ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2016

Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 31.01.16 Η διατροφή των αρχαίων Ελλήνων Η διατροφή των αρχαίων Ελλήνων είναι το ερώτημα που έχει απασχολήσει πολλές φορές τη σύγχρονη επιστήμη η οποία έχει σκύψει στον τρόπο ζωής των αρχαίων και έχει μελετήσει αρχαία συγγράμματα σε μια προσπάθεια να απαντήσει σε ένα απλό ερώτημα πέρα από τα πολυσύνθετα. Γιατί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν τόσο έξυπνοι; Η απάντηση για πολλούς είναι μια και στηρίζεται στις αρχές που έθεσε ο πατέρας της Ιατρικής, Ιπποκράτης, που έλεγε «νους υγιής εν σώματι υγιεί» και «φάρμακο σου είναι η τροφή σου». Το ερώτημα λοιπόν, είναι: Γιατί παρά την εξέλιξη της επιστήμης θερίζουν ασθένειες όπως ο καρκίνος, τα καρδιοεγκεφαλικά και τα αυτοάνοσα νοσήματα; Σιτάρι ή Ζέα; Μια ουσία που βρίσκεται παντού στη σύγχρονη διατροφή και κρατάει σε «υπνηλία» τον εγκέφαλο είναι η γλουτένη. Στη διατροφή των αρχαίων Ελλήνων, ωστόσο, δεν υπήρχε το σιτάρι. Καλλιεργούσαν το δημητριακό Ζέα, πλούσιο σε μαγνήσιο που θεωρείται η τροφή του εγκεφάλου. Νομίζουμε ότι κάνουμε καλή διατροφή, αλλά αυτό είναι μέγα λάθος! Καταναλώνουμε για παράδειγμα ψωμί και μακαρόνια που το κύριο συστατικό τους είναι το σιτάρι, το οποίο είναι πλούσιο σε γλουτένη (ουσία που συγκολλάται τις νευρικές απολήξεις και δεν αφήνει τον εγκέφαλο να σκεφτεί ελεύθερα και να δημιουργήσει). Μια άλλη ουσία που έχει η Ζέα είναι το αμινοξύ Λυσίνητο οποίο ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει ελάχιστη γλουτένη. Η Ζέα είναι σούπερ τροφή και δεν χρειάζεται μεγάλη ποσότητα για να χορτάσει ο οργανισμός. Η καλλιέργεια της παρ’όλα αυτά απαγορεύτηκε στις αρχές του 20ου αιώνα αν και καλλιεργούταν στην Έλλαδα για άγνωστους λόγους. Σήμερα, το έχουν οι Γερμανοί και το εξάγουν, ενώ είναι πανάκριβο και κοστίζει 6,5 ευρώ το κιλό! Είναι σωστότερο οι καταναλωτές να καταναλώνουν τροφές που δεν έχουν υποστεί επεξεργασία, διότι όλες οι βιταμίνες βρίσκονται στον φλοιό. Οι εταιρίες επεξεργασίας βγάζουν το φλοιό των τροφίμων και στη συνέχεια οι βιταμίνες γίνονται συμπληρώματα διατροφής. Το αλεύρι από κριθάρι, ζυμωμένο σε γαλέτες ήταν το πιο συνηθισμένο καθημερινό ψωμί και ονομαζόταν μάζα. Στη ζύμη του ψωμιού έβαζαν διάφορα καρυκεύματα, όπως μάραθο, δυόσμο και μέντα ακόμη, για να πάρει το ψωμί μια διαφορετική νοστιμάδα. Και φυσικά, έβαζαν το απαραίτητο αλάτι. Ακόμη οι αρχαίοι είχαν τα εξής είδη ψωμιού: Σιμιγδαλένιο, ψωμί από χοντράλευρο, ψωμί από διάφορα γεννήματα, ψωμί από ένα είδος σίκαλης της Αιγύπτου και το «ψωμί από κεχρί». Λόγω της μεγάλης «αγάπης» των Αθηναίων για το ψωμί, του έδιναν διάφορα ονόματα, ανάλογα με τον τρόπο που ψηνόταν, όπως: – «Ιπνίτης» το ψωμί που έψηναν μέσα σε θερμή σκάφη, – «Εσχαρίτης» το ψωμί που ψηνόταν στις σχάρες, – τον «Τυρόεντα άρτο» πρόγονο της σημερινής τυρόπιτας, και – «Κριβανίτη άρτο» από σιμιγδάλι. Ο «όφωρος» ήταν ένα γλύκισμα από ζύμη, σουσάμι και μέλι. Φυσικά, αναφέρονται από τους αρχαίους και διάφορα άλλα είδη ψωμιού. Γνωστές επίσης ήταν και οι λαγάνες. Γενικότερα, οι Αθηναίοι φουρνάρηδες είχαν καλή φήμη, για τα γλυκίσματα και τις πίτες τους. Οι αρχαίοι εκτιμούσαν πολύ περισσότερο από εμάς σήμερα την ύπαρξη του ψωμιού, και θεωρούσαν πως η μεγάλη ποικιλία του ψωμιού ήταν πολυτέλεια, αφού συνήθιζαν να τρώνε μόνο ένα κομμάτι κριθαρένια μπομπότα. Ιπποφαές Στην διατροφή των αρχαίων Ελλήνων μεγάλη κατανάλωση είχε και ένας πορτοκαλί καρπός, το Ιπποφαές. Περιέχει 192 βιταμίνες όλες εκ των οποίων απορροφούνται από τον οργανισμό. Στις εκστρατείες του, ο Μέγας Αλέξανδρος παρατήρησε, ότι τα άρρωστα και τραυματισμένα άλογα θεραπεύονταν τρώγοντας τα φύλλα και τους καρπούς του φυτού ενώ παράλληλα άρχιζε να γυαλίζει το τρίχωμα τους, από την παρατήρηση αυτή δόθηκε και η ονομασία του. (Ίππο – φάος = άλογο που γυαλίζει). Έτσι, άρχισαν να το χρησιμοποιούν και οι στρατιώτες του, μαζί με τον ίδιο για να είναι πιο ισχυροί στις εκστρατείες. Υπάρχουν επίσης αναφορές ότι το χρησιμοποιούσε στις εκστρατείες του και ο Τζέγκις Χαν. Το ιπποφαές μνημονεύεται από τον Θεόφραστο, μαθητή του Αριστοτέλη, αλλά κυρίως από τον Διοσκουρίδη Αναζαρβέα, πατέρα της φαρμακολογίας. Αναφορές στο Ιπποφαές υπάρχουν στην Θιβετιανή και κινέζικη ιατρική. Από το 1929, όταν για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε βιοχημική ανάλυση των καρπών του φυτού, οι γνώσεις για της φαρμακευτικές ιδιότητες του φυτού συνεχώς αυξάνονται. Πλέον υπάρχει τεκμηριωμένη γνώση (Γερμανία, Ρωσία, Καναδάς, Κίνα, Φιλανδία, Αγγλία, Σουηδία κ.α.) για το ιπποφαές και έχουν αφιερωθεί γι αυτό 5 επιστημονικά συνέδρια. Το έλαιο του εν λόγω φυτού παράγεται από τους καρπούς με την μέθοδο της εκθλίψεως, χωρίς χημικά ή άλλα πρόσθετα. Ελαιόλαδο Απαραίτητο υλικό για την δημιουργία λαχταριστών εδεσμάτων, ήταν πάντα άλλωστε το λάδι. Πολλά ευρήματα από ανασκαφές δείχνουν ότι η κατανάλωση του ελαιόλαδου ήταν ευρύτατα διαδεδομένη στην Αρχαία Ελλάδα. Έτσι, έχουν κατά καιρούς βρεθεί άφθονοι ελαιοπυρήνες, δείγμα κατανάλωσης ελιάς και λαδιού, καθώς και πολλοί οπό τους λεγόμενους ψευδόστομους αμφορείς οι οποίοι χρησίμευαν κυρίως για την αποθήκευση λαδιού. Οι αρχαίοι συνήθιζαν να βγάζουν λάδι από άγουρες ελιές, που το προτιμούσαν στις σαλάτες τους. Επίσης, από τα αμύγδαλα και τα καρύδια έβγαζαν ένα είδος λαδιού, καλό για τα γλυκίσματά τους. Ξακουστή είναι η Σάμος και η Ικαρία για το λάδι της(θεωρείται το καλύτερο και νοστιμότερο όλων), ενώ η Αττική, σε αντίθεση με άλλα προϊόντα, ήταν όχι μόνο αυτάρκης αλλά και εξαγωγέας ελαιόλαδου και ελιών. Μέλι Μια και η ζάχαρη ήταν άγνωστη στους αρχαίους, το μέλι ήταν κάτι απαραίτητο για την καθημερινή διατροφή τους και βέβαια για τα γλυκίσματά τους που ήταν αγαπητά σε όλους. Το μέλι ήταν γι’ αυτούς θείο δώρο, αφού πίστευαν πως έπεφτε από τον ουρανό, με την πρωινή δροσιά, πάνω στα λουλούδια και στα φύλλα και από εκεί το μάζευαν οι μέλισσες. Τις θρεπτικές ιδιότητες του μελιού, δεν τις αγνοούσε φυσικά κανένας, γι’ αυτό, σε κάθε περίπτωση, όλο έπαινοι ακούγονταν. Κι εξυμνούσαν, κυρίως, το μέλι της Αττικής, το περίφημο θυμαρίσιο μέλι. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως μόνο στην Αττική υπήρχε μέλι. Η μελισσοκομία ανθούσε σε πολλά μέρη, στα νησιά και στην Αίγυπτο. Το μέλι ήταν τόσο σημαντικό για τους αρχαίους, που αρκετές φορές γέμιζαν μεγάλους αμφορείς με αυτό και το ανακάτευαν με κρασί για να κάνουν τις σπουδές, τόσο στους θεούς που τιμούσαν, όσο και στις ψυχές των νεκρών. Καταλαβαίνουμε λοιπόν, πόσο πολύτιμη θεωρούσαν την αξία του. Περισσότερα ... Κρατούν παιδιά μέσα σε υπαίθρια σιδερένια κλουβιά - Όχι δεν είναι το ΙSIS. Είναι το Ισραήλ. "Ισραηλινή οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει κατηγορήσει την κυβέρνηση για βασανισμό παιδιών, αφού προέκυψε ότι κάποια κρατήθηκαν σε υπαίθρια κλουβιά κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Η Δημόσια Επιτροπή κατά των Βασανιστηρίων στο Ισραήλ (PCATI) δημοσίευσε έκθεση, στην οποία αναφέρεται ότι παιδιά ύποπτα για εγκλήματα ήσσονος σημασίας υποβλήθηκαν σε «δημόσια κράτηση σε κλουβιά», απειλές και πράξεις σεξουαλικής βίας και στρατιωτικές δίκες χωρίς αντιπροσώπευση........ Αποδεικνύεται ότι η διαδικασία αυτή, σύμφωνα με την οποία οι κρατούμενοι περίμεναν έξω σε κλουβιά, κράτησε για αρκετούς μήνες και πιστοποιήθηκε κι από άλλους αξιωματούχους,........ Το Ισραήλ είναι η μόνη χώρα που διώκει συστηματικά παιδιά στα στρατοδικεία της και πρόσθεσε ότι  αυτό δεν ισχύει για τα Ισραηλινά παιδιά. ___________________________ Περισσότερα ... ...ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΟΡΘΟΙ ΜΙΛΟΥΜΕ...! "ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΙΑΣ ΣΤΑΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ"- ΑριστοτέληςΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ | "Δεν υπάρχει στα ήθη των Ελλήνων το προσκύνημα"Σαφείς καταδικαστικές αναφορές γύρω απο την καθαρώς βαρβαρική " συνήθεια " του προσκυνήματος και της γονυκλισίας, υπάρχουν διάσπαρτες μέσα στα κείμενα όχι μόνον της Αρχαίας αλλά και της Νεωτέρας Γραμματείας μας, καθώς και στις στήλες των διαφόρων Λεξικών της Ελληνικής Γλώσσης. Ο ποιητής Θέογνις ο Μεγαρεύς { ΣΤ' αι. π.χ. } καταδικάζει ακόμη και την απλή κλίσι της κεφαλής χαρακτηρίζοντας την ώς δουλική συμπεριφορά:" Ού ποτε δουλική κεφαλή ιθεία πέφυκεν, άλλ' αιει σκολιή, καυχένα λοξόν έχει " | " Ουδέποτε δουλική κεφαλή γεννήθηκε όρθια, αλλά πάντοτε κυρτή και τον αυχένα λοξόν τον έχει ". { Ελεγ. 535 }Ο ίδιος δέ, ώς Έλλην, δηλώνει κατηγορηματικά:" Ούποτε... υπό ζυγόν δύσλοφον αυχνένα θήσω, ούδ'εί μοι Τμώλος έπεστι κάρη " | " Δεν θα θέσω υπό δύσλοφον ζυγόν τον αυχένα, ακόμα και άν το όρος Τμώλος πέσει επί της κεφαλής μου " { Ελεγ. 985 }Ο Ηρόδοτος, στο Β-80 της " Ιστορίης του " μας περιγράφει τα ιδιαιτέρως παράξενα ήθη των Αιγυπτίων, αφηγείται έκπληκτος και καταγράφει ώς αξιοθέατον:" Τόδε μέντοι άλλο { οι Αιγυπτίοι } Ελλήνων ουδαμοίσι συμφέρονται, αντί του προσαγορεύειν αλλήλους έν τήσι οδοίσι, προσκυνέουσι κατιέντες μέχρι τού γούνατος την χείρα! " | " Και σ'αυτό το άλλο οι Αιγύπτιοι δεν ομοιάζουν με τους Έλληνες, αντί να χαιρετηθούν όταν συναντηθούν είς τας οδούς, προσκυνούν κατεβάζοντας μέχρι το γόνατο το χέρι ! ".Και ο λεξικογράφος Ησύχιος, είς το λήμμα " αντίχειρες ", παρατηρεί:" Έννια των βαρβάρων εθνών, τους αντίχειρας υποτιθέντα τοίς γενείοις, και τους δακτύλους εκτείνοντα, προσκυνεί τούς ηγουμένους αυτών "." Προσκυνείν ώσπερ έν τοίς βαρβάροις " | " Το προσκύνημα αφορά μόνον τους βάρβαρους " { Δημοσθ. 549.16 } Η παγκόσμιος Ιστορία της "Ακαδημίας Επιστημών ΕΣΣΔ" { Εκδ. 1957, σελ. 647 - 652 } σχολιάζει διεξοδικώς τις απίστευτες αυτές εκφράσεις και συνήθειες: "Οι βασιλίσκοι της Συρίας συνήθιζαν όταν απευθύνοντο στον Φαραώ, να εκδηλώνουν με δουλικές εκφράσεις την εξάρτηση τους απο αυτόν, "στα πόδια του κυρίου μου επτά κι άλλες επτά φορές πέφτω να προσκυνήσω και με την κοιλιά μου και με την ράχη μου"... Ο εξαρτημένος άρχιζε με την προσφώνηση "στον Κύριο μου, στον Ήλιο μου πέφτω", έφθανε μάλιστα στο σημείο να αυτοονομάζεται και "σκύλος του κυρίου του". Ο Στοβαίος είς το Περί Νόμων και Εθών { 41 }, διασώζει την πληροφορία ότι: "Πέρσαις... εάν τινα προστάξη ο βασιλεύς μαστιγώσαι, ευχαριστεί ώς αγαθού τυχών ότι αυτού εμνήσθη ο βασιλεύς"  (Στην Περσία, εάν κάποιος μαστιγωθεί κατόπιν εντολής του βασιλέως, τον ευχαριστεί). Και επί σουλτανικής ακόμη Τουρκίας γινόταν στα ανάκτορα της Κωνσταντινούπολης η επίσημη τελετή του προσκυνήματος, κατά την οποία οι πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι, αλλά και οι δυτικοί πρεσβευτές, υπέβαλλαν τα συγχαρητήρια τους στον σουλτάνο προσκυνώντας κροσωτή ταινία στα πόδια του θρόνου του. Μόνον οι "υπόδουλοι" Έλληνες ήταν Απροσκύνητοι. Γράφει ο σουλτάνος Σελίμ Β' πρός τον υιό του, το 1572: "Παιδί μου, ο θεός εβοήθησε και ενίκησα και πήρα την Κύπρο, τους άπιστους ανθρώπους όπου δεν με επροσκενούσαν..." Ο Ι. Κακρίδης αναφέρει χαρακτηριστικά: "Στα Λαηνά του Σουφλιού, είναι ένας τσοπάνος που φτιάνει θαυμάσιες γκλίτσες. Σε μία απο αυτές παρίστανε τον Τούρκο να κόβει το κεφάλι ενός Έλληνα. Ο Έλληνας στέκει όρθιος, και με χωρίς κεφάλι που είναι. Κι όταν ρωτήσαν τον τσοπάνο γιατί στέκει όρθιος, αφού είναι χωρίς κεφάλι, αποκρίθηκε - Γιατί είναι Έλληνας - { Οι Αρχαίοι Έλληνες στην Νεοελληνική Παράδοση, εκδ. ΜΙΕΤ, σελ. 32, 52}. Πράγματι οι Έλληνες, άν και λίαν ευσεβείς, δεν "έκυπτον", ούτε και όταν προσευχόταν. Είναι γνωστό ότι επικαλούνται τους επουράνιους θεούς δι' απλής ανατάσεως των χεριών, "άρσεως", εξ ου αρα = προσευχή, αράομαι = προσεύχομαι. "Λαοί δ' ηρήσαντο {δηλ. προσευχήθηκαν}, θεοίσι δε χείρας ανέσχον" { Ιλιάς Η 177 }, "... στάντες ευξόμεθα αυτοίς, ανατείνοντες των χείρε αγαθόν δίδοναι..." { Αριστοφ. Όρνιθες 621 }, "... θεοκλυτούντος και πρός τον ουρανόν ανατείνοντας τάς χείρας..." { Πλουτάρχου. Βίος Αλεξάνδρου 19 }, " ...ανίσχοντες χέρας, αθανάτοις εύχοντο" { Βακχ. Διθύρ. 25 }. Περισσότερα ...	Το Ubiz.mobi ζητάει Πωλητές / Πωλήτριες Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα
Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 28.01.16 Ψυχές ενός κατώτερου Θεού... Φωτογραφική Εγκυκλοπαίδεια Μερικές σανίδες που επιπλέουν στα κύματα. Βαρέλια μισοβυθισμένα και μισοδιαλυμένα. Που και που κάποιο σωσίβιο. Θλιβερά απομεινάρια της ελπίδας. Λίγο πιο πέρα μια μεγάλη κηλίδα πετρελαίου. Κορμιά διάφανα σκορπισμένα παντού, εξαϋλωμένα. Και ψυχές... Πολλές ψυχές να ουρλιάζουν σαν Ερινύες βγαλμένες από το έπος του Ομήρου. Ψυχές δίχως χρώμα, δίχως θρησκεία, δίχως φυλή και εθνικότητα... Ομπρέλες τέλεια στοιχισμένες, ξαπλώστρες φρεσκοβαμμένες. Τα πάντα γυαλισμένα και πεντακάθαρα. Ένας ολόκληρος κόσμος έτοιμος να υποδεχτεί τους τουρίστες. Η βιομηχανία του τουρισμού σε πλήρη εγρήγορση... Μεσόγειος... Μια θάλασσα δυο εικόνες. Το γαλάζιο του μεσογειακού ουρανού ανακατεύεται με το κόκκινο του αίματος και δίνει τη θέση του στο μοβ του πένθους. Και οι μουσικές της Ibiza και της Μυκόνου μπλέκονται με τις κραυγές χιλιάδων αθώων θυμάτων της ανθρώπινης απληστίας. Λες και ζωντάνεψαν και πάλι οι σειρήνες του Οδυσσέα. Κάποτε ήταν η πιο γαλάζια θάλασσα στον κόσμο, αγαπημένος προορισμός των στερημένων από τη ζωογόνο δύναμη των αχτίδων του ήλιου. Τώρα είναι ένα απέραντο νεκροταφείο. Πενήντα, εκατό, χίλιοι, δυο χιλιάδες... Οι αριθμοί έχασαν πια το νόημα τους. Και μαζί μ' αυτούς έχασε το νόημα της και η ανθρώπινη υπόσταση. Μωρά, μικρά παιδιά, γυναίκες, άντρες. Κάποια γέννησε δίδυμα μέσα στη βάρκα του θανάτου... Σταματάει το μυαλό και η λογική δίνει τη θέση της στην παραφροσύνη. Η καρδιά χτυπάει σαν τρελή, λες και θέλει να σπάσει το στήθος και να βγει έξω, να φύγει μακριά. Όσο πιο μακριά μπορεί... Ρόδος, Φαρμακονήσι, Lampendusa… Τα κρυστάλλινα νερά τους βρωμάνε θάνατο. Και απληστία... Περισσότερα ... Το Επιχείρημα του Κικέρωνος ή του Ωρολογίου Δεν είναι ολίγες οι φορές κατά τις οποίες ακούμε το απλοϊκό επιχείρημα τού ωρολογίου ή του ωρολογοποιού από θρήσκους και θεϊστές για να δικαιολογήσουν κατά κάποιον μαγικό τρόπο την πίστη τους στον εκάστοτε διαφορετικό θεό τους. Αυτό μάς λέγει ότι: «Ένα ωρολόγιο δεν φτιάχνεται μόνο του. Οι άνθρωποι φτιάχνουν τα γρανάζια και τις βίδες του και οι άνθρωποι τα συναρμολογούν για να φτιάξουν ένα ωρολόγιο. Συνεπώς το σύμπαν και ότιδήποτε υπάρχει εντός αυτού το έφτιαξε κάποιος που τον αποκαλούμε θεό δημιουργό, κλπ.». Το επιχείρημα αυτό είναι πολύ παλαιό και πρωτοεμφανίζεται στον Ρωμαίο ρήτορα Κικέρωνα. (Marcus Tullius Cicero, Μάρκος Τύλλιος Κικέρων, 3 Ιανουαρίου 106 Π.Κ.Ε. - 7 Δεκεμβρίου 43 Π.Κ.Ε.). Το παρουσιάζει μαζί με έναν πρόδρομο της θεωρίας τού «Ευφυούς Σχεδιασμού», η οποία επανεμφανίζεται δριμεία σήμερα, στο έργο του DenaturaDeorum (Επί της Φύσεως των Θεών). Π.χ., βλέπε: http://www.talkreason.org/articles/Avalos.cfm Ο χρήστης τού επιχειρήματος αυτού υποθέτει ή νομίζει πως η αδυναμία ή η ανικανότητα των εξαρτημάτων ενός ωρολογίου να συναρμολογηθούν από μόνα τους συνεπάγεται ή αποδεικνύει ότι και πάντα τα άλλα δεν μπορούν να συναρμολογηθούν από μόνα τους επίσης και επί πλέον ότι εν αρχή κάποιος συναρμολόγησε το σύμπαν. Αντιφατικώς βεβαίως, αυτόν τον κάποιον δεν τον συναρμολόγησε κανένας, λες και ο χρήστης ήταν εκεί παρών και είδε με τα μάτια ότι τω όντι κάποιος δημιούργησε το σύμπαν επειδή έτσι του κάπνισε, ενώ αυτόν τον κάποιον δεν τον δημιούργησε κανένας. Προφανώς πρόκειται για ένα εσφαλμένο επαγωγικό επιχείρημα το οποίο είναι μεν αληθές για το ωρολόγιο αλλά δεν σημαίνει ότι είναι αληθές για το σύμπαν και όλα όσα ευρίσκονται εντός του σύμπαντος. Δηλαδή από μόνο ένα ισχύον και απλοϊκό γεγονός επιθυμεί να συμπεραίνει τι ισχύει περί παντός επιστητού. Όπως και προφανώς δεν ισχυριζόμαστε ότι επειδή το νερό κάτω από κανονικές συνθήκες είναι υγρό, εε… τότε και οι πέτρες κάτω από τις ίδιες συνθήκες είναι και αυτές υγρά! Γνωρίζομε ότι τα χημικά στοιχεία έχουν την ικανότητα να συνδέονται σύμφωνα με τους κανόνες που η φυσική και η χημεία έχουν αποκαλύψει τα τελευταία 300 χρόνια και ακόμα αποκαλύπτουν και φτιάχνουν ανώτερες και πολυπλοκότερες χημικές ενώσεις. Ο άνθραξ έχει τεράστιες ικανότητες παραγωγής εκατομμυρίων οργανικών ενώσεων μεταξύ των οποίων είναι όλες οι πρωτεΐνες και οι ζωτικές ενώσεις όλων των ζωντανών οργανισμών. Οι πρωτεΐνες πάλι ενώνονται και δημιουργούν άλλες πολυπλοκότερες δομές, κ.ο.κ. Συγκεκριμένα, τα διάφορα χημικά στοιχεία της φύσεως και οι χημικές ενώσεις έχουν πολλές και διάφορες φυσικοχημικές ιδιότητες που τους επιτρέπουν την ενοποίηση τους προς δημιουργία ανωτέρων και πολυπλόκων ενώσεων. Τα ωρολόγια δεν φτιάχνονται από χημικές ουσίες που ημπορούν να συναρμολογούνται από μόνες τους για να τα φτιάχνουν χωρίς την ανθρώπινη μεσολάβηση. Αλλά επειδή τα μηχανικά εξαρτήματα τού ωρολογίου δεν κατέχουν την ιδιότητα της αυτοσυναρμολογήσεως δεν μπορούμε να συμπεράνομε το ίδιο με όλα τα πράγματα όπως π.χ. είναι τα χημικά στοιχεία που δεν είναι απλώς και μόνον μηχανικές κατασκευές. Βλέπομε π.χ. ότι, κάτω από τις κατάλληλες φυσικές συνθήκες δύο άτομα υδρογόνου και ένα άτομο οξυγόνου φτιάχνουν ένα μόριο ύδατος. Μετά ταύτα το ύδωρ μπορεί να παγώσει και να κάνει νιφάδες χιώνος ή να γίνει πάγος. Είναι άτοπο να επιχειρηματολογούμε ότι επειδή τα μηχανικά εξαρτήματα του ωρολογίου δεν αυτοσυναρμολογούνται για να φτιάξουν ένα ωρολόγιο, εε… τότε και τα χημικά μόρια του ύδατος δεν μπορούν να συναρμολογηθούν από μόνα τους και να κατασκευάσουν παγοκρύσταλλα. Όπως παρατηρούμε συνεχώς, οι πλησίον μας μηχανικές κατασκευές επινοούνται και κατάσκευάζονται από τον άνθρωπο. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τις κατασκευές των χημικών στοιχείων και ενώσεων, τα πυρηνικά, ηλεκτρομαγνητικά, ραδιενεργά, ζωικά και άλλα φαινόμενα. Μπορούμε να καταδείξομε και εμπειρικώς και πειραματικώς ότι πάμπολλα άτομα και μόρια αναγκαία για την ζωή και τα αρχέγονα δομικά υλικά της ζωής δεν κατέχουν μόνο την ιδιότητα της αυτοσυναρμολογήσεως αλλά και της εξελίξεως. Για παράδειγμα βλέπε: (1) Beyond molecules: Self-assembly of mesoscopic and macroscopic components (Πέραν των μορίων: Αυτοσυναρμολόγηση μεσοσκοπικών και μακροσκοπικών συνιστωσών). Περισσότερα ... Τη Γλώσσα -Και Τη Σκέψη- Μου Έδωσαν Ελληνική… Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική, το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου… Οδυσσέας Ελύτης ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Ζούμε μια ψευδαίσθηση. Την αποκαλούμε πραγματικότητα, αληθινό κόσμο. Όμως ό,τι θεωρούμε ως αληθινό βασίζεται στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε, αισθανόμαστε, σκεφτόμαστε – θεωρούμε. Κι όλα αυτά, η αντίληψη, η αίσθηση, η σκέψη, η θεώρηση, εξαρτώνται απόλυτα απ’ τις λέξεις που μάθαμε, βασίζονται στη γλώσσα που μιλάμε. ~~ Η γλωσσολόγος Dorothy Lee, ανέλυσε την ινδιάνικη γλώσσα Wintu και λέει γι’ αυτήν: Αυτό που επαναλαμβάνεται είναι η νοοτροπία της ταπεινότητας και του σεβασμού προς την πραγματικότητα, προς τη φύση και προς την κοινωνία. Δεν μπορώ να βρω έναν ικανοποιητικό αγγλικό όρο για τη νοητική αυτή διεργασία, που είναι τόσο ξένη στην παιδεία μας. Εμείς είμαστε επιθετικοί απέναντι στην πραγματικότητα. Λέμε «αυτό είναι ψωμί». Οι Wintu λένε «ονομάζω αυτό ψωμί» ή «αισθάνομαι ότι είναι ψωμί» ή «βλέπω πως είναι ψωμί». Ένας Wintu δεν λέει ποτέ απόλυτα «αυτό είναι…» Αν μιλά για μια πραγματικότητα που δε βρίσκεται μέσα στην περιοριστική εμπειρία δεν τη δηλώνει καν, απλώς την υπαινίσσεται. Κι αν μιλά για την εμπειρία τότε ποτέ δεν την εκφράζει ως κατηγορηματικά αληθινή. («Γλωσσολογικός στοχασμός πάνω στη γλώσσα των Wintu» – Dorothy Lee) ~~{}~~ Η ελληνική γλώσσα (όπως και οι περισσότερες δυτικές) περιέχουν μια έννοια όπως ηχρωματική κλίμακα, σ’ ένα φάσμα που εκφράζεται μ’ ευδιάκριτες κατηγορίες: κόκκινο, πορτοκαλί, πράσινο, μπλε κ.ο.κ. Κάποιος ίσως να πιστέψει ότι ξεχωρίσαμε αυτά τα χρώματα, επειδή αυτά υπάρχουν. Ότι ο εξωτερικός κόσμος (ο «πραγματικός») υπαγόρευσε τις έννοιες. Κι όμως συμβαίνει το αντίθετο: Η γλώσσα δημιουργεί την αντίληψη μας για τον εξωτερικό κόσμο. Στη γλώσσα Bassa (μία απ’ τις γλώσσες της Λιβερίας) η χρωματική κλίμακα διαιρείται σε δύο μόνο κατηγορίες.  (Η.Α. Gleason, «Εισαγωγή στην Περιγραφική Γλωσσολογία») Στη Bassa υπάρχουν μόνο δύο χρώματα, μόνο δύο λέξεις για τα χρώματα. Η μία περιλαμβάνει το μπλε, το πράσινο και το μωβ, η δεύτερη το κόκκινο, το πορτοκαλί και το κίτρινο. Τα μάτια τους δεν διαφέρουν σε τίποτα απ’ τα δικά μας μάτια. Όμως όταν βλέπουν κάτι μπλε λένε «πάτι». Κι όταν βλέπουν κάτι πράσινο λένε «πάτι». Προσωπικά δεν μπορούσα να καταλάβω πώς έχει γίνει η ταξινόμηση. Μόλις όμως την ανέφερα στην Νέλλη, που είναι ζωγράφος, μου είπε απλά: «Α, τα θερμά και τα ψυχρά χρώματα». Ένας δυτικός άνθρωπος θα αποφανθεί ότι οι Bassa κάνουν λάθος. Ότι αντιλαμβάνονται τον κόσμο, την πραγματικότητα με λάθος τρόπο. Όμως το «χρώμα» είναι ένα continuum, ένα συνεχές. Αν υπάρχουν έξι «χρώματα» στο φάσμα, γιατί να  μην υπάρχουν εξήντα έξι ή δύο; Σίγουρα ένας ζωγράφος μπορεί να αντιληφθεί (και να ονομάσει, αυτό έχει σημασία) πολύ περισσότερα «πράσινα» απ’ όσα ο υποφαινόμενος. (λαδί, βεραμάν, σμαραγδί, χακί, βερονέζε, πράσινο celadon, πράσινο ζαντ, πράσινο του χρωμίου, πράσινο αλιζαρίνης-κυανίνης G, πράσινο του μαλαχίτη, πράσινο του καδμίου και άλλα πολλά αν κάνεις μια μικρή αναζήτηση στο διαδίκτυο). ~~{}~~ Οπότε δεν είναι κατώτεροι (οπτικά-γλωσσικά-νοητικά) οι Bassa, απλά μιλούν διαφορετική γλώσσα. Αντίστοιχα οι Εσκιμώοι θα μπορούσαν να περιφρονήσουν τους ανθρώπους της Εύκρατης Ζώνης, που έχουν μόνο μια λέξη για τον πάγο. Αυτοί έχουν διαφορετικές λέξεις (όχι περιφραστικά) για τον πάγο αλμυρού νερού, τον πάγο γλυκού νερού, τον πάγο που κυλάει, τον λεπτό πάγο, τον παλιό πάγο και άλλες πολλές κατηγορίες (Herbert Landar, «Γλώσσα και παιδεία».) Ποια γλώσσα, ποια αντίληψη της πραγματικότητας είναι η σωστή; Νομίζω ότι ξέρετε την απάντηση: Καμία. Οι λέξεις που γνωρίζουμε είναι αυτές που χρειαζόμαστε. Αυτές καθορίζουν τη σκέψη μας. Ακόμα και τον χρόνο. Περισσότερα ...	Το Ubiz.mobi ζητάει Πωλητές / Πωλήτριες Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα
Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 25.01.16 Η ανάβαση της ψυχής στο Νοητό Κάλλος – Πλωτίνος Ν.Γύζη, Η προσωποποίηση της ψυχής «Όπως αναφέρει ο Παλαιός Λόγος[1], η “σωφροσύνη, η ανδρεία και κάθε αρετή, είναι κάθαρση, ακόμα και αυτή η φρόνηση. Για αυτό και στις τελετές ορθώς αναφέρουν ότι ο μη αποκαθαρμένος και στον Άιδη θα κείτεται στο βόρβορο”, αφού το μη καθαρό προτιμά το βόρβορο λόγω της κακίας-ασχήμιας∙ όπως οι χοίροι[2], με τα ακάθαρτα σώματά τους, που αρέσκονται σε αυτήν την κατάσταση. Ποια, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η αληθής σωφροσύνη, παρά μόνο η μη υποταγή στις ηδονές του σώματος, και η αποφυγή αυτών ως μη καθαρές και ανάξιες καθαρού (ανθρώπου). Ανδρεία είναι η αφοβία θανάτου. Ο δε θάνατος είναι χωρισμός της ψυχής και του σώματος. Κι αυτό δεν το φοβάται όποιος επιθυμεί να γίνει μόνος (μονάδα). Η μεγαλοψυχία είναι η περιφρόνηση των εδώ χαμηλά ευρισκομένων πραγμάτων. Η δε φρόνηση, είναι η νόηση που αποστρέφεται τα χαμηλά και άγει τη ψυχή στα υψηλά. Η αποκαθαρμένη ψυχή γίνεται τότε Είδος-Ιδέα και Λόγος, και εντελώς ασώματη και νοερή, και ολόκληρη (ανήκει) στο Θείο, απ’ όπου εκεί είναι η πηγή του καλού-ωραίου και τα συγγενή με όλα αυτά. Έτσι η ψυχή που ανάγεται στο νου, γίνεται όσο το δυνατόν καλή-ωραία. Και ο νους, και τα παρά του νου, το κάλλος, είναι οικεία για αυτήν (τη ψυχή) και όχι αλλότρια, και μόνο τότε είναι αληθώς ψυχή. Για αυτό και ορθώς λέγεται ότι η ψυχή που γίνεται αγαθή και καλή-ωραία, ομοιάζει με Θεό, διότι εκεί είναι το καλό-ωραίο και η κάθε μοίρα των όντων.» —(Βλ., Πλωτίνος «Εννεάς Α’», 1.6.6.1 – 1.6.6.21) —– Ποιος είναι ο τρόπος; Ποια η μέθοδος; (για να φθάσουμε στο Καλό). Πώς να θεαθούμε το ακατάληπτο κάλλος, που μοιάζει να μένει μέσα σε άγια ιερά και δεν βγαίνει έξω για μην το δει κανένας βέβηλος; Ας πάει, λοιπόν, όποιος έχει τη δύναμη, να το αναζητήσει και να αφήσει έξω την όραση και να μην επιστρέψει σε ότι νόμιζε για τη σωματική ωραιότητα. Όταν βλέπει την ωραιότητα στα σώματα, δεν πρέπει να προστρέχει σε αυτή, αλλά να γνωρίζει ότι είναι εικόνες και ίχνη και σκιές. Περισσότερα ... Υβρις και Νέμεσις Η ύβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων. Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική, αλλά κυρίως πολιτική, στρατιωτική και οικονομική), συμπεριφερόταν με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο θεϊκό νόμο -που επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση-, θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὓβριν», δηλ. παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς, με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους. Η βίαια, αυθάδης και αλαζονική αυτή στάση/συμπεριφορά, που αποτελούσε για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο παραβίαση της ηθικής τάξης και απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας και γενικότερα της τάξης του κόσμου, πιστευόταν ότι (επαναλαμβανόμενη, και μάλιστα μετά από προειδοποιήσεις των ίδιων των θεών) οδηγούσε τελικά στην πτώση και καταστροφή του «ὑβριστοῦ» (ὓβρις > ὑβρίζω > ὑβριστής). Αποδίδοντας την αντίληψη σχετικά με την ύβρη και τις συνέπειές της, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται στην αρχαιότερή της μορφή, με το σχήμα ὓβρις→ἂτη→νέμεσις→τίσις μπορούμε να πούμε ότι οι αρχαίοι πίστευαν πως μια «ὓβρις»συνήθως προκαλούσε την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «ἂτην», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή με τη σειρά της οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη α-νοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών, που επέφερε την «τίσιν» δηλ. την τιμωρία και τη συντριβή/καταστροφή του. Από την κλασική εποχή και μετά, σε πολλές περιπτώσεις οι έννοιες Άτη, Δίκη και Νέμεσις φαίνεται να αποκτούν στη συνείδηση των ανθρώπων ισοδύναμη σημασία, αυτήν της θείας τιμωρίας. Η λέξη ύβρις πέρα από τη λόγια νεοελληνική χρήση της με τις σημασίες «βρισιά» (κυρίως στον πληθυντικό αριθμό «ύβρεις») και συνακόλουθα «κάτι που θίγει την τιμή και την αξιοπρέπεια κάποιου» -οι οποίες είναι φυσιολογικές εξελίξεις της αρχαίας σημασίας-, αρκετές φορές χρησιμοποιείται και στην εποχή μας, σε πιο προσεγμένο επίπεδο λόγου, με την αρχαιοελληνική σημασία της για να χαρακτηρίσει ανάλογες αλαζονικές συμπεριφορές των ανθρώπων. ἄνασσα, τοῖς ἄλλοισιν Ἀργείων πέλας ἵστω, καθ᾽ ἡμᾶς δ᾽ οὔποτ᾽ ἐκρήξει μάχη. Σοφοκλής, Αίας, 774-775 οὒ τοῦ κρατοῦντος ἡ πόλις νομίζεται; Σοφοκλής, Αντιγόνη, 738 εἰ δέ κε μὴ δώωσιν ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι ἢ τεὸν ἢ Αἴαντος ἰὼν γέρας, ἢ Ὀδυσῆος ἄξω ἑλών·· ὃ δέ κεν κεχολώσεται ὅν κεν ἵκωμαι.Ομήρου Ιλιάς, Oxford University Press, Α 137-139 Ηρόδοτος, Ιστοριών α΄(Κλειώ), 30, 34.1 ὅστις ἀνθρώπου φύσιν βλαστὼν ἔπειτα μὴ κατ᾽ ἄνθρωπον φρονῇ. Σοφοκλής, Αίας, 760-761 ἐπεὶ πρό οἱ εἴπομεν ἡμεῖς, Ἑρμείαν πέμψαντες. Ομήρου Οδύσσεια, Oxford University Press, α 37-38 ἐκ γὰρ Ὀρέσταο τίσις ἔσσεται Ἀτρεΐδαο, ὁππότ᾽ ἂν ἡβήσῃ τε καὶ ἧς ἱμείρεται αἴης. ὣς ἔφαθ᾽ Ἑρμείας, ἀλλ᾽ οὐ φρένας Αἰγίσθοιο πεῖθ᾽ ἀγαθὰ φρονέων· νῦν δ᾽ ἁθρόα πάντ᾽ ἀπέτισεν. Ομήρου Οδύσσεια, Oxford University Press, α 40-43 ὓβρις γὰρ ἐξανθοῦσ’ ἐκάρπωσε στάχυν ἂτης, Αισχύλος, Πέρσαι, 821-822 Αισχύλος, Επτά επί Θήβας, έκδ. Herbert Weir Smyth, 423-446 πρέσβα Διὸς θυγάτηρ Ἄτη, ἣ πάντας ἀᾶται, οὐλομένη· τῇ μέν θ᾽ ἁπαλοὶ πόδες· οὐ γὰρ ἐπ᾽ οὔδει πίλναται, ἀλλ᾽ ἄρα ἥ γε κατ᾽ ἀνδρῶν κράατα βαίνει βλάπτουσ᾽ ἀνθρώπους. Ομήρου Ιλιάς, Oxford University Press, Τ 91-94 τοιοῖσδέ τοι λόγοισιν ἀστεργῆ θεᾶς ἐκτήσατ᾽ ὀργήν, οὐ κατ᾽ ἄνθρωπον φρονῶν. Σοφοκλής, Αίας, 776-777 Ζεῦ πάτερ, ἦ ῥα ἔτ᾽ ἔστε θεοὶ κατὰ μακρὸν Ὄλυμπον, εἰ ἐτεὸν μνηστῆρες ἀτάσθαλον ὕβριν ἔτισαν. Ομήρου Οδύσσεια, Oxford University Press, ω 351-352 Νέμεσις Ελάχιστα γνωρίζουμε για τη Νέμεσι, αυτή την αρχαιότατη θεότητα, που προσδιορίζεται άλλοτε ως Ιχναίη, άλλοτε ως Αδράστεια ή Ραμνουσία. Η ετυμολογία, η ρίζα του ονόματος «νέμω», δήλωνε αρχικά τη δίκαιη διανομή, τη μοιρασιά που γίνεται βάσει νόμιμης εξουσίας. Με τον καιρό απέκτησε τη σημασία της ανάληψης δικαστικής δράσης εκ μέρους της εξουσίας, ώστε να απονεμηθεί δικαιοσύνη. Ως λέξη η «Νέμεσις» έχει αντικειμενική αξία και όχι υποκειμενική. Αναφέρεται στο φορέα της εξουσίας που την ασκεί. Μεταφορικά λέγοντας «Νέμεσι» εννοούμε τη θεία δίκη. Ήταν η Νύχτα σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου και τον Παυσανία, που δίχως σύντροφο αρσενικό γέννησε την Νέμεσι, για να κρατά σε ισορροπία τις ανθρώπινες υποθέσεις. Στα Διονυσιακά του Νόννου έχουμε μια διαφορετική άποψη, που θέλει την Νέμεσι κόρη του Ωκεανού, ενώ ο Υγίνος την περιγράφει ως δημιούργημα του Ερέβους και της Νύχτας. Ονομαζόταν, επίσης, Ραμνουσία, εξαιτίας ενός αγάλματος και ενός ναού της στον Ραμνούντα, χωριό της βόρειας Αττικής. Το επίθετο Αδράστεια που της αποδόθηκε, «εκείνη από την οποία κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει», ανήκε μάλλον αρχικά στη φρυγική θεότητα Κυβέλη και της αποδόθηκε μεταγενέστερα. Η Νέμεσις ως θεότητα προσωποποιούσε μαζί με άλλες (Θέμιδα, Ειμαρμένη κ.ο.κ.) την έννοια της δικαιοσύνης και αποκαθιστούσε την τάξη (της φύσης, της ανθρώπινης κοινωνίας, του κόσμου), όταν αυτή διασαλευόταν. Τότε τιμωρούσε την υπεροψία και την αλαζονεία των ανθρώπων (την ύβριν). Αν κάποιος αδικεί τους άλλους συνεχώς, και κάποια στιγμή η ίδια η ζωή του θέσει οδυνηρό φρένο στη στρεβλή πορεία του, τότε μιλάμε για «θεία δίκη». Περισσότερα ... "Χριστιανική ηθική" Θρησκεία: έννοια και τρόπος θέσμισης Μιλώντας για θρησκεία αναφερόμαστε σε μια έννοια την οποία μπορούμε να εξετάσουμε μόνο εμπειρικά, διαπιστώνοντας τα στοιχεία που την απαρτίζουν, σε δύο επίπεδα: Σε μια σειρά δοξασιών που προϋποθέτουν την “αυθόρμητη” αποδοχή – στοιχεία δηλαδή που δεν είναι θεωρητικής ή επιστημονικής τάξεως. Σε μια σειρά θεσμών και πρακτικών μέσω των οποίων διαμορφώνεται ένα ορισμένο φαντασιακό, ένας συγκεκριμένος αξιολογικός κώδικας, μια ορισμένη διαγωγή και ηθική – στοιχεία που καθορίζονται από το νοητικό ή το θεωρητικό σύνολο της θρησκείας. Στις δοξασίες συμπεριλαμβάνονται οι μύθοι, διάφορα σύμβολα, αρχές ή ιδεολογίες που παίρνουν συγκεκριμένη μορφή σαν υπεράνθρωπινα/εξωανθρώπινα όντα ή καταστάσεις. Οι δοξασίες έχουν θρησκευτική αξία όχι από μόνες τους αλλά μόνο μέσω της πίστης, δηλαδή μόνο εάν πιστεύονται ως απόλυτες, αναλλοίωτες και αναμφισβήτητες αλήθειες. Οι θρησκευτικές πρακτικές συγκεντρώνονται γύρω από την τελετουργία της οποίας η εξήγηση συνεπάγεται την εμφάνιση θεσμών, ιερατείων, λατρευτικών τόπων, εκκλησιών κλπ. Οι θεσμοί αυτοί (ίσως οι πιο ετερόνομοι θεσμοί που μπορεί να παρατηρήσει κανείς στην ανθρώπινη ιστορία) τείνουν να καθορίσουν όλη την ανθρώπινη συμπεριφορά επιβάλλοντας κώδικες ηθικών αρχών, πρότυπα συμπεριφοράς, ιερές απαγορεύσεις, και ιερές υποσχέσεις. Θρησκεία και όχλος Στις πρωτόγονες θρησκείες δεν είναι απαραίτητη η γνώση του νοητικού συνόλου της θρησκείας, αλλά συνήθως αυτό αφηνόταν στους ιερείς ή τους άρχοντες, ενώ το βασικό κοινό στοιχείο της θρησκευτικής κοινότητας ήταν η συμπεριφορά του μέλους που το νοητικό σύνολο της θρησκείας προϋπέθετε. Οι σύγχρονες μονοθεϊστικές θρησκείες (και όχι μόνο), βασίζονται κυρίως στην ενθάρρυνση του ατόμου να παραμείνει εγκλωβισμένο στην ιδιωτική του σφαίρα, απομονωμένο από τη δημόσια, (τα κοινά), αλλά και στην καλλιέργεια της λογικής της μάζας. Ο Χριστιανισμός αποτελεί ένα ξεκάθαρο παράδειγμα απομονωτισμού και οχλοποίησης: Η «Χριστιανική ηθική, όπως διακρίνεται από τις θεμελιώδεις θρησκευτικές της αντιλήψεις, πάντοτε επέμενε ότι ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να απασχολείται με τα δικά του μόνο προβλήματα και ότι η πολιτική ευθύνη αποτελεί πρώτα απ’ όλα ένα ζήτημα που θα πρέπει να εξυπηρετεί αποκλειστικά την ευημερία και τη σωτηρία αυτών που ανησυχούν για τις δημόσιες υποθέσεις» μας λέει η Hannah Arendt, (60). O Γάλλος φιλόσοφος Alexis De Tocqueville, θεωρούσε τον δημοκρατικό δεσποτισμό, ως μια από τις μεγαλύτερες απειλές για την ελευθερία του ανθρώπου (εφ΄εξής: φιλελεύθερος ολοκληρωτισμός). Ο φιλελεύθερος ολοκληρωτισμός δεν αφορά μόνο τη δικτατορία της πλειοψηφίας αλλά αποτελεί, ταυτόχρονα, μέρος μιας κατάστασης κατά την οποία η κοινωνία αυτο-εκμηδενίζει την ποικιλογνωμία και ποικιλομορφία της για χάρη μιας κοινής ιδεοληψίας (θρησκεία ή «πολιτική» ιδεολογία που τη διέπει η κλειστότητα του χαρακτήρα της). Απομονωμένα έτσι τα άτομα και φυλακισμένα στο ιδιωτικό τους κελί, έχοντας σκοτώσει κάθε ίχνος ατομικότητας, μετατρέπονται σ’ έναν ομοιόχρωμο όχλο. (Σημείωση: δεν πρέπει να συγχέονται οι έννοιες ατομικισμός και ατομικότητα που είναι τελείως διαφορετικές μεταξύ τους). Με βάση την Arendt, η πραγματική δημοκρατία γεννιέται όταν οι πολίτες μιας κοινότητας, έρχονται σε άμεση επαφή μεταξύ τους, ενώνονται δηλαδή κάτω από τη διαφορετικότητά τους, με σκοπό την κοινή λήψη αποφάσεων. Στην Αθηναϊκή πολιτεία, η ίδια, διακρίνει μια μορφή ατομικότητας: οι πολίτες, μέσω της συνδιαλλαγής, έφερναν σε επαφή τις μεταξύ τους διαφορετικές απόψεις όχι μόνο με σκοπό την λήψη αποφάσεων για τα καθημερινά τους προβλήματα. Η συνεύρεση των πολιτών, αφορούσε ταυτόχρονα και την αναζήτηση νέων προσεγγίσεων σε διάφορα πολιτικά και φιλοσοφικά θέματα. Στο Χριστιανισμό (όπως και σε όλες τις μονοθεϊστικές θρησκείες) η ατομικότητα εκμηδενίζεται. Οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή μεταξύ τους, όχι για να δημιουργήσουν, να προβάλουν δηλαδή τα κοινά τους χαρακτηριστικά, την διαφορετικότητά τους που δεν τους χωρίζει, αλλά τους ενώνει, να αναζητήσουν και να συνδιαμορφώσουν, αλλά ενώνονται κάτω από μια κοσμοθεωρία αυστηρώς ετερόνομη, που κανείς δεν αμφισβητεί, είτε γιατί δεν υπάρχει νόημα (μιας και οι νόμοι του θεού είναι έτοιμοι – δοσμένοι και συνεπώς αλάνθαστοι), είτε γιατί κυριαρχεί η ιδεολογική τρομοκρατία και μη ανοχή του διαφορετικού: όλοι θα πρέπει να είναι ίδιοι, ο καθένας θα πρέπει να κάνει ότι κάνουν όλοι, δηλαδή να συμφωνούν με τους νόμους του θεού. Όλες οι ολοκληρωτικές εξουσίες που προσπαθούν να κυριαρχήσουν πάνω στις μάζες έχουν ως όπλο τους τη χειραγώγηση και την ελλειμματική παιδεία η οποία καλλιεργεί το φόβο για το διαφορετικό και το άγνωστο (τις επιστήμες, τη φιλοσοφία, τις τέχνες). Επειδή, φυσικά, είναι ευκολότερο να πείσεις μια μάζα ανθρώπων παρά ένα μεμονωμένο άτομο (όπως έλεγε και ο Μακιαβέλι), επενδύουν στη μαζική ψυχολογία της απαίδευτης μάζας που λόγω της αδυναμίας της να αυτο-κυβερνηθεί (ένα από τα σοβαρότερα μειονεκτήματα της ελλειματικής παιδείας), προσκυνά αυτόκλητους σωτήρες. Το μυστικό ονομάζεται κοινό συμφέρον [1] (κάτι για το οποίο μιλούσαν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του Χίτλερ, του Μουσολίνι, του Μάο Τσε Τουνκ, του Στάλιν, του Πολ Ποτ, κάτι που, ωστόσο, συναντάμε και στις θεοκρατούμενες χώρες της Μέσης Ανατολής, αλλά και στον Χριστιανικό μοναχισμό: ο φόβος της αιώνιας κόλασης και η ενοχή για το προπατορικό αμάρτημα). Χριστιανισμός, σεξισμός και Άγιο Όρος («η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα») [2] Περισσότερα ...	Το Ubiz.mobi ζητάει Πωλητές / Πωλήτριες Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα
Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 22.01.16 Ελληνικός Χορός Χορός είναι η ρυθμική κίνηση ενός ή περισσότερων προσώπων που εκτελείται με συνοδεία μουσικής ή τραγουδιού. Στην αρχαιότητα λεγόταν χορός το και το άσμα των ορχουμένων (το τραγούδι) και αυτή η ομάδα των ορχουμένων (χορευτών). Σύμφωνα με τον Maurice Bejarts ο χορός είναι μια από τις σπάνιες ανθρώπινες δραστηριότητες όπου ο άνθρωπος δίνεται ολοκληρωτικά: σώμα, καρδιά και πνεύμα1. Ως τέτοια δραστηριότητα λοιπόν, εμφανίζεται πολύ νωρίς στις ανθρώπινες κοινωνίες ως μέσο εξωτερίκευσης συναισθημάτων και ως λατρευτική τελετουργία. Ο Χορός είναι τελετή, είναι συμμετοχή και όχι θέαμα. Είναι δεμένος στενά με τη θρησκεία με τη γιορτή, τη δουλειά, με τον έρωτα, με τον θάνατο. Ο χορός έχει μια δύναμη που υπερβαίνει το νόημα των λέξεων. Χάρη στο ρυθμό και την ιδιορρυθμία του αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της ύπαρξής μας, διότι προτού θεωρηθεί τέχνη είχε προορισμό πολύ πιο ζωτικό και αναγκαίο. Στις πρώτες εκδηλώσεις του στους πρωτόγονους λαούς ο άνθρωπος απευθυνόταν στον χορό για να αυξήσει τις δυνάμεις του, με το χορό προσπαθούσε να αντιδράσει σε ότι του ήταν αδύνατο να πολεμήσει με τις δικές του δυνατότητες, στο χορό εύρισκε διέξοδο στις φυσικές ή στις πνευματικές αδυναμίες του. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσαν αλλά και επιθυμούσαν επίσης, να ευχαριστήσουν να εξευμενίσουν ή και να προδιαθέσουν οι άνθρωποι τους θεούς τους. Πίστευαν οι αρχαίοι ότι τα άστρα και οι πλανήτες του ουρανού εκτελούσαν κάποιου είδους κοσμικό χορό. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν αντιλαμβάνονταν το χορό σαν ξεχωριστή υπόσταση. Αντί γι’ αυτό ήταν στενά συνδεδεμένος με άλλα είδη εμπειριών. Έτσι η λέξη «ορχείσθαι» που μεταφράζεται «χορεύω» είναι ρυθμικές κινήσεις από τα μέρη ή και ολόκληρου του σώματος.. Επίσης η λέξη «Μουσική» η τέχνη των Μουσών περιλάμβανε τη μουσική, την ποίηση και τον χορό που για τους Έλληνες εκείνης της εποχής ήταν όλα μέρος του ίδιου πράγματος. Ο Πλάτωνας έγραψε «το να τραγουδάει και να χορεύει ωραία κανείς σημαίνει ότι έχει καλή παιδεία» αφιερώνοντας ένα μεγάλο μέρος της προσοχής του στη σημασία του χορού για την εκπαίδευση στην πραγματεία του των «Νόμων». Δίνει έμφαση στο γεγονός ότι υπάρχουν δύο είδη χορού και μουσικής: το ευγενικό που έχει σχέση με το ωραίο και το έντιμο και το μη ευγενικό, αυτό που μιμείται το άθλιο ή άσχημο . Στους «Νόμους» ο Πλάτωνας αναφέρει ότι «ο χορός προέκυψε από τη φυσική επιθυμία των νεαρών πλασμάτων να κινήσουν τα σώματά τους για να εκφράσουν διάφορα συναισθήματα και ειδικά τη χαρά. Και συνεχίζει λέγοντας ότι θα έπρεπε όλα τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια να είναι όμοια εκπαιδευμένα με ανώτερη μουσική και χορό… Επίσης αναφέρει ότι η αίσθηση της αρμονίας και του ρυθμού που πράγματι συνθέτουν χορούς από τις φυσικές και ενστικτώδεις κινήσεις είναι χάρισμα των θεών και των Μουσών. Ανάλογα με το χαρακτήρα του κάθε χορού, ο Πλάτων τους διαιρεί σε τρεις κατηγορίες: α) τους Πολεμικούς, β) τους Θρησκευτικούς, γ) τους Ειρηνικούς. Οι πολεμικοί χοροί είχαν σαν σκοπό την προπαρασκευή των ανδρών για τον πόλεμο και τους αγώνες. Ο αρχαιότερος πολεμικός χορός είναι ο χορός των «Κουρητών». Σύμφωνα με τη μυθολογία οι ίδιοι οι θεοί δίδαξαν το χορό στους ανθρώπους. Και είναι η Ρέα αυτή που σύμφωνα με την παράδοση έμαθε το χορό στους Κουρήτες (που το όνομα τους σημαίνει νέοι) στο νησί της Κρήτης για να καλύψουν με το θόρυβο των ασπίδων και των ξιφών τους το κλάμα του μικρού παιδιού του Δία για να το γλιτώσουν από τον πατέρα του τον Κρόνο που καταβρόχθιζε τα παιδιά του και να μην χάσει το θρόνο του. Ένας επίσης από τους πιο σπουδαίους χορούς είναι ο «Πυρρίχιος» που κατά τον Πλάτωνα είναι μια μίμηση του πολέμου, μια αναπαράσταση των φάσεων του με τη συνοδεία αυλού ή λύρας και τραγουδιών. Η ονομασία του προέρχεται από τη λέξη «πυρ» και σημαίνει τον κόκκινο χορό. Κατά μία άλλη εκδοχή τον χορό αυτό τον επινόησε ο Πύρριχος που ήταν γιος του Αχιλλέα ή κατ’ άλλους ήρωας της Κρήτης. Ο Πυρρίχιος ήταν γνωστός σ’ ολόκληρη την αρχαία Ελλάδα. Στην Σπάρτη τον θεωρούσαν προγύμνασμα του πολέμου και τον χόρευαν στη γιορτή των Διόσκουρων, ενώ στην Αθήνα τον χόρευαν στις γιορτές των Παναθηναίων. Οι χορευτές χόρευαν τον Πυρρίχιο πάνοπλοι. Αρχικά γινόταν ένα είδος παρέλασης με στροφές με στροφές προς τα πλάγια (έκνευση), οπισθοχωρήσεις (ύπειξη) άλματα σε ύψος και χαμηλώματα (ταπείνωση). Ακολουθούσαν οι κινήσεις της επίθεσης, οι στάσεις της άμυνας και γενικά όλες οι κινήσεις του πολεμιστή, όπως η στιγμή που ρίχνει το ακόντιό του, το τόξο του, ή κινήσεις με τη λόγχη του. Οι κινήσεις αυτές ήταν ρυθμικές προσαρμοσμένες στον ήχο που προκαλούσαν τα χτυπήματα των όπλων (κλαγγή). Ειδικά στα αγόρια ο χορός διδάσκονταν σαν ένα βοήθημα στη στρατιωτική εκπαίδευση στην Αθήνα και τη Σπάρτη. Στην «παλαίστρα» και στο «γυμνάσιο» λάβαιναν μέρος σε πυρρίχιους και σε άλλους χορούς που ήταν σχεδιασμένοι για την προετοιμασία τους στην εκτέλεση των κινήσεων της μάχης και ανήκαν σε διάφορες κατηγορίες όπως: Ποδισμός: (γρήγορη μεταβολή των κινήσεων των ποδιών, για να ασκηθεί ο πολεμιστής σε μάχη σώμα με σώμα). Ξιφισμός: Κατ’ απομίμηση μάχη, στην οποία ομάδες από νέους ασκούνταν στην πολεμική τέχνη με χορευτική μορφή. Ώμος: Μεγάλα άλματα με κοντάρι, για να προετοιμασθούν στην υπερπήδηση ψηλών κορμών ή για το σκαρφάλωμα σε τοίχους και φρούρια. Τετράκομος: Επιβλητικοί σχηματισμοί ομάδων από στρατιώτες που προχωρούσαν μαζικά κατά του εχθρού ή προστάτευαν τους εαυτούς τους μέσω των διασταυρωμένων ασπίδων. Υπήρχε όπως λέγεται κι ένας πολεμικός γυναικείος χορός προς τιμή της θεάς Άρτεμης, τον οποίο είχαν ιδρύσει και είχαν χορέψει για πρώτη φορά στην Έφεσο οι Αμαζόνες. Οι Έλληνες πίστευαν ότι ο χορός ήταν δώρο των θεών προς τον άνθρωπο για να μπορεί να ξεχνιέται, μέσω αυτού, από τους κόπους και τις θλίψεις της ζωής του. Περιγραφές χορού συναντάμε σε αρχαιότατα κείμενα και ήδη στον Όμηρο, τον βρίσκουμε σε πλήρη άνθηση, με αποκορύφωμα ασφαλώς της τελειοποίησής του την κλασσική εποχή. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Δίας σώθηκε από την μανία του πατέρα του Κρόνου, χάρη στον χορό των Κουρητών, και τον θόρυβο που έκαναν τα ξίφη τους καθώς χτυπούσαν τις ασπίδες τους. Η Αθηνά επινόησε πρώτη τον «πυρρίχιο» πολεμικό χορό, για να γιορτάσει τη νίκη της ενάντια στους Τιτάνες. Γενικά η ανθρώπινη ψυχή, ανακουφίζονταν από τα πάθη της με τις λεπτές εξειδικευμένες κινήσεις των διάφορων χορών. Γι’ αυτό επινόησαν χορούς θρησκευτικούς, πολεμικούς, γυμναστικούς, θεατρικούς, συμποσίων, χορούς για γαμήλιες και άλλες χαρμόσυνες ή πένθιμες πομπές, χορούς εθνικούς ή λαϊκούς. Από την αρχαιότητα μέχρι και την εποχή της αναγέννησης ο Χορός ήταν βασικά ιερός, όπου κάθε κίνηση είχε ένα συμβολικό λόγο και τίποτα δεν ήταν αυθαίρετο. Στην Ελλάδα έχουμε έναν πολιτισμό, στον οποίο ο χορός ξεκίνησε αρχικά ως ουσιώδες στοιχείο της θρησκείας και σαν σημαντικό μέσο στρατιωτικής εκπαίδευσης. Περισσότερα ... Όταν η Θεοσοφία συνάντησε τον Πλωτίνο.... "O χαρακτηρισμός Έν περιέχει μόνο την αναίρεση της πολλαπλότητας. Για αυτό οι Πυθαγόρειοι, μεταξύ τους, το χαρακτήριζαν συμβολικά "Απόλλων" ως άρνηση των πολλών [α-πολλών]" Πλωτίνος, Εννεάδες, V 5,6 Ο κύκλος της ζωής είναι μια κίνηση που έχει την ρίζα του στην πνευματική όψη του κόσμου, την εκτίναξή του στην άλλη όψη που λέγεται ύλη και τελικά την επιστροφή του στο σημείο από το οποίο πήγασε. Είναι ένας κύκλος με δύο τόξα, το ένα καθοδικό προς την ύλη και το άλλο ανοδικό προς το πνεύμα.  "Φαντάσου μία πηγή που δεν έχει καμία άλλη προέλευση αλλά δίνει ολόκληρο τον εαυτό της στα ποτάμια. Κι όμως δεν καταναλώνεται από αυτά τα ποτάμια αλλά παραμένει αυτή η ίδια μέσα σε ηρεμία, ενώ τα ποτάμια που προκύπτουν από αυτήν, παραμένουν κατ’ αρχήν επί ένα διάστημα μαζί, προτού διαρρεύσουν άλλο εδώ κι άλλο εκεί. Ήδη όμως κάθε ποτάμι γνωρίζει πού θα εκβάλλει τα ρεύματά του.  Ή φαντάσου ένα τεράστιο δένδρο, του οποίου η ζωική δύναμη διατρέχει ολόκληρο το δένδρο, αλλά η αρχέγονη αιτία παραμένει εντός αυτής και δεν διασκορπίζεται σε όλο το δένδρο. Έχει εγκαθιδρυθεί, κατά κάποιο τρόπο, μέσα στην ρίζα. Αυτή η αρχέγονη αιτία παρέχει έτσι στο δένδρο ολόκληρη την ζωή του μέσα στην πολλαπλότητά της, αλλά η ίδια η αρχέγονη αιτία παραμένει ακίνητη, γιατί αυτή δεν είναι πολλαπλή, αλλά αρχέγονη αιτία της πολλαπλής ζωής". Πλωτίνος, Εννεάδες , ΙΙΙ 8,10. Αυτός ο κύκλος της ζωής αποδίδεται με ένα φίδι που δαγκώνει την ουρά του και συμβολίζει την κοσμική γνώση και τη σοφία. Το σύμβολο του ουροβόρου όφι, αποδίδει την περιπέτεια της ατομικής ψυχής, μέσα στον μορφοποιημένο κόσμο.  Είναι το προσκύνημα της ψυχής στην ύλη και η επαφή της με όλα τα φαινόμενα της εκδηλωμένης ζωής. Από αυτήν την επαφή γεννιέται η γνώση της ζωής η οποία μετατρέπει την ψυχή από μπουμπούκι σε ανθισμένο ρόδο. Αυτό το ρόδο συμβολίζει τη συνειδητότητα και επομένως τη σοφία, δηλαδή την ικανότητα να διακρίνει κάποιος το Καλό και το Κακό και τη δυνατότητα να εκφράζει το Καλό στο πεδίο της αντίθεσης και της αντινομίας.  Η κίνηση αυτή της Ζωής διαγράφει μια κλίμακα αμφίδρομη της οποίας κάθε βαθμίδα αποτελεί έναν κόσμο, δηλαδή ένα επίπεδο ζωής το οποίο διαθέτει τη δική του Αρχή, τη δική του ύλη και τα δικά του χαρακτηριστικά. Την Κλίμακα αυτή θα τη χωρίζαμε σε τρία βασικά στάδια, σε Πνεύμα, Ψυχή και Φύση. Κάθε στάδιο Ζωής έχει τη δική του αυτοτέλεια αλλά το Πνεύμα είναι και παραμένει η ρίζα των άλλων δύο.  'Τι είναι λοιπόν το Έν; Είναι η συνθήκη για την δυνατότητα των πάντων [="δύναμις των πάντων"]. Εάν αυτή δεν υπήρχε, τότε δεν θα υπήρχαν ούτε τα πάντα, κι ούτε ο νους θα ήταν η πρωταρχική κι ολόκληρη η ζωή. Αλλά αυτό που υπερβαίνει την ζωή, είναι αιτία της ζωής, γιατί η ζωική ενέργεια που συγκροτεί τα πάντα δεν είναι κάτι πρώτο αλλά κατά κάποιον τρόπο αναβλύζει από μια πηγή" Πλωτίνος, Εννεάδες, ΙΙΙ 8,10 Περισσότερα ... Ψηφιακά Δικαιώματα: Από τον Κυβερνοακτιβισμό στο Δρόμο Οι συνεχείς προσπάθειες κρατών και πολυεθνικών του θεάματος για την αστυνόμευση του κυβερνοχώρου και τη συρρίκνωση των ψηφιακών μας δικαιωμάτων κινητοποιούν όλο και περισσότερους ανθρώπους να αντισταθούν και να συγκροτήσουν κοινότητες αγώνων με δράση τόσο στα ψηφιακά μέσα όσο και στο δρόμο. Ένα νεαρό κοινωνικό κίνημα παγκοσμίου βεληνεκούς, απότοκο των συγκρούσεων και των αντιφάσεων της μεταβιομηχανικής κοινωνίας, γεννιέται και γιγαντώνεται σε αρμονική σύνδεση με το σύνολο των λοιπών κινημάτων για την κοινωνική απελευθέρωση. Στη συνείδηση του νέου κινήματος έχει καθιερωθεί η χρήση της σημαίας του «ακέφαλου κοστουμιού» των anonymous στους κυβερνοακτιβισμούς και της μάσκας του Guy Fawkes στις διαδηλώσεις, σύμβολα και τα δύο της ανώνυμης, μαζικής και χωρίς ηγέτες αντίστασης ενάντια στην αυθαιρεσία της εξουσίας. Τα δίκτυά του πυκνώνουν διαρκώς από χάκερ, χρήστες/προγραμματιστές ελεύθερου λογισμικού, εθισμένους gamers, οπαδούς της ελεύθερης ροής της πληροφορίας, αναγνώστες της sci-fi λογοτεχνίας και των manga, αντιφρονούντες καθεστώτων, υπέρμαχους των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, μέλη διαδικτυακών κοινοτήτων κάθε είδους αλλά και απλούς χρήστες ίντερνετ, δημιουργώντας ένα πλήθος με ικανότητα πολιτικής δράσης αλλά και, την ίδια ώρα, με διατήρηση της ιδιαιτερότητας των επιμέρους φυλών του. Η πολύμορφη και διεθνοποιημένη δράση των κινημάτων για τα ψηφιακά δικαιώματα σημειώνει ήδη τις πρώτες της ιστορικές νίκες απέναντι στις απόπειρες περίφραξης και ελέγχου των ψηφιακών μέσων από το κονσόρτιο κρατών-κεφαλαίου. Τον Γενάρη, μία οργανωμένη από τα κάτω και παγκόσμιας έκτασης «μαύρη απεργία» (blackout) δεκάδων χιλιάδων ιστοτόπων, μεταξύ αυτών και εμβληματικών διαδικτυακών κοινοτήτων, όπως η wikipedia και το mozilla, σε συνδυασμό με εκτεταμένους κυβερνοακτιβισμούς από τα πλήθη των anonymous ακύρωσαν την ταυτόχρονη απόπειρα ψήφισης των λογοκριτικών νομοσχεδίων SOPA/PiPA στο Κογκρέσο και τη Γερουσία των ΗΠΑ, τα οποία αρχικά είχαν την υποστήριξη τόσο των Δημοκρατικών όσο και των Ρεπουμπλικανών. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η υπογραφή από την ΕΕ και 22 κράτη-μέλη της, μεταξύ αυτών και την Ελλάδα, της διεθνούς σύμβασης για την αστυνόμευση των συνόρων αλλά και του διαδικτύου, ονόματι ACTA, προκάλεσε την οργισμένη κάθοδο στο δρόμο εκατοντάδων χιλιάδων Ευρωπαίων πολιτών σε περισσότερες από 200 πόλεις της ηπείρου καθώς και μπαράζ κυβερνοακτιβισμών από τα πλήθη των anonymous και είχε ως αποτέλεσμα την αναστολή των διαδικασιών υπογραφής από πολλές χώρες, όπως τις Γερμανία, Ολλανδία, Τσεχία, Σλοβακία, Σλοβενία, Λιθουανία και Βουλγαρία, καθώς και τη δημόσια τοποθέτηση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά της ACTA. Αλλά και στην Ελλάδα παρατηρείται μία αναζωπύρωση των κινητοποιήσεων για ζητήματα ψηφιακών δικαιωμάτων και δημοσιογραφίας των πολιτών τόσο με κυβερνοακτιβισμούς όσο και στο δρόμο, σημάδια που δείχνουν την απαρχή της συγκρότησης μίας εγχώριας κοινότητας αγώνων, ενώ οι πιο σοβαρές απειλές, όπως ο σχεδιαζόμενος τρομονόμος για τα μπλογκ, είναι ακόμη μπροστά μας. Ενδεικτικό δε της δυναμικής του νεαρού κινήματος είναι η αποτύπωση της αλλαγής των συσχετισμών δύναμης, που κομίζει, και σε θεσμικό επίπεδο με τη δημιουργία μονοθεματικών «πειρατικών» κομμάτων σε διάφορες χώρες και την εκπροσώπησή τους στα εθνικά και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Περισσότερα ...	Το Ubiz.mobi ζητάει Πωλητές / Πωλήτριες Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα
Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 19.01.16 Mήνυση κατά του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα Κατατέθηκε μήνυση κατά του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για παραβίαση του άρθρου 134 του Ποιν. Κωδ. για το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας Via Quadro 27 D 80070 S  Avv. Antonios Antoniadis. Angelo d’ Ischia (NA) Tel: Italia:+ 39 334 2925832 Ελλάδα +306939347926 ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΑΝΑΦΟΡΑ ( Αρθ.10 Συντάγματος) ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 134 Ποιν. Κωδ. Ο υπογεγραμμένος Αντώνιος Αντωνιάδης γεννηθείς εις την Αθήνα στις 31.07.1954 υιός του Κίμωνος Χατζηαντωνιάδη και της Καλλιόπης Χατζηαντωνιάδου, το γένος Καρβούνη, κάτοικος Ιταλίας Via Quadro 27/D - 80070 Sant’Angelo di Ischia ( NA) δικηγόρος (avvocato) εγγεγραμμένος εις τον δικηγορικό σύλλογο της Νεαπόλεως Ιταλίας, με αριθμό δικηγορικής ταυτότητος ΑΑ014695 αιτείται την αυτεπάγγελτη δίωξη του Έλληνα πρωθυπουργού κυρίου Αλέξη Τσίπρα, γιά το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας σύμφωνα με το άρθρο 134 του ποινικού κώδικα και συγκεκριμένα για παράβαση του β’ εδαφίου: (Με ισόβια ή πρόσκαιρη κάθειρξη τιµωρείται όποιος, εκτός από την περίπτωση της προηγούµενης παραγράφου: επιχειρεί µε βία ή απειλή βίας ή µε σφετερισµό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δηµοκρατικό πολίτευµα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεµελιώδεις αρχές ή θεσµούς του πολιτεύµατος αυτού.  επιχειρεί µε τα µέσα που αναφέρονται στο προηγούµενο εδάφιο και µε τρόπο πρόσφορο να διαπράξει την οµαλή λειτουργία του πολιτεύµατος, να αποστερήσει ή να παρακωλύσει τη Βουλή, την Κυβέρνηση ή τον Πρωθυπουργό από την ενάσκηση της εξουσίας που τους παρέχει το Σύνταγµα ή να τους εξαναγκάσει να εκτελέσουν ή να παραλείψουν πράξεις που απορρέουν από την εξουσία αυτή. ασκεί ή άσκησε την εξουσία που ο ίδιος ή άλλος κατέλαβε µε τους τρόπους και µε τα µέσα που προβλέπει το άρθρο αυτό). δια τους παρακάτω λόγους : Ο κύριος Αλέξης Τσίπρας υπέγραψε δανειακή σύμβαση και την επικύρωσε με τον νόμο αρ.4335/2015 ο οποίος δημοσιεύθηκε εις το Φ.Ε.Κ Τεύχος πρώτο αρ. 80 της 16ης Ιουλίου 2015, εις την σελίδα 756 εις την οποίαν αναφέρεται επί λέξει: «Η κυβέρνηση πρέπει να συσκέπτεται και να συμφωνεί με τους θεσμούς για όλα τα σχέδια νόμου στους σχετικούς τομείς, με επαρκές χρονικό περιθώριο πριν την υποβολή τους για δημόσια διαβούλευση ή το κοινοβούλιο.....» Με την ανωτέρω κατάπτυστη πρόταση, ο κύριος Αλέξης Τσίπρας αποστερεί από την Βουλή των Ελλήνων το δικαίωμα να νομοθετεί και ταυτόχρονα να παραδίδει την εθνική κυριαρχία στις διαθέσεις και τα καπρίτσια των δανειστών και της τρόικας, σε αντίθεση με την βούληση του Ελληνικού λαού, ο οποίος με δημοψήφισμα εξέφρασε την αντίθεσή του στον εκβιασμό των δανειστών, παραβιάζοντας έτσι και το άρθρο 52 του συντάγματος και νοθεύοντας την λαϊκή θέληση. Με την ανωτέρω πρόταση, παραβιάζεται επίσης και το άρθρο 73 του Συντάγματος, βάσει του οποίου το δικαίωμα προτάσεων νόμου ανήκει εις την Βουλή και την κυβέρνηση, και φυσικά χωρίς την έγκριση κρατών η Ευρωπαϊκών θεσμών και δη, εχθρικών προς την Ελλάδα. Ο κύριος Αλέξης Τσίπρας δολίως ενεργεί κατά του εθνικού συμφέροντος, καταργώντας την επιτροπή για τον έλεγχο του χρέους, τα πορίσματα της οποίας αποδεικνύουν ότι το χρέος είναι απεχθές, παράνομο και επονείδιστον. Οι Γερμανοί μας επώλησαν υποβρύχια ελαττωματικά εις το διπλάσιο της αξίας των, καθώς και τεθωρακισμένα Λέοπαρντ χωρίς εξοπλισμό, πληρώνοντας μίζες διά τις οποίες καταδικάστηκε από τα Ελληνικά δικαστήρια και φυλακίσθηκε ο πρώην υπουργός Άμυνας κύριος Άκης Τσοχατζόπουλος. Περισσότερα ... Η Μνήμη, η Λήθη και ο Πολιτισμός Ο Απόλλωνας η Μνημοσύνη και οι εννέα Μούσες Mengs, Anton Raphael, 1750-61, τοιχογραφία Ρώμη, Villa Albani-Torlonia Κατά την Ελληνική Μυθολογία η Μνημοσύνη υπήρξε θυγατέρα του Ουρανού και της Γης. Ο Ζευς, ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, παντρεύτηκε με την Μνημοσύνη και μαζί απέκτησαν τις εννέα Μούσες. Οι Μούσες θα αποτελέσουν τις προστάτιδες θεότητες όλων των μαθήσεων και όλων των πνευματικών έργων του Αρχαίου Κόσμου. Η Κλειώ (κλέος προς τους ήρωες) της Ιστορίας, η Ευτέρπη (τέρπουσα τους ανθρώπους) της Μουσικής και των μουσικών οργάνων, η Θάλεια (θάλει τα φυτά) της Γεωργίας, της Γεωμετρίας, της Αρχιτεκτονικής και της Κωμωδίας, η Μελπομένη (εκ της ωδής-μολπής) της Ρητορικής και της Τραγωδίας, η Τερψιχόρη (τέρπει μέσω του χορού) του Χορού, η Ερατώ (του έρωτος) της Ποιήσεως και του έρωτα προς τις ιδέες, η Πολύμνια (η των πολλών ύμνων) της λύρας και της Υποκριτικής, η Ουρανία (εκ του ουρανού) της Αστρονομίας και τέλος η Καλλιόπη, προστάτις των πολεμιστών-ηρώων και των ηρωικών ποιημάτων. «Οι “Μούσες” τώρα και γενικά η Μουσική ωνομάσθηκαν έτσι απ’ το “μώσθαι” (έρευνα), απ’ την αναζήτηση για την Φιλοσοφία και την Γνώση.» (Πλάτων, «Κρατύλος» 406 Α.) Απ’ τα λεγόμενα του Πλάτωνα βλέπουμε, ότι οι Μούσες είναι οι ίδιες οι Τέχνες και οι Επιστήμες, που ανακάλυψαν και ανέπτυξαν οι άνθρωποι σε πολύ παλαιότερες εποχές. Κάθε αρχαίος αλλά και αρκετοί σύγχρονοι συγγραφείς, ποιητές, φιλόσοφοι, ιστορικοί, επιστήμονες, επικαλούνται τις πανέμορφες Μούσες, για να τους εμπνεύσουν, και να μπορέσουν να φέρουν σε πέρας το δικό τους έργο. Ουσιαστικά πρόκειται για μία προσπάθεια ανάκλησης και επαναφοράς της αρχέγονης μνήμης του ανθρώπου. Για τον Σωκράτη η μάθηση είναι ανάμνηση, δηλαδή κάθε τι, το οποίο ανακαλύφθηκε και μαθεύτηκε απ’ τους ανθρώπους σε κάποια παλαιότερη χρονική στιγμή, έχει αποτυπωθή σαν σφραγίδα στο D.N.A. των κυττάρων μας: «ότι δηλαδή για εμάς η μάθηση δεν είναι παρά ανάμνηση, και σύμφωνα με αυτό είναι αναγκαίο να έχουμε μάθει σε κάποιο προηγούμενο χρόνο αυτά που τώρα ανακαλούμε στην μνήμη μας» (Πλάτων «Φαίδων», 72 D). Επομένως μελετώντας το κάθε πνευματικό έργο της εκάστοτε εποχής δεν κάνουμε τίποτε άλλο απ’ το ν’ ανακαλούμε τις αρχέγονες αυτές γνώσεις, που είναι ήδη καταγεγραμμένες στα κύτταρά μας και επανέρχονται στην μνήμη μας. «Σεις, οι θυγατέρες της Μνημοσύνης και του βροντερού Διος, ω ένδοξες Πιερίδες Μούσες με τη λαμπρή φήμη, σεις, σε όσους ανθρώπους παρευρεθήτε, είσθε περιπόθητες, πολύμορφες, επειδή γεννάτε την άμεμπτη αρετή πάσης παιδείας. Σεις τρέφετε την ψυχή και δίνετε την ορθή κατεύθυνση στη διανόηση και είσθε οι οδηγοί βασίλισσες του δυνατού νου.» (Ορφεύς, «Ύμνος Μουσών».) Περισσότερα ... Η Προέλευση και η Eξάπλωση της Πατριαρχίας Παγκόσμια γεωγραφικά πρότυπα κατασταλτικών, επώδυνων, τραυματικών, βίαιων, θωρακισμένων, πατριαρχικών συμπεριφορών και κοινωνικών θεσμών, οι οποίοι εμποδίζουν τους δεσμούς μητέρας-παιδιού και άντρα-γυναίκας, συσχετίστηκαν και αναπτύχθηκαν μέσω μιας συστηματικής ανάλυσης ανθρωπολογικών δεδομένων από 1170 πολιτισμούς που βρίσκονται σε στοιχειώδες επίπεδο επιβίωσης. Όταν τα δεδομένα που αφορούσαν την συμπεριφορά απεικονίστηκαν σε χάρτη, βρέθηκε ότι στην υπερβολικά άνυδρη ερημική ζώνη που περικλείει την Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία, την οποία αποκαλώ Σαχαρασία, εκτείνονται χωρικά, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, οι πιο ακραίες πατριαρχικές συμπεριφορές και κοινωνικοί θεσμοί της Γης. Οι περιοχές που είναι οι πιο απομακρυσμένες από την Σαχαρασία, η  Ωκεανία και ο Νέος Κόσμος, βρέθηκε ότι διέθεταν τις πιο τρυφερές, αθωράκιστες, μητριαρχικές συμπεριφορές, οι οποίες υποστηρίζουν και προστατεύουν τους δεσμούς μεταξύ μητέρας-βρέφους και άντρα-γυναίκας. Του Τζαίημς ΝτεΜέο, Ph. D. Διευθυντής του Εργαστηρίου Βιοφυσικής της Οργόνης (Orgone Biophysical Research Lab). Μια συστηματική επισκόπηση αρχαιολογικών και ιστορικών δεδομένων οδηγεί στην άποψη ότι η πατριαρχία πρωτοεμφανίστηκε στην Σαχαρασία μετά το 4000 π.Χ., την εποχή της  μεγάλης οικολογικής μεταβολής από καταστάσεις όπου επικρατούσαν τα σχετικά υγρά λιβάδια και τα δάση σε καταστάσεις άνυδρων ερήμων. Εντοπίστηκαν τα πρότυπα διαμονής και μετανάστευσης των πατριαρχικών πληθυσμών, από τις προηγούμενες πατρίδες τους που βρίσκονταν μέσα στην Σαχαρασία, για να εξηγηθεί η μετέπειτα εμφάνιση της πατριαρχίας σε περιοχές που βρίσκονται έξω από την Σαχαρασία. Πριν από την εμφάνιση των  καταστάσεων ξηρασίας  μέσα στην Σαχαρασία, υπάρχουν πολλά στοιχεία υπέρ της πλατιάς διάδοσης της μητριαρχίας, αλλά στοιχεία που να υποδεικνύουν ύπαρξη πατριαρχίας  εν γένει δεν υπάρχουν. Υποστηρίζεται ότι η μητριαρχία αποτελεί την πρωιμότερη, αρχική, και έμφυτη μορφή ανθρώπινης συμπεριφοράς και κοινωνικής οργάνωσης, ενώ η πατριαρχία, η οποία διαιωνίστηκε από κοινωνικούς θεσμούς  που επέφεραν τραύματα, πρωτοεμφανίστηκε ανάμεσα στους πληθυσμούς του Homo Sapiens στην Σαχαρασία, υπό την πίεση της έντονης ερημοποίησης, της πείνας και της υποχρεωτικής μετανάστευσης. Οι ψυχολογικές απόψεις του Βίλχελμ Ράιχ παρέχουν την κατανόηση του μηχανισμού με τον οποίο οι πατριαρχικές (θωρακισμένες, βίαιες) συμπεριφορές έγιναν καθεστώς και συνεχίζονται πολύ καιρό μετά το αρχικό τραύμα. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η παρούσα εργασία περιέχει σε περιληπτική μορφή τα δεδομένα και τα συμπεράσματα της προσωπικής μου επταετούς γεωγραφικής μελέτης σχετικά με την  τοπική διαβάθμιση της ανθρώπινης συμπεριφοράς σε όλη την έκταση του κόσμου, καθώς και άλλων σχετιζόμενων κοινωνικο-περιβαλλοντικών παραγόντων, μια μελέτη η οποία αποτέλεσε την διδακτορική μου διατριβή. (ΝτεΜέο 1985, 1986, 1987). Στην έρευνα αυτή εστιάστηκα ιδιαίτερα σε ένα μεγάλο σύμπλεγμα τραυματικών και κατασταλτικών στάσεων, συμπεριφορών, κοινωνικών εθίμων και θεσμών τα οποία σχετίζονται με τη βία και τις εχθροπραξίες. Η μελέτη μου προχώρησε λαμβάνοντας υπ’ όψη κλινικές και δια-πολιτισμικές παρατηρήσεις σχετικά με τις βιολογικές ανάγκες των βρεφών, των παιδιών και των εφήβων, τα κατασταλτικά και καταστροφικά αποτελέσματα που έχουν σε αυτές τις ανάγκες ορισμένοι κοινωνικοί θεσμοί καθώς και κάποια είδη σκληρού φυσικού περιβάλλοντος και τις επιπτώσεις αυτής της καταστολής και της καταστροφής στην συμπεριφορά. Η γεωγραφική προσέγγιση της προέλευσης της ανθρώπινης συμπεριφοράς, όπως παρουσιάζεται εδώ, επέτρεψε την κατασκευή μιας παγκόσμιας απεικόνισης της αρχαιότερης πολιτισμικής μας ιστορία, πολύ πιο καθαρής από εκείνη που ήταν ως τώρα εφικτή. Η αιτιακή σχέση μεταξύ των τραυματικών και των κατασταλτικών κοινωνικών θεσμών με την καταστροφική επιθετικότητα και τις εχθροπραξίες επιβεβαιώθηκε και ενισχύθηκε στην προσέγγισή μου, η οποία επιβεβαίωσε την ύπαρξη σε όλο τον κόσμο μιας αρχαίας, περιόδου σχετικά ειρηνικών κοινωνικών συνθηκών, όπου οι εχθροπραξίες, η ανδρική κυριαρχία και η καταστροφική επιθετικότητα είτε απουσίαζαν, είτε βρίσκονταν σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα. Επιπλέον, έγινε εφικτό να εντοπιστούν με ακρίβεια και η εποχή και ο τόπος πάνω στη Γη όπου οι συνθήκες του ανθρώπινου πολιτισμού μετασχηματίστηκαν από ειρηνικές, δημοκρατικές, ισότιμες σε βίαιες, πολεμικές και δεσποτικές. Τα ευρήματα αυτά έγιναν εφικτά με τη βοήθεια πρόσφατων παλαιοκλιματικών και αρχαιολογικών μελετών πεδίου (οι οποίες αποκάλυψαν άγνωστες μέχρι τότε κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνθήκες) και της ανάπτυξης μιας τεράστιας, παγκόσμιας κλίμακας βάσης ανθρωπολογικών δεδομένων από εκατοντάδες ως χιλιάδες διαφορετικούς πολιτισμούς από όλο τον κόσμο. Ο μικροϋπολογιστής, μια ακόμα πρόσφατη καινοτομία, επέτρεψε την εύκολη προσέγγιση στα δεδομένα αυτά και την προετοιμασία, μέσα σε λίγα χρόνια παγκόσμιων χαρτών συμπεριφοράς οι οποίοι υπό άλλες συνθήκες θα απαιτούσαν μια ολόκληρη ζωή για να ετοιμαστούν. Η προσέγγισή μου σε αυτά τα ερωτήματα συνιστούν, επίσης, μια από τις πρώτες συστηματικές επισκοπήσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς και των κοινωνικών θεσμών και αποκαλύπτει ένα μέχρι τότε μη παρατηρηθέν, αλλά ξεκάθαρο πρότυπο ανθρώπινης συμπεριφοράς. Πριν από την παρουσίαση των χαρτών, οι οποίοι παρουσιάζουν τον πυρήνα των ανακαλύψεών μου στο χώρο, απαιτείται μια ανάλυση των παραμέτρων που παρουσιάζουν ενδιαφέρον, όπως και της θεωρίας πίσω από τους χάρτες. Μητριαρχικός σε αντιπαράθεση με Πατριαρχικό Πολιτισμό: Οι Ρίζες της Βίας στο Παιδικό Τραύμα και την Καταστολή της Σεξουαλικότητας Η έρευνά μου αρχικά στόχευε στην ανάπτυξη μιας παγκόσμιας γεωγραφικής ανάλυσης των κοινωνικών παραγόντων που σχετίζονται με το πρώιμο παιδικό τραύμα και την καταστολή της σεξουαλικότητας, για να ελεγχθεί η ορθότητα της σεξ-οικονομικής θεωρίας του Βίλχελμ Ράιχ (1935, 1942, 1945, 1947, 1949, 1953, 1967, 1983). Η θεωρία του Ράιχ, η οποία αναπτύχθηκε από την ψυχανάλυση και στην συνέχεια παρέκκλινε από αυτή, χαρακτήρισε την καταστροφική επιθετικότητα και την σαδιστική βία του Homo Sapiens ως μια εντελώς αφύσικη κατάσταση, αποτέλεσμα της χρόνιας και τραυματικής αναστολής των ακόλουθων λειτουργιών: της αναπνοής, της συναισθηματικής έκφρασης και των ενστίκτων που στοχεύουν στην απόλαυση. Σύμφωνα με αυτή την οπτική, η αναστολή γίνεται χρόνια μέσα στο άτομο μέσω συγκεκριμένων τελετουργιών και κοινωνικών θεσμών που είναι εξαιρετικά επώδυνοι και αναστέλλουν την ηδονή, οι οποίοι συνειδητά ή ασυνείδητα παρεμβαίνουν στους δεσμούς μητέρας-βρέφους και άντρα-γυναίκας. Αυτές οι τελετουργίες και τα έθιμα υπάρχουν και στους ‘πρωτόγονούς’ πολιτισμούς που βρίσκονται σε στοιχειώδες επίπεδο επιβίωσης, αλλά και μεταξύ των τεχνολογικά προηγμένων ‘πολιτισμένων’ κοινωνιών. Μερικά παραδείγματα είναι: η ασυνείδητη ή εκλογικευμένη επιβολή πόνου στα νεογέννητα και στα παιδιά με διάφορους τρόπους⋅ ο αποχωρισμός και η απομόνωση του βρέφους από τη μητέρα του⋅ η αδιαφορία για το βρέφος που κλαίει και είναι αναστατωμένο⋅ η ακινητοποίηση, το ολοήμερο φάσκιωμα⋅ η άρνηση του στήθους και ο πρόωρος απογαλακτισμός του βρέφους⋅ το κόψιμο της σάρκας του βρέφους, συνήθως των γεννητικών οργάνων⋅ η τραυματική αγωγή τουαλέτας⋅ και οι απαιτήσεις να είναι ήσυχο, υπάκουο και να μην είναι περίεργο, οι οποίες ενισχύονται από σωματικές ποινές ή απειλές. Άλλα κοινωνικά έθιμα που επιδιώκουν να ελέγξουν ή να συνθλίψουν τα αναδυόμενα σεξουαλικά ενδιαφέροντα του παιδιού, είναι το ταμπού της γυναικείας παρθενίας, που απαιτείται από κάθε πολιτισμό που λατρεύει έναν πατριαρχικό ανώτερο θεό και ο προκαθορισμένος ή υποχρεωτικός γάμος που επιβάλλεται μέσω τιμωρίας ή ενοχών. Οι περισσότερες από αυτές τις τελετουργικές τιμωρίες και περιορισμούς επιβάλλονται πιο επώδυνα στα κορίτσια αν και επηρεάζονται πάρα πολύ και τα αγόρια. Απαιτήσεις για ανοχή του πόνου, για καταπίεση των συναισθημάτων και για άκριτη υπακοή στις γηραιότερες αυθεντίες (συνήθως άντρες) όσον αφορά σημαντικές αποφάσεις στην ζωή αποτελούν αναπόσπαστες παραμέτρους τέτοιων κοινωνικών θεσμών, οι οποίοι επεκτείνονται για να ελέγξουν την συμπεριφορά και των εφήβων. Το μέσο άτομο μέσα σε μια δεδομένη κοινωνία υποστηρίζει και υπερασπίζεται αυτά τα κατασταλτικά έθιμα, άσχετα με τις συνέπειές τους που είναι επώδυνες, ελαττώνουν την απόλαυση, ή απειλούν την ζωή και θεωρούνται, άκριτα, ως ‘καλές’ εμπειρίες που ‘πλάθουν χαρακτήρα’, ως μέρος της ‘παράδοσης’. Παρ’ όλ’ αυτά, υποστηρίζεται ότι από ένα τέτοιο σύμπλεγμα επώδυνων και κατασταλτικών κοινωνικών θεσμών, προκύπτουν τα νευρωτικά, ψυχωτικά, αυτοκαταστροφικά και σαδιστικά συστατικά της ανθρώπινης συμπεριφοράς, τα οποία εκφράζονται με μια πληθώρα τρόπων, είτε καλυμμένων και ασυνείδητων, είτε φανερών, εκφρασμένων με ωμότητα. Περισσότερα ...	Το Ubiz.mobi ζητάει Πωλητές / Πωλήτριες Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα
Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 16.01.16 Συμβολισμός του Πυρός Το πυρ-φωτιά αποτελεί ίσως την απλούστερη και βασικότερη μορφή ενέργειας, που συνοδεύει τον άνθρωπο απ’ τις απαρχές της ύπαρξής του εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Οι πυρκαϊές, που προέρχονταν απ’ τα πυρακτωμένα ποτάμια λάβας ενός ηφαιστείου, οι πτώσεις των κεραυνών στην γη και οι τυχαίες αυταναφλέξεις λόγω ξηρασίας και υψηλών θερμοκρασιών, αποτέλεσαν το φυσικό φαινόμενο, που πολύ αργότερα ο έλλογος άνθρωπος ονόμασε πυρ η φωτιά. Ο φόβος, η απορία και ο θαυμασμός του για το φυσικό και ανεξέλεγκτο αυτό φαινόμενο χάραξαν ανεξίτηλα σημάδια στα βαθιά στρώματα του ψυχισμού του, αλλά και μνήμες, που τον συνοδεύουν σε όλη την διάρκεια της εξέλίξής του. Ο πρωτόγονος άνθρωπος αρχικά προσπαθούσε να συντηρεί ζωντανή την φωτιά και να την αναζωπυρώνei κατά βούληση, διατηρώντας την στις κρύες περιόδους και στα παγωμένα σκοτάδια της νύκτας, αποκτώντας έτσι το φως και την θερμότητα. Όμως η ανακάλυψη της δημιουργίας της φωτιάς απετέλεσε το μεγαλύτερο βήμα στην εξέλιξη και στην πορεία της ανθρωπότητας. Ετυμολογικά οι ρίζες «πυ-ρ», «φυ-ρ», «φυ-σ», «φω-σ», «φω-τ», «φα-ο» είναι κοινές (Λεξικό Σκαρλάτου Βυζαντίου). Απ’ την ρίζα πυ- γεννιούνται οι λέξεις πυρά, πυραμίς («το της φλογός σχήμα πυραμοειδές εστι», Δημόκριτος), πύργος, πυρήν, πύθων (ο δράκος που φυσά φωτιά). Από την ρίζα φυ- γεννιούνται οι λέξεις φύσις (κατά τον Αριστοτέλη «πάσα ουσία φύσις λέγεται»), φύσα (ενέργεια, εισπνοή), φύω, φυτόν (αυτό που γεννιέται-ζη), φυλή (γενεά-γέννησις), φύλον, φύλαξις κ.α. Επίσης οι λέξεις φως, φωτιά, φωνή παράγονται από την ίδια ρίζα. Από όλες αυτές τις λέξεις γεννιώνται χιλιάδες άλλες σύνθετες λέξεις στην Ελληνική και τη Λατινική Γλώσσα, όπως πυρκαϊά, πυροβασία, φύραμα, φυσιολογικός, φυσάω, φυτόν, φωνόγραφος, φωστήρ, φωσφόρος, φάος, φαιδρόν και fire (φωτιά), fur (γούνα), physic (φυσικό), physiology (φυσιολογία) και άλλες αντίστοιχα. Ο Πλάτων στον «Κρατύλο» εκ στόματος Σωκράτους μας λέει, ότι πιθανόν η λέξη πυρ να είναι αντιδάνειο, που επανήλθε στην Ελληνική Γλώσσα, απ’ τους Φρύγες. Ίσως και η λαϊκή ρήση «στο πι και φι», δηλαδή κάτι που γίνεται πολύ γρήγορα, να συμβολίζει την ταχύτατη ανάφλεξη και εμφάνιση του πυρός.  Στην τριλογία του Αισχύλου «Προμηθεύς» ο Τιτάνας Προμηθέας εμφανίζεται ως ο δωρητής της φωτιάς, των τεχνών και των επιστημών στους ανθρώπους. Ο Ζευς τιμώρησε τον Προμηθέα σταυρώνοντάς τον στον Καύκασο. Ο Προμηθέας, αν και είχε καλές και αγνές προθέσεις έναντι των ανθρώπων, άνοιξε το κουτί της Πανδώρας, απ’ όπου ξεπήδησε το πιο χρήσιμο μα και επικίνδυνο αγαθό, το «πυρ». [Ο εικονιζόμενος πίνακας είναι του Γάλλου ζωγράφου Γκυστάβ Μορώ (1826-1898).]  Σε όλες τις αρχαίες θρησκείες το πυρ αποτέλεσε την βασική συμβολική απεικόνιση των θεών. Η Ελληνική Μυθολογία βρίθει από ιστορίες θεών και μυθικών ανθρώπων, που σχετίζονται με την φωτιά. Ο Ήφαιστος είναι ο θεός της φωτιάς, που κατασκεύασε τα πύρινα όπλα των Ολυμπίων για την μεγάλη αναμέτρησή τους με τους Τιτάνες. Οι τρεις Κύκλωπες Βρόντης (βροντή), Στερόπης (αστραπή) και Άργης (φως) δώρισαν τις δεξιότητές τους στον Δία. Γι’ αυτό ο Ζευς χαρακτηρίζεται στον Oρφικό Ύμνο του «φλογόεις», «βρονταίος», «κεραύνιος» και «πυρίδρομος». Εκείνος με όπλο του το «ουράνιο πυρ», δηλαδή τον κεραυνό, κατατρόπωσε τους Τιτάνες και έγινε κυρίαρχος του Ολύμπου. Ο Διόνυσος γεννήθηκε μέσα απ’ την φωτιά του κεραυνού του πατέρα του Δία, γι’ αυτό και ονομάζεται «πυρίσπορος», «πυριφεγγής», «πυρόεις», «πυρίπαις» και «πυριγενής» στον Ορφικό του Ύμνο. Η κόρη του Κρόνου και αδελφή του Διος, Εστία, είναι η θηλυκή θεϊκή εκδοχή του πυρός. Στον Ορφικό Ύμνο της αναφέρεται ως εκείνη, η οποία κατέχει τον «μέσο οίκο του αιωνίου και μεγίστου πυρός». Αλλά και οι Κάβειροι, οι Τελχίνες και οι Κουρήτες ήταν οι τεχνίτες της φωτιάς, που έδωσαν τα επιτεύγματά τους στους ανθρώπους.  Περισσότερα ... "Ήλπιζες τι; Πώς ο αγώνας θαν’ εύκολος;" Κουράστηκες Ακούμε: δε θέλεις πια να δουλέψεις μαζί μας. Γονάτισες,  δε μπορείς άλλο να τρέχεις. Κουράστηκες, δε μπορείς πια να μαθαίνεις καινούργια. Ξόφλησες: Κανείς δε μπορεί να σου ζητήσει να κάνεις πια τίποτα. Μάθε λοιπόν: εμείς το ζητάμε. Σαν κουραστείς κι αποκοιμηθείς κανείς δε θα σε ξυπνήσει πια να πει: σήκω το φαΐ είναι έτοιμο. Γιατί να υπάρχει έτοιμο φαΐ; Σαν δεν μπορείς άλλο να τρέχεις,θα μείνεις ξαπλωμένος. Κανείς δε θα σε ψάξει για να πει: “έγινε επανάσταση, τα εργοστάσια σε περιμένουν”. Γιατί να ’χει γίνει επανάσταση; Όταν πεθάνεις θα σε θάψουν,είτε φταις που πέθανες, είτε όχι. Λες: πολύν καιρό αγωνίστηκες. δε μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς. Άκου λοιπόν: είτε φταις, είτε όχι σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις θα πεθάνεις. Λες: πολύν καιρό ήλπιζες,δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις. Ήλπιζες τι; Πώς ο αγώνας θαν’ εύκολος; Δεν είν’ έτσι. Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες. Είναι τέτοια που αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο δεν έχουμε ελπίδα. Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει θα χαθούμε. Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε. Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του, οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση. Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη. Μπέρτολτ Μπρεχτ Το θαύμα της Φύσης: Πώς κατάφεραν 45 λύκοι να αλλάξουν ένα ολόκληρο οικοσύστημα H ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι πραγματική και μας βοηθά με απλό τρόπο να κατανοήσουμε, χωρίς συναισθηματισμούς, τι σημαίνει ένα οικοσύστημα και γιατί η απώλεια ενός κρίκου της αλυσίδας μπορεί να έχει συνέπειες για όλους μας. Με λίγα λόγια, γιατί μπορεί να μας αφορά η εξαφάνιση ενός είδους. Πρόκειται για ένα μεγάλο «οικολογικό» πείραμα -έτσι το χαρακτήρισε ο William Ripple, καθηγητής Oικολογίας στο πανεπιστήμιο του Ορεγκον- που πραγματοποιείται στο Γελοουστόουν των ΗΠΑ. Στο εθνικό πάρκο, ο τελευταίος λύκος σκοτώθηκε το 1926. Οι επιστήμονες, παρατηρώντας τις αλλαγές που προκλήθηκαν στη συνέχεια, αποφάσισαν να μεταφέρουν στο Γελοουστόουν μερικές δεκάδες γκρι λύκους από τον Καναδά. Η επανεγκατάσταση είχε εντυπωσιακά αποτελέσματα – ακόμη και αλλαγή της κοίτης των ποταμών! Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Οταν χάθηκαν οι λύκοι, αυξήθηκε δραματικά ο αριθμός των μεγάλων ελαφιών – ήταν φυσικό, καθώς έλειπαν οι «θηρευτές» τους. Τα ελάφια, με τη σειρά τους, σχεδόν εξαφάνισαν τη βλάστηση – γιατί αυτή είναι η τροφή τους. Με την παρουσία των πρώτων 14 λύκων, άρχισε να μειώνεται ο αριθμός των ελαφιών. Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι άλλαξε ριζικά η συμπεριφορά τους: απέφευγαν τις κοιλάδες και τα φαράγγια (τα μέρη δηλαδή όπου κινδύνευαν να παγιδευτούν από τους θηρευτές τους). Η βλάστηση στις περιοχές αυτές αναγεννήθηκε – σε μερικά σημεία το ύψος των δέντρων πενταπλασιάστηκε μέσα σε έξι χρόνια. Οι γυμνές πλαγιές των κοιλάδων γρήγορα καλύφτηκαν από δάση λεύκας, ιτιάς και γηγενούς κίτρινου ιβίσκου. Και μόλις έγινε αυτό, αυξήθηκε σημαντικά ο αριθμός των πουλιών. Το ίδιο συνέβη και με τους κάστορες – που τρέφονται από δέντρα. Τα τρωκτικά αυτά, όπως και οι λύκοι, χαρακτηρίζονται «μηχανικοί του οικοσυστήματος» – δημιουργούν φωλιές για να φιλοξενηθούν άλλα είδη. Τα φράγματα που χτίζουν οι κάστορες στα ποτάμια, π.χ., στεγάζουν βίδρες, μοσχοπόντικες, πάπιες, ψάρια, ερπετά και αμφίβια. Παράλληλα οι αρκούδες (που συνέβαλαν με τη σειρά τους στη μείωση του πληθυσμού των ελαφιών) πλήθυναν επειδή υπήρχαν περισσότερα μούρα στα θάμνους που ξαναφύτρωσαν. Περισσότερα ...	Το Ubiz.mobi ζητάει Πωλητές / Πωλήτριες Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα
Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 13.01.16 Περί δημοκρατίας Ο Κορνήλιος Καστοριάδης γράφει για την αρχαία και την νεότερη αντίληψη περί δημοκρατίας Την εποχή αυτή, που η Δημοκρατία μας έχει δεχτεί απανωτά κτυπήματα από τους κυβερνώντες, που εκτελούν τυφλά τις εντολές των δανειστών, οι οποίοι ουδόλως καίγονται για τέτοια θέματα (λογικό, αν σκεφτούμε ότι η αμερικανική "δημοκρατία" χρονολογείται από το τέλος του 18ου αι., ενώ οι γερμανοί - διαιρεμένοι σε πολλά κρατίδια- μέχρι πριν πολύ λίγους αιώνες σκεπάζονταν με προβιές), είναι χρήσιμο να διαβάσουμε τις απόψεις ενός από τους ελάχιστους σύγχρονους Έλληνες φιλοσόφους, του Κορνήλιου Καστοριάδη (1922-1997), για την Δημοκρατία στην  αρχαία Ελλάδα σε σύγκριση με τη σύγχρονη πραγματικότητα. .... Tο ενδιαφέρον μου για την αρχαία ελληνική δημοκρατία, και, γενικότερα για την αρχαία ελληνική δημιουργία -ενδιαφέρον πάρα πολύ παλιό- αναζωπυρώθηκε κατά την εξέλιξη της σκέψης μου και, ιδιαίτερα, μετά την κριτική στην οποία υπέβαλα την παραδοσιακή επαναστατική ιδεολογία, και πιο συγκεκριμένα το μαρξισμό. Η αναζωπύρωση αυτή είναι συνέπεια της αναγνώρισης ορισμένων βασικών στοιχείων που δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά στην αρχαία Ελλάδα. Τα στοιχεία αυτά χάθηκαν στη συνέχεια μέσα στην Ιστορία με την παρακμή της αρχαίας ελληνικής πόλης με την άνοδο και την κυριαρχία της Ρώμης και με την εμφάνιση και εγκαθίδρυση του Χριστιανισμού ξαναδημιουργήθηκαν στη Δυτική Ευρώπη κατά το τέλος του Μεσαίωνα, όταν ξαναδημιουργήθηκαν, όπως στην αρχαία Ελλάδα, πόλεις, δηλαδή κοινότητες, οι οποίες ξαναπροσπάθησαν -μέσα σε συνθήκες τελείως διαφορετικές από τις αρχαίες ελληνικές- να αυτοκυβερνηθούν κατά το δυνατόν παλεύοντας εναντίον της φεουδαρχίας, εναντίον της Εκκλησίας, εναντίον της απόλυτης μοναρχίας, συνάπτοντας εναλλάξ συμμαχίες με τη μια ή την άλλη απ' αυτές τις δυνάμεις, για να μπορέσουν να επιβιώσουν σαν αυτοκυβερνούμενες ως ένα βαθμό, πολιτικές κοινότητες. Από την άποψη αυτή, το χαρακτηριστικό της ευρωπαϊκής Αναγέννησης -στις αρχές της- είναι η αναδημιουργία μιας πραγματικής πολιτικής κοινότητας, πολιτικής όχι με την τρέχουσα έννοια, συνώνυμη της ψηφοθηρίας, των παρασκηνιακών ελιγμών και των μεγαλόστομων προεκλογικών υποσχέσεων, αλλά με τη μεγάλη και σημαντική έννοια που αφορά την αυτοθέσμιση και την πράξη μιας ανθρώπινης κοινότητας, της οποίας τα μέλη θέλουν πράγματι να επωμισθούν τη ρύθμιση των κοινωνικών τους σχέσεων, θέλουν κατά κάποιον τρόπο να είναι αυτόνομοι. Τέτοια πολιτική κοινότητα, για πρώτη φορά, δημιουργείται στην αρχαία Ελλάδα, και αυτή ακριβώς είναι η σημασία που έχει για μας σήμερα τόσο η αρχαία ελληνική δημοκρατία όσο και η αρχαία ελληνική δημιουργία γενικότερα. Θα ήθελα, στο σημείο αυτό, να ξεκαθαρίσω ευθύς εξαρχής τη θέση μου, ώστε να αρθεί κάθε ενδεχόμενο παρεξήγησης. Δεν βλέπω, όπως νομίζω ότι και κανείς δεν μπορεί να δει, εκτός αν είναι τελείως φαντασιόπληκτος ή προγονόπληκτος, την αρχαία Ελλάδα ως πρότυπο το οποίο θα αρκούσε να το αντιγράψουμε για να βρούμε την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την ισότητα και παν το αγαθόν. Η αρχαία Ελλάδα δεν είναι πρότυπο, ούτε μοντέλο προς μίμηση, όπως άλλωστε δεν μπορεί να είναι κανένα ιστορικό έργο σε οποιονδήποτε τομέα. Θεωρώ, όμως, ότι μπορεί να λειτουργήσει για μας σαν γονιμοποιό σπέρμα, δεδομένου ότι μας επιτρέπει να δούμε εν τη γενέσει τους πληθώρα στοιχείων πάντοτε επίκαιρων -μπορεί και πρέπει να είναι για μας κέντρισμα, έμπνευση και πηγή ιδεών. Περισσότερα ... Bitcoin - Η επανάσταση στο σάπιο τραπεζικό κατεστημένο! Τι είναι το Bitcoin? Το Bitcoin είναι ένα ψηφιακό νόμισμα.  Δεν υπάρχει επίσημα σε φυσική μορφή.  Δεν παράγεται ούτε ελέγχετε από καμία χώρα. Δεν παράγεται ούτε ελέγχετε από καμία τράπεζα. Δεν μπορεί κανένας να του επιβάλει capital control. Πλεονεκτήματα του Bitcoin: Μεταφέρεται σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη σε 10 λεπτά. Μπορείτε να τα πάρετε μαζί σας σε ένα USB stick. Δεν χρειάζεται να το δηλώσετε στο αεροδρόμιο φεύγοντας. Μεταφέρεται με ένα κινητό Android ή iPhone Δεν υπάρχει κανέναν τρόπος να εντοπιστούν οι συναλλαγές σας Κανείς δεν μπορεί να σας δέσμευση τον λογαριασμό. Όλες οι συναλλαγές είναι100% μη αναστρέψιμες. Το Bitcoin δεν ελέγχετε από καμία τράπεζα και κανένα κράτος! Πώς γίνονται οι συναλλαγές με Bitcoin Στην αρχή μπορεί να σας φανεί πολύπλοκο στην πραγματικότητα όμως είναι πολύ απλό όταν συνηθίσεις τον τρόπο με τον οποίο εκτελούνται οι συναλλαγές με Bitcoins. Το πρώτο πράγμα που χρειάζεστε είναι ένα πορτοφόλι. Πορτοφόλια υπάρχουν αρκετά άλλα το ασφαλέστερο είναι το αρχικό πορτοφόλι - λογισμικό πάνω στο οποίο δημιουργήθηκε το Bitcoin.  Κατεβάζουμε ένα μικρό πρόγραμμα που θα είναι το ψηφιακό μας πορτοφόλι πατώντας εδώ και διαλέγουμε το κατάλληλο πρόγραμμα ανάλογα με το λειτουργικό που χρησιμοποιούμε32 ή 64 Bit Για να μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε το πορτοφόλι σας πρέπει πρώτα να τελειώσει ο συγχρονισμός του με το δίκτυο. Η διαδικασία του συγχρονισμού παίρνει κατά μέσω όρο 14-16 ώρες και απαιτούνται πάνω από 60Gb ελεύθερα στο δίσκο σας. Ρυθμίστε το PC σας να μην μπαίνει σε κατάσταση αναμονής (Sleep Mode) για να τελειώσει ο συγχρονισμός πιο γρήγορα. Αφού τελειώσει ο συγχρονισμός είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τα πρώτα μας ψηφιακά χρήματα.  Πατήστε εκεί που γράφει "Αρχείο" και μετά "Διευθύνσεις Λήψης" Αυτό το μεγάλο αλφαριθμητικό που βλέπετε με γράμματα και αριθμούς είναι ο νέος σας Bitcoin λογαριασμός (BTC Address). (Π.χ. 1NtSCxibvuNZJMHU1Wc2edSac3WJLJB) Αυτό είναι που πρέπει να δώσετε σε κάποιον προκειμένου να σας στείλει νομίσματα.  Περισσότερα ... Όταν οι Γάλλοι σκότωναν Έλληνες για να αρπάξουν την Αφροδίτη της Μήλου! Πολλοί από εμάς έχουμε… επισκεφθεί το Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, και έχουμε θαυμάσει τον τεράστιο καλλιτεχνικό πλούτο που φυλάσσεται σ΄αυτό το Μουσείο. Ο επισκέπτης μένει έκθαμβος και άφωνος μπροστά σε έργα τέχνης που έχουν δημιουργήσει μεγάλοι καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο, όπου η αρμονία, το αισθητικό κάλλος, και η τεχνική αρτιότητα αποτυπώνονται στο καμβά, στο μπρούντζο και στο μάρμαρο. Ένα από τα πιο σημαντικά έργα τέχνης, που η διεύθυνση του Μουσείου προβάλλει με ιδιαίτερο καμάρι, είναι το μαρμάρινο άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου, ένα έργο που δεν έχει με ακρίβεια προσδιοριστεί από ποιον καλλιτέχνης έχει φιλοτεχνηθεί. Το άγαλμα βρέθηκε το 1820 στη κατεχόμενη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία Μήλο. Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι το άγαλμα πουλήθηκε από τους Τούρκους στους Γάλλους και οι Γάλλοι για να το φυγαδεύσουν στο Παρίσι μετά την αγορά του, το φόρτωσαν σε ένα καράβι. Όταν οι Έλληνες της Μήλου πληροφορηθήκαν ότι το άγαλμα θα έφευγε από το νησί, ξεσηκώθηκαν για να αποτρέψουν τη φυγή του, κι’ αυτό, γιατί το θεωρούσαν μέρος του Πολιτισμού τους. Τέτοια ήταν η αντίδραση που οι Γάλλοι πυροβόλησαν και σκότωσαν μερικούς Έλληνες. Όταν τελικά το άγαλμα φορτώθηκε στο πλοίο, οδηγήθηκε πρώτα στον Πειραιά πριν ταξιδέψει για τη Γαλλία. Κάποιοι από τους ‘Ελληνες της Μήλου πήγαν στον Πειραιά για να σταματήσουν την αρπαγή του αγάλματος. Όπως γράφει ο Έλληνας ιστορικός Δημήτρης Φωτιάδης στην εξάτομη «Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821»: Στον Πειραιά όταν μαθεύτηκε το γεγονός μαζεύτηκαν στην προκυμαία πάνα από χίλιοι άνθρωποι που προσπαθούσαν να ματαιώσουν την αρπαγή του αγάλματος. Τέτοια ήταν η αντίδραση, που συγκρουστήκαν με το γαλλικό πλήρωμα του πλοίου και τα τουρκικά στρατεύματα. Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Πάνω από 200 Έλληνες πέσανε νεκροί και τελικά το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου φυγαδεύτηκε στη Γαλλία. (μάλιστα λέγεται ότι το ένα χέρι του αγάλματος μέσα στη δίνη της συμπλοκής έπεσε στη θάλασσα και χάθηκε). Περισσότερα ...	Το Ubiz.mobi ζητάει Πωλητές / Πωλήτριες Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα
Schizas.com Ηλεκτρονικό Επιχειρείν 12.01.16 Bitcoin - Η επανάσταση στο σάπιο τραπεζικό κατεστημένο! Τι είναι το Bitcoin? Το Bitcoin είναι ένα ψηφιακό νόμισμα.  Δεν υπάρχει επίσημα σε φυσική μορφή.  Δεν παράγεται ούτε ελέγχετε από καμία χώρα. Δεν παράγεται ούτε ελέγχετε από καμία τράπεζα. Δεν μπορεί κανένας να του επιβάλει capital control. Πλεονεκτήματα του Bitcoin: Μεταφέρεται σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη σε 10 λεπτά. Μπορείτε να τα πάρετε μαζί σας σε ένα USB stick. Δεν χρειάζεται να το δηλώσετε στο αεροδρόμιο φεύγοντας. Μεταφέρεται με ένα κινητό Android ή iPhone Δεν υπάρχει κανέναν τρόπος να εντοπιστούν οι συναλλαγές σας Κανείς δεν μπορεί να σας δέσμευση τον λογαριασμό. Όλες οι συναλλαγές είναι100% μη αναστρέψιμες. Το Bitcoin δεν ελέγχετε από καμία τράπεζα και κανένα κράτος! Πώς γίνονται οι συναλλαγές με Bitcoin Στην αρχή μπορεί να σας φανεί πολύπλοκο στην πραγματικότητα όμως είναι πολύ απλό όταν συνηθίσεις τον τρόπο με τον οποίο εκτελούνται οι συναλλαγές με Bitcoins. Το πρώτο πράγμα που χρειάζεστε είναι ένα πορτοφόλι. Πορτοφόλια υπάρχουν αρκετά άλλα το ασφαλέστερο είναι το αρχικό πορτοφόλι - λογισμικό πάνω στο οποίο δημιουργήθηκε το Bitcoin.  Κατεβάζουμε ένα μικρό πρόγραμμα που θα είναι το ψηφιακό μας πορτοφόλι πατώντας εδώ και διαλέγουμε το κατάλληλο πρόγραμμα ανάλογα με το λειτουργικό που χρησιμοποιούμε32 ή 64 Bit Για να μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε το πορτοφόλι σας πρέπει πρώτα να τελειώσει ο συγχρονισμός του με το δίκτυο. Η διαδικασία του συγχρονισμού παίρνει κατά μέσω όρο 14-16 ώρες και απαιτούνται πάνω από 60Gb ελεύθερα στο δίσκο σας. Ρυθμίστε το PC σας να μην μπαίνει σε κατάσταση αναμονής (Sleep Mode) για να τελειώσει ο συγχρονισμός πιο γρήγορα. Αφού τελειώσει ο συγχρονισμός είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τα πρώτα μας ψηφιακά χρήματα.  Πατήστε εκεί που γράφει "Αρχείο" και μετά "Διευθύνσεις Λήψης" Αυτό το μεγάλο αλφαριθμητικό που βλέπετε με γράμματα και αριθμούς είναι ο νέος σας Bitcoin λογαριασμός (BTC Address). (Π.χ. 1NtSCxibvuNZJMHU1Wc2edSac3WJLJB) Αυτό είναι που πρέπει να δώσετε σε κάποιον προκειμένου να σας στείλει νομίσματα.  Περισσότερα ...	Το Ubiz.mobi ζητάει Πωλητές / Πωλήτριες Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα
Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 10.01.16 Ανασταίνουν φυτά τέσσερις αιώνες μετά Ερευνητές στον Καναδά πήραν δείγματα φυτών που είχαν παγώσει κατά τη διάρκεια της λεγόμενης «Μικρής Εποχής των Παγετώνων» και κατάφεραν στο εργαστήριο να τα… αναστήσουν. Πρόκειται για βρύα ή βρυόφυτα τα οποία είχαν καταψυχθεί πριν από περίπου 400 χρόνια στις αρκτικές περιοχές του Καναδά. Τα φυτά μετά την περιποίηση των ερευνητών στο εργαστήριο άρχισαν να ανθίζουν και πάλι. Η απότομη πτώση Ονομάστηκε «Μικρή Εποχή των Παγετώνων» και η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι ξεκίνησε γύρω στο 1550 και έληξε 300 χρόνια αργότερα. Τότε για αδιευκρίνιστες ακόμη αιτίες υπήρξε απότομη πτώση των θερμοκρασιών στις αρκτικές περιοχές με αποτέλεσμα την επέκταση των πάγων. Πρόσφατες μελέτες πάνε ακόμη πιο πίσω την ημερομηνία εκκίνησης του φαινομένου υποδεικνύοντας ως πιθανότερο χρονικό σημείο τον 14ο αιώνα. Ως πιθανή αιτία του φαινομένου υποδεικνύεται μια σειρά ηφαιστειακών εκρήξεων στις τροπικές περιοχές. Τα ανθεκτικά βρύα Ερευνητές του πανεπιστημίου της Αλμπέρτα χρησιμοποίησαν δείγματα βρυόφυτων που η ραδιοχρονολόγηση έδειξε ότι έχουν ηλικία 400 ετών. Επέλεξαν αυτό το είδος φυτών επειδή έχουν σημαντικές διαφορές από τα άλλα είδη φυτών και έχουν εξελιχθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να αντέχουν στους παγωμένους αρκτικούς χειμώνες. Παραδείγματος χάριν, τα βρυόφυτα δεν διαθέτουν αγγειακούς ιστούς οι οποίοι βοηθούν τα υγρά να φτάσουν σε όλα τα σημεία ενός φυτού. Τα βρυόφυτα μπορούν να επιβιώνουν ακόμη και αν έχουν αποξηρανθεί εντελώς κατά τη διάρκεια του χειμώνα και η ανάπτυξή τους ξεκινά εκ νέου όταν η θερμοκρασία αυξηθεί. Η αποκαλυπτική υποχώρηση Οι ερευνητές εξερεύνησαν τον «Παγετώνα των Δακρύων» μια περιοχή στην οποία οι πάγοι υποχωρούν τα τελευταία χρόνια με ρυθμό περίπου τριών έως τεσσάρων μέτρων το χρόνο, φέρνοντας έτσι πάλι στο φως εκτάσεις ξηράς, που επί αιώνες ήσαν θαμμένες κάτω από τον πάγο. Η υποχώρηση των παγετώνων στον Καναδά αποκαλύπτει σταδιακά άγνωστα έως τώρα είδη φυκών και μικροοργανισμών (κυανοβακτηρίων). Περισσότερα ... Οι 'Ελληνες διδάσκουν ανθρωπιά και αλληλεγγύη σε όλο τον κόσμο Χέρι βοηθείας τείνουν οι Ελληνες στους περίπου 500 χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες που έχουν συρρεύσει στην χώρα μας ξεριζωμένοι από την πατρίδα τους λόγω του πολέμου. Η Ελλάδα μπορεί να ζει μία από τις πιο άσχημες οικονομικές περιόδους, ωστόσο δείχνει αλληλεγγύη και στήριξη υλική, ηθική και ιατρική σε παιδιά και ενήλικες που μεταναστεύουν για να σωθούν. Από τον φούρναρη της Κω, τις ηλικιωμένες που ταΐζουν το νεογέννητο, μέχρι τον τελευταίο Ελληνα μαθητή, το δράμα των προσφύγων αγγίζει και δεν είναι λίγες οι φορές που γινόμαστε παράδειγμα προς μίμηση. «Καμία χώρα δεν έχει χτυπηθεί τόσο έντονα από την κρίση. Καμία χώρα δεν έχει ανταποκριθεί με τόση συνεπή ανθρωπιά στην ανθρωπιστική κρίση των προσφύγων», αναφέρει χαρακτηριστικά δημοσίευμα των New York Times αποθεώνοντας τους Έλληνες. Την ίδια ώρα που ο αριθμός των προσφύγων που έρχονται στη χώρα μας αυξάνεται δραματικά, ένα εθελοντικό κίνημα αλληλεγγύης αναπτύσσεται σε ολόκληρη την Ελλάδα. Απλοί πολίτες, γιατροί, εκπαιδευτικοί, φοιτητές, μαθητές και επιχειρηματίες αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για συγκέντρωση ανθρωπιστικής βοήθειας, δείχνοντας εμπράκτως τη συμπαράστασή τους. Πρωτοβουλίες για συγκέντρωση ανθρωπιστικής βοήθειας Παιδαγωγοί Ενδεικτική είναι η πρωτοβουλία μεταναστών και Ελλήνων εθελοντών -εκπαιδευτικών και φοιτητών Παιδαγωγικών Σχολών- για τη δημιουργία του Κυριακάτικου Σχολείου Mεταναστών στον Κολωνό, το οποίο προσφέρει δωρεάν εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας σε εργαζόμενους μετανάστες και πρόσφυγες. Εκτός από τα μαθήματα, στο σχολείο λειτουργεί ομάδα νομικής υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών. Και μικροί μαθητές, όμως, προσπαθούν να βοηθήσουν με τις δικές τους δυνάμεις. Αυτές τις ημέρες, για παράδειγμα, μαθητές της Στ΄ τάξης του 132ου δημοτικού σχολείου της Γκράβας, σε συνεργασία με τους διδάσκοντες και τους γονείς, συγκεντρώνουν στους χώρους του σχολείου τους τρόφιμα, είδη υγιεινής και φάρμακα για να τα προσφέρουν σε πρόσφυγες από τη Συρία και το Αφγανιστάν. «Όλοι μαζί βοηθάμε. Κανένας άπραγος», αναφέρουν οι μαθητές στην ανακοίνωση - πρόσκληση που εξέδωσαν. Την ίδια ώρα, σημαντική είναι η συμβολή των μαθητών και των οικογενειών τους σε νησιά του ανατολικού Αιγαίου τα οποία κατακλύζονται από χιλιάδες πρόσφυγες. Ήδη, σχολεία στη Χίο, αλλά και τη Μυτιλήνη συνδράμουν στη συγκέντρωση ειδών για τους πρόσφυγες και μετανάστες που καθημερινά καταφθάνουν στο νησί τους. ΑΕΙ εν δράσει Δράσεις αλληλεγγύης πραγματοποιούν, εξάλλου, φοιτητές από διάφορα τμήματα πανεπιστημίων της χώρας. Πρόσφατα, η Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων, συνέλεξε είδη πρώτης ανάγκης και προσωπικής φροντίδας και υγιεινής, τα οποία διέθεσε για την αντιμετώπιση των αναγκών στο Κέντρο φιλοξενίας στον Ελαιώνα. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών είχε συμμετάσχει ενεργά και στην αντιμετώπιση της κρίσης με τους πρόσφυγες στο Πεδίον Άρεως. Πιο συγκεκριμένα το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Διεθνής Ιατρική Διαχείριση Κρίσεων Υγείας» της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με επιστημονικά υπεύθυνο τον αναπληρωτή καθηγητή κ. Θεόφιλο Ρόζενμπεργκ, είχε υποστηρίξει με παροχή υγειονομικών υπηρεσιών τις δράσεις τους πρόσφυγες στο Πεδίον του Άρεως, ενώ σε συνεργασία με το Δήμο Κω έχει διοργανώσει ημερίδα για την εκπαίδευση αξιωματικών του Λιμενικού Σώματος και της Ελληνικής Αστυνομίας, καθώς και μέλη εθελοντικών οργανώσεων που επιχειρούν κατά τις αποστολές περισυλλογής και πρώτης υποδοχής προσφύγων και μεταναστών στην Κω και στην ευρύτερη περιοχή του νοτιο-ανατολικού Αιγαίου. Και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όμως, αφουγκραζόμενο το πρόβλημα που υπάρχει από τη ροή των προσφύγων, ανέλαβε την πρωτοβουλία συγκέντρωσης ανθρωπιστικής βοήθειας (τρόφιμα μακράς διαρκείας, βρεφικά είδη, είδη προσωπικής υγιεινής, υγειονομικό υλικό) και την αποστολή της στην Ειδομένη, με την υποστήριξη της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης και τη συνεργασία του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μία συναυλία με έργα του Μπετόβεν, όπου αντί εισιτηρίου συγκεντρώθηκαν είδη πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες. Περισσότερα ... Η Θηλυκή Αρχή Η προσωπική ανάπτυξη και η ανθρώπινη εξέλιξη είναι πιθανότερα οι πιο δημοφιλείς σημαίες που ανεμίζουν στον αέρα  στις αρχές του 21ου αιώνα.  Και, τί το καινούργιο; Δεν είναι αυτά τα δύο μια μαστίχα που μασάει η ανθρωπότητα  σε όλη την ιστορία της; Τα ζητήματα μπορεί να είναι τα ίδια αλλά αυτό που είναι καινούργιο είναι η ανάδυση ενός καταπιεσμένου τμήματος του ανθρώπινου δυναμικού που μπορεί να ονομαστεί ως η θηλυκή αρχή.  Αυτή η αρχή δεν  αναπαύεται σε προκαταλήψεις περί ανωτερότητας ή κατωτερότητας της μίας ή της άλλης ομάδας. Ούτε και επιζητά την αντικατάσταση του αντρικού σωβινισμού από τον θηλυκό.  Ο σκοπός της είναι να επιτρέψει της ανάδυση μιας πλήρους και ισορροπημένης προσωπικότητας που είναι συγχρόνως ισχυρή και γαλήνια σε μια εποχή φωτός και ισχύος. Η θηλυκή αρχή είναι μια αιθέρια ενέργεια, η οποία παρέμεινε αναλοίωτη εντός της ψυχής και των αντρών και των γυναικών.  Εμπεριέχεται στην ουσία της πνευματικής μας ταυτότητας και αναφέρεται στην πιο ευγενή πλευρά του ανθρώπου—φροντίδα, σεβασμός, υπομονή, βασιλικότητα, ευσπλαχνία, και οίκτος.  Όταν κατανοήσουμε και συνειδητοποιήσουμε αυτή την αρχή, η δύναμή της αφυπνίζει μια νέα πραγματικότητα και μας επανακατευθύνει προς τον αληθινό σκοπό και νόημα  της ζωής μας. Και οι άντρες και οι γυναίκες μετέχουν της θηλυκής αρχής αλλά συχνά στην ιστορία αυτή έχει ταυτιστεί με το συναίσθημα, την αδυναμία, και την τρωτότητα και, όσο αφορά σε κοινωνικά, και πολιτικά ζητήματα, εξοστρακίστηκε από το κυρίως ρεύμα της εξέλιξης σε μια γωνιά με γενικό τίτλο ‘γυναικεία θέματα’.  Κάπως έτσι η θηλυκή αρχή εξουσιάστηκε και συνεθλίβει κάτω από το σιδερένιο χέρι της πατριαρχικής ισχύος, η οποία απαίτησε την αμετάκλητη θυσία της διαίσθησης στο βωμό της αυστηρής λογικής, την καταπίεση της ευγένειας στο όνομα της ωμής δύναμης και την υποχώρηση των γυναικών μπροστά στην αντρική κυριαρχία. Αν πρόκειται να διορθωθούν τα προβλήματα που προέκυψαν από την καταπίεση και τον εξουσιασμό της αρχής αυτής με μια λύση διαρκείας, τότε θα πρέπει αυτή η λύση να περιλαμβάνει την αλλαγή της συνειδητότητας και όχι απλά την αλλαγή των θέσεων, ρόλων: μια αλλαγή στη συνειδητότητα που έχει ως βάση της την πνευματικότητα και όχι το θέμα φύλου. Η θηλυκή αρχή, αυτή το αναλοίωτο αιθέριο δυναμικό το οποίο κατοικεί στον πυρήνα της ύπαρξής μας, τώρα πρέπει να απελευθερωθεί για να αποκααστήσει την ισορροπία μεταξύ της εϋφυίας και της διαίσθησης, των στοιχείων και των αισθημάτων, της λογικής και του ρεαλισμού.Στον ερχομό της νέας χιλιετίας, στο μέσο ταραγμένων καιρών, η θυληκή αρχή είναι καθάρια, δροσερή άνοιξη που μπορεί να δώσει ζωή στο άγονο τοπίο της ανθρωπότητας. Το ιερό νερό που μπορούμε να αντλήσουμε σκοπό και νόημα. Περισσότερα ...	Το Ubiz.mobi ζητάει Πωλητές / Πωλήτριες Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα
Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 04.01.16 Θρησκεία και Εξουσία «Εάν διά τoυ ψεύδoυς μoυ η αλήθεια τoυ Θεoύ κατεδείχθη μεγάλη πρoς δόξαν τoυ, γιατί ακόμη κατακρίνoμαι ως αμαρτωλός;», Παύλος προς Ρωμαίους Επιστολή. Όταν το ψέμα επισκιάζει και εκτοπίζει την αλήθεια και γίνεται το ίδιο η ‘αιώνια και μοναδική αλήθεια’, όταν οι σκοταδιστικοί μύθοι και οι εξουσιαστικές ιδεολογίες πλαστογραφούν την ιστορία και εκτοπίζουν τα πραγματικά γεγονότα, τις αυθεντικές εμπειρίες, τη Λογική και τη μνήμη των ανθρώπων, όταν η εξουσία στραγγαλίζει την επιστημονικά έγκυρη και κοινωνικά χρήσιμη γνώση και παρουσιάζει την επιστήμη-έρευνα-ανακάλυψη ως θρησκεία-πίστη-αποκάλυψη, όταν η υποκρισία εκτοπίζει την ευγένεια και την ειλικρίνεια και όταν το κάλπικο και το εικονικό εμφανίζονται ως γνήσιο και πραγματικό, τότε το σκοτάδι γίνεται το θαμπό φως της ‘αγίας άγνοιας’, η ‘θεία φώτιση’ που τυφλώνει. Τότε τα ανθρώπινα όντα γίνονται σκιές του εαυτού τους, ζωντανά εργαλεία που παράγουν πλούτο για τους δαμαστές τους και οι ζωές τους τείνουν να εξομοιωθούν με, ή να γίνουν και χειρότερες από, αυτές των ζώων εργασίας.  Γίνονται κοπάδια οπαδών που αναπαράγουν άκριτα και σε βάρος τους μύθους με θεούς και δαίμονες, με σκοταδιστικές ανοησίες και εξουσιαστικές ιδεολογίες που τους καθιστούν εθελόδουλους, φονιάδες πολιτισμών και πολιτικούς αυτόχειρες. Από τότε που η βία των νικητών επέβαλε τη δουλεία και οι εξουσίες οργανώθηκαν σε κράτος και νομοθέτησαν την ατομική ιδιοκτησία πάνω στη γη και γενικά πάνω στα μέσα παραγωγής, οι σκοταδιστικοί μύθοι έγιναν σωτηριολογικές θρησκείες[1], οι οποίες, ως εξουσιαστικές ιδεολογίες, έγιναν εργαλεία εκφοβισμού και βίας, πειθαναγκασμού και υποταγής, αλλοτρίωσης και εξαθλίωσης των πιστών και εξουσιαζόμενων. Είναι σε όλους μας γνωστό πως κανένας άνθρωπος δεν επέλεξε τη θρησκεία και την πίστη του, αλλά, με το που γεννιέται, του τη φυτεύουν στο κεφάλι, και την καλλιεργούν συστηματικά και σκόπιμα και από ιδιοτέλεια τα κατά τόπους υποκριτικά, σκοταδιστικά, εκμεταλλευτικά και εξουσιαστικά ιερατεία που καλλιεργούν την άγνοια και χρησιμοποιούν τον εξουσιαστικό Φόβο[2], μορφή του οποίου αποτελεί και ο λεγόμενος ‘φόβος του θανάτου’, αλλά και κάθε μορφής βία για να επιβάλλουν θρησκεία και πίστη, χωρίς τις οποίες καμιά εξουσία δεν μπορεί να επιβληθεί. Γνωστό είναι επίσης ότι κανένας άνθρωπος δεν χρειάζεται σκοταδιστικούς μύθους και εξουσιαστικές ιδεολογίες, ψεύτικους θεούς που κρύβουν πραγματικά αφεντικά, μίσος και καταπίεση, βία, εξουσία και ψευδαισθήσεις για να ζήσει, να είναι δημιουργικός και ευτυχισμένος. Αντίθετα εκείνο που χρειάζεται είναι τροφή, στοργή, στέγη, ασφάλεια, αναγνώριση, ισονομία, ισοπολιτεία, ελευθερία, παιδεία και ίσες ευκαιρίες για να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο ανάλογα με τις δυνατότητές του και να απολαμβάνει ανάλογα με τις ανάγκες του. Αντί γι’ αυτά οι εκάστοτε εξουσίες κατασκεύασαν μύθους-ταμπού για θεούς και δαίμονες, για κόλαση και παράδεισο με βασιλείς επίγειους και επουράνιους με σκοπό να κάνουν τους ανθρώπους δουλικούς και μοιρολάτρες, να ‘πιστεύουν χωρίς να ερευνούν’ και να δέχονται την καταπίεση και την εκμετάλλευση των αφεντικών τους ως ‘θεία βούληση και δοκιμασία’. Στο μεταξύ οι σκοταδιστικοί μύθοι ξεφτίζουν, τα ταμπού απομυθοποιούνται μέρα με τη μέρα ως εξουσιαστικά κατασκευάσματα και οι δούλοι αγωνίζονται για τη λευτεριά τους, που σημαίνει για κοινωνική ισότητα, για έναν κόσμο χωρίς αφεντικά και δούλους. Σήμερα πολλοί άνθρωποι, δυστυχώς όχι ακόμα όλοι, γνωρίζουν ότι νεκρές οικογενειακές, τοπικιστικές, φυλετικές και εθνικιστικές παραδόσεις, εξωπραγματικές θρησκευτικές δοξασίες και θανατόφιλα δόγματα μπλοκάρουν την λογική, εμποδίζουν την φυσιολογική κοινωνικοποίηση και προκαλούν τη στρεβλή κοινωνική ένταξη των ανθρώπων, πράγμα που υπονομεύει τον αυτοσεβασμό, την αίσθηση της ισοτιμίας-αμοιβαιότητας και διαταράσσει την αρμονική συμβίωσή μας. Η ιστορία διδάσκει ότι, εξ’ αιτίας της άγνοιας των πολλών και της υστερόβουλης σκοπιμότητας των λίγων, η ηδονική θρησκευτική εθελοδουλία οδηγεί στην παράλυση της σκέψης και συνεπώς στον πνευματικό θάνατο, με αποτέλεσμα την αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού και τελικά την συρρίκνωση μέχρι και τη διάλυση της εθνικής και της οικουμενικής υπόστασης του ανθρώπου. Από τη στιγμή που ένας λαός που άνοιξε πρώτος το δρόμο στον ανθρωπιστικό πολιτισμό, (πάντων πραγμάτων μέτρον άνθρωπος), και έχτισε παραδειγματικούς θεσμούς για την έννοια και την ουσία τηςδημοκρατίας και για τον επαναστατικό-κοινωνικό ρόλο της επιστήμης, από την ίδια στιγμή τα θρησκευτικά και εξουσιαστικά ιερατεία κατασκεύασαν και επέβαλαν βίαια τους μύθους περί θεοκρατίας. Από τότε οι λαοί, ο ένας μετά τον άλλον και με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο πέφτουν στην παγίδα περί ‘θεοκρατίας’ και ξεπέφτουν σε αλληλοεχθρευόμενα φανατισμένα ‘θρησκευτικά ποίμνια’. Συνεπώς είναι λογικό να σκεφθεί κανείς πως οι εξουσίες με όπλο τη θεοκρατία και τη χειραγώγηση της πληροφορίας και συνεπώς και της γνώσης επιχειρούν την περιθωριοποίηση των λαών, την νόθευση της δημοκρατίας και την υποταγή της επιστήμης σε αντικοινωνικά, αντιδημοκρατικά και σκοταδιστικά-φασιστικά μοντέλα κυριαρχίας με κατάληξη τη σημερινή νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Περισσότερα ... Αφροδίτη η αρχέγονη Θεά της Φύσης και του Έρωτα Ουρανία, πολυτραγουδισμένη Αφροδίτη, γενέτειρα Θεά, τις τρεις μοίρες κυβερνάς κι όλα τα γεννάς, όσα στον ουρανό υπάρχουν και στην πολύκαρπη τη γη και στο βυθό του πόντου, Μητέρα των Ερώτων, έλα, γέννημα θεϊκό της Κύπρου... (Ορφικός Ύμνος 55, μετ. Χ. Μήνη) Η γοητευτική μορφή της θεάς, αισθησιακή και γεμάτη μυστήριο, μου έδωσε την έμπνευση να ψηλαφήσω τις ποικίλες διαστάσεις της μέσα από τα αρχαία κείμενα, τη μυθολογία και τα αρχαιολογικά ευρήματα. Έγινε έτσι το έναυσμα να διεισδύσω στα βάθη του χρόνου για να ανακαλύψω έναν αλλιώτικο κόσμο -τις ειρηνικές, αταξικές, προπατριαρχικές κοινωνίες που τιμούσαν το Θηλυκό και τον έρωτα. Ξεπροβάλλουν μέσα από τη μυθική περιγραφή του Ησίοδου για μια περίοδο στο παρελθόν όπου οι άνθρωποι ζούσαν χαρούμενα και αρμονικά απολαμβάνοντας την αφθονία των καρπών που τους έδινε η γη(Έργα και Ημέραι, στ. 109 κ.ε.). Τους ονομάζει Χρυσό Γένος κι ο νους μου πηγαίνει στη «χρυσή Αφροδίτη», όπως την αποκαλούσαν στην αρχαιότητα. Ο φιλόσοφος Εμπεδοκλής επιβεβαιώνει τις σκέψεις μου, καθώς μιλά για τις γυναίκες και τους άνδρες μιας παλιότερης εποχής: Δεν λάτρευαν κανένα θεό Άρη ούτε της μάχης την αντάρα ούτε ήταν ο Δίας βασιλιάς τους ούτε ο Κρόνος ούτε ο Ποσειδώνας, παρά βασίλευε η Κύπρη [σ.σ. η Αφροδίτη]. Αυτήν εξευμενίζανε με αγάλματα ιερά, με ζώων ζωγραφιές, με αρώματα λογής λογής,           ατόφια σμύρνα θυσιάζοντας κι ευωδιαστό λιβάνι, σπονδές στο χώμα χύνοντας από ξανθό μέλι.  (Καθαρμοί, απόσπασμα 128) Η Μεγάλη Μητέρα Έτσι, συναντήθηκα με την αρχέγονη Μεγάλη Μητέρα, την προϊστορική Θεά, που δεν εξαφανίστηκε μέσα στα γυρίσματα των εποχών. Επιβιώνει κι αναβιώνει αλλάζοντας μορφές κι ονόματα. Στην Κύπρο η παρουσία της χάνεται στα βάθη των αιώνων. Ένα αγαλματάκι, που χρονολογείται γύρω στο 3000, την παρουσιάζει με τα χέρια απλωμένα να στέλνει ευλογίες. Σχηματίζουν με το καθιστό της σώμα ένα σταυρό -πανάρχαιο σύμβολό της. Tα μάτια της δυο κύκλοι που κοιτάζουν πέρα από το χρόνο. Tα στήθη της, παράξενα σμιλεμένα, παραπέμπουν στο τρίγωνο της ήβης: το Ιερό Αιδοίο. Αποτελεί μια παλιότερη όψη της «αιδοίας» (σεβαστής) Αφροδίτης –έτσι τη χαρακτηρίζει ο ομηρικός ύμνος 6.      Στην Ασία εμφανίζεται ως Βασίλισσα του Ουρανού με τα ονόματα A σ τ ά ρ τ η, I σ τ ά ρ και I ν ά ν α, θεότητα της σεξουαλικότητας και της ευφορίας. Την τιμούσαν σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή για τουλάχιστον 3000 χρόνια. Στη Σιδώνα λατρευόταν ως η Παρθένος της Θάλασσας. O βασιλιάς Σολομών είχε καθιερώσει προς τιμήν της ιερό νότια του όρους των Ελαιών (Παλαιά Διαθήκη,B’ Βασιλέων 23). Στην Αίγυπτο γίνεται Ί σ ι δ α αλλά κι A θ ώ ρ, προστάτιδα των γυναικών, της γονιμότητας, του έρωτα, που έπαιρνε κάποτε τη μορφή της αγελάδας συμβολίζοντας τη μητρότητα. Είναι κι αυτή θεότητα του ουρανού, όπως η Ουρανία Αφροδίτη. Ο Ρωμαίος συγγραφέας Απουλήιος, μυημένος στα Μυστήρια της Ίσιδας, παρουσιάζει τη Θεά σε όλο της το μεγαλείο:      Μόλις που είχα κλείσει τα μάτια μου, όταν έξαφνα αναδύθηκε από τη θάλασσα ένα πρόσωπο θεϊκό, μια μορφή άξια να λατρεύεται ακόμα κι από τους θεούς. Σιγά σιγά φανερωνόταν όλο το κορμί της, ώσπου η πανέμορφη οπτασία στάθηκε ολάκερη μπροστά μου, πάνω στον αφρό. (...) Mε τούτη τη μορφή μού παρουσιάστηκε και ήρθαν στην όσφρησή μου όλες οι ευωδιές της Αραβίας, όταν με τίμησε με την ουράνια φωνή της:      «Ήρθα σ’ εσένα, Λούκιε, συγκινημένη από τις προσευχές σου εγώ, η Μητέρα του σύμπαντος, η Κυρία όλων των στοιχείων της φύσης, το αρχέγονο τέκνο των αιώνων, η ισχυρότερη απ’ όλους τους θεούς, η βασίλισσα των νεκρών, η πρώτη ανάμεσα στα ουράνια όντα. Στο πρόσωπό μου φανερώνονται όλοι οι θεοί και οι θεές. M’ ένα μου νεύμα κυβερνώ τα αστροφώτιστα ύψη του ουρανού, την ευεργετική αύρα της θάλασσας και τη θρηνητική σιωπή του κάτω κόσμου. Mία και μόνη είμαι θεότητα, μα η οικουμένη με λατρεύει με διάφορες μορφές, ποικίλες τελετές και πολλαπλά ονόματα. Oι Φρύγες, οι πρώτοι άνθρωποι στη γη, με ονομάζουνε Mητέρα Θεά της Πεσσινούντας· οι αυτόχθονες της Αττικής Κεκροπία Αθηνά· οι Κύπριοι με αποκαλούν Παφία Αφροδίτη· οι Κρήτες τοξοβόλοι Άρτεμη Δίκτυννα· οι τρίγλωσσοι Σικελοί Στυγία Περσεφόνη και οι αρχαίοι κάτοικοι της Ελευσίνας Δήμητρα.» Περισσότερα ... "Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα" ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ Σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι (δαυλί της ζωής μου της κλεισμένης μες στο χρόνο) στο φωτογώνι της καινούργιας Λευτεριάς Σου Ελλάδα, μου αναλαμπάδιασε άξαφνα η ψυχή, σα να 'ταν όλο χαλκός το διάστημα, ή ως να 'χα τ' άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου όπου χρόνια, για την Αιωνιότη εχάλκευε τους λογισμούς του και τους κρεμνούσε ως άρματα στης Έφεσος το Ναό· γιγάντιες σκέψες σα νέφη πύρινα ή νησιά πορφυρωμένα σε μυθικόν ηλιοβασίλεμα άναβαν στο νου μου, τι όλη μου καίγονταν μονομιά η ζωή στην έγνια της καινούργιας Λευτεριάς σου Ελλάδα! Γι' αυτό δεν είπα: Τούτο είναι το φως της νεκρικής πυράς μου. Δαυλός της Ιστορίας Σου, έκραξα, είμαι, και να, ας καεί σα δάδα το έρμο μου κουφάρι, καταβολάδα του Εμπυραίου, με την δάδα τούτην, ορθός πορεύοντας ως με την ύστερη ώρα, όλες να φέξουν τέλος, τις γωνιές της Οικουμένης ν' ανοίξω δρόμο στην ψυχή, στο πνέμμα, στο κορμί Σου, Ελλάδα! Είπα κι εβάδισα κρατώντας τ' αναμμένο μου συκώτι στο Καύκασό Σου και το κάθε πάτημά μου ήταν το πρώτο, κι ήταν, θάρρευα, το τελευταίο τι το γυμνό μου πόδι επάτει μέσα στα αίματά Σου τι το γυμνό μου πόδι εσκόνταβε στα πτώματά Σου γιατί το σώμα, η όψη μου, όλο μου το πνέμμα καθρεφτιζόταν σα σε λίμνη, μέσα στα αίματά Σου. Εκεί, σε τέτοιον άλικο καθρέφτη, Ελλάδα, καθρέφτη απύθμενο, καθρέφτη της αβύσσου της Λευτεριά Σου και της δίψας Σου, είδα τον εαυτό μου βαρύ από κοκκινόχωμα πηλό πλασμένο, καινούργιο Αδάμ της πιο καινούριας πλάσης όπου να πλάσουμε για Σένα μέλλει, Ελλάδα! Κ' είπα: Το ξέρω, ναι, το ξέρω, που κ' οι θεοί Σου οι Ολύμπιοι, χθόνιο τώρα γίνανε θεμέλιο, γιατί τους θάψαμε βαθιά-βαθιά να μην τους βρουν οι ξένοι. Και το θεμέλιο διπλοστέριωσε, κι ετριπλοστέριωσε όλο, μ' όσα οι οχτροί μας κόκαλα σωριάσανε από πάνω. Κι ακόμη ξέρω, πως για τις σπονδές και το τάμα του νέου Ναού π' ονειρευτήκαμε για Σένα Ελλάδα, μέρες και νύχτες, τόσα αδέλφια σφάχτηκαν ανάμεσό τους όσα δε σφάχτηκαν αρνιά ποτέ για Πάσχα! Μοίρα· κ' η μοίρα Σου ως τα τρίσβαθα δική μου! Κι απ' την Αγάπη, απ' τη μεγάλη δημιουργόν Αγάπη, να που η ψυχή μου εσκλήρυνεν, εσκλήρυνε και μπαίνει ακέρια πια μέσα στη λάσπη και μες στο αίμα Σου να πλάσει τη νέα καρδιά που χρειάζεται στο νιο Σου αγώνα Ελλάδα! Τη νέα καρδιά που κιόλας έκλεισα μέσα στα στήθη, και κράζω σήμερα μ' αυτή προς τους Συντρόφους όλους: «Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα, Περισσότερα ...	Το Ubiz.mobi ζητάει Πωλητές / Πωλήτριες Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα
Schizas.com Περιοδική Ενημέρωση 01.01.16 Ο Δίσκος της Φαιστού, το αίνιγμα της μινωικής Κρήτης Το αρχαιότερο δείγμα γραφής από το σύνολο του ευρωπαϊκού χώρου προέρχεται από μια σφραγίδα που βρέθηκε στο Φουρνί, το μινωικό νεκροταφείο των Αρχανών, νότια της Κνωσού. Τα σημεία της πρώτης αυτής γραφής συναντάμε ήδη από την Προανακτορική Εποχή, κυρίως σε σφραγιδόλιθους. Η ιδέα για την “Κρητική Ιερογλυφική” Γραφή προήλθε πιθανόν από τον γειτονικό και εγγράμματο λαό των Αιγυπτίων, αν και η συγκεκριμένη γραφή είναι συλλαβική, όπως είναι εξάλλου συλλαβικές η Μυκηναϊκή Γραμμική Β Γραφή και η Μινωική Γραμμική Α Γραφή. Τέτοιες επιγραφές βρίσκονται πάνω σε πήλινες πινακίδες, σφραγιδόλιθους και σε διάφορα άλλα αντικείμενα. Η “Κρητική Ιερογλυφική” Γραφή, π.2000-1600 π.Χ, ωστόσο, αποτελεί ανακάλυψη των Πρώτων Ανακτόρων και τη συναντάμε σε επιγραφές με διοικητικό και θρησκευτικό περιεχόμενο.  Το πιο γνωστό δείγμα της “Κρητικής Ιερογλυφικής” Γραφής είναι ο “Δίσκος της Φαιστού”. Ο Δίσκος αυτός διαβάζεται σπειροειδώς (ίσως από την περιφέρεια προς το κέντρο). Έχει διάμετρο περίπου 16 εκ., με έντυπα σημεία γραφής και στις δυο όψεις του, τα οποία ανέρχονται σε 242 συνολικά, επαναλαμβανόμενα και ομαδοποιημένα σε 61 «λέξεις» (31 και 30, αντίστοιχα, στις δύο του όψεις). Υπάρχουν 45 διαφορετικού χαρακτήρα σημεία στο Δίσκο, περισσότερα για να απαρτίσουν ένα αλφάβητο και λιγότερα για να αποτελέσουν μια πραγματική ιδεογραφική γραφή, όπως συμβαίνει με τα Κινέζικα. Αυτή η διαπίστωση μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι πρόκειται επίσης για μια συλλαβική γραφή, όπως είναι άλλωστε η Μυκηναϊκή Γραμμική Β Γραφή και η Μινωική Γραμμική Α Γραφή.  H γλώσσα του Δίσκου είναι άγνωστη και έτσι, προς το παρόν, και το κείμενο μάς είναι απροσπέλαστο. Αυτό δεν έχει σταματήσει πολλούς επίδοξους αποκρυπτογράφους να προσφέρουν τη δική τους ερμηνεία. Πολλά έχουν γραφτεί γι’αυτήν την κρητική επιγραφή, περισσότερα μάλιστα από οποιαδήποτε άλλη (τα πιο πολλά, όμως, προϊόντα μάλλον της φαντασίας). Όμως, η ανάγνωση του Δίσκου της Φαιστού ίσως είναι εφικτή, τουλάχιστον ώς ένα βαθμό, χρησιμοποιώντας τις φωνητικές αξίες της Γραμμικής Β και της Γραμμικής Α, παρόλο που δεν είναι ακόμη δυνατή η κατανόηση του περιεχομένου του. Ακολουθεί μια δοκιμαστική ερμηνεία δύο λέξεων του Δίσκου της Φαιστού.  Περισσότερα ... Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ. Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ H βίαιη διαταραχή και η στρέβλωση του κυτταρικού κύκλου, σε ένα όποιο σημείο του ανθρώπινου οργανισμού, μπορεί να προκαλέσει τη λειτουργική αποκοπή και αυτονόμηση κάποιων κυττάρων, τα οποία αυτοαναπαράγονται, με αποτέλεσμα τη δημιουργία όγκων, οι οποίοι με τη σειρά τους προκαλώντας νέες στρεβλώσεις κυτταρικών κύκλων πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα, καταστρέφοντας υγιή κύτταρα και ζωτικά όργανα, με τα οποία έρχονται σε επαφή και μπλοκάρουν την κανονική λειτουργία του οργανισμού μέχρι που προκαλούν το θάνατό του. Αυτό τα φαινόμενο αποτελεί τη γνωστή από την εποχή του Ιπποκράτη αρρώστια του καρκίνου.       Από τότε που ο τροφοσυλλέκτης εξελίχθηκε σε εργαλειοκατασκευαστή και κάποιοι, με τη βίαιη στρέβλωση του κυτταρικού κύκλου της κοινωνίας, μετεξελίχθηκαν βίαια σε ιδιοκτήτες εργαλείων και εργαλειοκατασκευαστών και κατά συνέπεια σε εκμεταλλευτές, εξουσιαστές και δυνάστες της κοινωνίας και συνολικά της ανθρωπότητας, από τότε και η ιστορία της ανθρωπότητας γράφεται με όρους στρέβλωσης, ανισότητας, αδικίας, ανελευθερίας, φτώχειας, Φόβου, βίας, καταστροφής και πολέμων. Η βίαιη επιβολή της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στη γη, στους ανθρώπους και στα μέσα παραγωγής, αποτελεί διαταραχή του κυτταρικού κύκλου της κοινωνίας, προκαλεί στρεβλώσεις και ατροφικότητες στο κοινωνικό σώμα, συμπεριφέρεται ως κοινωνικό καρκίνωμα και καταγράφεται ως η βασική αιτία της όποιας κοινωνικής και οικουμενικής νοσηρότητας. Αυτή η αρρώστια της κοινωνίας δεν είναι άλλη από το κοινωνικοοικονομικό σύστημα που είναι γνωστό ως καπιταλισμός, η παγκοσμιοποίηση του οποίου ισοδυναμεί με γενική μετάσταση καρκινογόνων κυττάρων και καρκινικών όγκων σε όλο το σώμα της ανθρωπότητας.       Η ιατρική επιστήμη σε συνεργασία με την ιατρική έρευνα και τη φαρμακολογία κατάφερε να θεραπεύει πολλές από τις διακόσιες περίπου μορφές του καρκίνου, όταν γίνεται έγκαιρα η διάγνωσή τους και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις δεν είναι μακριά η εποχή που ο καρκίνος θα είναι μια ακόμα θεραπεύσιμη αρρώστια και συνεπώς κανένας άνθρωπος δεν θα πεθαίνει από καρκίνο. Βέβαια γι’ αυτό είναι αναγκαίο να αποεμπορευματοποιηθεί η δημόσια υγεία, πράγμα που προϋποθέτει πως η δημόσια υγεία παύει να είναι υπόθεση κερδοσκοπίας των φαρμακοβιομηχανιών, των κλινικαρχών και των μεγαλογιατρών και αποκαθίσταται μέσω του απόλυτου κοινωνικού ελέγχου ως δημόσιο αγαθό.    Οι κοινωνικές επιστήμες σε συνεργασία με την κοινωνική έρευνα, την ιστορία και τους κοινωνικούς αγώνες σε τοπικό, εθνικό και οικουμενικό επίπεδο, πασχίζουν να θεραπεύσουν την κοινωνία και συνολικά την ανθρωπότητα από το δικό της καρκίνο, τον καπιταλισμό, πράγμα που προϋποθέτει την άρση της στρέβλωσης του κυτταρικού κύκλου της κοινωνίας με την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στα μέσα παραγωγής, που σημαίνει τη μετατροπή τους από ιδιωτικά μέσα εξουσιασμού σε δημόσια αγαθά, και την απόλυτη κοινωνικοποίησή τους σε συνθήκες Άμεσης Δημοκρατίας Παντού, δηλαδή στην Οικονομία, στην Κοινωνία και στον Πολιτισμό.    Κι’ ενώ ο ανθρώπινος καρκίνος δεν έχει συνείδηση της ύπαρξής του και γι’ αυτό οδηγείται στο θάνατο μαζί με τον οργανισμό που έχει προσβάλλει, αν βέβαια δεν προλάβει η επιστήμη να τον σκοτώσει και να θεραπεύσει τον οργανισμό που έχει προσβληθεί, ο καπιταλισμός, ως καρκίνος της κοινωνίας και της ανθρωπότητας, έχει πλήρη συνείδηση της ύπαρξης και του ρόλου του και γι’ αυτό συνειδητά και συστηματικά αμύνεται με χίλιους δυό τρόπους, απέναντι στις δυνάμεις που θέλουν να απαλλάξουν την κοινωνία και την ανθρωπότητα από τη θανατηφόρα λειτουργία του. Περισσότερα ... Διονυσιακά Δρώμενα Δωδεκαημέρου στην Καλή Βρύση Δράμας Ο οικισμός της Καλής Βρύσης  βρίσκεται είκοσι δύο χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πόλης της Δράμας και επτά από την πόλη της Προσοτσάνης. Είναι κτισμένος στις ΒΑ υπώρειες του Μενοικίου όρους. Το αρχικό όνομα του οικισμού ήταν Γκόρνιτσα (από το σλαβικό ΝΑ GORE = προς τα πάνω). Αρχικά αναγνωρίσθηκε ως Κοινότητα Γκορνίτσης, Β. Δ. 14-3- 1923 Φ.Ε.Κ. Α’ 80(1923). Προήλθε από την Κοινότητα Καλλιθέας Ζίχνης (σημ. Καλλιθέας). Μετονομάστηκε το 1927 σε Κοινότητα Καλής Βρύσης από τα πολλά νερά που έχει ο οικισμός (Δ. 1-4-1927, Φ.Ε.Κ. Α’ 76/1927), τα οποία ξεκινούν από τις πλαγιές του Μενοικίου και διαποτίζουν τους αγρούς. Οι κάτοικοι του οικισμού είναι στην πλειοψηφία τους γηγενείς τα τρία τέταρτα περίπου. Υπάρχουν και πρόσφυγες από τον Πόντο, την Ανατολική Θράκη και την ενδοχώρα της Μ. Ασίας, οι οποίοι εγκατασταθήκανε σ’ αυτόν μετά την τραγική Μικρασιατική καταστροφή. Οι ελληνικές και λατινικές επιγραφές, που βρέθηκαν στην περιοχή, τα άφθονα νομίσματα (χρυσά, αργυρά, χάλκινα), τα οποία προέρχονται από τον οικισμό, η παρουσία προϊστορικού οικισμού καθώς και το ιερό του Διονύσου δηλώνουν εύγλωττα ότι η περιοχή είχε συγκεντρώσει πολύ νωρίς το ενδιαφέρον των ανθρώπων, γι' αυτό υπήρξε και θέατρο έντονων συγκρούσεων, όπως διαφαίνεται από τους πολλούς τάφους και τις επιτύμβιες στήλες. Στην περιοχή αυτή οι κωμήτες Tasibasteni συνδέθηκαν στενά με τη λατρεία του θεού Διονύσου και τη λατρεία των νεκρών.... Έντονη είναι η συμμετοχή των κατοίκων της Καλής Βρύσης στον Μακεδονικό Αγώνα. Ο Ιωάννης Μάρτζος διετέλεσε πρωτοπαλλήκαρο του Δούκα, οπλαρχηγού του Μακεδονικού αγώνα, ενώ στον αγώνα κατά των κομιτατζήδων διακρίθηκαν οι : Κάλλιας Βασίλειος, ΛιώκαςΔημήτριος, Λιώκας Ιωάννης κ.ά. Οι Καληβρυσιώτες πλήρωσαν ακριβά τη συμμετοχή τους στον Μακεδονικό Αγώνα και την ελληνικότητά τους κατά τη βουλγαρική κατοχή του 1941-1944. Κύρια ασχολία των κατοίκων η καπνοκαλλιέργεια και η σιτοκαλλιέργεια. Τα  Διονυσιακά δρώμενα του Δωδεκαημέρου. Σας παραθέτω ένα σπάνιο Ντοκουμέντο απο το 1965! Κάθε χρόνο, 6-8 Ιανουαρίου, τελούνται στον οικισμό εκδηλώσεις με την ονομασία «Μπαμπούγερα». Κατά το χρονικό διάστημα από 6 μέχρι 8 Ιανουαρίου οι κάτοικοι της Καλής Βρύσης ποιος ξέρει πόσα χρόνια και από πότε τελούν μέχρι σήμερα και με αμείωτο ενδιαφέρον  τα δρώμενά τους, τα οποία αρέσκονται να αποκαλούν «Μπαμπούγερα» και όχι Μπαμπούγερους, όπως έχει καταγραφεί επιστημονικά το δρώμενο. Γύρω στο απόγευμα της 6ης Ιανουαρίου, αφού πρώτα προετοιμαστούν κατάλληλα σε κάποιους χώρους, που συνήθως είναι τα σπίτια τους, οι Μπαμπούγεροι, ορμητικοί και υπερκινητικοί, ξεχύνονται στους δρόμους τους στενούς και πλακόστρωτους της Καλής Βρύσης. Και αυτή η υπερκινητικότητά τους χαρακτηρίζεται εύλογα από μια διαχρονικότητα που μας οδηγεί αβίαστα στους πιστούς οπαδούς του θεού της χαράς, της διασκέδασης, του οίνου, της αμπέλου και γενικά της βλάστησης. Στο κεφάλι φέρουν μιαν ιδιόμορφη μάσκα, κατασκευασμένη από χοντρό υφασμένο και λευκού χρώματος ύφασμα που στα δύο άνω άκρα της φέρει ομοιώματα κεράτων, τα οποία φιλοξενούν στην κορυφή τους θυσανωτή προβιά από μαύρη κατσίκα ή πρόβατο.Η μάσκα συμπληρώνεται με άλλα κομμάτια προβιάς, τα οποία αποτυπώνουν τα φρύδια και το μουστάκι, που φροντίζουν να είναι ευτραφές. Την οδοντοστοιχία του προσωπείου συμπληρώνουν δύο σειρές από εννιά φασόλια και σκόρδα. Κύριο φόρεμά τους είναι το λευκό ποδήρες εσώρουχο και η γούνα. Περισσότερα ...	Το Ubiz.mobi ζητάει Πωλητές / Πωλήτριες Το AliExpress φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από 5.900 διαφορετικά είδη προϊόντων Κάνε την υποχρεωτική ασφάλιση ΚΕΡΔΟΣ! Ζητήστε μας να προβάλουμε το  δικό σας μήνυμα