ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2016

Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 30.04.16 Γέννηση, «θάνατος» κι «ανάσταση» του Θεού Μέσα στην (Ενιαία) Θεία Πραγματικότητα, στην Ύπαρξη και στη Δραστηριότητα του Θεού, εκδηλώνονται οι δύο όψεις της εμπειρίας της Ζωής, η «Ζωή» και ο «Θάνατος». Είναι Δύο Όψεις της Ίδιας Πραγματικότητας, που μπορούν, σε «λεκτικό επίπεδο» να αντιμετατεθούν. Ζωή είναι η Θεία Ζωή, κι η γέννηση στην δημιουργία είναι ουσιαστικά «θάνατος». Από την αντίστροφη οπτική, ο Θεός είναι το Άγνωστο, η Κοσμική Νύχτα, το «Χάος», ο «Θάνατος», ενώ η «εμφάνιση» μέσα στην δημιουργία είναι ύπαρξη και ζωή… Έτσι και οι δύο καταστάσεις, η Υπερβατική Ύπαρξη, και η κοσμική ύπαρξη μπορούν να ονομαστούν «ζωή» και η άλλη κατάσταση «θάνατος». Εξαρτάται από ποια μεριά το βλέπουμε… πάντως και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για «δύο καταστάσεις ύπαρξης» (θάνατος, με την έννοια της ανυπαρξίας, δεν υπάρχει, δεν νοείται, και δεν υποστηρίχθηκε –σοβαρά- σε καμία παράδοση)… Από την άποψη της «θεϊκής» προοπτικής ο Θεός «πεθαίνει» μέσα στην Δημιουργία, για να την «ζωογονήσει» και «ανασταίνεται» πάλι στην προκοσμική του κατάσταση, όταν «διαλύεται» ο κόσμος πίσω στο «χάος»… Από την άποψη των (περιορισμένων) όντων ο Θεός Γεννιέται μέσα στον κόσμο και τον «ζωογονεί» και «πεθαίνει» επιστρέφοντας στο Άγνωστο, αποσύροντας την ζωογόνο δύναμή του από την φύση… Στην πραγματικότητα μιλάμε για την ίδια πραγματικότητα, που «βλέπουμε» από δύο διαφορετικές θέσεις, κι οι διαφορές είναι μόνο «λεκτικές».. Η Πρότυπη Γέννηση κι ο Θάνατος του Θεού, αναφέρονται στην Γέννηση του Ζαγρέα στην Αυγή του Χρόνου, και  στην Επιστροφή του στο Άχρονο, στο Τέλος του Χρόνου, και στην Γέννησή του Ξανά, στην Νέα Αυγή του Χρόνου… Στους Δελφούς, την εποχή του χειμερινού ηλιοστασίου οι «Όσιοι» ιερουργούν και θυσιάζουν και λατρεύουν τον «θάνατο» του Θεού (που σχετίζεται με την «εξαφάνισή» του από τον κόσμο, κι όχι με τον «διασπαραγμό» του Ζαγρέα από τους τιτάνες, που εντάσσεται στον κύκλο της «κοσμικής θυσίας»…)… Είναι ο Διόνυσος που «εξαφανίζεται» τον «χειμώνα». Είναι ακόμα ο Απόλλωνας που «αναχωρεί» για την «χώρα των υπερβορείων» (καθώς ο ήλιος μετά τη φθινοπωρινή ισημερία «παίρνει» το δρόμο για το βορά στην εκλειπτική, και φτάνει στο πιο βορινό σημείο στο χειμερινό ηλιοστάσιο…)… Παράλληλα οι «Θυιάδες», οι δελφικές μαινάδες, ιερουργούν για την γέννηση του Διονύσου Λικνίτη, του Θείου Βρέφους, βρεφικής μορφής του Διονύσου. Ο Διόνυσος Λικνίτης, είναι ακόμα ο Απόλλωνας που σε λίγο, την άνοιξη, θα «επιστρέψει» από την χώρα των «υπερβορείων»… Ο Διόνυσος κι ο Απόλλωνας είναι ο Ίδιος Θεός… Κι οι δύο Θεϊκές (Ηλιακές) Μορφές, «χάνονται» το Κοσμικό (κι Ετήσιο) Χειμώνα, στη «Νύχτα», στο «Χάος», στη «χώρα των υπερβορείων», κι «εμφανίζονται» πάλι την άνοιξη… κι ο «ερχομός» τους γιορτάζεται (και στους Δελφούς με ιερουργίες και τελετές… και στην Αθήνα με τα «Καταγώγια» στα πλαίσια των «Ανθεστηρίων»…)… Κατά πληροφορία του Μακρόβιου, σε μία χαμένη θεολογική πραγματεία που αποδίδεται στον Αριστοτέλη, τα Θεολογούμενα υποστηρίζονταν με στοιχεία πως ο Διόνυσος κι ο Απόλλωνας ήταν ο Ίδιος Θεός, όχι μόνο στο περιεχόμενο (σαν θεϊκές οντότητες) αλλά και στην λατρεία… Η Γιορτή του Διονύσου Λικνίτη αποτέλεσε το πρότυπο για την καθιέρωση της χριστιανικής γιορτής των «χριστουγέννων»… Το ίδιο γεγονός, η γέννηση («εμφάνιση», «καταγώγια») κι ο «θάνατος» (η «εξαφάνιση», αναγώγια») του Θεού, αντανακλάται και στον Διόνυσο, σαν Πνεύμα της Φύσης… και στον Κοσμικό Κύκλο της Δημιουργίας, και στον Ετήσιο (εποχιακό) κύκλο ανανέωσης της φύσης… κι αποτελεί την αφορμή και το περιεχόμενο πολλών γιορτών που σχετίζονται με την φύση… Περισσότερα ... Το σύμβολο του Σταυρού και η ερμηνεία του Ας μιλήσουμε για την γέφυρα μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Ας μιλήσουμε για το σημείο της γείωσης. Θα το κάνουμε αυτό, εστιάζοντας στο σύμβολο του σταυρού. Ο λόγος που θα το κάνουμε αυτό είναι γιατί θέλουμε να αποκρυπτογραφήσουμε πράγματα, που ίσως είναι μπροστά σου και δεν τα βλέπεις. Αυτό το αρχετυπικό σύμβολο δομεί τέσσερις γωνίες και μιλάει μέσα από αυτό. Η γλώσσα της γεωμετρίας είναι παλαιότερη από αυτή της γλώσσας. Η γεωμετρία γεωμετρεί τη δημιουργία και υποτάσσει την ύλη μέσα από τους νόμους της. Ο σταυρός σχηματίζεται από μία κάθετη γραμμή και μία οριζόντια η οποία την τέμνει ακριβώς στη μέση. Η οριζόντια και κάθετη γραμμή δημιουργούν με την ένωσή τους στο κέντρο τέσσερις ορθές γωνίες. Ο σταυρός χρησιμοποιήθηκε σαν σύμβολο από τον Χριστό, αλλά υπήρχε πολύ πριν από αυτόν. Η έννοιά του παραμένει η ίδια, όπως όλα τα πράγματα που φέρουν μνήμες από την αλήθεια. Ακόμα και αν οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ακριβώς τι αντιπροσωπεύει έχουν έναν σεβασμό γι αυτόν. Ο σεβασμός οφείλεται στο γεγονός ότι τους θυμίζει κάτι. Υπάρχει μια άγραφη και άλαλη μνήμη μέσα σε αυτούς, για αυτό που αντιπροσωπεύει, η οποία ισχυροποιείται βεβαίως από τον Δάσκαλο που ταυτίστηκε με αυτόν. Για να κάνουμε την αποκρυπτογράφηση αυτού του συμβόλου, θα πάμε στην αρχαία Αίγυπτο. Στην αρχαία Αίγυπτο υπήρχε ξεκάθαρος διαχωρισμός, ανάμεσα στην ψυχή και το πνεύμα. Η ψυχή είναι η αποσπασμένη έκφραση του Θεού, ενώ το πνεύμα είναι, ήταν και θα είναι πάντοτε εκεί. Το πνεύμα αναφερόταν με την λέξη Κα και η ψυχή με την λέξη Μπα. Το πνεύμα ή ο Θεός είναι αιώνιος και η ψυχή θα διαγράψει μια ξεχωριστή διαδρομή μέσα στους κόσμους της δημιουργίας. Το πνεύμα ονομάζεται δημιουργική δύναμη ή δημιουργία ή ύπαρξη ή Θεός. Η ψυχή, παρόλο που είναι μέρος του πνεύματος, είναι η προσωπική μαρτυρία της εμπειρίας της ζωής. Οι δημιουργικές δυνάμεις ή το πνεύμα ορίζονται από τν κάθετη γραμμή του σταυρού και η προσωπική εξέλιξη ενός ανθρώπινου πλάσματος ορίζεται από την οριζόντια γραμμή. Ενώ η κάθετη γραμμή μιλά για την ίδια την δημιουργία, η οριζόντια μιλά για το επίπεδο συνείδησης κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Με απλά λόγια, η κάθετη γραμμή αντιπροσωπεύει τον Θεό και η οριζόντια τον άνθρωπο. Αυτές οι δυο γραμμές, σύμφωνα με το σύμβολο του σταυρού, τέμνονται ακριβώς στην μέση ορίζοντας με αυτόν τον τρόπο το ακριβές κέντρο. Το ακριβές κέντρο ανάμεσα Θεού και ανθρώπου, βρίσκεται ακριβώς στο σημείο τομής αυτών των δύο γραμμών. Εαν το σημείο συνάντησης των δύο γραμμών δεν είναι ακριβές και δεν δημιουργεί 4 ορθές γωνίες, τότε το ταξίδι της διαδρομής της ψυχής έχει χρεία εξέλιξης. Το αρχετυπικό σύμβολο μιλάει ξεκάθαρα γι αυτό το φανερό και συνάμα άφαντο μέτρο μέσα στον άνθρωπο. Περισσότερα ...

Star Network - PPC Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα

Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 27.04.16 Φιλλίς και Δημοφών. Ο μύθος της Αμυγδαλιάς Η ελληνική μυθολογία μας διηγείται τον μύθο της Αμυγδαλιάς που κάθε χρόνο την άνοιξη φοράει τα λευκά της.. Μετά την λήξη του τρωικού πολέμου ο βασιλεύς της πόλεως των Αθηνών Μενεσθεύς ή Μενεσθέας σκοτώθηκε στην Τροία και τον διαδέχθηκε ο Δημοφών ή Δημοφώντας. Ο Δημοφών ήταν γιος του Θησέα και της Φαίδρας. Ταξιδεύοντας στο Αιγαίο με σκοπό να επιστρέψει στην Αθήνα, κάποτε έφθασε στις ακτές της Θράκης ίσως για να γλιτώσει από κάποια θαλασσοταραχή. Στην ακρογιαλιά έπαιζε μια παρέα κοριτσιών. Ανάμεσά τους ήταν και η Φυλλίδα η κόρη του βασιλιά Σίθωνα. Ο Δημοφώντας επικεφαλής των ναυτών ζήτησε από τα κορίτσια να μην φοβούνται. Οι άνδρες έψαχναν απλά μια πηγή για να γεμίσουν με νερό τα άδεια τους δοχεία. Η βασιλοπούλα γοητευμένη από τους ευγενικούς τρόπους του νεαρού Δημοφώντα και εμπιστευόμενη το ένστικτό της κάλεσε τους στρατιώτες στο παλάτι όπου τους φιλοξένησαν με τιμές. Η πριγκιποπούλα γοητεύτηκε από την στάση και το παράστημα του Δημοφώντα. Μα και κείνος δεν έμεινε αδιάφορος από την χάρη και την ομορφιά της κόρης. Ο Έρωτας δεν άργησε να έλθει. Ήταν φλογερός και αμοιβαίος. Τον γάμο των δυο νέων ευλόγησε ο βασιλιάς Σίθωνας εκτιμώντας το ήθος και την ευγενική καταγωγή του γαμπρού του. Τίμησε δε την ένωση αυτή με πλούτη και γη από το βασίλειο του φροντίζοντας να μην λείψει τίποτα από τους νεόνυμφους. Όμως την χαρά και την ευτυχία του έγγαμου βίου τους, σκίαζε για το νεαρό βασιλόπουλο η νοσταλγία της πατρίδας του. Έτσι ζήτησε από την νεαρή σύντροφό του να του επιτρέψει να ταξιδέψει για λίγο μέχρι την Αθήνα. Η κοπέλα διστακτικά δέχτηκε και μετά από λίγο τον αποχαιρετούσε φιλώντας τον τρυφερά και κουνώντας του το μαντίλι του αποχαιρετισμού. Τον παρακάλεσε να μην καθυστερήσει διόλου την επιστροφή του μα να βρεθεί σύντομα πάλι κοντά της. Το ταξίδι, όμως, ήταν μακρύ και χρονοβόρο και στην Αθήνα φίλοι και συγγενείς καθυστερούσαν την αναχώρηση του νέου. Οι μήνες περνούσαν και η γλυκιά προσμονή της κόρης μετατράπηκε σε αβάσταχτο μαρτύριο. Φοβόταν πως κάτι άσχημο είχε συμβεί στον καλό της και ανυπόφορος πόνος σκέπαζε την ψυχή της. Όμως ο ατελείωτος χρόνος της προσμονής και οι μαύρες σκέψεις δεν έσβηναν μέσα της την ελπίδα της επιστροφής του. Ήξερε πως τα αισθήματα και των δύο ήταν τόσο δυνατά που τίποτε στον κόσμο δεν θα μπορούσ να τα σβήσει. Γιατί όμως αργούσε τόσο πολύ; Πόθος και αγωνία κατέτρωγε την όμορφη πριγκιποπούλα. Κάθε ξημέρωμα πήγαινε στο σημείο του αποχαιρετισμού και περίμενε. Στέκονταν εκεί ακίνητη με το χέρι να σκιάζει τα μάτια της και το βλέμμα καρφωμένο στο βάθος του ορίζοντα εκεί ακριβώς που χάθηκε ο αγαπημένος της. Ήξερε πως δεν την είχε ξεχάσει. Όμως η κόρη έσβηνε μέρα με την μέρα. Είχε γίνει πια τόσο χλωμή και αδύνατη που οι θεοί την λυπήθηκαν και για να μην υποφέρει άλλο την μεταμόρφωσαν σε όμορφο λυγερόκορμο δέντρο, την Αμυγδαλιά. Περισσότερα ... Η πολικότητα ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα Κρατώντας μια σχέση ζωντανή σε βάθος χρόνου... Η σχέση που έχουν δυο άτομα μπορεί να περιγραφεί σαν ένα ποτάμι. Η αρσενική ενέργεια δημιουργεί το αυλάκι, την κοίτη και τις όχθες του ποταμού της σχέσης και η θηλυκή γίνεται το νερό που ξεχύνεται, κυλάει και γεμίζει την κοίτη του ποταμού. Ο άντρας και η γυναίκα είναι ο ένας το μισό του άλλου και οι αντίθετες υπάρξεις τους έλκουν η μια την άλλη. Όσο πιο μακριά βρίσκονται τόσο πιο μεγάλη είναι η έλξη. Όσο περισσότερο διαφέρουν ο ένας από τον άλλον τόσο μεγαλύτερη είναι η χάρη, η ομορφιά και η έλξη. Το αρσενικό στοιχείο έχει σαν στόχο την κατάκτηση της αγάπης ενώ το θηλυκό την παράδοση στην αγάπη. Όμως ταυτόχρονα και τα δυο στοιχεία έχουν στόχο να υπηρετήσουν την αγάπη. Ο άντρας προσφέρει το στήριγμα σε μια σχέση και η γυναίκα την ενέργεια. Τα 3 στοιχεία που μπορούν να δημιουργήσουν και να κρατήσουν μια σχέση ζωντανή σε βάθος χρόνου είναι: 1. η σεξουαλική έλξη, ο έρωτας, 2. η αγάπη και 3. ο στόχος της ζωής μας Όσον αφορά την σεξουαλική έλξη, τον έρωτα υπάρχει ένα μικρό και μοναδικό μυστικό: Το κάθε τι είναι ενέργεια που κυλάει ανάμεσα στους δυο πόλους της, τα αντίθετα της. Το φως και το σκοτάδι είναι οι δυο πόλοι της ίδιας ενέργειας όπως ο φόβος και η αγάπη. Το ίδιο συμβαίνει με το γιν και το γιανγκ. Είναι οι διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας ενέργειας. Για να υπάρξει η έλξη μεταξύ δυο ατόμων χρειάζεται να εκφράζονται με διαφορετικές, αντίθετες ενέργειες. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούν την πόλωση μεταξύ τους, την σεξουαλική έλξη, τον έρωτα. Για να παραμείνει μια σχέση ζωντανή σε βάθος χρόνου τότε πρέπει οι σύντροφοι να φροντίσουν να κρατήσουν ζωντανή την έλξη, την σεξουαλική επιθυμία . Αυτό θα το καταφέρουν μόνο αν διατηρήσουν την πόλωση μεταξύ τους. Η θηλυκή και η αρσενική ποιότητα είναι η διαφορετική έκφραση της ίδιας ενέργειας, είναι οι αντίθετες πολικότητες, οι δυο πόλοι της, που βρίσκονται στα δυο της άκρα. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε και τις δυο ενέργειες μέσα μας και ανάλογα την στιγμή ή την φάση που περνά κάποιος εκδηλώνει την μια ή την άλλη ενέργεια. Για παράδειγμα όταν βρίσκεται κάποια/ος καθαρά στην μία ποιότητα του (θηλυκή) προσεγγίζει ανθρώπους που βρίσκονται στην αντίθετη ενέργεια (αρσενική). Τότε συμβαίνει μια πόλωση ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό τους στοιχείο και γεννιέται χημεία μεταξύ τους. Δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο η κατάλληλη συνθήκη για να προχωρήσουν σε μια ιδιαίτερη επαφή, σε έναν συσχετισμό, σε μια σχέση. Όντας μέσα στη σχέση είναι καλό να φροντίζουμε να διατηρούμε αυτήν την πόλωση. Όταν βλέπουμε ότι ο σύντροφος μας εκφράζει την μια από τις δυο πολικότητες τότε είναι καλό συνειδητά να παίρνουμε την αντίθετη για να διατηρούμε την πόλωση μεταξύ μας. Αν εκφράζονται και οι δυο με την αρσενική ενέργεια δημιουργείται μάχη. Αν συναντιούνται στο κέντρο του άξονα της ενέργειας υπάρχει φιλικότητα ή απάθεια, αδιαφορία. Είναι καλό λοιπόν αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ή κρατήσουμε μια σχέση σε βάθος χρόνου να φροντίζουμε να κρατάμε ζωντανή την σεξουαλική επιθυμία και αυτό θα το καταφέρουμε μόνο αν κρατάμε ανάμεσα μας την ισορροπία των αντιθέτων και εκφραζόμαστε με την αντίθετη ενέργεια από αυτή που εκφράζεται ο σύντροφος μας την δεδομένη στιγμή. Περισσότερα ... O Ήρων ο Αλεξανδρεύς κι η πρώτη ατμομηχανή του κόσμου Σήμερα πλέον είναι γνωστό ότι ο τελευταίος από τους μεγάλους αρχαίους Έλληνες επιστήμονες είχε προηγηθεί του Μπόιλ όσο και του Μαριότ. Ήταν ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς Ο Νόμος του Μπόιλ, γνωστός και σαν νόμος Μπόιλ-Μαριότ, πήρε το όνομά του αρχικά από τον Ιρλανδό φυσικό φιλόσοφο Ρόμπερτ Μπόιλ (Robert Boyle), (1627-1691), που πρώτος τον διατύπωσε και δημοσίευσε το 1662. Τον ίδιο νόμο διατύπωσε 14 χρόνια αργότερα και ο Γάλλος φυσικός Εντμέ Μαριότ (Edme Mariotte) (1620–1684), εξ ου και η διπλή ονομασία. Σύμφωνα με αυτό το νόμο: Ο όγκος ενός αερίου είναι αντιστρόφως ανάλογος της πίεσης αυτού, σε σταθερή θερμοκρασία. Η αλήθεια, όμως, είναι πως σήμερα πλέον είναι γνωστό ότι ο τελευταίος από τους μεγάλους αρχαίους έλληνες επιστήμονες είχε προηγηθεί του Μπόιλ όσο και του Μαριότ. Ήταν ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς, ο οποίος έζησε γύρω στον πρώτο μ.Χ. αιώνα. Ανακρούοντας τις αριστοτέλειες ιδέες περί των πανταχού παρόντων τεσσάρων στοιχείων, ο Ήρων απέδειξε πως, στην πραγματικότητα, ο αέρας είχε ξεχωριστή υπόσταση. Απέδειξε πως το νερό αδυνατούσε να εισχωρήσει σε ένα αναποδογυρισμένο ποτήρι γεμάτο αέρα: η στάθμη του νερού ανέβαινε μέσα στο ποτήρι στο βαθμό που απομακρυνόταν ο αέρας. Παρατήρησε ακόμη πως ο αέρας ήταν συμπιεστός και από αυτό συμπέρανε πως θα έπρεπε να αποτελείται από ανεξάρτητα σωματίδια με κάποιο διάστημα ανάμεσα τους, όπως έκανε και ο Μπόιλ μιάμιση χιλιετία αργότερα. Επίσης, ο Ήρων υποστήριξε πως όταν θερμαινόταν ο ατμός, τα σωματίδια που τον αποτελούσαν αποκτούσαν μεγαλύτερη κινητικότητα. Με δυο λόγια, πως η θέρμανση του ατμού αύξανε την πίεσή του. Ο Ήρων αντιλήφθηκε γρήγορα τις δυνατότητες αυτής της ενεργειακής πηγής, πράγμα που κατέδειξε με την επινόηση της πρώτης στον κόσμο ατμομηχανής. Αποτελείτο από μια κενή εσωτερικά σφαίρα που περιείχε μια ποσότητα νερού και είχε ένθετους, αριστερά και δεξιά, δυο κεκαμμένους σωλήνες. Όταν θερμαινόταν το νερό στη σφαίρα και έφθανε στο σημείο βρασμού, ο ατμός έβγαινε ορμητικά από τους σωλήνες κάνοντας τη σφαίρα να περιστρέφεται. (Η αρχή αυτή χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα για την περιστροφική κίνηση των συσκευών ποτίσματος του γκαζόν διά ραντισμού.) Περισσότερα ...

Star Network - PPC Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα

Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 24.04.16 Το αρχαίο δράμα: ένας σπόρος που ταξιδεύει στους αιώνες Ο Γάλλος νομπελίστας συγγραφέας Αλμπέρ Καμύ είχε πει κάποτε πως, στη νεώτερη Ευρώπη, ο Σαίξπηρ αντιστοιχεί προς τον Αισχύλο, ο Μεσαίωνας προς την προσωκρατική φιλοσοφία, ο μεγάλος γάλλος συγγραφέας του κλασσικισμού Πιέρ Κορνέιγ προς τον Ευριπίδη, και, τέλος, ο εκπρόσωπος του γαλλικού διαφωτισμού Ντεκάρτ προς το Σωκράτη. Ο Καμύ ήθελε πολύ απλά να πει πως η Ιστορία (των ανθρώπων και της τέχνης) κάνει κύκλους, και τα πολιτιστικά φαινόμενα επαναλαμβάνονται κατ' αναλογία προς τα ιστορικά γεγονότα που συμβαίνουν την ίδια περίοδο. Πράγματι, αν το αρχαίο θέατρο γεννήθηκε από τη λατρεία του Διονύσου, το σύγχρονο θέατρο γεννήθηκε κι αυτό μέσα από τη λατρευτική διαδικασία: από το θρησκευτικό δράμα του Μεσαίωνα. Το αρχαίο δράμα, στις τρεις του μορφές (τραγωδία, κωμωδία και σατυρικό δράμα) γνώρισε τη μεγάλη του ακμή στα χρόνια της μεγάλης ακμής της Αθήνας, τον 5^ο π.Χ. αιώνα. Η τραγωδία (και μαζί της και τα άλλα δραματικά είδη) άρχισε να φθίνει μετά τη λήξη του Πελοποννησιακού Πολέμου, όταν άρχισε να παρακμάζει και η αθηναϊκήπόλις. Τραγωδίες γράφονταν για πολλά χρόνια ακόμη, κωμωδίες για ακόμη περισσότερα, τίποτα πια όμως δεν ήταν όπως παλιά. Η "νέα κωμωδία" του Μενάνδρου δεν ήταν η κωμωδία της πόλεως - ήταν η κωμωδία του σαλονιού. Και οι τραγωδίες της ρωμαϊκής εποχής ήταν κείμενα προορισμένα περισσότερο για ανάγνωση παρά για παράσταση, στα οποία κυριαρχούσαν τα στοιχεία της υπερβολής, του στόμφου και της φρίκης. Ανάλογη ήταν και η εξέλιξη του νεώτερου δράματος. Από τις τραγωδίες του Σαίξπηρ περάσαμε στα τρομακτικά και εντυπωσιακά δράματα του μπαρόκ, και, υστερότερα, στο σχεδόν λόγιο και τετράγωνο δράμα του Διαφωτισμού, κι έπειτα, όταν φτάσαμε πια στο ρεαλιστικό δράμα, η υπόθεση είχε φύγει πια για τα καλά από την "αγορά" της πόλης και είχε τρυπώσει στα αστικά σαλόνια. Από το πανανθρώπινο δηλαδή, φτάσαμε στο ατομικό. Αυτή η παράλληλη εξέλιξη αρχαίου και νεώτερου δράματος μας υποψιάζει για το γεγονός ότι οι δύο αυτές μορφές δεν μπορεί να είναι ολοκληρωτικά άσχετες μεταξύ τους. Κάποιος σύνδεσμος, μυστικός ήφανερός, θα πρέπει να υπάρχει που τις ενώνει. Ας μη νομίσει κανείς ότι το αρχαίο δράμα πέθανε σιγά σιγά μαζί με την αθηναϊκή πόλιν , και μετά από αιώνες, ξαφνικά, γεννήθηκε το νεώτερο δράμα. Στην ιστορία όλων των τεχνών δεν υπάρχουν παρθενογενέσεις. Υπάρχει εξέλιξη, που συχνά δεν είναι ευθύγραμμη αλλά κυκλική. Κάθε τι "καινούριο" που γεννιέται, φέρει μέσα του το σπόρο του παρελθόντος. Κάτι μένει πάντοτε, έστω και σχεδόν αόρατο στους αιώνες που μεταφέρει το DNA, το γενετικό υλικό του δράματος, κι όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή της γονιμοποίησης, γεννά το καινούριο και το καθορίζει. Περισσότερα ... Ο Θεσμός των Μυστηρίων στην Αρχαιότητα ΔΗΜΗΤΡΑ, ΤΡΙΠΤΟΛΕΜΟΣ, ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ Τα Μυστήρια είναι ένας θεσμός που τον συναντάμε σε κάθε παραδοσιακή κοινωνία της αρχαιότητας. Με τα Μυστήρια ο άνθρωπος εισέρχεται στη σφαίρα των Θεών. Εκείνη η πανάρχαια εποχή, που ο άνθρωπος ζούσε σε συμφωνία με τη φύση, γυρίζει πάλι πίσω και ο μύθος γίνεται παρών και πραγματικός.Σε όλα τα Μυστήρια βρίσκουμε γνώσεις σχετικά με τη ζωή, το θάνατο, τη μετενσάρκωση, την αθάνατη φύση του ανθρώπου, καθώς και διδασκαλίες σχετικές με την ανθρωπογένεση. Η Μύηση παρουσιάζεται στην αρχαιότητα ως η αποκάλυψη ενός Μυστηρίου. Γι’ αυτό τα αρχαία Μυστήρια και οι Μυήσεις είναι δύο έννοιες πολύ στενά συνδεδεμένες .Σε όλες τις παραδοσιακές κοινωνίες ανακαλύπτουμε τελετές Μύησης: Από τους αρχαίους πολιτισμούς της Ανατολής , μέχρι τους Προ-κολομβιανούς της Αμερικής, περνώντας από την Αφρική, την Αίγυπτο και την Ευρώπη. Η τελετουργική πράξη και η ύπαρξη τελετών είναι ένα στοιχείο  κατεξοχήν ανθρώπινο, έμφυτο στην ανθρώπινη φύση.Όμως ο σημερινός άνθρωπος συνδέει, (ή τα μέσα ενημέρωσης και η παιδεία τον αναγκάζουν να συνδέει) τη λέξη τελετή με κάτι το κακό, άσχημο, επικίνδυνο ή σκοτεινό. Και αυτό συμβαίνει υποσυνείδητα, λόγω ίσως κοινωνικής παρερμηνείας, παρόλο που συχνά χρησιμοποιείται ο όρος αυτός για ουδέτερα φορτισμένες καταστάσεις, όπως π.χ λέμε εναρκτήρια τελετή για αθλητικούς αγώνες, τελετή του γάμου, κλπ. Επικρατεί όμως περισσότερο η αρνητικά φορτισμένη έννοια της λέξης. Τελετή όμως είναι κάθε πράξη που γίνεται με συνείδηση και σκοπιμότητα ( από το ρήμα τελώ, διεξάγω). Αν αυτή η σκοπιμότητα είναι κακή , η τελετή θα είναι κακή, αλλά αν στοχεύει στην επικοινωνία με το ανώτερο, με το πνευματικό , τότε θα είναι καλή. Η ίδια η φύση λειτουργεί με αυτό τον τρόπο, και πολλά ζώα κάνουν τελετές για να επικοινωνήσουν, για να δείξουν αποτελεσματικά κάποια δικά τους μηνύματα.Ακόμα και σήμερα, κατά κάποιον τρόπο, επιβιώνουν οι παραμορφωμένες σκιές των αρχαίων παραδοσιακών κοινωνιών μέσα από τους παραδοσιακούς λαούς των πρωτόγονων κοινωνιών. Το χαρακτηριστικό μιας παραδοσιακής κοινωνίας είναι ότι προσπαθεί, και καταφέρνει, να συνδυάσει τον άνθρωπο με τα δύο του άπειρα, τις δύο ρίζες του: την ουράνια του «Επάνω» και τη γήινη του «Κάτω». Μυθολογίες, θρησκείες, μεταφυσικά και φιλοσοφικά συστήματα εκφράζουν, με το δικό τους τρόπο, αυτά τα δύο αινίγματα. Δύο αινίγματα τα οποία ο άνθρωπος, στην αρχή, αγνοεί και, με την εξέλιξη, επιχειρεί να συνειδητοποιήσει. Τα Μυστήρια επέδρασαν στη διαμόρφωση του ανθρώπινου χαρακτήρα και του πνευματικού πολιτισμού των αρχαίων κοινωνιών. Τα Μυστήρια  έχουν άμεση σχέση με τη Μύηση, αφού και οι δύο λέξεις κατάγονται  από το αρχαίο ελληνικό ρήμα «μυώ», που σημαίνει «κλείνω το στόμα». Δηλαδή κρατώ, φυλάσσω το μυστικό (μύστης). Εδώ ας θυμηθούμε πως το σύμβολο της μύησης στην Αρχαία Αίγυπτο, ήταν η εικόνα του χαμογελαστού θείου παιδιού Ώρου, ο οποίος με το ένα δάκτυλο κλείνει το στόμα του, το οποίο οι Έλληνες το ονόμασαν «Αρποκράτη». Η Μύηση γίνεται δεκτή από τους ανθρωπολόγους ως ένας παγκόσμιος παραδοσιακός, αρχαϊκός θεσμός. Επιτρέπει, ψυχολογικά, το πέρασμα από μια κατάσταση, η οποία θεωρείται κατώτερη, σε μια άλλη, ανώτερη, μέσα από την πραγματοποίηση και τη βίωση μιας ειδικής ιεροτελετουργίας. Είναι το σύνολο τελετών και προφορικών διδασκαλιών, που με τη βοήθειά τους επιτυγχάνεται μια ριζική μεταλλαγή της θρησκευτικής και κοινωνικής κατάστασης αυτού που πρόκειται να μυηθεί. Μιλώντας φιλοσοφικά, η Μύηση αντιστοιχεί σε μια οντολογική μεταβολή της υπαρξιακής διαγωγής. Στο τέλος των δοκιμασιών του ο δόκιμος απολαμβάνει μια εντελώς διαφορετική ύπαρξη από αυτή που είχε πριν τη μύηση. Είναι μια τελετή περάσματος, που μιμείται τις δοκιμασίες που σημαδεύουν την πορεία της ανθρώπινης ύπαρξης εκτελώντας τες εκ των προτέρων. Η Μύηση δεν είναι μια διανοητική εκπαίδευση, αλλά μια πορεία εσωτερικής ανανέωσης που παρέχει, ανάμεσα στα άλλα, μια σφαιρική άποψη του κόσμου. Κάθε Μύηση σημαίνει «θάνατο» της παλιάς προσωπικότητας και υιοθέτηση μιας καινούριας πιο αρμονικής προσωπικότητας. Γι’αυτό ο Πλάτων έλεγε : «Ο θάνατος είναι Μύηση». Κάθε μύηση συμπεριλαμβάνει το σχέδιο «Ζωή, Θάνατος και Ανάσταση». Περισσότερα ... Τροφώνιο Μαντείο Το αρχαίο Τροφώνιο Μαντείο ή Τροφώνιο Άντρο, στη Λιβαδειά, βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου με το μεσαιωνικό κάστρο όπου βρίσκονται τα ερείπια για τα οποία πιστεύεται ότι αποτελούν, ό,τι απέμεινε από το Τροφώνιο , στο ιερό άλσος της αριστερής όχθης του ποταμού, προς τον προφήτη Ηλία. Η αληθινή μαντική σπηλιά του Τροφώνιου, δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί, παρόλο που οι ιερές πηγές αποτελούν τουριστικό αξιοθέατο και τα ερείπια ενός ναού στέκουν λίγο πιο πέρα. Στο Τροφώνιο Μαντείο ταξίδευαν από παντού και ζητούσαν μελλοντολογικούς χρησμούς πάρα πολλοί άνθρωποι και εκεί είχαν προσφύγει ζητώντας βοήθεια πολύ σπουδαίοι άντρες (ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι εκεί ζήτησε χρησμό ο πάμπλουτος βασιλιάς Κροίσος, ο αρχηγός του περσικού στρατού Μαρδόνιος, ο Ρωμαίος στρατηγός Αιμίλιος-Παύλος, κ.α.). Κατά την αρχαιότητα η πόλη λεηλατήθηκε και καταστράφηκε δύο φορές (395 π.Χ.-86 π.Χ.), αλλά τον 2ο αι. μ.Χ. η πόλη γνώρισε μεγάλη ακμή, και στο Τροφώνιο Άντρο κατέφτασαν για χρησμό άνθρωποι από τις τέσσερις γωνίες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, (ανάμεσα τους και ο Παυσανίας, που στις Περιηγήσεις του περιγράφει με όλες τις λεπτομέρειες τα παράξενα που συνέβαιναν εκεί). Στο ιερό άλσος, το μαντείο του Τροφώνιου λειτουργούσε μέχρι την πλήρη εγκαθίδρυση του Χριστιανισμού και την απαγόρευση δια νόμου, από τον Θεοδόσιο Α', των τελετουργιών, των αρχαίων θρησκειών και μυστηρίων. Σ' αυτό το μέρος λέγεται πως όταν εισέρχονταν με έναν ομολογουμένως παράξενο τρόπο (αναρόφησση από μία τρύπα στο έδαφος;) κάποιος κάνοντας ένα ταξίδι σε έναν αλλόκοτο υπόγειο κόσμο, μπορούσε να πληροφορηθεί για την απάντηση οποιασδήποτε ερώτησης. Για να εισέλθει κανείς στο Τροφώνιο Άνδρο θα έπρεπε να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής για λίγες μέρες, όπως υπεδείκνυαν οι ιερείς του μαντείου και μετά να ξεναγηθεί σε αυτό το γεμάτο ερωτηματικά κόσμο. Όσοι έβγαιναν από αυτό, τους απαγορεύονταν να μιλήσουν για αυτό που έζησαν εκεί, κι αν παρέβαιναν αυτή τη συμφωνία το τίμημα ήταν η ζωή τους. Συνήθως έβγαιναν από εκεί μέσα μετά από χρονικό διάστημα 2-3 ημερών μέσα από την ίδια τρύπα από την οποία έμπαιναν (ο τρόπος εξόδου τους από αυτή ήταν ανάλογος με αυτόν της εισόδου τους: έβγαιναν με ορμή από εκεί μέσα σαν να τους εξωθούσε μία μεγάλη αντιβαρυτική δύναμη;) ήταν πολύ ζαλισμένοι, σαν αποχαυνωμένοι και μπορούσαν να συνέλθουν μόνο ακολουθώντας κάποιες οδηγίες που τους έδιναν οι ιερείς. Αυτά που είδαν, άκουσαν και έμαθαν μέσα στο Τροφώνιο οι επισκέπτες, δεν επιτρεπόταν να τα διηγηθούν σε τρίτους. Περισσότερα ...

Star Network - PPC Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα

Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 21.04.16 Το Κυμβάλειον -Ερμητική διδασκαλία Ένα από τα λίγα ερμητικά κείμενα που σώθηκαν από την πυρκαγιά της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και κατά κάποιο τρόπο θεμελίωσε τις βάσεις των διαφόρων φιλοσοφικο-εσωτερικών ρευμάτων μέχρι τις ημέρες μας, είναι το λεγόμενον Κυμβάλειον. Περιέχει τις Αρχές του Σύμπαντος, τους επτά Aρχικούς Νόμους που διοικούν τα πάντα και που μετέδωσε στους ανθρώπους σαν Υψηλή Διδασκαλία ο θεός Ερμής. Γι' αυτόν το λόγο το σύνολο των διαφόρων εσωτερικών Διδασκαλιών που βασίζονται σ' αυτές τις Αρχές, από την αρχαία ελληνική εποχή ως σήμερα, λέγεται Ερμητισμός, δηλαδή η Επιστήμη του Ερμή .  Όμως οι ρίζες του κειμένου αυτού δεν σταματούν στα χειρόγραφα της Αλεξάνδρειας αλλά χάνονται πιο βαθιά στην ομίχλη της ιστορίας. Οι ιστορικές και φιλοσοφικές αναφορές που έκαναν οι Αρχαίοι Έλληνες για το... κείμενο του Κυβαλείονα (έτσι τον αποδίδουν), οι Ρωμαίοι και οι μεσαιωνικοί αποκρυφιστές, κατευθύνονται στην Αίγυπτο, πριν από τις Δυναστικές Εποχές, όταν βασίλευε ο θεός Θωτ, ο θεός Πίθηκος που όπως λένε οι μυθικές παραδόσεις μύησε τους ανθρώπους στην Τέχνη και τις Επιστήμες της Φύσης - τον Θωτ τον ταύτισαν οι Έλληνες με το δικό τους Ερμή. Όμως δεν πρέπει να δούμε στους θεούς αυτούς μια ανθρωποειδή εικόνα, όπως τους παρουσίασαν οι καλλιτέχνες αργότερα, αλλά μια βαθιά αντίληψη για δονητικά επίπεδα γνώσης που ξεπερνούν την απλή ανθρώπινη Συνείδηση. Η έννοια για τους Θεούς στην Αρχαιότητα ήταν περισσότερο συσχετισμένη με Αόρατες δυνάμεις της Φύσης παρά με συγκεκριμένες εικόνες πάνω στα σύννεφα και με χρωματισμούς. Οι εσωτεριστές φιλόσοφοι και Σοφοί όλων των εποχών μίλησαν για τέτοιες αρχές με διαφορετικά ονόματα και Σύμβολα, που ανακεφαλαιώνονται στο Ερμητικό κείμενο του Κυμβαλείονα. Αυτοί έλεγαν ότι όποιος γνώριζε και τις εφάρμοζε πιστά θα μπορούσε να καταλάβει και να ερμηνεύσει τους Νόμους σ' όλο το φάσμα του Σύμπαντος, στις επτά εκδηλώσεις του επειδή κατείχε το μαγικό κλειδί της Επταπλής Σοφίας. Ας δούμε περιληπτικά ποιες είναι αυτές οι αρχές για τις οποίες μίλησαν, οι αρχαίοι Μύστες-Σοφοί και πώς εκφράζονται και λειτουργούν μέσα στο Σύμπαν μας. Αυτοί οι Συμπαντικοί Νόμοι ή Αρχές είναι: 1. Η Αρχή της Νοητικότητας 2. Η Αρχή της Αντιστοιχίας (Αναλογίας) 3. Η Αρχή της Δόνησης 4. Η Αρχή της Πολικότητας 5. Η Αρχή του Ρυθμού 6. Η Αρχή της Αιτίας και του Αποτελέσματος (Αιτιοκρατία) 7. Η Αρχή της Γέννησης Η πρώτη Αρχή περικλείει την αλήθεια ότι τα πάντα έχουν μια νοητική Αξία: "Το Σύμπαν είναι Νοητικό" ή "η Ρίζα του Σύμπαντος είναι Νοητική"λέει το κείμενο του Ερμή, δηλαδή όλα τα πράγματα του Εκδηλωμένου Σύμπαντος είναι η αντανάκλαση της θείας Σκέψης. Το Σύμπαν είναι μια σκέψη που ανέφεραν οι Ιερείς όλων των εσωτερικών θρησκειών. Από τον πρωτοπόρο της ορθολογιστικής σκέψης, τον Κάντ, μέχρι τις πιο επαναστατικές αντιλήψεις της σύγχρονης πυρηνικής Φυσικής βγάζουμε τα ίδια συμπεράσματα, με τους αρχαίους εκείνους Σοφούς. "Όπως επάνω έτσι και κάτω" εκφράζει η δεύτερη αρχή της Αντιστοιχίας, πάντα υπάρχει μια αναλογία και αλληλουχία μέσα στους Νόμους για τα φαινόμενα των ποικίλων καταστάσεων του Όντως και της ζωής. Το ηλιακό σύστημα αντανακλάται στο άτομο. Ο Μακρόκοσμος του Σύμπαντος αντανακλάται στον Μικρόκοσμο του Ανθρώπου, και όποιος γνωρίζει το ένα, γνωρίζει αναλόγως και το άλλο. Συσχετίζεται με την απόκτηση της Σοφίας ανάμεσα στην Σύγκριση, και της Γνώσης για το "Κάτω" και για το "Επάνω". Περισσότερα ... Star Network - Συνεχίζουμε δυναμικά! Η διαφημιστική πλατφόρμα UbiZ γαι κινητά, συμπλήρωσε μόλις ένα χρόνο στην Ελλάδα, σημειώνοντας τεράστια επιτυχία στην Ελληνική αγορά. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί: Περισσότερες από 7.000 διαφημίσεις πραγματοποιήθηκαν από τους συνεργάτες μας, δίνοντας ευκαιρία και τρόπο έξυπνης και οικονομικής διαφήμισης στους συμπατριώτες μας και αποδεικνύοντας πως η συγκεκριμένη εφαρμογή είναι ένα πανέξυπνο εργαλείο προβολής, αλλά και κέρδους! Σήμερα 18/4/2016, η εταιρεία AiYellow που μας έδωσε την εφαρμογή, ξεκινάει παγκοσμίως το διαφημιστικό πρόγραμμα Star Network που, εκτός απ' την εφαρμογή UbiΖ, περιλαμβάνει κατασκευή ιστοχώρου γαι τους διαφημιζόμενους και καταχώρηση της επαγγελματικής τους δραστηριότητας στον πιο καταξιωμένο παγκόσμιο χρυσό οδηγό της AiYellow. Είναι ένα πρόγραμμα πολύ απλό στη χρήση και στην πώλησή του, αποτελώντας μια εξαιρετικά προσοδοφόρα πηγή κέρδους για τους συνεργάτες. Απ' την άλλη πλευρά είναι απίστευτα οικονομικό για τους διαφημιζόμενους -σε σχέση με ό,τι υπάρχει μέχρι τώρα στην αγορά- και το πλέον αποτελεσματικό εργαλείο διαφήμισης που έχουν μέχρι τώρα χρησιμοποιήσει!  Στην Ελλάδα το πρόγραμμα Star Network ξεκίνησε ανεπίσημα και δοκιμαστικά, πριν την σημερινή ημερομηνία και ήδη αριθμούμε περισσότερες από 200 διαφημιστικές καταχωρήσεις στην Ελλάδα!!! Η ομάδα MobiAppGlobal παρέχει εκπαιδευτικό υλικό και συνεργασία σε όλους όσους επιθυμούν να μελετήσουν και εξειδικευθούν στο Νέο Πρόγραμμα. Το Εκπαιδευτικό Υλικό είναι διαθέσιμο σε 3 γλώσσες (Ελληνικά, Αγγλικά, Γερμανικά). Έχουμε στα χέρια μας μια ανέλπιστα καλή πηγή εσόδων και την ακράδαντη πεποίθηση, πως με το συγκεκριμένο προιόν στα χέρια μας οι Έλληνες μπορούμε να συμβάλλουμε αποτελεσματικά στην καταπολέμηση της κρίσης και της ανεργίας. Μας δίνεται επίσης η ευκαιρία να είμαστε οι πρωτεργάτες του συγκεκριμένου διαφημιστικού προγράμματος σε όλη την Ευρώπη. Άλλωστε το επιχειρηματικό δαιμόνιο και η όρεξη για εργασία δεν μας έλειπε ποτέ! Τώρα μας δίνεται και η ευκαιρία! Πάμε δυναμικά! Δωρεάν εγγραφή στο Star Network εδώ: http://star.aiyellow.com/greece Δείτε το προωθητικό μας Video Δείτε τις επόμενες εκδηλώσεις μας στο ημερολόγιο μας: http://www.mobiappglobal.org/el/calendar Περισσότερα ... Η γενοκτονία των Ινδιάνων, ένα ξεχασμένο Ολοκαύτωμα Η Ευρώπη του "πολιτισμού" και της "χριστιανοσύνης" Ο όρος γενοκτονία, καθιερώθηκε επίσημα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για να περιγράψει εγκλήματα που αποβλέπουν στη συστηματική και επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο γεωγραφικό τόπο. Κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται είτε με διαδοχικούς ομαδικούς φόνους, είτε μέσω άλλων μεθόδων που συμβάλουν στην μαζική εξόντωση ατόμων που ανήκουν σε συγκεκριμένη φυλή. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές γενοκτονίες που συναντά κανείς στην ανθρώπινη ιστορία είναι το Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Γερμανούς Ναζί, το Holodomor της Ουκρανίας, τις θηριωδίες των αποικιοκρατικών καθεστώτων  στην Ασία και την Αφρική, καθώς και η εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων από τον Οθωμανικό στρατό. Η μεγαλύτερη όμως γενοκτονία που συνέβη ποτέ στην πλανήτη, αλλά και ταυτόχρονα η λιγότερο συζητημένη, είναι αυτή των Ιθαγενών Ινδιάνων της Αμερικανικής Ηπείρου. Συνολικά από τα πρώτα χρόνια της «ανακάλυψης» της Αμερικής, μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα, πάνω από 80.000.000 Ιθαγενείς εξοντώθηκαν. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των Ιθαγενών στην Βόρεια Αμερική το 1919 έφτανε τους 400.000, μόλις… 18 με 19 εκατομμύρια λιγότεροι σε σύγκριση με το 1492, όπως αναφέρει το Ethical Canons and Scientific Inquiry (Genocide of Native Americans). Ο David Stannard στο βιβλίο του, American Holocaust, (1992, σ. 74-75, s.151), κάνει λόγο για 100 εκατομμύρια ανθρώπους που εξοντώθηκαν συνολικά, μεταξύ αυτών γύρω στα 18 εκατομμύρια σε περιοχές του Βόρειου Μεξικού, ενώ οι θάνατοι που συνδέονται με το εμπόριο δουλείας Ιθαγενών υπολογίζονται στα 28 εκατομμύρια. Όπως όλα δείχνουν, οι ιθαγενείς πλήρωσαν πολύ ακριβά τα προνόμια που είχαν να κατοικούν σε πλούσια εδάφη. Στο παρακάτω βίντεο, ο φωτογράφος Άαρον Χιούι, εστιάζει την προσοχή του σε μια από τις φυλές τών ιθαγενών τής Βορείου Αμερικής που ονομάζεται Λακότα. Στην ομιλία που έδωσε το 2010, αναφέρει πως η φυλή αυτή συρρικνώθηκε και ουσιαστικά φυλακίστηκε σε καταυλισμούς/στρατόπεδα συγκέντρωσης. Περισσότερα ...

Star Network - PPC Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα

Schizas.com Ηλεκτρονικό Επιχειρείν 20.04.16 Star Network - Συνεχίζουμε δυναμικά! Η διαφημιστική πλατφόρμα UbiZ γαι κινητά, συμπλήρωσε μόλις ένα χρόνο στην Ελλάδα, σημειώνοντας τεράστια επιτυχία στην Ελληνική αγορά. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί: Περισσότερες από 7.000 διαφημίσεις πραγματοποιήθηκαν από τους συνεργάτες μας, δίνοντας ευκαιρία και τρόπο έξυπνης και οικονομικής διαφήμισης στους συμπατριώτες μας και αποδεικνύοντας πως η συγκεκριμένη εφαρμογή είναι ένα πανέξυπνο εργαλείο προβολής, αλλά και κέρδους! Σήμερα 18/4/2016, η εταιρεία AiYellow που μας έδωσε την εφαρμογή, ξεκινάει παγκοσμίως το διαφημιστικό πρόγραμμα Star Network που, εκτός απ' την εφαρμογή UbiΖ, περιλαμβάνει κατασκευή ιστοχώρου γαι τους διαφημιζόμενους και καταχώρηση της επαγγελματικής τους δραστηριότητας στον πιο καταξιωμένο παγκόσμιο χρυσό οδηγό της AiYellow. Είναι ένα πρόγραμμα πολύ απλό στη χρήση και στην πώλησή του, αποτελώντας μια εξαιρετικά προσοδοφόρα πηγή κέρδους για τους συνεργάτες. Απ' την άλλη πλευρά είναι απίστευτα οικονομικό για τους διαφημιζόμενους -σε σχέση με ό,τι υπάρχει μέχρι τώρα στην αγορά- και το πλέον αποτελεσματικό εργαλείο διαφήμισης που έχουν μέχρι τώρα χρησιμοποιήσει!  Στην Ελλάδα το πρόγραμμα Star Network ξεκίνησε ανεπίσημα και δοκιμαστικά, πριν την σημερινή ημερομηνία και ήδη αριθμούμε περισσότερες από 200 διαφημιστικές καταχωρήσεις στην Ελλάδα!!! Η ομάδα MobiAppGlobal παρέχει εκπαιδευτικό υλικό και συνεργασία σε όλους όσους επιθυμούν να μελετήσουν και εξειδικευθούν στο Νέο Πρόγραμμα. Το Εκπαιδευτικό Υλικό είναι διαθέσιμο σε 3 γλώσσες (Ελληνικά, Αγγλικά, Γερμανικά). Έχουμε στα χέρια μας μια ανέλπιστα καλή πηγή εσόδων και την ακράδαντη πεποίθηση, πως με το συγκεκριμένο προιόν στα χέρια μας οι Έλληνες μπορούμε να συμβάλλουμε αποτελεσματικά στην καταπολέμηση της κρίσης και της ανεργίας. Μας δίνεται επίσης η ευκαιρία να είμαστε οι πρωτεργάτες του συγκεκριμένου διαφημιστικού προγράμματος σε όλη την Ευρώπη. Άλλωστε το επιχειρηματικό δαιμόνιο και η όρεξη για εργασία δεν μας έλειπε ποτέ! Τώρα μας δίνεται και η ευκαιρία! Πάμε δυναμικά! Δωρεάν εγγραφή στο Star Network εδώ: http://star.aiyellow.com/greece Δείτε το προωθητικό μας Video Δείτε τις επόμενες εκδηλώσεις μας στο ημερολόγιο μας: http://www.mobiappglobal.org/el/calendar Περισσότερα ...

Star Network - PPC Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα

Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 18.04.16 "Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος" «Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος, αυτάρ εμοί γένος ουράνιον, τόδε δ’ ίστε και αυτοί. Διψίη δ’ ειμί αύη και απόλλυμαι. Αλλά δότ’ αίψα ψυχρόν ύδωρ προρρέον της Μνημοσύνης από λίμνης».  (Της Γης παιδί είμαι και του έναστρου Ουρανού• το γένος μου είναι βεβαίως ουράνιο. Αυτό το γνωρίζετε και οι ίδιοι. Φλέγομαι από την δίψα μου και χάνομαι• δώστε μου γρήγορα κρύο νερό που αναβρύζει από της Μνημοσύνης την λίμνη).  ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ «Της Γης παιδί είμαι και του έναστρου Ουρανού. Το γένος μου είναι βεβαίως ουράνιο. Αυτό το γνωρίζετε και οι ίδιοι. Φλέγομαι από την δίψα μου και χάνομαι. Δώστε μου γρήγορα κρύο νερό που αναβρύζει από της Μνημοσύνης την λίμνη» . ΑΛΛΗ ΑΠΟΔΟΣΗ : "Είμαι παιδί της Γης και του έναστρου Ουρανού. Το γένος μου είναι ουράνιο. Αυτό το γνωρίζετε και οι ίδιο. Φλέγομαι από την δίψα μου και χάνομαι. Δώστε μου γρήγορα κρύο νερό που αναβρύζει από της Μνημοσύνης την Πηγή".Αυτός ο Ορφικός στίχος οφείλει να εδραιωθεί στο υποσυνείδητο τόσο βαθιά ώστε όταν το σώμα πεθάνει να έχει "περάσει" και στην συνειδητότητα. Διότι αυτός ο στίχος ειπώνεται από την αφυπνισμένη Ψυχή, στους φύλακες που φυλάνε τις Πηγές της Λήθης και της Μνημοσύνης (και όχι τις λίμνες, έστω και αν αναφέρεται η λέξη "λίμνη"). Ενδιάμεσά τους υπάρχει και μία άλλη Πηγή που δεν προφέρεται στα δικά μας πεδία! Ο συγκεκριμένος Ορφικός στίχος ανήκει στην τέχνη του Θανάτου και στην δικαιοδοσία των Ιερών Μυστηρίων του Ποσειδώνα και του Ζευ. Αυτός ο στίχος των Ορφικών αφορά την δράση της συνειδητοποιημένης Ψυχής μετά Θάνατον, η οποία έχει ενοποιηθεί με το Πνεύμα κατά την διάρκεια της ενσαρκωμένης Ζωής. Το συμπέρασμα αυτό βγαίνει διότι η συνειδητοποιημένη Ψυχή αναφέρει ότι το γένος της είναι Ουράνιο. Όπως γνωρίζουμε όλες οι Ψυχές που βρίσκονται σε αυτόν τον πλανήτη δεν είναι Ουράνιες. Οι περισσότερες είναι είτε υλικές είτε τεχνητές. Είναι πολύ λίγες εκείνες που είναι Ουράνιες. Επίσης οι Ψυχές που αναφέρονται στον όρο υλικές διέπονται από τον όρο της "αυτοχθονίας" και προέρχονται από γαλαξιακά συστήματα, ως επί το πλειστον. Αυτόχθων είναι εκείνος που δημιουργήθηκε από τα συστατικά της Γαίας. Όμως υπάρχουν και αυτόχθωνες που συμπλήρωσαν το Ουράνιο συστατικό τους με αυτά της Γαίας. Τα Γαλαξιακά συστήματα (πλανητικά ή αστρικά) είναι εκείνα που ανήκουν στο υλικό και αιθερικό τετρασδιάστατο επίπεδο. Υπάρχει μία διαφορετικότητα ανάμεσα στις Αυτόχθονες Αστρικές Ψυχές , στις τεχνητές Υλο-ψυχές (αυτού καθαυτού) και στις Ουράνιες Ψυχές. Όταν η Ψυχή αναφέρει στον Ορφικό στίχο ότι είναι Ουράνια, εννοεί ότι προέρχεται από την 5η σφαίρα και επάνω. Δηλαδή προέρχεται από τα ΔΙΑ-Γαλαξιακά συστήματα. Για αυτό και ο στίχος αυτός προφέρεται μετά την συνειδητή Αφύπνιση - Ενθύμηση και μετά την επαφή με τα Ουράνια Πεδία. Κάποια Ψυχή που δημιουργήθηκε στα Υλικά Πεδία και να επαναλάβει αυτόν τον στίχο δεν πρόκειται να έχει αποτέλεσμα. Όσοι προχωρούν στα Ιερά Μυστήρια του Πατρός Ζευ και του Ποσειδώνα, είναι εκείνοι που τους επιτρέπεται η είσοδος από τον ίδιο τον Απόλλωνα. Η προϋπόθεση για να εισακουστεί από τους φύλακες είναι να έχει αφυπνιστεί η οντότητα - Άνθρωπος ενοποιώντας Ψυχή και Πνεύμα όταν βρίσκεται εν ζωή! Διαφορετικά οι φύλακες της Πηγής δεν αναγνωρίζουν την δόνηση. Και μάλιστα λέγεται και στα Αρχαία Ελληνικά :"Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος, αυτά εμοί γένος ουράνιον, τόδε δ’ ίστε και αυτοί. Διψίη δ’ ειμί αύη και απόλλυμαι. Αλλά δοτ’ αίψα ψυχρόν ύδωρ προρρέον της Μνημοσύνης από λίμνης (πηγής)". Σύμφωνα με τα Αρχαία Ελληνικά Τυπικά των Μυστηρίων αρκετοί ήταν οι Ήρωες που ήπιαν από την Πηγή της Μνημοσύνης. Υπάρχει στον Ελλαδικό χώρο μία τοποθεσία του Απόλλωνα όπου συνδέεται με την τελετουργία των Ιερών Μυστηρίων και μάλιστα ως κύριος Φύλακας της συγκεκριμένης τοποθεσίας είναι ο Ασκληπιός. Τα νερά που ρέεουν από τις Πηγές του χώρου είναι κρύα. Ο συγκεκριμένος χώρος συνδέεται άμεσα με την Υπερβόρεια Πατρίδα του Απόλλωνα και ο εκπαιδευτής του Μύστη που θα κατορθώσει να έρθει σε επαφή με την δόνηση του χώρου είναι ο ίδιος ο "Άβαρις".Η λέξη "πηγή" που αντικαταστάθηκε από την λέξη "λίμνη" υπάρχει στα πολύ αρχαία κείμενα των Ορφικών. Σκοπός αυτής της φράσης είναι να εισέλθει στα Πεδία των Μακάρων και να σταματήσει το "αιώνιο παιχνίδι" των επανενσαρκώσεων. Δεν εισέρχεται όμως αμέσως. "Ανεβαίνει" σε εκείνα τα πεδία του 'Αδη, όπου πρώτα θα προετοιμαστεί, επιλέγοντας να «κλείσει οριστικά» σε αυτό το πεδίο των κύκλο των επανενσαρκώσεων. Τότε προετοιμάζεται για την είσοδό της στις ανώτερες Σφαίρες.Επίσης προσοχή θέλει η λέξη των Αρχαίων Ελληνικών που αναφέρεται στο Ύδωρ. Το Ύδωρ είναι "προρρέον" και όχι "απορρέον". Είναι εκείνο δηλαδή το αιθέριο Ύδωρ της Πεμπτουσίας, το Πρώτο Ύδωρ που σχημάτισε την Πηγή και όχι εκείνο που βγαίνει από αυτήν. Είναι ο πυρήνας που δημιουργεί και όχι το αποτέλεσμα.Για αυτό η λέξη των Ορφικών "Προρρέον" δεν συμβαδίζει με την λίμνη παρά με την Πηγή. Εάν υπήρχε η λέξη «Απορρέον» τότε θα συμβάδιζε με την λέξη «Λίμνη». Η λέξη «Προρρέον» σηματοδοτεί το βαθύ υποσυνείδητο και όχι το επιφανειακό συνειδητό. Περισσότερα ... Τι είναι Εσωτερική Μύηση Κατά τη μύηση γίνεται η εσώτερη αναστοιχείωση του μύστη και μάλιστα λαβαίνει χώρα μία μεταλλαγή του έσω είναι του ανθρώπου, που αυτόματα παρουσιάζει έναν καινούριο νου, ένα «νουν ηλιοειδέστατον». Αυτή τη φράση δίνει ο Φίλωνας στο έργο του «Βίος του Μωυσέως» III, 39. Η εσώτερη μύηση έχει σκοπό να φανερώσει στον έτοιμο για αποκάλυψη θνητό, ένα μεγάλο η μικρό μέρος των πανμυ-στηρίων, που για τον απλό και τον κοινό συνάνθρωπο είναι κάτι το αδύνατο και το ανύπαρκτο.  Όπως καταλαβαίνετε, ο υποψήφιος για μύηση, έστω και για τη μικρότερη εσώτερη μύηση, πρέπει να διακρίνεται για την έφεση του στις άγνωστες διεργασίες των φαινομένων, που συναποτελούν τον κόσμο της μορφής. Δίχως αύτη τη χαρακτηριστική έφεση, η οποιαδήποτε εσωτερική μύηση δε γίνεται αντιληπτή από τον υποψήφιο. Αυτόν τον δίχως έφεση στα εσωτερικά μυστήρια, το μόνο που τον εντυπωσιάζει και καμιά φορά ενθουσιάζει, είναι των τελετουργιών η εξωτερική πλαστουργικότητα, δίχως να κατορθώνει το άνοιγμα των εσωτερικών αυλών, που θα ενώσουν το μυούμενο με την ψυχή του, το πνεύμα του και τέλος με την ίδια την πηγή της προέλευσης του.  Να γιατί όλα τα σεβασμιότατα μυστήρια στο τέλος έφθιναν και η παρακμή τους έφτανε ως τη διάλυσή τους. Αυτό συνέβαινε για δύο αιτίες. Η πρώτη ήταν η μύηση ανθρώπων που έκτος από τη χαμηλή ανθρωποπεριέργεια, δε διέθεταν καμιά μα καμιά έφεση για επαφή και γνωριμία με την αιωνιότητα. η δεύτερη αιτία ήταν η αναγκαστική η έμμεση υποχρέωση των ασχέτων για μύηση. Οι υπεύθυνες αρχές των παρηκμασμένων εποχών, ανάγκαζαν τους αδιάφορους για εσωτερικά μυστήρια, να έρχονται σε μύηση.  Το ίδιο περίπου συνέβηκε κάποια εποχή στον τόπο μας, όταν η πολιτεία των Αθηναίων ανέλαβε την ευθύνη της διεξαγωγής των Ελευσινίων Μυστηρίων. Η οργανωμένη αυτή πολιτειακή κίνηση για μύηση, έγινε αιτία άπειρων κακών για την πατρίδα μας. Ψυχές που δεν είχαν καμιά εσωτερική προετοιμασία, ρίχνονταν στην εννιαήμερη Ελευσίνια περιπέτεια, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καταλάβουν το σκοπό που έγιναν γι' αυτούς, τόσες τελετουργίες και τόσες ακατανόητες ανακοινώσεις. Βέβαια υπήρχαν και οι κατάλληλοι που ήταν τόσο λίγοι, που μόλις κράταγαν τη σπίθα των Ελευσινίων Μυστηρίων για να μη σβήσει.  Αντίθετα υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, κάθε φυλής, κάθε θρησκείας, κάθε τάξης, κάθε μόρφωσης και κάθε προέλευσης, που είναι έτοιμοι σχεδόν να μπουν κάθε στιγμή μέσα στην εσωτερική ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Είναι πανέτοιμοι να μυηθούν στα εσωτερικά μυστήρια. Έχουν την έφεση της εσώτερης γνώσης από την πρώτη κιόλας ηλικία, της τωρινής ζωής τους. Σ' αυτούς παρέχεται η μύηση με απόλυτη ευκολία και… γίνεται αμέσως κτήμα τους.  Περισσότερα ... Αυστρία: Δριμύτατο κατηγορώ για την ενοχοποίηση της Ελλάδας Ένα δριμύτατο κατηγορώ εναντίον της «απαράδεκτης ενοχοποίησης» της Ελλάδας σε σχέση με την προσφυγική κρίση, απευθύνουν προς πάσα κατεύθυνση, και κυρίως προς την αυστριακή κυβέρνηση, οι 90 γνωστότεροι συγγραφείς της Αυστρίας, ανάμεσά τους η βραβευμένη με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, Ελφρίντε Γέλινεκ, σε μακροσκελή Διακήρυξη Διαμαρτυρίας, που θα επιδοθεί μέσα στις επόμενες ημέρες στην αυστριακή ομοσπονδιακή κυβέρνηση και θα παρουσιαστεί προς συζήτηση και για προσυπογραφή από άλλους διανοούμενους, στην επικείμενη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στη Λειψία. Στη Διακήρυξή τους, η οποία κοινοποιήθηκε σήμερα στο ΑΠΕ στη Βιέννη, οι Αυστριακοί συγγραφείς τονίζουν πως διαχωρίζουν κατηγορηματικά τη θέση τους από τις ενοχοποιήσεις εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης και από την, ως εκ τούτου, πλήρη μη-αλληλέγγυα στάση απέναντι στον πληθυσμό των ελληνικών περιοχών που φιλοξενούν τους πρόσφυγες,, μία στάση την οποία κρατά η αυστριακή κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, καταδικάζοντας ως «υπεροπτικές τις κενές λόγου, φλυαρίες περί "ασκήσεων" που πρέπει να τελειώνει η Ελλάδα», φλυαρίες που, όπως σημειώνουν, «και πλήρως ανάρμοστες είναι και αποδεικνύουν την ανικανότητα του τρόπου σκέψης», και ζητούν να επιδειχθεί πολιτική και οικονομική αλληλεγγύη με τις θιγόμενες χώρες πρώτης υποδοχής, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, «ενόψει μίας επαπειλούμενης ανθρωπιστικής καταστροφής, για της οποίας την όξυνση φέρει την ευθύνη ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση». Οι Αυστριακοί συγγραφείς διαμαρτύρονται, όπως τονίζουν, εναντίον της πολιτικής των συνοριακών φρακτών και της περιχαράκωσης, «όπως αυτή αποφασίστηκε πρόσφατα στην Βαλκανική Σύνοδο Κορυφής στη Βιέννη», καθώς και εναντίον της καθιέρωσης αυθαίρετων αριθμητικών ανώτερων ορίων στην υποδοχή αιτούντων άσυλο, κάτι που οδηγεί, όπως επισημαίνουν, στην καθήλωση των προσφύγων στην Ελλάδα και άμεσα σε μία ανθρωπιστική καταστροφή. Περισσότερα ...

Star Network - PPC Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα

Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 15.04.16 Η διαχρονική σπουδαιότητα της ελληνικής γλώσσας »Η αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα» (βιβλίο Γκίνες) »Η ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ’ αυτήν δεν υπάρχουν όρια» (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft) Η Ελληνική και η Κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική. (Francisco Adrados, γλωσσολόγος). Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον. Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει. Το «πιρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πιρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε. Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας. Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λες, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό. Περισσότερα ... Περί αυτοπαρατήρησης Σχόλιο Μπορείτε να παρατηρήσετε τη διαφορά ανάμεσα στην προσωπική σας ζωή και τη ζωή γενικότερα; Τι εννοείτε με τη λέξη "η ζωή μου" ή όταν λέτε "η ζωή μου ήταν ευτυχισμένη" ή "η ζωή μου ήταν δυστυχισμένη"; Εννοείτε ότι τα εξωτερικά γεγονότα ήταν ευχάριστα ή δυσάρεστα, ή ότι οι εσωτερικές καταστάσεις – δηλαδή οι διαθέσεις, τα συναισθήματα και όλα τα συναφή – ήταν ευχάριστα ή όχι; Θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι μερικές φορές ένας άνθρωπος με καλό βιοτικό επίπεδο, αρκετά χρήματα και ευημερία, χωρίς κανένα σοβαρό πρόβλημα, ούτε τίποτε άλλο, είναι δυστυχισμένος, χωρίς χαρά, ενώ κάποιος άλλος, σε εντελώς διαφορετικές, ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες, είναι συχνά εντελώς το αντίθετο; Ας παρατηρήσουμε αυτήν την διαδικασία από πιο κοντά. Τι είναι η ζωή ενός ανθρώπου – αυτό το γεγονός για το οποίο μιλάμε με τόση άνεση ενώ δεν βλέπουμε τι είναι; Όταν οι άνθρωποι αναίτια επιθυμούν να αφηγηθούν την ιστορία της ζωής τους, για ποιο πράγμα μιλάνε; Μιλάνε για γεγονότα, για άλλους ανθρώπους, για εξωτερικά πράγματα. Αλλά η ζωή ενός ανθρώπου είναι δισυπόστατη και πρέπει να το αντιληφθούμε καθαρά για το σκοπό της αυτοπαρατήρησης. Η ζωή ενός ανθρώπου αποτελείται όχι μόνον από γεγονότα αλλά και από καταστάσεις. Οι καταστάσεις είναι εσωτερικές και τα γεγονότα εξωτερικά. Οι καταστάσεις είναι καταστάσεις του εαυτού, δηλαδή, εσωτερικές καταστάσεις, όπως κακές διαθέσεις, συνήθειες ανησυχιών φόβου και προλήψεων, κακών προαισθημάτων, κατάθλιψης, και από την άλλη, καλύτερων καταστάσεων, χαρούμενης διάθεσης, ευτυχίας, ικανοποίησης, συμπόνιας. Όλα είναι μέσα στον άνθρωπο, δηλαδή, όλες οι καταστάσεις, είναι καταστάσεις του εαυτού του. Τα γεγονότα είναι εξωτερικά κι έρχονται μέσα μας από έξω. Λοιπόν, η εσωτερική κατάσταση ενός ανθρώπου μπορεί να αντιστοιχεί σε ένα εξωτερικό γεγονός, ή μπορεί να προέρχεται από αυτό, ή να μην έχει καμία σχέση με αυτό. Αλλά είναι αναγκαίο να προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε πρώτα από όλα, ότι τα γεγονότα και οι καταστάσεις είναι δύο διαφορετικά πράγματα, πριν σκεφτούμε για το πώς μπορούν να συνδέονται. Πάρετε, για παράδειγμα, ένα ευχάριστο γεγονός. Η εσωτερική σας κατάσταση ανταποκρίνεται; Μπορείτε να πείτε σίγουρα ότι όταν συμβαίνει κάποιο εξωτερικό γεγονός, η εσωτερική σας κατάσταση ανταποκρίνεται; Ας πούμε ότι ξέρετε πώς πρόκειται να συμβεί κάτι ευχάριστο, και το προσδοκάτε με λαχτάρα. Μπορείτε να πείτε ότι όταν το γεγονός πραγματοποιείται, η εσωτερική σας κατάσταση ανταποκρίνεται σε αυτό με χαρά; Ή παραδέχεστε, ότι μολονότι το γεγονός συνέβη, ίσως ακριβώς έτσι όπως ελπίζατε, πολύ συχνά λείπει κάτι; Τι λείπει; Λείπει η αντίστοιχη εσωτερική κατάσταση, που θα ανταποκρίνεται στο εξωτερικό γεγονός που με τόση λαχτάρα προσδοκούσατε. Και, όπως πολύ πιθανόν όλοι σας ξέρετε, συνήθως είναι ένα τελείως απροσδόκητο γεγονός αυτό που μας χαρίζει τις καλύτερες στιγμές μας. Λοιπόν, ας εξετάσουμε αυτήν την ιδέα – δηλαδή, την αντιστοιχία εσωτερικών καταστάσεων και εξωτερικών γεγονότων. Αν δεν έχουμε μέσα μας τη σωστή κατάσταση, δεν μπορούμε να συνδεθούμε σωστά με το ευτυχές γεγονός – δηλαδή πρέπει να υπάρχει μέσα μας κάτι που να συνδεθεί και έτσι να χαρούμε το εξωτερικό γεγονός. Όμως οι άνθρωποι έχουν πολύ μεγάλη τάση, όταν σκέφτονται για τη ζωή τους, να πιστεύουν ότι η ζωή τους είναι μόνον τα εξωτερικά γεγονότα και ότι αν συγκεκριμένα εξωτερικά γεγονότα του ενός ή του άλλου είδους, έχουν ή δεν έχουν συμβεί σε αυτούς, ατύχησαν στη ζωή τους. Αλλά η ικανοποίηση ενός ανθρώπου από τη ζωή εξαρτάται από την εσωτερική του ανάπτυξη – δηλαδή από την ποιότητα των εσωτερικών του καταστάσεων. Γιατί μέσα μας, και ανάλογα με την κατάσταση μας, δονείται ένα όργανο ζωής και αν αυτό το όργανο είναι βουτηγμένο στον αυτο-οίκτο, στις στενοχώριες και σε άλλα αρνητικά συναισθήματα, όσο θαυμάσια και αν πάνε τα εξωτερικά γεγονότα, τίποτε δεν μπορεί να δονηθεί εσωτερικά, εφόσον το όργανο ζωής, δηλαδή το ίδιο το άτομο, είναι ανήμπορο να ανταποκριθεί με χαρά σε τέτοια γεγονότα που προέρχονται από την εξωτερική ζωή και θα μπορούσαν να του δώσουν χαρά και απόλαυση. Κάποιος μπορεί να προσδοκά με λαχτάρα ένα ταξίδι στο εξωτερικό και όταν αυτό συμβεί, αποτελεί ένα γεγονός. Αλλά ο άνθρωπος μπορεί να είναι τόσο σχολαστικά μίζερος και ασημαντολόγος, που όλο του το ταξίδι να καταλήξει σε καταστροφή. Σε μια τέτοια περίπτωση, εκείνο που φταίει είναι η εσωτερική κατάσταση του ανθρώπου. Λοιπόν αν αναρωτηθούμε από τι αποτελείται η ζωή μας, δεν μπορούμε να πούμε μόνο από γεγονότα, αλλά περισσότερο από καταστάσεις. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος άνθρωπος που η βασική τάση του είναι να αισθάνεται απαισιόδοξα, μελαγχολικά, μίζερα, σας παραπονιέται ότι η ζωή είναι μία στενάχωρη υπόθεση ότι δεν αξίζει να τη ζεις, και τα σχετικά. Θα υποθέσετε ότι αυτό είναι αποτέλεσμα έλλειψης των κατάλληλων γεγονότων ή έλλειψης εσωτερικών καταστάσεων αυτού του ανθρώπου; Δεν θα είστε τόσο ανόητοι ώστε να πιστέψετε ότι ο άνθρωπος αυτός θα αλλάξει αν του ετοιμάσετε ένα πολύ όμορφο πάρτυ; Η αρρώστια βρίσκεται μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο – και πόσους ανθρώπους δεν βλέπουμε μέσα στη ζωή κάθε μέρα που κάνουν δυστυχισμένη τη ζωή τους και τη ζωή των γύρω τους εξαιτίας των κακών εσωτερικών τους καταστάσεων; Στ’ αλήθεια, δεν θα άξιζαν τη φυλακή αφού δεν έχουν αρχίσει να βλέπουν την ύπαρξη, μέσα τους, μιας εσωτερικής ζωής, και φαντάζονται τη ζωή, όπως αυτοί την ονομάζουν, σαν κάτι τελείως έξω από αυτούς; Περισσότερα ... Μια ελιά, ένα αμπέλι και ένα καράβι είναι αρκετά για να ξαναφτιαχθεί η Ελλάδα «Καταλάβαινα ότι ήμασταν αγνοημένοι από παντού και τοποθετημένοι στην άκρη-άκρη ενός χάρτη απίθανου» δήλωνε το 1979 ο Οδυσσέας Ελύτης για την Ελλάδα, με αφορμή τη βράβευση του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Που να ήξερε ο Έλληνας νομπελίστας ποιητής ότι αυτό το αυτοβιογραφικό κείμενο θα ήταν τόσο επίκαιρο μισό αιώνα μετά. Μπορεί το θέμα να είναι πώς εμπνεύστηκε το Άξιον Εστί ζώντας στην Ευρώπη, αλλά στην πραγματικότητα το κείμενο μιλάει για «το δράμα του τόπου του».  «Όσο κι αν μπορεί να φανεί παράξενο, την αρχική αφορμή να γράψω το ποίημά μου την έδωσε η διαμονή μου στην Ευρώπη τα χρόνια του ’48 με ’51. Ήταν τα φοβερά χρόνια όπου όλα τα δεινά μαζί -πόλεμος, κατοχή, κίνημα, εμφύλιος- δεν είχανε αφήσει πέτρα πάνω στην πέτρα. Θυμάμαι τη μέρα που κατέβαινα να μπω στο αεροπλάνο, ένα τσούρμο παιδιά που παίζανε σε ένα ανοιχτό οικόπεδο. Το αυτοκίνητό μας αναγκάστηκε να σταματήσει για μια στιγμή και βάλθηκα να τα παρατηρώ. Ήτανε κυριολεκτικά μες τα κουρέλια. Χλωμά, βρώμικα, σκελετωμένα, με γόνατα παραμορφωμένα, με ρουφηγμένα πρόσωπα. Τριγύριζαν μέσα στις τσουκνίδες του οικοπέδου ανάμεσα σε τρύπιες λεκάνες και σωρούς σκουπιδιών. Αυτή ήταν η τελευταία εικόνα που έπαιρνα από την Ελλάδα. Και αυτή, σκεπτόμουν, ήταν η μοίρα του Γένους που ακολούθησε το δρόμο της Αρετής και πάλεψε αιώνες για να υπάρξει. Πριν περάσουν 24 ώρες περιδιάβαινα στο Ουσί της Λωζάννης, στο μικρό δάσος πλάι στη λίμνη. Και ξαφνικά άκουσα καλπασμούς και χαρούμενες φωνές. Ήταν τα Ελβετόπαιδα που έβγαιναν να κάνουν την καθημερινή τους ιππασία. Αυτά που από πέντε γενεές και πλέον, δεν ήξεραν τι θα πει αγώνας, πείνα, θυσία. Ροδοκόκκινα, γελαστά, ντυμένα σαν πριγκηπόπουλα, με συνοδούς που φορούσαν στολές με χρυσά κουμπιά, περάσανε από μπροστά μου και μ’ άφησαν σε μια κατάσταση που ξεπερνούσε την αγανάκτηση. Ήτανε δέος μπροστά στην τρομακτική αντίθεση, συντριβή μπροστά στην τόση αδικία, μια διάθεση να κλάψεις και να προσευχηθείς περισσότερο, παρά να διαμαρτυρηθείς και να φωνάξεις. Ήτανε η δεύτερη φορά στη ζωή μου -η πρώτη ήτανε στην Αλβανία- που έβγαινα από το άτομό μου, και αισθανόμουν όχι απλά και μόνο αλληλέγγυος, αλλά ταυτισμένος κυριολεκτικά με τη φυλή μου. Και το σύμπλεγμα κατωτερότητας που ένιωθα, μεγάλωσε φτάνοντας στο Παρίσι. Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από το τέλος του πολέμου και τα πράγματα ήταν ακόμη μουδιασμένα. Όμως τι πλούτος και τι καλοπέραση μπροστά σε μας! Και τι μετρημένα δεινά επιτέλους μπροστά στα ατελείωτα τα δικά μας! Δυσαρεστημένοι ακόμα οι Γάλλοι που δεν μπορούσαν να 'χουν κάθε μέρα το μπιφτέκι και το φρέσκο τους βούτυρο, δυσανασχετούσαν. Υπάλληλοι, σωφέρ, γκαρσόνια, με κοιτάζανε βλοσυρά και μου λέγανε: εμείς περάσαμε πόλεμο κύριε! Κι όταν καμιά φορά τολμούσα να ψιθυρίσω ότι ήμουν Έλληνας κι ότι περάσαμε κι εμείς πόλεμο, με κοιτάζανε παράξενα: α, κι εσείς έ; Καταλάβαινα ότι ήμασταν αγνοημένοι από παντού και τοποθετημένοι στην άκρη-άκρη ενός χάρτη απίθανου. Το σύμπλεγμα κατωτερότητας και η δεητική διάθεση με κυρίευαν πάλι. Ξυπνημένες μέσα παλαιές ενστικτώδεις διαθέσεις άρχισαν να αναδεύονται και να ξεκαθαρίζουν. Η παραμονή μου στην Ευρώπη με έκανε να βλέπω πιο καθαρά το δράμα του τόπου μας. Εκεί αναπηδούσε πιο ανάγλυφο το άδικο που κατάτρεχε τον ποιητή. Σιγά-σιγά αυτά τα δύο ταυτίστηκαν μέσα μου. Το επαναλαμβάνω, μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά έβλεπα καθαρά ότι η μοίρα της Ελλάδας ανάμεσα στα άλλα έθνη ήταν ό,τι και η μοίρα του ποιητή ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους - και βέβαια εννοώ τους ανθρώπους του χρήματος και της εξουσίας. Αυτό ήταν ο πρώτος σπινθήρας, ήταν το πρώτο εύρημα. Και η ανάγκη που ένιωθα για μια δέηση, μου ’δωσε ένα δεύτερο εύρημα. Να δώσω, δηλαδή, σ’ αυτή τη διαμαρτυρία μου για το άδικο τη μορφή μιας εκκλησιαστικής λειτουργίας. Κι έτσι γεννήθηκε το “Άξιον Εστί”».  Περισσότερα ...

Star Network - PPC Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα

Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 12.04.16 Το Μονοπάτι της Αγάπης, Το Μονοπάτι του Φόβου ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ παρά ένα όνειρο. Ζούμε σε μια φαντασίωση, όπου όλα όσα πιστεύουμε για τον εαυτό μας είναι αληθινά μόνο για μας. Η αλήθεια μας δεν είναι αλήθεια για κανέναν άλλο, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών η των γονιών μας. Ας αναλογιστούμε απλώς τι πιστεύουμε εμείς για τον εαυτό μας και τι πιστεύει η μητέρα μας για εμάς.   Μπορεί να ισχυρίζεται ότι μας ξέρει πολύ καλά, αλλά δεν έχει ιδέα ποιοι είμαστε πράγματι, και αυτό το γνωρίζουμε. Μπορεί να πιστεύουμε ότι ξέρουμε πολύ καλά τη μητέρα μας, αλλά δεν έχουμε ιδέα ποια είναι πραγματικά.   Στον νου της έχει όλες αυτές τις φαντασιώσεις πού δεν μοιράστηκε ποτέ με κανέναν άλλο. Δεν έχουμε ιδέα τι έχει στον νου της. Αν εξετάσουμε τη ζωή μας και προσπαθήσουμε να θυμηθούμε τι κάναμε σε ηλικία έντεκα ή δώδεκα ετών, θα διαπιστώσουμε ότι θυμόμαστε μόνο λιγοστά πράγματα, θα θυμόμαστε βεβαίως τα πιο σημαντικά, όπως το όνομά μας, γιατί αυτά τα επαναλαμβάνουμε συνεχώς. Μερικές φορές, όμως, ξεχνάμε το όνομα των παιδιών ή των φίλων μας. Αυτό συμβαίνει γιατί η ζωή μας αποτελείται από όνειρα — πολλά σύντομα όνειρα που μεταβάλλονται διαρκώς.   Τα όνειρα έχουν την τάση να διαλύονται, και γι' αυτό ξεχνάμε τόσο εύκολα. Κάθε άνθρωπος έχει ένα προσωπικό όνειρο ζωής και το όνειρο αυτό είναι εντελώς διαφορετικό από αυτά των άλλων.   Ονειρευόμαστε σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μας και τροποποιούμε το όνειρό μας ανάλογα με τον τρόπο που κρίνουμε, ανάλογα με τον τρόπο που θυματοποιούμε τον εαυτό μας.   Γι' αυτό δύο άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν ποτέ το ίδιο όνειρο. Σε μια σχέση, μπορούμε να προσποιηθούμε ότι είμαστε ίδιοι, ότι σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε, ονειρευόμαστε κατά τον ίδιο τρόπο, αλλά αυτό δεν μπορεί ποτέ να συμβεί.   Υπάρχουν δύο ονειρευτές και δύο όνειρα. Κάθε ονειρευτής ονειρεύεται με τον δικό του τρόπο. Γι' αυτό πρέπει να δεχόμαστε τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα σε δύο ονειρευτές’ πρέπει να σεβόμαστε ο ένας το όνειρο του άλλου. Μπορεί να έχουμε χιλιάδες σχέσεις ταυτόχρονα, αλλά κάθε σχέση υφίσταται μόνο ανάμεσα σε δύο άτομα. Έχω σχέση με κάθε έναν από τους φίλους μου, και η σχέση αυτή υφίσταται ανάμεσα στους δυο μας. Έχω σχέση με κάθε ένα από τα παιδιά μου, και κάθε σχέση είναι εντελώς διαφορετική από τις άλλες. Ανάλογα με τον τρόπο που ονειρεύονται οι δύο άνθρωποι, χαράσσουν την κατεύθυνση του ονείρου που ονομάζουμε σχέση. Κάθε σχέση μας -με τη Μαμά, τον Μπαμπά, τα αδέλφια, τους φίλους- είναι μοναδική, γιατί ονειρευόμαστε ένα σύντομο όνειρο μαζί. Κάθε σχέση μετατρέπεται σε ζωντανό ον που δημιουργήθηκε από δύο ονειρευτές. Όπως ακριβώς το σώμα μας αποτελείται από κύτταρα, έτσι και τα όνειρά μας αποτελούνται από συναισθήματα. Υπάρχουν δύο κύριες πηγές συναισθημάτων: η μια είναι ο φόβος και όλα τα συναισθήματα που πηγάζουν από αυτόν’ η άλλη είναι η αγάπη και όλα τα συναισθήματα που πηγάζουν από αυτήν.   Βιώνουμε και τα δύο συναισθήματα, αλλά αυτό που υπερισχύει στους καθημερινούς ανθρώπους είναι ο φόβος. Θα λέγαμε ότι το φυσιολογικό είδος σχέσης σε αυτό τον κόσμο βασίζεται κατά 95% στον φόβο και κατά 5% στην αγάπη.   Αυτό μπορεί να αλλάξει, βέβαια, ανάλογα με τους ανθρώπους, αλλά ακόμα και αν ο φόβος αναλογεί στο 60% και η αγάπη στο 40%, και πάλι η σχέση βασίζεται στον φόβο. Για να κατανοήσουμε αυτά τα συναισθήματα, θα ήταν καλύτερα να περιγράψουμε ορισμένα χαρακτηριστικά της αγάπης και του φόβου, τα οποία εγώ αποκαλώ «το μονοπάτι της αγάπης» και «το μονοπάτι του φόβου».   Περισσότερα ... Δυο σημαντικές εκδηλώσεις Δυο σημαντικές εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν μέσα στον μήνα Απρίλιο με ομιλητή τον Λεωνίδα Μπίλλη, Οικονομολόγο, Κοινωνιολόγο και Συγγραφέα. Η πρώτη θα γίνει την Τετάρτη  13 Απριλίου κια ώρα 8.00 στην αίθουσα του ΕΛΛΗΝΑΪΣ  (Δομοκού και Ζαχία 1, Πλατεία Αττικής στον 2ο όροφο). Ο Δρ. Λεωνίδας Μπίλλης, παρουσιάζει το βιβλίο του: "Σωματοφύλακες - Σύμβουλοι της Διοίκησης του Ηγεμόνα Αλέξανδρου", αναδεικνύοντας τους ΟΚΤΩ εκείνους Έλληνες που μαζί με τον Αλέξανδρο συνέβαλλαν στον εκπολιτισμό της οικουμένης επιτυγχάνοντας το μεγαλούργημα της Μεγάλης Ελλάδας.  Τα επιτεύγματά τους αλλά και οι ευθύνες τους για τον μαρασμό που ακολούθησε. Μία ιστορική πραγματικότητα που δεν δίδαξαν ποτέ τα νεοελληνικά σχολεία. Περισσότερα ... Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ Οι Έλληνες δεν μάχονταν για «ιδέες», «ιδανικά» και άλλες ιδεολογικοποιημένες (αυτ)απάτες, αλλά για απόλυτα καθορισμένες και χειροπιαστές σημασίες, όπως  η πόλη – πατρίδα. Η τελευταία σε πλήρη αντίθεση με τον σημερινό συσκοτισμό της (βλ. «έθνος – κράτος») δεν ήταν μια ιδεολογική αφαίρεση· ήταν πρωταρχικά μια αυτοκυβερνώμενη ανθρώπινη κοινότητα, η οποία αυτοπροσδιοριζόταν  βιολογικά (κοινός γεννήτορας και πρόγονοι), χρονικά (κοινή ιστορική διαδρομή), συνειδησιακά (κοινά έθιμα, θεσμοί, σημασίες  κ.λπ.) και,  μόνο δευτερευόντως, γεωγραφικά. Ο γεωγραφικός προσδιορισμός της πατρίδας φαίνεται, ότι ιεραρχείτο ως δευτερεύων, αφού αρκετές φορές υποχωρούσε υπό το βάρος άλλων, κοινωνικών, πολιτικών κ.ά. παραγόντων. Οι αναρίθμητες αποικίες των Ελλήνων ιδρύθηκαν σε περιοχές, όπου αυτοί δεν μπορούσαν να επικαλεστούν κανένα γεωγραφικό παρελθόν και οι νέες ελληνικές πόλεις εγκαθιδρύθηκαν βασισμένες αποκλειστικά στους άλλους παράγοντες. Επίσης ο Θεμιστοκλής θεωρούσε δευτερεύοντα τον γεωγραφικό προσδιορισμό της Αθήνας, όταν απείλησε, πως αν οι υπόλοιποι Έλληνες δεν επιθυμούσαν να δώσουν ναυμαχία στη Σαλαμίνα, οι Αθηναίοι θα πήγαιναν να ξαναϊδρύσουν την πόλη τους στην Ιταλία. Βλ. επίσης τη ρήση στον Θουκυδίδη «άνδρες γαρ πόλις» («η πόλη είναι οι άνδρες της», Ζ΄ 77,) δηλαδή οι πολίτες της, που φέρουν παντού και πάντα την πολιτική τους διαπαιδαγώγηση και με αυτόν τον τρόπο δίνουν ύπαρξη στη πόλη. Αλλά και γενικότερα οι έλληνες δεν προσδιόριζαν την πόλη-πατρίδα με γεωγραφικούς όρους, αφού έλεγαν π.χ. «οι αθηναίοι», ή «οι κορίνθιοι» και ποτέ «η Αθήνα», ή «η Κόρινθος». Η πατρίδα για τους αρχαίους έλληνες ήταν κατά συνέπεια κάτι απολύτως κοινωνιοκεντρικά και όχι γεωγραφικάπροσδιορισμένο, για το οποίο άξιζε να πεθάνει κάποιος, ακριβώς επειδή δέν άξιζε να ζει χωρίς αυτό. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες, σαν ο πρώτος πολιτικά ελεύθερος λαός της Ιστορίας, είναι οι εφευρέτες της πατρίδας. Η αυτοκυβερνώμενη πατρίδα – πόλη αποτελούσε για τους Έλληνες έννοια κατ΄ εξοχήν πολιτική. Στον Επιτάφιο του Περικλέους (όπως τον αποδίδει ο Θουκυδίδης) κατονομάζονται οι χειροπιαστές αιτίες, για τις οποίες καλούνταν να πολεμήσουν οι Αθηναίοι: η επιβεβαιωμένη στην πράξη ευνομία τους, οι απεριόριστες ευκαιρίες, που είχε ο καθένας σε αυτή την πόλη για να αναπτύξει τις δυνατότητές του, οι  θεσμοί τους ως προϊόν αυθεντικής (=αυτόνομης) συλλογικότητας, η πολιτικώς θεσπισμένη (=έμπρακτη) ταύτιση ατομικού και συλλογικού συμφέροντος, η αναμφισβήτητη πληρότητα της ζωής τους.  Πουθενά στο συναρπαστικό αυτό κείμενο δεν θα βρει κανείς τον μεταγενέστερο πατριδοκάπηλο μελοδραματισμό, ύποπτους συλλογιστικούς ακροβατισμούς (στους οποίους ανέκαθεν επεδίδετο η εθνικιστική προπαγάνδα, βλ. «έθνος – κράτος»), συγκινησιακά φορτισμένες κοινοτοπίες και λοιπά ιδεολογικοποιημένα ξεροκόκαλα, από αυτά, που πετούν συχνότατα οι έμποροι του πολέμου στις αποβλακωμένες ανθρωπομάζες/κρέας για τα κανόνια τους. Ακόμα και η παραδοσιακή ομηρική έννοια της εξιδανικευμένης πολεμικής δόξας, απέκτησε στην κλασική εποχή υλικό σημείο αναφοράς: οι πεσόντες, π.χ. του Μαραθώνα, θεωρούνται πλέον δοξασμένοι ήρωες, όχι απλώς επειδή πολέμησαν γενναία, αλλά γιατί πολέμησαν για χειροπιαστά πράγματα, π.χ. για την πολιτική κοινότητά τους. Αλλά και από την Ιλιάδα (Β΄ 212 κ.ε.) δεν λείπει το πρωτόλειο  μιας  υλιστικής και πολιτικής αντίληψης περί πολέμου. Ο Θερσίτης, ένας συνηθισμένος πολεμιστής, που θέλει να επιστρέψουν οι Αχαιοί στην Ελλάδα αντί να συνεχίσουν τον πόλεμο, απευθύνεται με παρρησία στον Αγαμέμνονα λέγοντάς του, ότι: «οι σκηνές σου είναι γεμάτες από χαλκό και γυναίκες, εκλεκτά λάφυρα, που εμείς οι Αχαιοί σου δίνουμε όποτε κατακτάμε μια πόλη. Είσαι άπληστος για το χρυσάφι, που οι αλογάρηδες Τρώες θα σου φέρουν ως λύτρα για τον γιό τους, που εγώ, ή κάποιος άλλος Αχαιός θα αιχμαλωτίσει; Ή για κάποια γυναίκα που θα κοιμάσαι μαζί της και θα κρατάς μόνο για τον εαυτό σου;» Στη συνέχεια λέει, ότι είναι ανάρμοστο να παρατείνεται ο πόλεμος μόνο και μόνο για να οικειοποιείται ένας βασιλιάς τη μερίδα του λέοντος από τα  λάφυρα. Ο Θερσίτης, σαν συνειδητοποιημένος  πολίτης, απαιτεί να έχει λόγο στα τής εκστρατείας, στην πορεία της, στη διανομή των ωφελημάτων της κ.λπ.. Το αντιπροσωπευτικότερο επιχείρημα, που μπορεί να επικαλεστεί κανείς σχετικά με το πώς οι Έλληνες της κλασικής εποχής αντιλαμβάνονταν την κατ΄ εξοχήν πολιτική διάσταση της πατρίδας, βρίσκεται στον Ηρόδοτο (Ε΄ 78):  «Φαίνεται δε όχι μόνο από ένα παράδειγμα αλλά γενικώς πόσο σπουδαίο πράγμα είναι η ισηγορία. Διότι όταν οι Αθηναίοι διοικούντο τυραννικά  δεν ήσαν καθόλου καλύτεροι στα πολεμικά από κανέναν από τους γείτονές τους, απαλλαγέντες όμως από τους τυράννους έγιναν οι καλύτεροι όλων. Τούτο φανερώνει, ότι όταν ήσαν υποταγμένοι συμπεριφέρονταν εκουσίως ως δειλοί, σκεπτόμενοι, ότι εργάζονται για τον δεσπότη τους, όταν όμως ελευθερώθηκαν, ο καθένας έδειχνε προθυμία να εργαστεί σκεπτόμενος, ότι εργάζεται για τον εαυτό του». Με άλλα λόγια ο άνθρωπος αποκτά πατρίδα μόνο όταν γίνεται πολίτης. Και τότε, αν χρειαστεί, πολεμάει για τον εαυτό του και άρα για την πατρίδα του (και όχι το αντίστροφο). Καμία σχέση με υπηκόους, που σύρονται στα πεδία των μαχών ωθούμενοι από το ιδεολογικό («εθνικό») κουτόχορτο, που τούς έχει ταϊσει κάποιος πατριδοκάπηλος εξουσιαστής. Περισσότερα ...

Star Network - PPC Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα

Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 09.04.16 ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ, Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ “ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ” ΚΑΙ Η ΕΝ ΕΤΕΙ 431- 485 ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΑΚΑΜΨΕΩΣ ΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΤΡΩΑΣ/ΕΦΕΣΤΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ Το 170 μ.κ.ε., οι Σαρμάτες κατέστρεψαν τον Ναό της Δήμητρας στην Ελευσίνα, ο οποίος όμως ανοικοδομήθηκε από τον Μάρκο Αυρήλιο, που μυήθηκε κι ο ίδιος στα Μυστήρια. Ο Αυτοκράτορας Ουαλεντινιανός Α’ προσπάθησε να τα καταργήσει, αλλά συνάντησε πολλές αντιδράσεις, οπότε συνεχίστηκαν μέχρι την εποχή του Βυζαντινού/Χριστιανού αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α’. Ο Θεοδόσιος Α’ ως αυτοκράτορας με διάταγμα το 392 μ.κ.ε. διέταξε το κλείσιμο όλων των ιερών/ναών των πατρώων/εφέστιων Ελλήνων Θεών, σε μια προσπάθεια να καταστείλει την αντίσταση των κατά τα πάτρια/εφέστια λατρευόντων στην επιβολή του Χριστιανισμού ως κρατική και μόνη υπαρκτή θρησκεία της αυτοκρατορίας. Έτσι τα τελευταία απομεινάρια των Ελευσίνιων Μυστηρίων εξαλείφθηκαν το 396 μ.κ.ε., όταν ο βασιλιάς των Γότθων Αλάριχος μαζί με Χριστιανούς ιερείς και μοναχούς κατέστρεψε το ιερό της Ελευσίνας και θανάτωσαν όλο το ιερατείο. Το τέλος των Ελευσινίων αναφέρεται από τον ιστορικό Ευνάπιο, ο οποίος είχε μυηθεί κι ο ίδιος στα Μυστήρια κι είχε γίνει ιεροφάντης. Τελευταίος νόμιμος ιεροφάντης των Μυστηρίων φαίνεται από τις πηγές να είναι ο Ευμολπίδης Νεστόριος, ο οποίος “ανήγγειλε την αρχή της μεγάλης πνευματικής νύχτας για την ανθρωπότητα“. Ο Ευνάπιος στον βίο του Ιουλιανού μας αναφέρει εκτός των άλλων και τα εξής : «Όταν τελείωσε τις σπουδές του ο Ιουλιανός, πληροφορήθηκε ότι υπήρχε στην Ελλάδα ένα είδος ανώτερης σοφίας, την οποία κατείχε ο ιεροφάντης των δύο Θεαιών, και βιαστικά πήγε να τον βρεί. Δεν είναι σωστό να αναφέρω το όνομα του ιεροφάντη, που ασκούσε τα καθήκοντά του εκείνη την εποχή. Γιατί είναι αυτός που μύησε στα μυστήρια τον συγγραφέα του παρόντος. Καταγόταν από την οικογένεια των Ευμολπιδών. Αυτός ήταν που πρόβλεψε την καταστροφή των ιερών και τον αφανισμό ολόκληρης της Ελλάδος, ενώπιον μου, και αποκάλυψε φανερά ότι ο ιεροφάντης που θα τον διαδεχτεί δεν θα έχει το δικαίωμα να ακουμπήσει τις ιεροφαντικούς θρόνους, γιατί θα έχει αφιερωθεί σε άλλους θεούς, και να πρωτοστατήσει στις τελετές, γιατί θα έχει δώσει άρρητους όρκους σε άλλους θεούς. Εν τούτοις θα πρωτοστατήσει, χωρίς καν να είναι Αθηναίος. Έλεγε επίσης (ήταν πράγματι τόσο διορατικός) ότι στην εποχή του τα ιερά θα εκθεμελιώνοντας και θα λεηλατούνταν κι ότι ο ίδιος θα ζούσε να τα δει αυτά και ότι θα τον κατηγορούσαν για υπερβάλλουσα φιλοδοξία. Έλεγε ότι θα πάψει η λατρεία των δυο Θεαινών πριν από τον θάνατό του, ότι εκείνος θα αποστερηθεί τα ιερά του αξιώματα και ότι δεν θα ζήσει βίο ιεροφάντη ούτε θα γεράσει. Έτσι και έγινε. Τον καιρό που ήταν αρχιερέας στα μυστήρια του Μίθρα κάποιος από τις Θεσπιές, όχι μετά από πολύ καιρό, έγιναν πολλά και ανεκδιήγητα κακά, μερικά από τα οποία αναφέρω με λεπτομέρειες στην «Ιστορία» μου, τα άλλα όμως, Θεού θέλοντος, θα τα διηγηθώ τώρα. Ήταν τότε που ο Αλάριχος με τους βαρβάρους του πέρασε τις Θερμοπύλες, σαν να έτρεχε αγώνα δρόμου ή σε ιπποδρομίες. Η ασέβεια των μαυροφορεμένων μοναχών, που εισέβαλαν μαζί του ανεμπόδιστα, άνοιξε σε εκείνον τις πύλες τις Ελλάδος. Τα θεμέλια και ο νόμος των ιεροφαντικών θεσμών άρχισαν να κλονίζονται.» Βλ. Ευνάπιος «Βίοι Φιλοσόφων και Σοφιστών, 7.3.1.1 – 7.3.5.6» Όμως παρότι ο πανίερος της Δήμητρας και της Κόρης Περσεφόνης ναός σταμάτησε να λειτουργεί (όντας κατεστραμμένος πλέον) και τα πάναγνα μυστήρια τους έπαυσαν δια ποινής θανάτου, τα Ελευσίνια του θείου Νεστόριου μυστήρια και η σύμπασα θεουργική αναγωγή δεν χάθηκε, μιας και αυτός μύησε σε αυτά, όπως λέγει ο Μαρίνος Νεαπόλεως στο “βίο του Πρόκλου”, τον υιό του Πλούταρχο (τον νεότερο). Περισσότερα ... Οι «Νύμφες» Οι Νύμφες ήσαν κατώτερες γυναικείες θεότητες, νεαρές στην ηλικία, που ζούσαν στην φύση. Ήσαν πανέμορφες, τραγουδούσαν και χόρευαν στα λιβάδια, τις πλαγιές και κοντά στις πηγές. Υμνούσαν τους Ολύμπιους θεούς και ιδιαίτερα τον πατέρα του Πάνα, τον Ερμή. Όπως αναφέρει ο Όμηρος μαζί τους χόρευε και η Αφροδίτη με τις Χάριτες, στο βουνό Ίδα στην Τροία και ορισμένες φορές τον χορό οδηγούσε ο θεός Απόλλωνας. Οι Νύμφες ως υπάρξεις τοποθετούνταν μεταξύ θεών και θνητών, δεν ήσαν αθάνατες, ζούσαν όμως επί μακρόν και τρέφονταν με αμβροσία. Είχαν συγγένεια με τους θεούς και μάλιστα ο Ερμής θεωρούνταν γιος της νύμφης Μαίας, ενώ γενικά επικρατούσε η αντίληψη πως ήσαν κόρες του Δία. Άλλοι πάλι τις θεωρούσαν κόρες ποταμών…………..είτε του μεγαλύτερου ποταμού του Ωκεανού, είτε του Αχελώου, είτε κόρες των τοπικών ποταμών. Έτσι, κάθε περιοχή είχε τους ποταμούς της και καθένας είχε γεννήσει τις Νύμφες της περιοχής αυτής, π.χ. ο ποταμός Πηνειός ήταν ο πατέρας των Νυμφών της Θεσσαλίας και ο ποταμός Ξάνθος ο γεννήτορας των Νυμφών της Τροίας. Πολύ συχνά έδιναν τα ονόματά τους σε κοντινές πόλεις, όπως έγινε με τη Νύμφη Σπάρτη, που ήταν κόρη του ποταμού Ευρώτα. Ήσαν κατ’ εξοχήν πνεύματα του γλυκού νερού και βρίσκονταν στα ποτάμια, στις πηγές και στα βουνά από τα οποία πήγαζαν ποτάμια. Συνόδευαν πάντα το νερό, τονίζοντας έτσι την μεγάλη σημασία του για την ύπαρξη ζωής, καθότι χωρίς αυτό δεν υπάρχει βλάστηση ή γονιμότητα. Μέσω λοιπόν της ζωογόνας δύναμης του νερού οι Νύμφες εξαπλώθηκαν στα βουνά και στα δάση και συνδέθηκαν με τη βλάστηση. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο θεωρούνται κόρες του Ωκεανού ή άλλων ποταμών. Οι κυριότερες κατηγορίες – τάξεις νυμφών ήσαν οι εξής: Αλκυονίδες Επτά νύμφες της Θρακικής χερσονήσου. Ήσαν κόρες του γίγαντα Αλκυνέα οι οποίες μεταμορφώθηκαν από τους θεούς σε αλκυόνες. Αίες Νύμφες ήσαν Ναϊάδες και Δρυάδες νύμφες της Κολχίδας, υπηρέτριες της θεάς Κίρκης. Ατλαντίδες ήσαν κόρες του τιτάνα Άτλαντα και σε αυτές ανήκουν οι Πλειάδες, οι Υάδες, η Μαρία και η Καλυψώ. Πλειάδες  Επτά νύμφες κόρες του τιτάνα Άτλαντα οι οποίες σχημάτισαν τον ομώνυμο αστερισμό. Υάδες  Ατλαντίδες νύμφες του ομώνυμου αστερισμού, κόρες του Άτλαντα και αδελφές του Υάδη (πνεύμα  – δαίμονας των βροχών, ο οποίος σε νεαρή ηλικία σκοτώθηκε από λιοντάρι). Αύραι ή Αύρες ή Πνοίαι ήσαν νύμφες των ανέμων κόρες του ανέμιου θεού Βορέα ή του Ωκεανού. Δρυάδες Νύμφες των δέντρων και των λιβαδιών με τις εξής υποκατηγορίες: Αμαδρυάδες: ήσαν οκτώ Νύμφες των δρυών και λευκών οι οποίες σχετίζονταν με παραποτάμια δένδρα και ιερά άλση. Δαφναίες: ήσαν οι Νύμφες  των δαφνών. Ορισμένοι συμπεριελάμβαναν σε αυτές τις Νύμφες Αιγείρους, τις Αμπέλους, τις Βαλανίδες, τις Καρυές, τις Κρανέες, τις Μορέες (μουριά) τις Πτελέες (φτελιά) και τις Συκέες. Μαλιάδες ή Μελιάδες ή Επιμελίδες ή Βουκόλες: ήσαν οι Νύμφες των μήλων και άλλων οπωροφόρων δένδρων. Ήσαν επίσης προστάτιδες των προβάτων. Η λέξη μέλας από την οποία προέρχεται το όνομά τους σημαίνει μήλο και πρόβατο. Μέλιες ή Μέλισσες: ήσαν οι Νύμφες των μελισσών, του μάννα και της τέφρας, οι οποίες εμφανίσθηκαν στην γη από την Γαία όταν το έδαφος εμποτίσθηκε από το αίμα του ευνουχισμένου Ουρανού. Οι άνδρες του Αργυρού Γένους (το δεύτερο από τις πέντε περιόδους του Ησιόδου στα «Έργα & Ημέρες» συγκεκριμένα μετά τη Χρυσή και πριν την εποχή του Χαλκού) παντρευόντουσαν αυτές τις Νύμφες (πριν την εμφάνιση των γυναικών) και από αυτές προήλθε το ανθρώπινο γένος. Οθρείδες Οκτώ Δρυάδες νύμφες του όρους Οίτη, στις οποίες είχε ανατεθεί ανά ένα δένδρο, υπό την φροντίδα τους. Ορειάδες: ήσαν οι Νύμφες των ορεινών κωνοφόρων δένδρων. Οι πρώτες εξ αυτών προήλθαν από τους Πέντε Δακτύλους και τις πέντε Εκατερίδες. Οι επόμενες γενεές κατάγονται από τις Ορειάδες και τους Σάτυρους. Σημειώνεται ότι στην αρχαία Ελλάδα τα περισσότερα δάση ευρίσκοντο στα όρη, καθότι η πλειονότητα των πεδινών δασών είχε αποψιλωθεί προκειμένου να καλλιεργηθεί το έδαφος. Οπότε ήταν φυσικό για τους Έλληνες να θεωρούν ότι οι Δρυάδες είχαν ορεινή προέλευση. Δωδωνίδες Νύμφες του ιερού μαντείου της Δωδώνης. Εκατερίδες Πέντε νύμφες των παραδοσιακών χορών και μητέρες των Σατύρων και Κουρητών. Περισσότερα ...

Star Network - PPC Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα

Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 06.04.16 Όλα εξαρτώνται από σένα – Αποφάσισες να συμβιβαστείς; Ο Γιαν Φαμπρ αναγκάστηκε σε παραίτηση κι έτσι η Ελλάδα γλύτωσε προς το παρόν από τα φανερά ιπτάμενα πέη. Μας υπολείπονται τα μη φανερά… Το… “θερμό επεισόδιο” Γιαν Φαμπρ και η αναγκαστική παραίτηση του μας οδηγεί σε ένα συμπέρασμα: Όταν υπάρχει ομοψυχία και σύμπνοια απόψεων ουδείς μπορεί να επιβληθεί στις μάζες. Τέλος. Κι εδώ υπήρξε ομοψυχία. Από την πλειοψηφία των πολιτικών φωνών, με δε εξαιρουμένων του ΣΥΡΙΖΑ, τα συστημικών και ανεξαρτήτων ΜΜΕ και μπλογκς, των πολιτών στα social media, των 500 και μια καλλιτεχνικών φωνών και κ.α. Κι αν είχα τρόπο να βάλω ηχητικό εδώ, θα έβαζα το τραγούδι της Αρβανιτάκη «Δυνατά – Δυνατά!» – Γίναν όλα ΔΥΝΑΤΑ τα ΑΔΎΝΑΤΑ! Και με προβλημάτισε αυτό. Πότε άλλοτε υπήρξε τέτοια ομοψυχία; Μνήμονια ήρθαν, μνημόνια έρχονται, αλλά ομοψυχία δεν βλέπουμε. Χαμένη στη μετάφραση του διαίρει και βασίλευε, των πολλαπλών αποχρώσεων των πολιτικών φωνών – πολύ μνημονιακών, λίγο μνημονιακών, μνημονιακών με μια δόση αντί, αντιμνημονιακών αλλά στο ευρώ, αντιμνημονιακών και με εθνικό νόμισμα αλλά στην ΕΕ, αντιμνημονιακών και με εθνικό νόμισμα και εκτός ΕΕ, αντιμνημονιακών και με εθνικό νόμισμα και εκτός ΕΕ και εκτός ΝΑΤΟ (στο μέσα στον ΟΗΕ συμφωνούν, περιέργως…) που να τη βρεις την ομοψυχία; Πιάσ’ το αυγό και κούρευτο – πιο εύκολο είναι! Αλλά όχι, είχαμε και άλλοτε ομοψυχία! Και στο πρόσφατο παρελθόν και μάλιστα μπορέσαμε και σηκώσαμε το ανάστημα μας στην ΕΕ στην οποία ήμασταν μέλη! Η αφορμή; Το κοκορέτσι! Η ΕΕ αποφάσισε να απαγορεύσει το κοκορέτσι και ποιος είδε τον Έλληνα και δεν τον φοβήθηκε! Καταψηφίσαμε, κυρίες και κύριοι, το τρομερό αυτό σκάνδαλο εκ μέρους της ΕΕ, το θράσος τους να προβεί σε μια τέτοια απόφαση. Και μετά, τους γράψαμε και στα παλαιά των υποδημάτων μας και η γαρδούμπα και το κοκορέτσι εθριάμβευσαν επιζώντας όλων των άλλων μέτρων που επιβλήθηκαν έκτοτε, χωρίς να ακουστεί κιχ! Περισσότερα ... Σκάνδαλο! Πίεσαν τον Robert De Niro να αφαιρέσει το ντοκιμαντέρ αντι-εμβολιασμού! Kάποτε μιλούσαν για τη μαφία. Τώρα μπορείτε και να την ονομάζετε Big Pharma – οι μαφιόζοι έγιναν «νόμιμοι» επιχειρηματίες, ελέγχουν κυβερνήσεις και πάνω απ’ όλα, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης! Και οι τεχνικές πάνω κάτω οι ίδιες: Λαδώματα, απειλές, ενίοτε ακόμα και δολοφονίες. Ο γνωστός ηθοποιός RobertDe Niro είχε αποφασίσεινα προβάλει στο φεστιβάλ ταινίας Tribeca Film Festival του οποίου είναι συνιδρυτής, το αντι-εμβολιαστικό ντοκιμαντέρ του Andrew Wakefield, “Vaxxed”. Ο διάσημος ηθοποιός με αυτή του την απόφαση κατάφερε να ξεσηκώσει κυριολεκτικά θύελλες. Όλα τα ΜΜΕ έπεσαν πάνω του να τον φάνε με ιδιαίτερα καυστικά σχόλια και ειρωνείες ότι “το παίζει επιστήμονας”. Ο ίδιος σε προηγούμενη δήλωση του σχετικά με την απόφαση του ήταν ξεκάθαρος: «Η Grace και έχουμε ένα παιδί με αυτισμό και πιστεύουμε ότι είναι ζωτικής σημασίας να συζητιούνται ανοιχτά όλα τα ζητήματα που αφορούν τα αίτια του αυτισμού και να εξεταστούν. Στα 15 χρόνια από τότε που ιδρύθηκε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Tribeca, ποτέ δεν έχω ζητήσει την προβολή κάποιας ταινίας ούτε εμπλέκομαι στον προγραμματισμό. Ωστόσο, αυτό είναι πολύ προσωπικό για μένα και την οικογένειά μου και θέλω να υπάρξει μια συζήτηση, η οποία είναι ο λόγος της προβολής του Vaxxed Δεν υιοθετώ προσωπικά την ταινία, ούτε είμαι κατά του εμβολιασμού, απλά παρέχω μόνο την ευκαιρία για μια συζήτηση γύρω από το θέμα». Με λίγα λόγια, ούτε καν έκανε αντιεμβολιαστικό αγώνα, το μόνο που ζήτησε είναι να ακουστεί και αυτή η φωνή. Αλλά όχι! Στην υποτιθέμενη δημοκρατία που βιώνουμε όλες οι υποτιθέμενες ελεύθερες χώρες, κάτι τέτοιο είναι πολυτέλεια. Οι μεγάλες επιχειρήσεις, οι πολυεθνικές και ειδικά αυτές των τροφίμων και φαρμάκων μπιπ και δέρνουν! Και… σκοτώνουν καμιά φορά αν χρειαστεί, όπως έγινε με την “πανδημία” θανάτων εναλλακτικών γιατρών το περασμένο καλοκαίρι. Τελικά ο De Niro  “αποφάσισε” να αποσύρει την ταινία από το φεστιβάλ. Κι έτσι έρχεται η δήλωση νούμερο δυο! «Η πρόθεσή μου για εξέταση αυτής της ταινίας ήταν να δώσει την ευκαιρία για συζήτηση γύρω από ένα θέμα που είναι βαθιά προσωπικό για μένα και την οικογένειά μου. Όμως, επανεξετάζοντας το θέμα κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών με την ομάδα Tribeca Φεστιβάλ Κινηματογράφου και άλλους από την επιστημονική κοινότητα, δεν πιστεύουμε ότι συμβάλλει ή προάγει τη συζήτηση που είχα ελπίσει. Το φεστιβάλ δεν επιδιώκει να αποφύγει ή να ξεγλιστρήσει από τη διαμάχη. Ωστόσο, έχουμε ανησυχίες με ορισμένα πράγματα σε αυτήν την ταινία που μας κάνουν να αποτρέψουμε την παρουσίασή της στο Φεστιβάλ. Αποφασίσαμε να το αφαιρέσουμε από το πρόγραμμά μας». Η «επιστημονική κοινότητα»: Είναι πάντα και μόνο αυτή που ενδίδει στις ακόρεστες ορέξεις των μεγάλων συμφερόντων. Περισσότερα ... ΠΕΡΙ ΚΡΕΑΤΟΦΑΓΙΑΣ - ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - “Ο λόγος μάς αναγκάζει με φρέσκο μυαλό και καινούργιο ζήλο να ασχοληθούμε με το μπαγιατεμένο θέμα της σαρκοφαγίας. Είναι δύσκολο βέβαια, όπως είπε ο Κάτων, να μιλάει κάποιος σε κοιλιές που δεν διαθέτουν αυτιά.” Με αυτόν τον τρόπο ξεκινάει ο Πλούταρχος το δεύτερο από τα δύο έργα του με τον κοινό τίτλο Περί Σαρκοφαγίας, δύο λόγους πάνω στο ίδιο θέμα που απευθύνονται στον ακροατή με δύο μέρες διαφορά.Ήδη από την αρχαιότητα, διαπιστώνουμε ένα φιλοσοφικό προβληματισμό και αρκετές επιστημονικές μελέτες για το ποια είναι η φύση των ζώων και ποια είναι η σχέση τους με τους ανθρώπους με αποκορύφωμα τις αναφορές φανερές ή συγκεκαλυμμένες σχετικά με την αποχή από την κρεοφαγία είτε σε σχέση με την υγιεινή διατροφή είτε στα πλαίσια ενός απλού και απέριττου βίου. Στον αντίποδα αυτής της άποψης υπήρχαν και φωνές, όπως αυτές των Στωικών φιλοσόφων που θεωρούσαν ότι τα ζώα είναι κατώτερα από τη φύση τους χωρίς νου και αισθήματα, δεν αισθάνονται πόνο και έτσι οι άνθρωποι έχουν κάθε δικαίωμα να τα εκμεταλλεύονται και να τα δολοφονούν. Έχουν χυθεί τόνοι μελανιού από τότε μέχρι ακόμα και σήμερα σχετικά με θέματα που αφορούν ζητήματα όπως κατά πόσο τα ζώα έχουν λογική, για το αν οι άνθρωποι μπορούν να διατηρήσουν μία ισότιμη σχέση μεταξύ τους, για το αν είναι ικανά να νιώσουν την ευχαρίστηση ή τον πόνο και κατά πόσο οι πράξεις των ανθρώπων απέναντί τους έχουν μία ηθική διάσταση. Με λίγα λόγια δικαιολογείται ο άνθρωπος με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να καταναλώνει κρέας ή μήπως η ακρεοφαγία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας τρόπος ζωής που κάποιοι τον υιοθετούν και άλλοι όχι; Έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν σε άλλα άρθρα μας τι είναι ο “άνθρωπος” που καταναλώνει τροφές αίματος και αν θυμάστε οι αρχαίες πηγές που αναφέρονται σε Πνευματικούς Ανθρώπους δίνουν πάρα πολύ εύστοχα επιχειρήματα για το θέμα. Με εξαίρεση ίσως το έργο του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πορφυρίου, Περί αποχής εμψύχων, και το Περί Ευσεβείας του Θεόφραστου κανείς άλλος συγγραφέας της αρχαιότητας εκτός από τον Πλούταρχο δεν έχει γράψει τόσο περιεκτικά και τόσο ένθερμα για την ανάγκη αποχής από την κατανάλωση κρέατος βασιζόμενος σε αισθητικούς, πνευματικούς, ηθικούς λόγους, αλλά και λόγους υγιεινής. Το έργο του Περί κρεοφαγίας μαζί με αυτό του Πορφυρίου, ο οποίος φαίνεται να χρησιμοποιεί αρκετά το κείμενο του Πλουτάρχου, αποτελούν την πιο ολοκληρωμένη και εκτενή πρόταση υπέρ της αναίμακτης διατροφής από την αρχαιότητα. “Εσύ ρωτάς για ποιο λόγο ο Πυθαγόρας απέφευγε να τρώει κρέας, εγώ, αντίθετα, απορώ τι έπαθε και τι ένιωθε ο πρώτος άνθρωπος και ακούμπησε το στόμα του σε αίμα σκοτωμένου πλάσματος, πλησίασε τα χείλη του σε σάρκα πεθαμένου ζώου και, παραθέτοντας σε τραπέζι μπαγιατεμένα πτώματα, ονόμασε λιχουδιές και νοστιμιές τα μέρη που λίγο πριν βρυχόνταν, μιλούσαν, κινούνταν και έβλεπαν. Πώς τα μάτια του άντεξαν να δουν αίμα πλασμάτων που σφάζονταν, γδέρνονταν, διαμελίζονταν, πώς η όσφρησή του άντεξε την αποφορά, πώς η σκέψη του μιάσματος δεν απέτρεψε τη γλώσσα να αγγίζει ξένα έλκη και να απολαμβάνει τους χυμούς και τα υγρά θανάσιμων τραυμάτων. Τα δέρματα ανατρίχιασαν και τα κρέατα γύρω στις σούβλες μούγκρισαν ψημένα και ωμά, όταν ακούστηκε η φωνή των βοδιών (απόσπασμα από μία ωδή του Πινδάρου). Τούτο βέβαια είναι πλάσμα της φαντασίας και μύθος, το δείπνο όμως είναι στ’ αλήθεια τερατώδες, να πεινάει κάποιος για ζώα που μουγκρίζουν ακόμα, να υποδεικνύει με ποια ζώα πρέπει να τρεφόμαστε, και να επινοεί μεθόδους για την άρτυση, το ψήσιμο και το σερβίρισμα των φαγητών. Την περίπτωση εκείνου που εγκαινίασε την τακτική τούτη πρέπει να εξετάσει κάποιος και όχι αυτού που τη σταμάτησε έστω και αργά.” [Περί κρεοφαγίας, 933 B-C].Ο Πλούταρχος λοιπόν θεωρούσε ότι στα πρώτα στάδια της ζωής του ο άνθρωπος ήταν αποκλειστικά χορτοφάγος και αυτό που τον απασχολεί ιδιαίτερα, αλλά και ουσιαστικά είναι ότι από τη στιγμή που έβαλε το κρέας στη διατροφή του διαπράχθηκε παραβίαση μεταξύ της ισότιμης και δίκαιης σχέση που πίστευε ότι υπήρχε μεταξύ ανθρώπων και ζώων.Ο Πλούταρχος ακόμα δικαιολόγησε τον πρώτο άνθρωπο που έφαγε κρέας εξαιτίας απολύτου ανάγκης εφόσον οι αφιλόξενες κλιματολογικές συνθήκες τον ανάγκασαν να στραφεί αλλού για τροφή υπομένοντας έτσι τις κραυγές των ζώων κατά τη διάρκεια της σφαγής τους και την αποφορά από τις ανοικτές πληγές τους. Αυτό όμως που τον προβληματίζει σε αυτή την εξέλιξη είναι το γεγονός ότι από τη στιγμή που ο άνθρωπος δοκίμασε τη σάρκα των ζώων και έγινε αναίσθητος στο σκηνικό της σφαγής, εξακολούθησε να διατηρεί το κρέας στη διατροφή του. Περισσότερα ...

Star Network - PPC Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα

Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 03.04.16 Ο νόμος περί (μη) ευθύνης υπουργών παραμένει Έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία, κανένας πολιτικός δεν έχει οδηγηθεί στην Δικαιοσύνη για την χρεοκοπία της χώρας. Ο νόμος περί (μη) ευθύνης υπουργών παραμένει. Η Ελλάδα είναι -και επίσημα- ένα προτεκτοράτο. Η προδοσία της χώρας από τους πολιτικούς της χώρας είναι πια γνωστή σε όλους. Οι Έλληνες δεν αντιδρούν. Υπάρχει και σήμερα ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων πολιτών που εμπιστεύεται τα προδοτικά κόμματα που οδήγησαν την χρεοκοπία και στην εκχώρηση της -όποιας- εθνικής κυριαρχίας. Η Ελλάδα είναι δεμένη από παντού. Μια χώρα χωρίς παρόν και μέλλον. Η μόνη επιλογή των Ελλήνων είναι να ενωθούν και να πάρουν την χώρα τους πίσω. Αλλά δεν την θέλουν. Οι Έλληνες δεν θέλουν να αγωνιστούν. Οι Έληνες βάζουν την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι τους για την επέτειο της επανάστασης του 1821 για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας. Περισσότερα ... Στα χρόνια της εθελοντικής δουλείας Ο άνθρωπος δεν χάνει την ελευθερία του αλλά μάλλον κερδίζει τη σκλαβιά του, γιατί συναινεί. Ένας λαός σκλαβώνεται μόνος του, κόβει τον ίδιο του το λαιμό όταν, έχοντας επιλέξει ανάμεσα στο να είναι υποτελής και στο να είναι ελεύθερος, εγκαταλείπει την ελευθερία του και μπαίνει στο ζυγό, συναινώντας στην ίδια του τη δυστυχία, ή μάλλον, προφανώς, καλωσορίζοντας την. Φτωχοί, εξαθλιωμένοι και χαζοί άνθρωποι, έθνη αποφασισμένα για την ίδια τους την δυστυχία και τυφλά! Πως να ονομάσει κανείς αυτό το κακό. Αυτό το τερατώδες κακό που δεν του αξίζει ούτε ο τίτλος της δειλίας, που δεν βρίσκεται ένα όνομα τόσο άσχημο, που η  ίδια φύση αποποιείται και η γλώσσα αρνείται να αναφέρει; Όλη αυτή η καταστροφή, αυτή η δυστυχία, αυτή η ερήμωση, πέφτει επάνω σας όχι από ξένους εχθρούς, αλλά από το μοναδικό εχθρό τον οποίο εσείς καθιστάτε τόσο δυνατό, για τον οποίο πηγαίνετε με γενναιότητα στον πόλεμο, για το μεγαλείο του οποίου δεν αρνείστε να προσφέρετε στο θάνατο τα ίδια σας τα κορμιά. Αυτό το τέχνασμα των τυράννων να αποβλακώνουν τους υπηκόους τους  δεν ήταν ποτέ τόσο έκδηλο όσο κατά την κατάληψη της Λυδίας από τον Κύρο. Όταν του μετέφεραν την είδηση ότι οι κάτοικοι των Σάρδεων είχαν επαναστατήσει, αυτός, επειδή δεν ήθελε να καταστρέψει την όμορφη πόλη και για να μην δεσμεύσει τον στρατό του, σκέφτηκε ένα αξιοθαύμαστο μηχανισμό για να εξασφαλίσει την κατοχή. Εγκατέστησε οίκους ανοχής, ταβέρνες και δημόσια παιχνίδια, αφήνοντας τους πολίτες να πηγαίνουν. Έτσι δεν χρειάστηκε να σηκώσει ούτε το σπαθί του. Η φυσική κλίση των ανθρώπων που βρίσκονται  σε άγνοια που, συνήθως, είναι υψηλότερη στις πόλεις: είναι  ότι είναι καχύποπτοι προς κάποιον που τους αγαπά και ευκολόπιστοι προς αυτόν που  τους εξαπατά. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι  επιτρέπουν στον εαυτό τους να προσελκύσουν αμέσως δουλεία για ένα «κομματάκι» που θα δοκιμάσουν. Αμφιβόλου ποιότητας παραστάσεις, διασκεδάσεις, παιχνίδια, ανέκδοτα, μονομάχοι, περίεργα ζώα, Τσίρκα, τα μετάλλια, πίνακες και άλλα φάρμακα αυτού του είδους ήταν για όλους τους λαούς το δόλωμα για την δουλεία, η τιμή  τους για τα χρόνια ελευθερίας, τα εργαλεία της τυραννίας. Αυτόν τον τρόπο, αυτές τις  πρακτικές, χρησιμοποιούσαν οι  τύραννοι για να αποκοιμίζουν τους υπηκόους τους κάτω από τον ζυγό. Και οι αποκτηνωμένοι λαοί συνήθιζαν να διασκεδάζουν σε μια μάταια απόλαυση, θαμπωμένοι από αυτή την   συνήθεια. Η ΠΟΝΗΡΙΑ ΤΩΝ ΤΥΡΑΝΝΩΝ ΧΑΙΔΕΥΕΙ ΤΑ ΧΑΜΗΛΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΥΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΚΙ ΑΠ' ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ Η ΜΑΛΘΑΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ ΤΟΥΣ, ΠΑΡΑ ΝΑ ΔΡΟΥΝ ΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. «Cette canaille, ces lourdeaux». Ο συγγραφέας μαστιγώνει αλύπητα και τους λαούς , αποκαλώντας τους σκυλολόι, που δεν βλέπουν μακρυά από την μύτη τους και την κοιλιά τους. Ο άνθρωπος σπέρνει τα χωράφια του, ώστε να μπορεί κάθε τύραννος να τα ρημάξει, επιπλώνει τα σπίτια του έτσι που να μπορεί να τα λεηλατήσει, μεγαλώνει τα παιδιά του έτσι ώστε να γίνουν υπηρέτες της απληστίας, είναι πάντα με τα αυτιά ορθάνοιχτα διερωτώμενος από πού θα του έρθει το χτύπημα, ερευνά για συνωμοσίες και παγίδες, φοβάται θανάσιμα τα πάντα. Πώς συμβαίνει αυτή η επίμονη προθυμία προς υποταγή να έχει ριζώσει τόσο, ώστε η ίδια η αγάπη για την ελευθερία να φαίνεται τώρα αφύσικη; Εκείνος, που έτσι σας καταδυναστεύει, έχει μόνο δυο μάτια, μόνο δυο χέρια, μόνο ένα σώμα, τίποτα παραπάνω από όσα διαθέτει και ο τελευταίος άνθρωπος ανάμεσα στους αμέτρητους που κατοικούν στις πόλεις σας, στην πραγματικότητα δεν έχει τίποτα παραπάνω για να σας καταστρέψει από την εξουσία που εσείς του δώσατε. Περισσότερα ... Προς πρόσφυγες Το προσφυγικό  είναι ένα μεγάλο θέμα καυτό και αυτή τη στιγμή ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα για την Ευρώπη και περισσότερο από όλους, για την Ελλάδα, ως πρώτη χώρα εισόδου, αλλά και αποκλεισμού των  "προσφύγων". Είναι  μεγάλο, γιατί αν ανατρέξουμε στις ρίζες και στις αιτίες του, θα διαπιστώσουμε ότι αυτό που αναζητούσε πάντοτε ο άνθρωπος σε αυτή τη γη, ίσως ως παιδί των άστρων, ήταν μια πατρίδα, ένα λιμάνι,  ένα σπίτι, ένα νησί, μία θαλπωρή . Την βρήκε; 'Όχι ποτέ. Τριγυρίζει ξεριζωμένος, εδώ και εκεί,  περιπλανώμενος πλανήτης και όχι άστρο φωτεινό, μέσα σε ένα κόσμο που η βία, η ψεύτικη ευσπλαχνία κυριαρχεί. Σαν ένα δένδρο χωρίς ρίζες, χωρίς χώμα, χωρίς φροντίδα, χωρίς καρπό, τεμαχίζεται, ακρωτηριάζεται,  πολτοποιείται, ομογενοποιημένος πολτός σε μία αδίστακτη πολυεθνική ΜΗΧΑΝΗ. Ο Αλέξανδρος Δουμάς στον κόμη Μοντεχρήστο  κάνει τη σωστή ερώτηση και ο Οδυσσέας επιστρέφει στην πατρίδα του μετά από πολύχρονη απουσία του ΝΟΥ. Αναρωτιέται ποιος τον έχει βάλει στη φυλακή και ποιος στον ωκεανό των συναισθημάτων του τον πνίγει  κάθε στιγμή. Ποιος έχει συμφέρον από όλα αυτά; Όποιος έχει συμφέρον για όλα αυτά, αυτός κρύβεται πίσω από το τεράστιο πρόβλημα αυτό, το προσφυγικό. Αυτός, το δημιουργεί. Το προσωπείο, είναι η δήθεν συμπόνοια, η  απάνθρωπη φιλανθρωπία των κερδοφόρων ΜΚΟ και ο χειρισμός της κοινής γνώμης μέσω του οίκτου και του αυτοοίκτου σε τρικυμιώδες θυμικό. Όλοι τους  αισθάνονται  "πρόσφυγες  μετανάστες" και τρέχουν και βοηθούν. Ποιους; Τους  καημένους πρόσφυγες και τους μετανάστες; Όχι βέβαια. Υπάρχει κανείς νοήμων άνθρωπος που να πιστεύει πως αυτοί οι αχυράνθρωποι  κυβερνητικοί τρέφουν αισθήματα ευσπλαχνίας για τους πρόσφυγες και οι δισεκατομμυριούχοι τραπεζίτες και έμποροι των εθνών μαζί; 'Η ακόμη χειρότερο αισθάνονται "ίσοι"  με  όλους εμάς και είναι αντιρατσιστές σωστοί; Μόνο οι μωροί και οι νήπιοι αναμασούν και συντηρούν αυτή την προπαγάνδα της ντροπής καθώς και οι πληρωμένοι δολοφόνοι της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και τιμής. Υπάρχει κανείς νοήμων άνθρωπος που να θεωρεί πως οι ιθύνοντες διεστραμμένοι εγκέφαλοι που το δημιούργησαν, θα λύσουν αυτό το πρόβλημα με τη χορήγηση σωσιβίου που δίνουν στους πρόσφυγες όταν φθάσουν στην στεριά; Ή νομίζει κανείς πως όλοι αυτοί είναι  "πρόσφυγες" που φεύγουν από την χώρα τους χωρίς κάποια κεντρική  γραμμή, για του που θα κατευθυνθούν, πως και γιατί; Ποιος κερδίζει από όλα αυτά; Σίγουρα είναι πολλά τα λεφτά και είναι ένας από τους λόγους που προωθείται το θέμα αυτό μέσα από περιοδικά και κανάλια εμετικά. Περισσότερα ...

Star Network - PPC Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα