,τι αφορά το ανάστημα της ηλικιωμένης γυναίκας, μετά από τη συνδυαστική
εφαρμογή διαφορετικών μεθόδων στις μετρήσεις των μακρών οστών, εκτιμάται στα
157 εκ.
Στο γυναικείο σκελετό φαίνεται ότι αποδίδονται τα περισσότερα οστά που
βρέθηκαν στον κιβωτιόσχημο τάφο, από τα 7,8 μ. από την κορυφή του θαλάμου και
κάτω, δηλαδή 1 μ. πάνω από το δάπεδό του κιβωτιόσχημου.
Ατομα 2 και 3 : Δύο άνδρες,
35 έως 45 ετών.
Τα δύο άτομα (2 και 3), από τα τέσσερα, που είχαν δεχτεί ενταφιασμό,
μπορούν με ασφάλεια να αποδοθούν σε άνδρες, βάσει:
1) των ανατομικών σημείων στα οστά της πυέλου (λεκάνης) (αριστερό και δεξιό
ηβικό οστό και ειδικότερα κοιλιακό τόξο, υποηβική
κοιλότητα και μέση επιφάνεια των οστών, αριστερή πρωτιαία
αύλακα, αριστερό και δεξιό ισχιακό κύρτωμα, αριστερή και δεξιά κοτύλη,
μορφολογία ιερού οστού για το άτομο 2 και δεξιό ισχιακό κύρτωμα και μορφολογία
ιερού οστού για το άτομο 3)
2) της μορφολογικής διάπλασης των μακρών οστών (μετρήσεις των μακρών
οστών).
Οι δύο άνδρες είναι σχετικά κοντά ηλικιακά, στην κατηγορία των 35 έως 45
ετών: Ο ένας, στις αρχές και ο δεύτερος, προς το τέλος της κατηγορίας αυτής.
Ο προσδιορισμός της ηλικίας για το άτομο 2 βασίστηκε: (Ενδεικτική
εκπροσώπηση οστών Ατόμου 2 με φωτογραφίες οστών στην κεντρική φωτογραφία).
1) στις δύο ηβικές συμφύσεις (πρόσθιο τμήμα της λεκάνης),
2) στις εκφυλιστικές αλλοιώσεις της ωτοειδούς
επιφάνειας της αριστερής πυέλου (η περιοχή της λεκάνης που αρθρώνεται με το
ιερό οστό),
3) στην πλήρη συνοστέωση των επιφύσεων των στερνικών άκρων και στις δύο
κλείδες.
Ο προσδιορισμός του ηλικιακού εύρους για το άτομο 3, βασίστηκε στη δεξιά
ηβική σύμφυση.
Τα θανάσιμα τραύματα του νεότερου άνδρα
Σημειώνεται ότι ο σχετικά νεαρότερος από τους δύο άνδρες (άτομο 2) φέρει
ίχνη τομών (cut marks) στην αριστερή άνω θωρακική μοίρα, σε
δύο πλευρές και αυχενικό σπόνδυλο, καθώς και στην κάτω επιφάνεια του στερνικού
άκρου της αριστερής κλείδας. Ταυτίζονται πιθανόν με επιθετικά
χτυπήματα-τραυματισμούς, που θα πρέπει να έγιναν εξ επαφής με αιχμηρό όργανο
π.χ. μαχαιρίδιο, και προκάλεσαν το θάνατο του, καθώς δεν διακρίνονται ενδείξεις
επούλωσης.
Ο δεύτερος άνδρας (άτομο 3), λίγο μεγαλύτερος σε σχέση με τον πρώτο, έχει
ενδείξεις εγκάρσιου, πλήρως επουλωμένου, κατάγματος στη δεξιά του κερκίδα, σχετικά
κοντά στο δεξιό καρπό. Επιπλέον, και οι δύο άνδρες παρουσιάζουν εκφυλιστικές
αλλοιώσεις οστεοαρθρίτιδας και σπονδυλαρθρίτιδας σε διαφορετικά σημεία των
σκελετών τους.
Σε ό,τι αφορά το ανάστημα των ανδρών μετά από τη συνδυαστική εφαρμογή
διαφορετικών μεθόδων στις μετρήσεις των μακρών οστών, εκτιμάται στα 168 εκ. για
το άτομο 2 και στα 162-163 εκ. για το άτομο 3.
Το βρέφος
Το τέταρτο άτομο είναι ένα νεογέννητο βρέφος (νεογνό). Ο προσδιορισμός της
ηλικίας βασίστηκε στις μετρήσεις μήκους και πλάτους του αριστερού βραχιονίου και της αριστερής κάτω γνάθου. Ο προσδιορισμός
του φύλου σε αυτό το άτομο δεν κρίνεται δυνατός καθώς τα μορφολογικά
χαρακτηριστικά διάκρισης φύλου στα οστά των νεογνών δεν είναι σαφή.
Τα καμένα οστά και η τυμβωρυχία
Το πέμπτο άτομο εκπροσωπείται από ελάχιστα θραύσματα, μόλις εννέα (9),
κυρίως μακρών οστών, που φέρουν όλες τις παραμορφώσεις (εγκάρσιες μικρορωγμές και μερικές φορές έντονη παραμόρφωση) αλλά και
τους αποχρωματισμούς (υπόλευκο και μπλε/γκρι) που συναντώνται στις περιπτώσεις
πλήρους καύσης σαρκωμένου νεκρού και ανήκει πιθανότατα σε ενήλικο άτομο.
Η γενική εικόνα εύρεσης των σκελετικών καταλοίπων συνηγορεί στην
αναμόχλευση τους από ανθρωπογενή επέμβαση, η οποία φαίνεται ότι αφορούσε τόσο
στο εσωτερικό του χώρου 4, όσο και στο εσωτερικό του κιβωτιόσχημου τάφου.
Ο πρώην Βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ, κ. Κυριάκος Βελόπουλος,
μιλησε προ έτους σε συνέντευξη στην Στέλα Μεϊμάρη για το τι κρύβεται πίσω από το μυστήριο της
Αμφίπολης, ποιοι χρονοτριβούν τις έρευνες και κυρίως γιατί η αποκάλυψη ότι ο
τάφος ανήκει τελικά, όπως πιστεύει ο ίδιος, στο Μέγα Αλέξανδρο, θα έφερνε κυρολεκτικά τα πάνω-κάτω στην πολιτική σκηνή.
"Κοιτάξτε, η
αρχαιολογία είναι επιστήμη και τα ευρήματα μιλούν από μόνα τους. Καταρχήν, η
χρονολόγηση του τύμβου αναφέρεται στην εποχή του Μ. Αλεξάνδρου. Το ίδιο το
κατασκεύασμα προσιδιάζεται να είναι κάτι πολλαπλάσια μεγαλύτερο σε σχέση με το
Φίλιππο. Η χλιδή στο εσωτερικό του τύμβου δείχνει ότι ο τάφος αυτός είναι
μεγαλύτερος από το Φίλιππο σε επίπεδο πλούτου. Επίσης, η Αμφίπολη δεν είναι
τυχαία πόλη, από εκεί έφυγε ο Αλέξανδρος για την εκστρατεία του. Επιπρόσθετα,
οι ρόδακες που βρέθηκαν μέσα στον τύμβο σημειολογικά προσιδιάζουν προς
μακεδονικό-βασιλικό τάφο, ενώ το μονόγραμμα, το Α το κεφαλαίο, που κάποιοι
έσπευσαν να διαψεύσουν, προσιδιάζει προς το Βασιλέα Αλέξανδρο.
Τώρα, αν όλα αυτά τα συνδυάσουμε με τη μυστικότητα που επιχειρείται να
συσκοτιστεί η ιστορία, καθώς και με την ένταση που ξέρουμε πολύ καλά ότι
υπάρχει μεταξύ της κυρίας Περιστέρη και των κυριών Μενδώνη και Παναγιωταρέα, που
είναι εντεταλμένες από το Υπουργείο Πολιτισμού, μπορούμε να καταλάβουμε πολλά.
Καταρχήν, αν δεν ήταν κάτι τόσο σημαντικό, δεν θα πήγαινε εκεί ο ίδιος ο κύριος
Σαμαράς, ούτε θα υπήρχε εκεί η γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού, η οποία σε
καμία άλλη ανασκαφή δεν παρευρίσκεται ποτέ επιτοπίως. Ακόμα και η ονομασία
«κάστα» ή «καστά», που σημαίνει γένος και οι ντόπιοι
εννοούν το γένος του βασιλιά, δείχνει ότι είναι βασιλικός τάφος και εφόσον
μιλάμε για πριν από το 325 π.Χ σημαίνει καθαρά ότι ο
βασιλιάς είναι ο Αλέξανδρος.
Από εκεί και πέρα, αν είναι ο ίδιος ο τάφος του Μ. Αλεξάνδρου, κενοτάφιο ή
οικογενειακός, δεν μπορώ να το ξέρω, αν δεν σκάψω. Όμως, επειδή υπάρχει και η
έρευνα του κυρίου Πολυμενάκη, η οποία δείχνει ότι
τελικά είναι 4-5 οι τάφοι και όχι ένας, πιστεύω ότι θα έχουμε πολλές εκπλήξεις
ακόμα.
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι βρέθηκαν και νομίσματα της εποχής του Μ.
Αλεξάνδρου. Αν ο τύμβος ήταν μεταγενέστερου Βασιλέα, π.χ. του Νέαρχου, θα ήταν
εκείνου τα νομίσματα και όχι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Επομένως, όλα, λογικά, κατατείνουν προς τον Αλέξανδρο, δεν μπορεί να έχει με
κανέναν άλλο σχέση ο τύμβος. Εγώ, προσωπικά, πιστεύω ότι του ανήκει.
Aς δούμε τώρα τι λένε αρχαίες μαρτυρίες,
διότι πριν ακούσουμε τους "ειδικούς" καλό ειναι
να βλέπουμε από μόνοι μας τι λένε οι αρχαίες πηγές.
Μια προσεκτική ματιά στον Παυσανία που αποτελεί πηγή της εποχής θα δέιξει ότι υπάρχει η πιθανότητα αυτή καθώς ο ιστορικός
αναφέρει σαφέστατα ότι ο Μ.Αλέξανδρος ετάφη σύμφωνα με τον Μακεδονικό νόμο από τον Πτολεμαίο.
Αυτό σημαίνει ότι ο Αλέξανδρος αποτεφρώθηκε και εν συνεχεία κάποια στιγμή η
σορός επέστρεψε στα πάτρια εδάφη της Μακεδονίας.
Η σορός του Αλεξάνδρου αναχωρώντας από την Βαβυλώνα είχε προορισμό τις Αιγές όπως μας
αναφέρει ο Παυσανίας. Ο Πτολεμαίος όμως υφαρπάζει την σωρό την οποία και θάβει
προσωρινά στην Μέμφιδα με βάση τον Παυσανία και το Πάριο Χρονικό αποτεφρώνοντας
την λόγω της αναφοράς του Παυσανία ότι τηρήθηκε ο Μακεδονικός νόμος
κατά την ταφή, και μετά από λίγους μήνες, μετά από κοινή συμφωνία των διαδόχων
στην διάσκεψη στον Τριπαράδεισο, τα οστά του
Αλεξάνδρου μεταφέρονται μαζί με τους δύο βασιλείς (Φίλιππο Αριδαίο
και Αλέξανδρο Δ’) στην Μακεδονία όπου θάβεται στον ήδη ετοιμασμένο τάφο που
κατασκευαζόταν την διετία κατά την οποία η σορός του Αλεξάνδρου ήταν σε
«αναμονή» στην Βαβυλώνα.
Ο Αλέξανδρος, πάντα σε ένα μυστικό μέρος της καρδιάς του, εκτός από την
μεγάλη αγάπη στην μητέρα του, κρατούσε και την
εικόνα του σπουδαίου, επιτυχημένου και δολοφονημένου πατέρα του, που ένιωθε σαν
χρέος του να τιμήσει όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, τότε ιδίως που είχε καταφέρει
να συντρίψει τους Πέρσες και να προχωρά από νίκη σε νίκη και από κατάκτηση σε
κατάκτηση, απελευθερώνοντας την ανθρωπότητα από την σκλαβιά, την αμορφωσιά, τη
δουλεία και την φτώχεια!
Την επιθυμία του αυτή καταγράφει ο
ιστορικός Διόδωρος Σικελιώτης, αναφέροντας ότι βασιλιάς μας, καθώς πέθανε
πρόωρα, δεν είχε προλάβει να πραγματοποιήσει κάποια μεγάλα σχέδιά του, για τα
οποία έδινε μάλιστα γραπτές οδηγίες στον Στρατηγό και φίλο του Κρατερό, τον
οποίο έστελνε πίσω στη Μακεδονία σαν Αντιβασιλέα του (Επίτροπο), για να
αντικαταστήσει τον Επίτροπο Αντίπατρο, πατέρα του Κάσσανδρου
και του Ιόλα.
Ο Αντίπατρος είχε πέσει σε δυσμένεια
και είχε συνεχείς προστριβές με την βασιλομήτορα Ολυμπιάδα. Ο δε Αντίπατρος του
παραπονιόταν με γράμματα για τις συνεχείς παρεμβάσεις της. Και ο Μέγας
Αλέξανδρος έλεγε τότε «δεν ξέρει ότι ένα
δάκρυ της μάνας μου σβήνει δέκα χιλιάδες τέτοια γράμματα»;
Στο τέλος λοιπόν αποφάσισε να στείλει
αντικαταστάτη τον Κρατερό, μαζί με τις γραπτές οδηγίες για τα μεγάλα έργα που
θα έκανε για λογαριασμό του. Καθώς όμως ο Κρατερός γύριζε στη Μακεδονία μαζί με
χιλιάδες παλαίμαχους που επέστρεφαν σπίτι και ενώ είχε φτάσει ήδη στην Κιλικία,
έμαθε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είχε πεθάνει. Λέγεται δε πως ο Αντίπατρος
φοβούμενος πια για τη ζωή του, είχε ήδη στείλει δηλητήριο εναντίον του
Αλέξανδρου, το οποίο έριξε στο κρασί του ο οινοχόος Ιόλας, γιος του Αντίπατρου...
Ο Κρατερός μη γνωρίζοντας τα γεγονότα
(εάν συνέβησαν έτσι) συμμάχησε τελικά με τον Αντίπατρο κατά των άλλων διαδόχων
και μάλιστα νυμφεύθηκε και την κόρη του Αντίπατρου, την Φίλα.
Ένα λοιπόν από τα
σχέδια-διαταγές του Μεγαλέξανδρου που δόθηκαν στον Κρατερό, ήταν και
αυτό, όπως το καταγράφει ο Διόδωρος:
«Ένας τάφος για τον πατέρα του Φίλιππο ήταν να κατασκευαστεί, ο οποίος θα ήταν
τόσο μεγάλος όσο οι μεγαλύτερες πυραμίδες
της Αιγύπτου, που ορισμένοι συγκαταλέγουν ανάμεσα στα Επτά Θαύματα του Κόσμου!»
Δηλαδή ο νέος Μεγάλος Τάφος του
Φιλίππου, δεν θα ήταν κρυφός και ασημείωτος όπως στις Αιγές (και γι΄ αυτό γλύτωσε την σύληση), αλλά ολοφάνερο Μνημείο σαν
τις Πυραμίδες!
Κάτι τέτοιο δείχνει ο εξαιρετικής
ποιότητας περίβολος στην Αμφίπολη, με τα λευκά περίτεχνα μάρμαρα Θάσου, ο
οποίος μάλιστα ήταν σκεπασμένος με επίσης εξαιρετικής τέχνης και διακόσμησης
μαρμάρινες πλάκες με κλίση υδρορροών!
Φυσικά ο κύριος τάφος θα ήταν
σφραγισμένος και φρουρούμενος, επειδή ήταν διακριτός και από τον περίβολο και
από τον μαρμάρινο βασιλικό λέοντα στην κορυφή...
Ο Κρατερός, ως πολύ καλός παιδικός φίλος του
Μεγαλέξανδρου, που τον βλέπουμε μαζί του να κυνηγούν λιοντάρι στο γνωστό ψηφιδωτό
της Πέλλας, ίσως δεν ξέχασε την επιθυμία του Βασιλιά του και ξεκίνησε το έργο,
σε μικρότερες από την μεγάλη πυραμίδα διαστάσεις, αλλά και πάλι σε πελώριες για
τα ελληνικά και ευρωπαϊκά δεδομένα, χωρίς όμως τελικά να προφτάσει να μεταφέρει
τον Φίλιππο από τις Αιγές και ο Μεγάλος Τάφος ή Τάφοι της Αρχαίας Αμφίπολης
χρησιμοποιήθηκε-αν για να ενταφιαστούν άλλα μέλη της οικογένειας του Αλέξανδρου
όπως η Ρωξάνη και ο γιος της Αλέξανδρος Δ΄, που φαίνεται όμως να τάφηκε ή να μεταφέρθηκε στις Αιγές (τάφος δίπλα στου
Φιλίππου), ή ο Φίλιππος Αρριδαίος (που είχε οριστεί
αυθαίρετα διάδοχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ο Κρατερός προστάτης του και
έπειτα τον ανέλαβε υπό την προστασία του ο Αντίπατρος και ο Κάσσανδρος),
ενώ αργότερα μπορεί να τάφηκε εκεί και ο Φίλιππος Ε΄, ώστε ο τύμβος Καστά να γίνει η Βασιλική "Νεκρόπολη" της
Αμφίπολης!
Ίσως πάλι το έργο του μεγάλου νέου
Τάφου του Φιλίππου όπως αναφέρει και το spaei.blogspot.gr, να το είχε κιόλας
αρχίσει ο Μέγας Αλέξανδρος, αναθέτοντάς το ήδη στον Δεινοκράτη, το περίφημο
αρχιτέκτονά του που έχτιζε Αλεξάνδρειες! Και τον μόνο
ικανό να φέρει εις πέρας τέτοιο τεράστιο έργο...
Φυσικά ο Τάφος του Φιλίππου Β΄ είναι
αναντίρρητα στις Αιγές. Αλλά ο Αλέξανδρος ήθελε να φτιάξει έναν πολύ μεγαλύτερο
και να μεταφέρει εκεί από τον Τάφο των Αιγών τον πατέρα του!
Είναι άγνωστο εάν επιθυμούσε να
μεγαλώσει τον ήδη υπάρχοντα τάφο των Αιγών ή ήθελε να φτιάξει έναν νέο σε άλλο
μέρος.
Σε μια τέτοια περίπτωση ίσως δεν υπήρχε
καλύτερο και πιο εύκολα προσβάσιμο μέρος από το
κεντρικό λιμάνι του, την Αρχαία Αμφίπολη, την οποία γνώριζε ο ίδιος καλά και
από την οποία αναχώρησε ο στόλος του για την εκστρατεία κατά των Περσών!
Η Μεγάλη τώρα Πυραμίδα του Χέοπα στην
Αίγυπτο, την οποία ήθελε να ξεπεράσει σαν Βασιλικό Τάφο του πατέρα του Φίλιππου
ο Αλέξανδρος, έχει μήκος πλευράς 230,4 μέτρα και ύψος 146,5 μ.
Δηλαδή επί της ουσίας, ο Ταφικός λόφος της
Αρχαίας Αμφίπολης είναι 5 περίπου φορές μικρότερος της Μεγάλης Πυραμίδας και
πάνω από 10 φορές μεγαλύτερος από τον Τάφο των Αιγών!
Όταν λοιπόν πέθανε ο Αλέξανδρος, τις
διαταγές προς τον Κρατερό έμαθε ο Περδίκκας, επίσης
φίλος του Βασιλιά και επειδή είδε πως απαιτούνταν για όλα μαζί τα σχέδια του
Αλέξανδρου υπέρογκα ποσά, θέλησε να τα ματαιώσει, αλλά πάλι δεν τολμούσε μόνος
του να πάρει μια τέτοια απόφαση και θέλοντας συνειδησιακά να μη θεωρηθεί
προσωπικά υπεύθυνος, έφερε τα 5 μεγάλα σχέδια στη Συνέλευση των Μακεδόνων, όπου
η πλειοψηφία αποφάσισε να τα ματαιώσει...
Όμως είναι βέβαιο, ότι κάποιοι θα
στεναχωρήθηκαν από αυτή την απόφαση, κάποιοι που αγαπούσαν πραγματικά τον
Αλέξανδρο και τον Φίλιππο, όπως ο Ναύαρχος Νέαρχος π.χ., που είχε μεγαλώσει
στην Αμφίπολη και την θεωρούσε πατρίδα του! Και είχε μάλιστα πάρει υπό την
προστασία του την ανεπίσημη γυναίκα του Αλέξανδρου, τη Βαρσίνη
και τον γιο του Αλέξανδρου από εκείνη, τον Ηρακλή! Ή ο Κρατερός που συμμάχησε
με τον Αντίπατρο, ή ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος. Οπότε το μνημείο χτίστηκε, αλλά
ποιος μπήκε μέσα σε αυτό;
Kαι όμως ακόμα και στους αρχαίους καιρούς
δεν γνώριζαν ποιος
ήταν θαμμένος στο συγκεκριμένο Τύμβο Καστά, γνώριζαν
όμως την υπαρξη του ταφικού μνημείου, και ήξεραν ότι επρόκειτο για κάποιον
πολύ σπουδαίο άντρα.
Ο Έλληνας συγγραφέας
και ποιητής Αντίπατρος ο Σιδώνιος, γεννημένος το 280
περίπου π.Χ, κάνει την γνωστή αναφορά του στον λέοντα
της Αμφίπολης λέγοντας: "Ειπέ Λέον, φθιμένοιο τίνος τάφον αμφιβέβηκας , βουφάγε; Τις τασ άξιος ην αρετάς;".
Η μετάφραση είναι η εξής:"Πες, λέοντα,
ποιανού τον τάφο φυλάς , εσύ που τρως τα βουβάλια; Ποιος ήταν άξιος των αρετών
σου;"
(Υπενθυμίζεται ότι ο
Αντίπατρος ο Σιδώνιος ήταν γνωστός για τον κατάλογο
που συνέταξε για τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Μάλιστα λέγεται ότι τα
επισκέφτηκε όλα για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι αν
άξιζε να συμπεριληφθούν στον κατάλογό του.)
Όπως φαίνεται το ταφικό μνημείο ολοκληρώθηκε. Και αφού αποδεδειγμένα μέσα
δεν κρύβεται η σορός του Φιλίππου, τότε ποιανού κρύβεται; Και εάν το όνομα
αυτού είναι ιδιαιτέρως βαρύ, θα έχει το θάρρος η ελληνική Πολιτεία να το
αποκαλύψει;
Τμήμα
ειδήσεων pronews.gr