ΜΑΪΟΣ
2015
Στις 29 Μαΐου 2015, ο/η
Ενημερωτικό Δελτίο Ελληνικών Γραμμών - Hellenic Lines newsletter
<webmaster@e-grammes.gr>
έγραψε:
Εκδήλωση στους «Δεσμούς Ελλήνων» για την ελληνική
γλώσσα
|
|
Ο βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών συγγραφέας Άρης Κωνσταντινίδης θα μιλήσει το Σάββατο
30 Μαΐου στις 7 μ.μ. στον πολυχώρο «Δεσμοί
Ελλήνων» στην Θεσσαλονίκη (Πασαλίδη 29, Κάτω Τούμπα, περιοχή Αγ. Φανουρίου)
με θέμα «Η οικουμενικότητα της
ελληνικής γλώσσας». Σας περιμένουμε για να τιμήσουμε αυτόν τον σπουδαίο Έλληνα που
τιμά με την παρουσία του τον σύλλογό μας, αλλά πρωτίστως για να του σφίξουμε το
χέρι για την μεγάλη παγκόσμια προσφορά του στην ελληνική γλώσσα, την Ιστορία
και τον Πολιτισμό μας.
Change email address /
Leave mailing list
Powered by YMLP
Απεφάσισε και κατήργησε...ισοπεδωτικά
(προοδευτικά;;;) την δυνατότητα να ξεχωρίζουν οι άριστοι...
Θέλουν την μετριότητα δηλαδή...
Είναι θέμα διαχείρισης
προτύπων.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Μοιάζει με αστείο από χιουμοριστικό site,
αλλά δυστυχώς η ουσία παραμένει απόλυτα αληθής !
Καταργούνται τα μαθητικά αριστεία από τον αρ. μπαλτά ως «ρετσινιά και στρεβλή
φιλοδοξία»
για τους μαθητές, ως εκ τούτου διακόπτει την χρηματοδότηση των εξόδων συμμετοχής
τους στις διεθνείς
Μαθητικές Ολυμπιάδες !!
Μια απίστευτα προκρούστεια λογική πέρα από κάθε φαντασία !!!
Φανταστείτε τι έχει να
γίνη μόλις πληροφορηθή ο ριζο-σπάστης υπούργος απο-παιδείας για το διαχρονικό έγκλημα που έχουν διαπράξει
οι πρόγονοι μας, θεσμοθετώντας αυτά τα «ρατσιστικά αριστεία» με τα
δάφνινα στεφάνια κατά την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων !!
Αυτά που οδήγησαν
όλους τους λαούς του κόσμου σε «στρεβλές» φιλοδοξίες !!
Θα μας αποδώση άραγε ‘ρατσιστική δράση’ όταν κάποτε μάθη γι’ αυτήν την αρχαία μας «ρετσινιά» ;;!!!
===========================================================================================================
Μπαλτάς: «Θα εκτελούνται όσοι αριστεύουν…»
28 Μαΐου 2015 |
Posted by Youmagazine
Staff
• Απαράδεκτο φαινόμενο σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας η
διάκριση των Ελλήνων μαθητών στις επιστημονικές Ολυμπιάδες και Βαλκανιάδες.
• «Δεν θα δεχτούμε άλλα τέτοια
αντιλαϊκά φαινόμενα, που καλλιεργούν την ανισότητα και τις διακρίσεις σε βάρος
του λαού», δήλωσε ο υπουργός.
Οι Έλληνες μαθητές κερδίζουν πολλά βραβεία σε
διεθνείς διαγωνισμούς. «Τέτοια απαράδεκτα
φαινόμενα πρέπει να εκλείψουν οριστικά», δηλώνει ο υπουργός Παιδείας.
ΑΦΑΤΗ ικανοποίηση
προκάλεσε η απόφαση του υπουργείου Παιδείας να μη χρηματοδοτήσει τις συμμετοχές
των Ελλήνων μαθητών στις διεθνείς επιστημονικές και μαθηματικές Ολυμπιάδες και Βαλκανιάδες.
Ο λόγος απλός. Οι
μαθητές που αριστεύουν ή αποσπούν διακρίσεις, δημιουργούν στους άλλους μαθητές
συμπλέγματα κατωτερότητας, πράγμα που αντιβαίνει στο άρθρο 4 του Συντάγματος
περί ισότητας των Ελλήνων.
«Οι άνθρωποι αυτοί –για
να μην τους πούμε τέρατα– θα έπρεπε να δικάζονται και να εξορίζονται ή να
εκτελούνται για εγκλήματα κατά του λαού και της ανθρωπότητας», είπε με
δικαιολογημένη αγανάκτηση ο υπουργός Παιδείας, σε σχετική ερώτηση που του
θέσαμε.
«Η ελληνική
επανάσταση, καρπός της οποίας είναι το σημερινό έθνος μας, υπήρξε ώριμο τέκνο
του Διαφωτισμού, ο οποίος ευαγγελιζόμενος έναν κόσμο ισότητας και αδελφοσύνης,
όπου τον πρώτο λόγο θα είχε ο αυτοκράτωρ λαός, συνεπήρε τους ανθρώπους όπου
Γης. Αυτή την ισότητα έρχονται σήμερα να δυναμιτίσουν οι νέοι που τολμούν να
αριστεύουν και να κερδίζουν πολλά βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς. Με το να
αριστεύουν και να διακρίνονται ενσπείρουν στο λαό την ηττοπάθεια και την χωριστικότητα», συνέχισε.
«Ως κυβέρνηση
οραματιζόμαστε μιαν Ελλάδα στην οποία το πνεύμα θα
είναι με τέτοια δημοκρατική ισότητα μοιρασμένο, ώστε θα βλέπεις παντού μια
απέραντη πεδιάδα, δίχως την παραμικρή προεξοχή», συνέχισε ο υπουργός. «Δεν θα
ανεχτούμε στους αριστούχους μαθητές. Είδατε ποτέ στους μαθητές στους Βόρειας
Κορέας να παίρνουν μέρος σε διεθνείς διαγωνισμούς;
»Εμείς ο λαός, θα
σταματήσουμε τη χρηματοδότηση τέτοιων αντιλαϊκών αποστολών. Αν στους οι μαθητές
συνεχίσουν να ολισθαίνουν στο ατόπημα –για να μην πούμε έγκλημα– στους
αριστείας, υποκινούμενοι πιθανώς από φιλόδοξους γονείς και ταραχοποιούς
δασκάλους, τότε θα αναγκαστούμε να λάβουμε σκληρότερα μέτρα. Ελπίζω, στους, ότι
θα αντιληφθούν εγκαίρως το λάθος στους και δεν θα χρειαστεί να φτάσουμε σε αυτό
το σημείο».
Οι αντιδράσεις
Δεν έλειψαν βέβαια και
οι νοσταλγοί του φαύλου παρελθόντος που αντέδρασαν στα πρωτοποριακά αυτά μέτρα
του υπουργείου Παιδείας. Δημοσιεύουμε στους διαμαρτυρίες στους όχι επειδή
αξίζουν, αλλά μόνο και μόνο για να διαπιστώσετε οι ίδιοι πόσο σκοταδιστές και
οπισθοδρομικοί είναι:
«Η περικοπή στους
χρηματοδότησης αυτών των αποστολών με αποτέλεσμα τη μη συμμετοχή στους Ελλάδας
σε διεθνείς πνευματικούς αγώνες υπονομεύει το κύρος στους χώρας στο εξωτερικό»,
τονίζει η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία (ΕΜΕ). Φέτος, η Διεθνής Μαθηματική
Ολυμπιάδα, στην οποία οι Έλληνες μαθητές έχουν αποσπάσει στους διακρίσεις, θα
διεξαχθεί στην Ταϊλάνδη (4-16 Ιουλίου) με κόστος περί τα 9.000 ευρώ. «Ελπίζουμε
ότι ο υπουργός Αριστείδης Μπαλτάς θα πράξει το αυτονόητο: να εγκρίνει την
κάλυψη των εξόδων για τη συμμετοχή στους χώρας στη Διεθνή Μαθηματική
Ολυμπιάδα», προσθέτει η ΕΜΕ.
«Θεωρούμε ότι η
συμμετοχή σε τέτοιες διοργανώσεις είναι πολύ σημαντική για την καλλιέργεια
αριστείας και εξωστρέφειας στην ελληνική εκπαίδευση. Το υπουργείο την τελευταία
στιγμή δηλώνει αδυναμία να ανταποκριθεί μετατοπίζοντας το βάρος στους
συμμετέχοντες για να βρουν χορηγούς, μια δουλειά που θα έπρεπε να κάνει το
ίδιο, αφού δεν έχει μεριμνήσει για στους αντίστοιχους κρατικούς πόρους»,
ανέφερε χθες ο υπεύθυνος Παιδείας του «Ποταμιού» Γιώργος Μαυρωτάς.
«Έστω και την ύστατη ώρα ευελπιστούμε ότι θα βρεθούν χορηγοί για την εν λόγω
προσπάθεια των Ελλήνων μαθητών, προκειμένου να μην αποξενωθεί η Ελλάδα από τον
τομέα στους μαθητικής επιστημονικής αριστείας», συμπλήρωσε.
Για «ακόμη ένα χτύπημα
στην αριστεία» έκανε λόγο η εισηγήτρια ΚΤΕ Παιδείας του ΠΑΣΟΚ, Εύη Χριστοφιλοπούλου. «Είναι η πρώτη φορά, από τότε που ξέσπασε
εδώ και πέντε χρόνια η κρίση, που το υπουργείο Παιδείας δεν στέλνει μαθητές
στους επιστημονικές Ολυμπιάδες, με άμεσο αντίκτυπο στην εξωστρέφεια των
ελληνικών σχολείων και την πρόοδο των μαθητών. Προφανώς στους είναι οι
προτεραιότητές στους, στους η εξυπηρέτηση στους στενής κομματικής στους
πελατείας», πρόσθεσε η ίδια.
=====================================================================================
Κατάργηση όλων των θεσμών αριστείας
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΚΑΣΑΣ
Η αριστεία εξοβελίζεται
από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Το μήνυμα αυτό εκπέμπει
ο στους υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς, καθώς πριν από την υλοποίηση
στους εθνικού διαλόγου για κρίσιμους τομείς στους εκπαίδευσης, στους υποσχέθηκε
μιλώντας χθες στην «Κ», προχώρησε στην εξαγγελία στους κατάργησης όλων των
θεσμών αριστείας που είχαν τα προηγούμενα χρόνια εισαχθεί και στους τρεις
βαθμίδες εκπαίδευσης. Ενδεικτική είναι η αποστροφή του ότι «η αριστεία είναι ρετσινιά... είναι μια στρεβλή φιλοδοξία». Και χωρίς χρονοτριβή ο
κ. Μπαλτάς προανήγγελε ενδεικτικά τα εξής:
• Την κατεδάφιση του
θεσμού των Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων, για στους θέσεις των οποίων η ζήτηση
τριπλασιάστηκε μέσα σε μία χρονιά. Η εισαγωγή στα Πρότυπα Πειραματικά γίνεται
τώρα με εξετάσεις. Στο προηγούμενο καθεστώς η εισαγωγή γινόταν με κλήρωση, η
οποία επέτρεπε ικανοποίηση ρουσφετολογικών αιτημάτων.
• Την κατάργηση στους
υποχρέωσης ο μαθητής να έχει τουλάχιστον 10 στα Μαθηματικά και στη Γλώσσα για
να προαχθεί στην επόμενη τάξη του λυκείου, καθώς και στους Τράπεζας Θεμάτων. Ο
μαθητής θα μπορεί να προαχθεί εάν έχει μέσο όρο 9,5 και πρακτικά, έχοντας πάρει
σε ένα βασικό μάθημα (π.χ. Μαθηματικά) προφορικό βαθμό 8 και μονάδα στα γραπτά
και υψηλότερους βαθμούς σε ευκολότερα μαθήματα (π.χ. Γυμναστική).
• Την κατάργηση των
Συμβουλίων των ΑΕΙ, στα οποία μετέχουν Ελληνες και
ξένοι πανεπιστημιακοί σε ΑΕΙ του εξωτερικού. Πρόκειται για θεσμό που έχει
υιοθετηθεί την τελευταία 20ετία στους 25 από στους 27 χώρες στους Ε.Ε. Συνολικά
περίπου 100 Ελληνες πανεπιστημιακοί από σπουδαία ΑΕΙ
ξένων χωρών –από ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Σαουδική Αραβία–
«επέστρεψαν» στη χώρα στους, ώστε να συμμετάσχουν στα πρώτα Συμβούλια σε κάθε
ΑΕΙ.
«Φαίνεται πως πρέπει να
περάσουμε και από την παιδεία του χαμηλού παρονομαστή σώνει και καλά, για να
φτάσουμε στη “Δημοκρατία του μέσου όρου”», παρατηρεί στην «Κ» ο ομότιμος
καθηγητής του ΕΚΠΑ Θάνος Βερέμης. Από την πλευρά του, ο κοινοβουλευτικός
εκπρόσωπος στους Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης τονίζει ότι «η λογική των “προτύπων”
είναι απολύτως συμβατή με την αξιοκρατία. Είναι στους παντελώς ασύμβατη με την
ισοπεδωτική εκδοχή του “εξισωτισμού”, που με τη σειρά
του είναι παντελώς ασύμβατος με την αριστεία. Στη βάση στους εφικτής –και
αναγκαίας– εναρμόνισης στους ισότητας με την αξιοκρατία, κάθε άλλο παρά
νομιμοποιείται η κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων στα Πρότυπα και των
Συμβουλίων στα ΑΕΙ».
«Πολλά –όχι βέβαια όλα–
από τα δεινά των ΑΕΙ συνδέονται με την απόλυτη έλλειψη αυτοτέλειας, με κάθε
λεπτομέρεια να περνάει από τα χέρια του υπουργείου. Η Ελλάδα είναι ουραγός στη
διάσταση αυτή σε σύγκριση με στους στους ευρωπαϊκές
χώρες. Στους ο στόχος στους αυτοτέλειας απαιτεί διαφάνεια και εποπτεία, εξ ου
προκύπτει και η ανάγκη των Συμβουλίων», ανέφερε, μιλώντας στην «Κ», ο καθηγητής
στο ΜΙΤ των ΗΠΑ Γιάννης Τσιτσικλής και πρόεδρος του Συμβουλίου του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου. «Αυτό ήταν μέρος του σκεπτικού
μου όταν αναμείχθηκα. Στους σαν ανιδιοτελής αλλά αφελής “ξένος”, κατά τον
χαρακτηρισμό του αρμόδιου υπουργού, αλλά έχοντας πλήρη επίγνωση των παθογενειών
– κομματοκρατία, συναλλαγή, ανομία, νεποτισμός.
Προτίμησα να ασχοληθώ με το Χαροκόπειο, ένα μικρό,
καθαρό και εύρυθμο πανεπιστήμιο (ναι, υπάρχουν και αυτά!) που προσπαθεί
εντατικά να σημειώνει υψηλότερες ακαδημαϊκές επιδόσεις. Το Συμβούλιο έγινε
δεκτό θερμά και ακολούθησε εξαιρετική συνεργασία με στους πρυτανικές αρχές και
το σύνολο των ΔΕΠ και διοικητικών, καταρρίπτοντας στους ατεκμηρίωτους
ισχυρισμούς ότι ήμασταν “αντιμέτωποι με το σύνολο των πανεπιστημιακών”. Θέλω να
ελπίζω ότι η πολιτεία θα ξανασκεφτεί στους πρόσφατες εξαγγελίες. Αντί να κάνει
ένα τεράστιο άλμα στους τα πίσω, και ιδίως αν το εννοεί ότι θέλει να
προσελκύσει Ελληνες επιστήμονες του εξωτερικού, να
κάνει καλή χρήση από το τεράστιο απόθεμα επιστημονικής γνώσης, αλλά και
διοικητικής τεχνογνωσίας που υπάρχει εκεί. Το χρωστάει στους πανεπιστημιακούς
που παράγουν έργο διεθνούς επιπέδου σε αντίξοες συνθήκες στην Ελλάδα, στους
φοιτητές, στην κοινωνία».
Τι απαντάει ο κ.
Αριστείδης Μπαλτάς για την Αριστεία
Σε ρετσινιά μπορεί να μετατραπεί για
ένα μαθητή η αριστεία του. Αυτό ανέφερε στη Βουλή ο υπουργός Παιδείας
Αριστείδης Μπαλτάς και, μιλώντας χθες στην «Κ», εξήγησε ότι εννοούσε πως η
απονομή αριστείας –μέσω της επιτυχίας σε εξετάσεις εισαγωγής σε ένα σχολείο– σε
ένα μαθητή σε τόσο μικρή ηλικία, όπως τα 12 ή 13 του, μπορεί να μετατραπεί σε
βαρύ φορτίο (σε πολλαπλά επίπεδα) στο οποίο ο αριστεύσας θα νιώθει ότι πρέπει
να ανταποκρίνεται σε κάθε κρίσιμες εξετάσεις στη μετέπειτα ζωή του. Αντίστοιχη
είναι η μεταφορική ερμηνεία της «ρετσινιάς» για κάθε μαθητή που απέτυχε στις
εξετάσεις εισαγωγής στα πρότυπα πειραματικά. «Τα σχολεία αυτά πρέπει να
πειραματίζονται επί της κοινωνικής ύλης που συνιστούν τα σχολεία», ανέφερε,
κάνοντας τους επικριτές του να μιλούν για επιστροφή στα πειραματικά όπως οργανώθηκαν
μεταπολιτευτικά –επί ΠΑΣΟΚ– με αποτέλεσμα ο θεσμός να υποβαθμιστεί τελικά σε
σχολείο της γειτονιάς και όχι αριστείας.
Οσο για τα Συμβούλια των ΑΕΙ, ο κ. Μπαλτάς πιστεύει ότι δεν έγινε καλή
εφαρμογή του θεσμού, όπως στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Στο εξωτερικό τα Συμβούλια
είναι διοικητική δομή διακριτική από τις ακαδημαϊκές δομές, με αποτέλεσμα να
διατηρείται η ακαδημαϊκή αυτοτέλεια των ΑΕΙ (π.χ. προεπιλογή από τα Συμβούλια
των κοσμητόρων). Από την άλλη, ο κ. Μπαλτάς δεν αποκλείει την «επιστροφή» των
Συμβουλίων με νέο νόμο αλλά μόνο με συμβουλευτικές αρμοδιότητες, ώστε να
αξιοποιηθεί η εμπειρία και η διάθεση προσφοράς των Ελλήνων πανεπιστημιακών σε
ξένες χώρες.
==================================================================================
Μπαλτάς: «Σχεδόν χιτλερικό πείραμα τα... Πειραματικά Σχολεία» -
Παραιτήθηκαν οι διοικήσεις
Πλήρης
η ρήξη με τον Υπουργό -
Παραιτήθηκαν και τα
επτά μέλη της Διοικούσας Επιτροπής των προτύπων σχολείων μετά τη συνάντηση που
είχαν
με τον υπουργό Παιδείας, Αρ. Μπαλτά.
Τα μέλη της επιτροπής
έκαναν λόγο για πλήρη ρήξη με το υπουργείο, καθώς ο κ. Μπαλτάς αναφέρθηκε στα
πρότυπα σχολεία, κάνοντας χρήση μέχρι και της λέξης «χιτλερικό», αναλύοντας
ιδεολογικά την αριστεία και εκφράζοντας την αντίθεσή του στην αριστεία και τον
πειραματισμό.
Μιλώντας στο prototothema.gr, ο αντιπρόεδρος της Διοκούσας
Επιτροπής, Γ. Αντωνίου, έκανε λόγο για «ναυάγιο» στο διάλογο με το υπουργείο,
καθώς ανατρέπει πλήρως την υφιστάμενη κατάσταση των πρότυπων σχολείων, το
θεσμικό πλαίσιο των οποίων είχε υπηρετήσει η διοικούσα επιτροπή.
Χθες, πάντως, μία ακόμα δήλωση του Σταύρου Θεοδωράκη στη συνάντησή του με τον
πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα προστέθηκε στο «σίριαλ» με τα πρότυπα σχολεία.
«Θεωρούμε» είπε ο κ. Θεοδωράκης, «ότι αυτή η προσπάθεια να καταργηθούν τα
πρότυπα σχολεία είναι εκτός λογικής, να σπρώξουμε δηλαδή τον κόσμο ξανά στα
ιδιωτικά σχολεία».
Επίσης , υπογράμμισε ότι «είναι ένα κακό μήνυμα ότι όλοι αυτοί οι Έλληνες
δάσκαλοι του εξωτερικού, οι οποίοι έχουν έρθει στη χώρα για να προσφέρουν
αφιλοκερδώς στα πανεπιστήμια, αυτή τη στιγμή ουσιαστικά εκδιώχνονται,
αφού τους λέμε ότι δεν θέλουμε τη βοήθειά τους και ότι δεν υπάρχει λόγος να
είναι κοντά μας».
Η μεγαλύτερη αναστάτωση πάντως επικρατεί στους γονείς, οι οποίοι δεν έχουν
κατανοήσει ακόμα αν και σε ποια σχολεία θα γίνουν εξετάσεις και ποια θα
παραμείνουν πρότυπα.
Η επιστολή παραίτησης έχει ως εξής
ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΟΥΣΑΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΩΝ
ΣΧΟΛΕΙΩΝ (ΔΕΠΠΣ)
Η Διοικούσα Επιτροπή των Προτύπων και Πειραματικών Σχολείων επί 4 χρόνια
εργάστηκε χωρίς την παραμικρή υλική απολαβή ή αμοιβή για τα μέλη της, με
μοναδικό στόχο τη δημιουργία ενός δικτύου 60 σχολικών μονάδων το οποίο είχε ως
σκοπό να αποτελέσει οδηγό και παράδειγμα καλών πρακτικών για τη δημόσια
πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Στην προοπτική αυτή επιτελέστηκε ένα πολύπλευρο έργο με συγκεκριμένες
παιδαγωγικές και αναπτυξιακές επιλογές, με εθελοντική προσφορά εκατοντάδων
εκπαιδευτικών, σχολικών συμβούλων, διευθυντών σχολικών μονάδων, πανεπιστημιακών
που ανέλαβαν την υλοποίηση του εγχειρήματος, με τη γενικευμένη αποδοχή στο
επίπεδο της κοινωνίας και των εκπαιδευτικών θεσμών.
Οι διαφαινόμενες προθέσεις της νέας πολιτικής ηγεσίας όπως αυτές αποτυπώθηκαν
κατ’ αρχάς στο δημόσιο λόγο της και ακολούθως στις συναντήσεις με τη ΔΕΠΠΣ
κινούνται σε μια κατεύθυνση ολοκληρωτικής απαξίωσης του όλου θεσμικού πλαισίου
και της προσπάθειας για ένα καλό, ποιοτικό, καινοτόμο δημόσιο σχολείο.
Επομένως η ΔΕΠΠΣ, η οποία αμέσως έθεσε την παραίτησή της στη διάθεση του κ.
Υπουργού, δεν είναι δυνατόν να έχει άλλη επιλογή από την υποβολή της οριστικής
της παραίτησης.
Γεώργιος Θεόφ. Καλκάνης,
Πρόεδρος
Γιάννης Αντωνίου, Αντιπρόεδρος
Τάκης Δέγλερης
Κώστας Ραβάνης
Βασιλική Ζιάκα
Παναγιώτης Πήλιουρας
Γιάννης Σωσσίδης
Αικατερίνη Ριζάκη (Γραμματέας της ΔΕΠΠΣ)
========================================================
Το ίδρυμα Ωνάση αναλαμβάνει το κόστος όλων των μαθητικών
ολυμπιάδων της χρονιάς και ειρωνεύεται τον Μπαλτά
Το ίδρυμα Ωνάση με
απόφαση του προέδρου του, κ. Παπαδημητρίου, αναλαμβάνει εξολοκλήρου το κόστος
όλων των μαθητικών ολυμπιάδων αυτής της χρονιάς, όπως ανακοίνωσε ο Νίκος
Χατζηνικολάου στην εκπομπή του στον Real Fm 97,8.
Το κόστος ανέρχεται στα 50.000 ευρώ και η πρωτοβουλία του
ιδρύματος αναλαμβάνεται προς «επιβράβευση της αριστείας»... η οποία προκαλεί
αλλεργία στον Μπαλτά
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Σχόλιο:
Σκεφτείτε (όσο ακόμα είναι επιτρεπτό...) την ρήση:
"ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ"
που αποδίδεται στη καθομιλουμένη: Ως μέτρο να έχεις το άριστο.
Πόσο διαφέρει από το πολυφορεμένο "παν μέτρον άριστον" δηλαδή άριστο
είναι οτιδήποτε με μέτρο...
Πόσο μεγάλη η ποιοτική
διαφορά!!!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αλέκος Σακελλάριος
(Τι είπε περί ελληνικού λαού ο αείμνηστος
Αλέκος Σακελλάριος σε μία
αλησμόνητη συνέντευξη στον εαυτό του!)
Ας αρχίσουμε, εαυτέ μου, τη συνέντευξή μας. Αγαπημένο
σου χόμπι;
Ν΄ αλλάζω επαγγέλματα.
Πιστεύεις στην ύπαρξη του Θεού;
Μ΄ αυτά που κάνει, όχι!
Αν ο Θεός ήταν Έλληνας, τι θα έκανε;
Θα κατέστρεφε τον κόσμο για να εισπράξει την ασφάλεια.
Ποια είναι τα τρία κακά του Νεοέλληνα;
Είναι τέσσερα, γιατί δεν τα παραδέχεται κιόλας.
Δηλαδή;
Μεσασόλα, αρπακόλα, κοκακόλα!
Ελληνικός λαός;
Είμαστε ένας λαός παράξενος και μαζοχιστής. Προπάντων μαζοχιστής. Πάντα
έχουμε ένα εναλλακτικό πρόβλημα για κάθε λύση!
Μίλησέ μου για τη διαφθορά...
Οι Έλληνες χωρίζονται σε αμετανόητους άτιμους και σε μετανιωμένους τίμιους!
Ποια είναι η κληρονομιά των Ελλήνων;
Από τους σπουδαίους προγόνους μας κληρονομήσαμε δύο ένδοξους βράχους: Την
Ακρόπολη και τον Καιάδα. Και σταθήκαμε ανάξιοι όχι μόνον στο ύψος του πρώτου,
αλλά και στο βάθος του δεύτερου.
Γραφειοκρατία;
Γραφειοκρατία είναι οι διαδικασίες που ακολουθούν τα προβλήματα όταν τα
απασχολεί κάποια σοβαρή λύση.
Τι έχεις να πεις για την καταστροφή του περιβάλλοντος;
Το μέγα ελληνικό θαύμα! Έχουμε κάψει σε δέκα χρόνια ό,τι οι άλλοι σε εκατό!
Δηλαδή;
Στην Ευρώπη, αντιστοιχούν τρία δέντρα σε κάθε κάτοικο. Στην Ελλάδα,
αντιστοιχούν τρεις εμπρηστές σε κάθε δέντρο.
Αθήνα - νέφος: Ποια η γνώμη σας για το πρόβλημα;
Όταν αποφασίσαμε να εξαργυρώσουμε όλη τη βλακεία μας σε διοξείδιο του
θείου, δεν περιμέναμε ότι θα ήταν τόση πολλή. Και ντουμανιάσαμε!
Τι απρόσμενο περιμένεις;
Μια καλύτερη Ελλάδα.
Σε τι απίστευτο πιστεύεις;
Στη Θεία Δίκη.
Σε τι υπερτερεί ο Έλληνας και σε τι ο Ευρωπαίος;
Σε όλα υπερτερεί ο Ευρωπαίος. Γιατί ο πολιτισμός του έχει τις ρίζες του
στην Ελλάδα κι ας μην το παραδέχεται. Ενώ ο Έλληνας υστερεί, γιατί ο πολιτισμός
του βασίζεται στην Ευρώπη και το καμαρώνει.
Αξιοκρατία;
Αξιοκρατία ονομάζουμε τα προσόντα που απαιτούνται για να υπερπηδήσουμε έναν
καλύτερό μας. Aναξιοκρατία λέμε την ατυχία μας να μην
γίνουμε κι εμείς κάτι που δεν αξίζουμε, όπως θαυμάσια τα καταφέρνουν τόσοι
άλλοι.
Ελπίζεις;
Την ελπίδα τη φτιάχνεις με όση απελπισία σου 'χει απομείνει.
Το μέλλον της Ελλάδας;
Αν ποτέ πει να ξεβρομίσει αυτός ο τόπος, πολύ φοβάμαι ότι θα μείνει μόνον ο
τόπος!
sos
Έσκασε: Ο κακός χαμός με τα τρύπια ρούτερ των
Γερμανών!
Ποιοι συνωμότησαν και
επέτρεψαν να παρακολουθούνται οι μισοί Έλληνες στυγνά; Τι είναι αυτά που
βγαίνουν στη φόρα κύριε Τζαμαζ;
Ο ΟΤΕ έδωσε δικαίωμα να
σας παρακολουθούν.
Το μεγαλύτερο μέρος των
ADSL συνδρομητών του ΟΤΕ είναι απροστάτευτοι.
Kατόπιν εμπεριστατωμένης
έρευνας που διεξήχθη από την εταιρείας μας, Help Network Security με έδρα τη
Γερμανία και συγκεκριμένα από τον Γιάννη Αποστόλου και Τσαμπίκο
Κασιώτη κατέληξε ότι ο ΟΤΕ προμηθεύει τους
πελάτες του με ρούτερ που έχουν ΔΥΟ επιπλέον
κοινούς κωδικούς πρόσβασης με αποτέλεσμα η παρακολούθηση σας ή αν θέλετε το «Χακάρισμα» σας να μοιάζει με παιχνίδι .
Περισσότερα από Εικοσιοκτώ (28) χρόνια με ένα πληκτρολόγιο στα χέρια τέτοια
αλητεία δεν έχουμε ξαναδεί.
Καθημερινά τους
τελευταίους 8 μήνες με περισσότερες από 16 ώρες πάνω από ένα πληκτρολόγιο στα
χέρια προσπαθώντας να δώσουμε απαντήσεις στις ερωτήσεις που μας βασανίζουν εδώ
στη Help Network security.
Ας τα πάρουμε όμως από
την αρχή.
Πριν 8 μήνες μετά από
έρευνα που κάναμε ανακαλύψαμε ότι μέσα στα ρούτερ που
προμηθεύει ο ΟΤΕ τους συνδρομητές του υπάρχουν δύο επιπλέον κωδικοί πρόσβασης, οι οποίοι είναι κοινοί
σε όλα τα ρούτερ (και δεν εννοούμε τους κωδικούς διαχείρισης
του ρούτερ από τον ΟΤΕ).
Στην
αρχή νομίζαμε ότι το κάνανε εσκεμμένα για να παρακολουθούν τον κάθε πελάτη
μυστικές υπηρεσίες κλπ παρακάμπτοντας τον εισαγγελέα
και την εκάστοτε νομοθεσία αλλά αυτό αναιρείται γιατί απλά οι κωδικοί αυτοί δεν
είναι καν κρυπτογραφημένοι. Οποιοσδήποτε μπορεί να τους δει και με πάρα
πολύ λίγες γνώσεις υπολογιστών να μπει και στο δικό σας ρούτερ και να σας κάνει την ζωή κόλαση μαθαίνοντας
που
σερφάρατε με ποιον μιλούσατε, τι λέγατε, τι κωδικούς έχετε (email, ebanking κτλ) πληροφορίες
πιστωτικών καρτών, και πολλά άλλα.
Help-Network-Security
Οι ερωτήσεις που
μας βασανίζουν εδώ στη Help Network
security είναι:
Γιατί ο ΟΤΕ να
προμηθεύει τους συνδρομητές του μέχρι σήμερα με τα συγκεκριμένα ρούτερ;
Γιατί να υπάρχουν αυτοί
οι κωδικοί;
Γιατί όλα τα ρούτερ να έχουν δυο κοινούς κωδικούς εγκατεστημένους σε όλα
τα ρούτερ;
Γιατί αυτοί οι κωδικοί
να μην εμφανίζονται στην εφαρμογή διαχείρισης του ρούτερ
από τον συνδρομητή;
Γιατί κανένας από τον
ΟΤΕ δεν μπήκε στον κόπο να ελέγξει την αξιοπιστία των ρούτερ
που προσφέρουν στους συνδρομητές τους ή μήπως το ξέρουν άλλα το έχουν κάνει
εσκεμμένα για κάποιο σκοπό και αν ναι για ποιο σκοπό;
Οι τεχνικοί του ΟΤΕ δεν
το είδαν τόσα χρόνια (ασχετοσύνη, αμέλεια ή συνενοχή;)
Γιατί όταν αφαιρεθούν οι
κωδικοί αυτοί δεν δουλεύει το ρούτερ;
Ποιος θα είχε συμφέρον
από αυτή την κατάσταση;
Ποιος θέλει να
παρακολουθεί ανά πάσα ώρα και στιγμή τους συνδρομητές του ΟΤΕ δηλαδή
τουλάχιστον το 50% των Ελλήνων;
Αν λοιπόν έχεις στην
κατοχή σου ένα από τα παρακάτω ρούτερ το βγάζεις
αμέσως εκτός λειτουργίας και το αντικαθιστάς με ένα άλλο.
ZTE
H108N
zte-zxhn-h108n-adsl2-modem-router-opos-mou-to-efere-o-ote
ΖΤΕ H108NV2.1
Το φαινόμενο αυτό
παρουσιάζετε και σε κάποια άλλα μοντέλα ρούτερ των
εταιριών ZTE, Alcatel-Lucent, D-Link, ZyXEL, Asus,
Belkin και Netgear.
Καλούμε την Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και συγκεκριμένα το Τμήμα Γενικών
Υποθέσεων και Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων που ασχολείται με τις εγκληματικές πράξεις που
διαπράττονται στα μέσα ηλεκτρονικής επικοινωνίας και ψηφιακής αποθήκευσης ή
μέσω αυτών σε ολόκληρη τη χώρα και το Τμήμα Ασφάλειας Ηλεκτρονικών
Επικοινωνιών, που ασχολείται με την πρόληψη και καταστολή εγκλημάτων παραβίασης
του απορρήτου των ηλεκτρονικών επικοινωνιών να προβεί στις απαραίτητες από το
νόμο διαδικασίες.
Help-Network-Security-need-to-hack
Εμείς στην Help Network Security
δεν παίζουμε με την ασφάλεια και την προστασία προσωπικών δεδομένων. Η ασφάλεια
δικτύων είναι τρόπος ζωής.
Η έρευνα από την Help Network Security
συνεχίζεται και θα έχετε σύντομα νεότερα για τυχόν θέματα και στις άλλες
εταιρίες που δραστηριοποιούνται σε αυτό τον τομέα.
Mε
εκτίμηση
Τ.
Κασιώτης
Network
Security & Design Engineer
Penetration
Testing Specialist
CCNP,
CCDP, CCNA SECURITY
CCNA,
CCDA, MCSA, MCTS, MCP
Γ.
Αποστόλου
Cyber
Security Specialist
Ethical
Hacker & Penetration Testing Specialist
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2015/05/blog-post_696.html
-----------------------------------------------------
Τι είναι Ακριβότερο;
Ο Ινδικός Δορυφόρος, που μόλις έφτασε στον Άρη, κόστισε μόλις 74.000.000 € !
Ενώ η γραμμή του Μετρό για το
Χαϊδάρι, κόστισε μόλις 205.000.000 € !
Μήπως το Χαϊδάρι είναι πιο μακριά από τον Άρη;
Μήπως οι Δορυφόροι είναι φθηνότεροι από το
Μετρό;
Ή
Μήπως εμείς οι Έλληνες είμαστε πια εντελώς .... μ@λ@κες;
[...] Όμως η χρηματοδότηση
των ισλαμιστών από
τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχει και μια άλλη
πλευρά. Την κοινή χρηματοδότηση και αξιοποίηση τους
στο Ουκρανικό έδαφος. [...]
Στις 27 Μαΐου 2015, ο/η John Io...s <jio...s@otenet.gr> έγραψε:
Τό είπαμε, καί ας τό ξαναπούμε. Τό ISIS είναι ευρωπαϊκό κατασκεύασμα. Τελείως ευρωπαϊκό. Όλοι οι "τζιχαντιστές"
είναι λευκοί μισθοφόροι,τάχα ασπασθέντες
τό Ισλάμ, αλλά
στήν πραγματικότητα δέν έχουν καμμιά σχέση μέ τήν θρησκεία αυτή. Σχετικώς κάντε καί ένα κόπο νά διαβάσετε τό κοράνι. Θά εκπλαγήτε
.Πρόκειται απλώς γιά χασάπηδες
ευρωπαίους, κυρίως παλιούς UCKάδες αλλά καί Πολωνούς, Τσετσένους
μαφιόζους, Ουκρανούς ξεπουλημένους καί λοιπά ευρωπαικά ανθρώπινα σκουπίδια από αυτά πού
ο πλανήτης κατά καιρούς βρίθει κατά κόρον.
Σημείωσις πού δέν
αναφέρεται στό άρθρο. Μέσα είναι καί καμμιά εκατοστή Ελληναράδες
πού έχουν πολεμήσει καί έχουν προσφέρει ευδοκίμους
υπηρεσίας καί στό Κόσσοβο..
Καληνύκτα σας καί
περαστικά.
-------------------------- Στις 26 Μαΐου 2015,
ο/η Ενημερωτικό Δελτίο Ελληνικών Γραμμών - Hellenic Lines newsletter
<webmaster@e-grammes.gr>
έγραψε:
Παρουσίαση στην Αθήνα
του βιβλίου «Η Πόλις εάλω...»
|
|
Οι εκδόσεις «Πελασγός» και ο Πανελλήνιος
Σύνδεσμος Μαχητών και Φίλων της Εθνικής Αντιστασιακής Οργανώσεως «Χ» σας
προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου «Η Πόλις εάλω... Οι βυζαντινές Θερμοπύλες» που θα πραγματοποιηθεί
την Τετάρτη 27 Μαΐου 2015 και ώρα 6:30 μ.μ. στο αμφιθέατρο
«Γρίβας-Διγενής» (Καλλιρρόης 48, στάση μετρό Φιξ). Ομιλητής θα είναι ο
συγγραφέας του έργου Κώστας Ν. Μπαρμπής, ιστορικός συγγραφέας,
επίτιμος γεν. διευθυντής ΙΚΥ.
Χαιρετισμό εκ μέρους του Πανελλήνιου Συνδέσμου
Μαχητών και Φίλων της Εθνικής Αντιστασιακής Οργανώσεως «Χ» θα απευθύνει το
μέλος του Δ.Σ. δρ. Σπύρος Δημητρίου.
Την εκδήλωση θα συντονίσει ο εκδότης και
πρόεδρος της «Χ» Ιωάννης Γιαννάκενας.
Change email address /
Leave mailing list
Powered by YMLP
Στις 24 Μαΐου 2015, ο/η
Ενημερωτικό Δελτίο Ελληνικών Γραμμών - Hellenic Lines newsletter
<webmaster@e-grammes.gr>
έγραψε:
Παρουσίαση στην Αθήνα του βιβλίου «Κώδικας
Παρμενίδης»
|
|
Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος
Κώστας Δούκας και oι εκδόσεις «Πελασγός» σας
προσκαλούν την Δευτέρα 25 Μαΐου 2015 και ώρα 7:00 μ.μ. στην αίθουσα της
ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) στην παρουσίαση του βιβλίου «Κώδικας Παρμενίδης», που
αποκαλύπτει ότι οι σύγχρονες κοσμοθεωρίες περί κοσμογονίας και περί Σύμπαντος,
συμπεριλαμβανομένης και της Μεγάλης Εκρήξεως (Big Bang) στηρίζονται στην θεωρία του Ελεάτη φιλοσόφου
Παρμενίδη, που διατυπώθηκε πριν από 2.500 χρόνια στην Αθήνα.
Χαιρετίζουν:
- Ο
πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών Κώστας Καρούσος
- Ο
δρ. Παναγιώτης Κυριακόπουλος, δικηγόρος,
φιλόλογος, συγγραφέας
- Η
δημοσιογράφος και μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ Αγγελική Γυπάκη
Ομιλητής o συγγραφέας Κώστας
Δούκας. Συντονίζει o εκδότης Ιωάννης Γιαννάκενας.
Change
email address / Leave mailing list
Powered by YMLP
Πατήσια!
Bόλτα στα παραδείσια Πατήσια μιάς άλλης εποχής!
Τα παλιά χρόνια τα Πατήσια τα
αποκαλούσαν «Παραδείσια» λόγω των ωραίων κήπων τους, γεμάτους πυκνούς
κυπαρισσώνες. Πολλά νερά, πολύ πράσινο, ξακουστή παραγωγή ντομάτας στα αμέτρητα
περιβόλια, αργότερα και πατάτας, ιδεώδης τόπος να μένει κανείς! Δεν είναι
τυχαίο ότι εδώ ήταν και η έδρα του Σουλτάνου, του πολυχρονεμένου Πατισάχ, στις λίγες του επισκέψεις στην Αθήνα. Πες πες οι πρόγονοι μας το «στου Πατισάχ»,
τους έφυγε κάποια στιγμή το «χ» και έμεινε παραφθαρμένο,
όπως τόσες άλλες ονομασίες εκείνη την εποχή, το «Πατήσια»!
Σε αντίθεση με τα παραδείσια Πατήσια, η
οδός που οδηγούσε σ’ αυτά, η συνέχεια της οδού του Αιόλου, η Πατησίων, δεν
παρουσίαζε και κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Δεν έπαυε όμως να ήταν αγαπημένος,
κυριακάτικος κυρίως, προορισμός για τους εποχούμενους τυχερούς των Οθωνικών
χρόνων.
Ο περιηγητής Edmont About,
που τόσα κείμενα μας άφησε για την Αθήνα του 1854, γράφει: «Όταν έχεις
διασχίσει όλη την οδόν Αιόλου έχοντας πίσω σου την Ακρόπολη και τους Αέρηδες,
βλέπεις μπροστά σου έναν σκονισμένο δρόμο μήκους ενός χιλιομέτρου, που
καταλήγει σε ένα μικρό χωριό. Αυτό το χωριό ήταν στην Τουρκοκρατία η έδρα του
πασά. Το όνομα πασάς ή πατισάχ τού έχει μείνει, κάπως
παρεφθαρμένο είναι αλήθεια. Οι Αθηναίοι το ονομάζουν Πατήσια. Ο δρόμος των Πατησίων είναι ο αθηναϊκός
ιππόδρομος.
«Αν έλεγα ότι είναι ένας τόπος ψυχαγωγίας, θα έλεγα ψέματα... Ο
δρόμος είναι κακοσυντηρημένος και άσχημα θα κρατούσε
τη θέση του ανάμεσα στους δικούς μας κοινοτικούς δρόμους. Τα δέντρα με τα οποία
επεχείρησαν να τον πλαισιώσουν ξεράθηκαν ή
ξεραίνονται. Οι τέσσερες ή πέντε ταβέρνες που υψώνονται δεξιά και αριστερά, δεν
είναι Παρθενώνες. Τα κριθαροχώραφα ή οι ακαλλιέργητες
εκτάσεις που περνά ο δρόμος δεν κάνουν έναν επίγειο παράδεισο.
«Ωστόσο οι περιπατητές που μαζεύονται σ’ αυτό το δρόμο μπορούν να
βλέπουν, όταν το επιτρέπει η σκόνη, ένα από τα ωραία πανοράματα του κόσμου.
Έχουν μπροστά τους την Πάρνηθα, κομμένη από μια χαίνουσα
χαράδρα. Πίσω τους η Αθήνα και η Ακρόπολη. Δεξιά ο Λυκαβηττός. Αριστερά η
θάλασσα, τα νησιά και τα βουνά του Μοριά.
«Ο κομψός κόσμος της Αθήνας έχει για κυριότερη ψυχαγωγία του,
χειμώνα-καλοκαίρι, τον περίπατο στην οδό Πατησίων. Φθάνουν εκεί με τα πόδια, με
αμάξι και κυρίως με άλογο. Κάθε Έλληνας που βρίσκει να δανεισθεί τριακόσιες
δραχμές, βιάζεται να αγοράσει ένα άλογο. Κάθε Έλληνας που έχει τρεις δραχμές
τις διαθέτει νοικιάζοντας ένα άλογο».
Το πανηγύρι της Πρωτομαγιάς
Ιδιαίτερα την ρομαντική περίοδο(1862-1880) η λέξη «Πατήσια» και η λέξη «Πρωτομαγιά» ήταν ταυτόσημες. Όπως ήδη
είπαμε, τα Πατήσια ήταν γεμάτα περιβόλια, τα νερά
ήταν άφθονα. Διαμορφωνόταν έτσι ένα ιδεώδες περιβάλλον για τη γιορτή της
Άνοιξης, για γλέντι μέσα στη φύση. Οι παλιοί Αθηναίοι λάτρευαν τα
λουλούδια. Έτσι η γιορτή των λουλουδιών ήταν γι’ αυτούς αφορμή για ένα από τα
μεγαλύτερα πανηγύρια της χρονιάς, πανηγύρι που μόνο τα Κούλουμα το ξεπερνούσαν
κάπως!
Παραμονή κι ανήμερα όλη η περιοχή γέμιζε κόσμο. Άλλοι με άμαξες,
οι πιο πολλοί με τα πόδια, έτρωγαν κι έπιναν και κατά την καθιερωμένη έκφραση:
«έπιαναν τον Μάη». Στου Λεβίδη, στο ύψος του
Αγίου Λουκά, οι Αθηναίοι αγόραζαν στεφάνια με λουλούδια: τριαντάφυλλα και
πασχαλιές. Πενήντα λεπτά ο «Μάης». Άλλοι τον κρεμούσαν στο φανάρι της άμαξας,
άλλοι τον μετέφεραν γεμάτοι ενθουσιασμό, επιδεικνύοντάς τον. Το βράδυ όλα τα
σπίτια θα είχαν το στεφάνι τους στην εξώπορτα, το μπαλκόνι ή το παράθυρο.
Οι εορταστές με το απαραίτητο τριαντάφυλλο στ’ αυτί χόρευαν,
τραγουδούσαν, έλεγαν αστεία. Το ρετσινάτο της Κούλουρης,
σωστό κεχριμπάρι, έρεε άφθονο. Αρνί ψητό, αυγά, σκορδαλιά, ντολμαδάκια με
κληματόφυλλα, γιαούρτι σακουλίσιο ήταν τα αγαπημένα φαγητά, με τα οποία
φρόντιζαν όλοι να έχουν εφοδιαστεί απ’ το σπίτι! Άλλοι πιο οργανωμένοι έψηναν
αρνιά στη σούβλα. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που κάθονταν στα εξοχικά κέντρα
και τις μπιραρίες. Πραγματικό αδιαχώρητο…
Τα ζευγαράκια των ερωτευμένων είχαν την τιμητική τους. Παντού
άκουγες:
Δρέψατε πάλιν ερασταί
ευδαίμονες ναρκίσσους
Εις του Μαΐου τους φαιδρούς κ’ ευώδεις παραδείσους
Η εικόνα των Αθηναίων να επιστρέφουν το βράδυ στα σπίτια τους,
πρέπει να ήταν ιδιαίτερα γραφική. Σε όλο το μήκος της Πατησίων είχαν ανάψει
«ρετσίνες» σαν λαμπαδηφορία. Τα κάρα πήγαιναν αργά, στολισμένα με λουλούδια.
Λουλούδια και στα κεφάλια των αλόγων. Οι άνδρες μισομεθυσμένοι, οι γυναίκες
χαχανητά και τραγούδια, τα παιδιά να ξεφωνίζουν γεμάτα ένταση. Φοβερές εικόνες
!!
Η Πατησίων αναβαθμίζεται
Η όψη της Πατησίων αλλάζει στις περιόδους της Belle
Époque (1880-1910) και ιδιαίτερα εκείνης του
Μεσοπολέμου που ακολούθησε (1910-1940). Πατήσια και
Πατησίων αναβαθμίζονται, γεμίζουν ταβέρνες, μπυραρίες κέντρα αναψυχής και
κινηματογράφους, ενώ εξωραϊσμοί και πλατείες συμμαζεύουν το προηγούμενο
αδιάφορο τοπίο του δρόμου. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το τραμ (γραμμή 3) που
έφτανε μέχρι το τέρμα της Πατησίων.
Εκεί συναντούσε και το «Θηρίο» που ανέβαινε αγκομαχώντας
προς Κηφισιά. Ο δρόμος τότε έκλεινε με μια χονδρή αλυσίδα που έκανε αρκετή
εντύπωση στους ευφάνταστους προγόνους μας, ώστε να ονομάσουν το μέρος
«Αλυσίδα»! Η δημιουργία τέλος άλλου ένα πράσινου πάρκου, εναλλακτικά προς τον
Βασιλικό Κήπο, από τα μέσα της δεκαετίας του 30, του πάρκου του Πεδίου
του Άρεως, έφερε ακόμη περισσότερο κόσμο στην περιοχή.
Μια διαφορετική και σίγουρα ωραία εικόνα έδινε η οδός Πατησίων
κάθε Πέμπτη και Κυριακή, κατά την περίοδο της Belle Époque. Εδώ συναντούσε κανείς ρομαντικούς
περιπατητές, κυρίες με φέσια και άλλες, ντυμένες με ευρωπαϊκά φορέματα
περιπάτου, ηδυπαθείς δανδήδες και ποιητές ντυμένους σε στιλ λόρδος Βύρων! Όλοι
πήγαιναν στις παραστάσεις της μπάντας του στρατού που δινόντουσαν επάνω σε μια
πολυγωνική εξέδρα κοντά στη περιοχή όπου αργότερα θα δημιουργηθεί το Πεδίο του
Άρεως. Από εκεί πήρε μάλιστα τ’ όνομά του ο γειτονικός οικισμός: «Πολύγωνο»!
Η εικόνα των περιπατητών ήταν ιδιαίτερα σουρεαλιστική, αφού οι
προτιμήσεις τους, για το πια μεριά πεζοδρομίου θα διάλεγαν, γινόταν με καθαρά
ταξικά κριτήρια! Η αριστοκρατία πήγαινε δεξιά ενώ φαντάροι, νταντάδες, υπηρέτες
και λοιπός λαουτζίκος πήγαιναν αριστερά!
Τα Πατήσια όμως έχουν μεγάλη ιστορία για
να τελειώσει σε ένα σημείωμα, γι’ αυτό και θα επανέλθουμε σύντομα. Προτού όμως
αποχωριστούμε ελάτε μαζί μας σε μια νοσταλγική βόλτα προς τα εκεί, με την άμαξα
φυσικά, τραγουδώντας μαζί με τον Αντώνη Διαμαντίδη το παραδοσιακό πολίτικο «Ο
καροτσιέρης». Άκουσέ το
Fw: Γι'αυτό
λένε για κάποιον έξυπνο, "Αυτός είναι γάτα"!!!!! <iframe width="600"
height="368" src="https://www.youtube.com/embed/J1wS8z3R62Q" frameborder="0"
allowfullscreen></iframe>
Θέμα: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΟ ;
Ο Ινδικός Δορυφόρος, που μόλις
έφτασε στον
Άρη, κόστισε μόλις 74.000.000€ ! !
Ενώ η γραμμή του Μετρό για το
Χαϊδάρι, κόστισε
μόλις 205.000.000€ ! ! !
Ρε, μήπως και είναι πιο μακριά το Χαϊδ-άρι
από τον Άρη;
Μήπως οι Δορυφόροι
είναι
φθηνότεροι από το Μετρό;
Ή
μήπως οι Έλληνες
είμαστε πια εντελώς................ μ@λ@κες;;;
7 Μαρτίου 2014, ο/η C.
S. <ks@aegean - theory.gr>
έγραψε:
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ-ΣΟΚ! Υπήρχαν γίγαντες στην αρχαιότητα και μας το
έκρυβαν! ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ! (PHOTOS+VIDEO)
Πολύ ενδιαφέρουσα, με γλαφυρό τρόπο αναδεικνύει την (τεχνητή) φθορά της γλώσσας μας.
Η ομιλία του καθηγητού
Κυρίου Αντωνίου Αντωνάκου
« Η
Ελληνική Γλώσσα, χθες, σήμερα, αύριο »
στις 20/5/2015 στην αίθουσα «Αίτιον» - Αθήνα
Το
Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών!
Το
Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών, είναι ένα από τα πιο σημαντικά του ελληνικού
χώρου. Στα εκθέματά του υπάρχουν αντικείμενα από το φημισμένο δελφικό μαντείο,
το πιο ξακουστό στον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Οι μοναδικές και πλούσιες συλλογές
του περιλαμβάνουν κυρίως αρχιτεκτονικά γλυπτά, αγάλματα, αριστουργήματα
μικροτεχνίας και αφιερώματα των πιστών στο ιερό, που αντανακλούν τη
θρησκευτική, πολιτική και κοινωνική δραστηριότητά του σε όλη την ιστορική του
πορεία, από την ίδρυσή του, τον 8ο αιώνα π.Χ. μέχρι τα χρόνια του Βυζαντίου,
έως τότε δηλαδή που οδηγήθηκε σε πλήρη παρακμή.
Σήμερα το
μουσείο στεγάζεται σε ένα πλήρως ανακαινισμένο διώροφο κτίριο με συνολικό
εμβαδόν 2.270 τ.μ. Η μόνιμη έκθεσή του καταλαμβάνει 14 αίθουσες και οι
αποθηκευτικοί χώροι έκταση 558 τ.μ. Στο χώρο του λειτουργεί εργαστήριο
συντήρησης κεραμικών και μεταλλικών αντικειμένων, καθώς και εργαστήριο
αποκατάστασης ψηφιδωτών. Ύστερα από την τελευταία ανακαίνιση του κτιρίου,
διαμορφώθηκαν σύγχρονοι χώροι υποδοχής και εξυπηρέτησης του κοινού, και
λειτουργεί κυλικείο και πωλητήριο διαφόρων κατατοπιστικών εντύπων και βιβλίων,
καθώς επίσης και αναμνηστικών. Υπάρχει πρόβλεψη για την πρόσβαση στο μουσείο
των ατόμων με αναπηρία, με ειδικά διαμορφωμένες ράμπες και ανελκυστήρα. Ράμπα
και σχετικός ηλεκτροκίνητος μηχανισμός υπάρχει και μέσα στο Μουσείο, προς την
αίθουσα Ηνιόχου.
Το αρχαιολογικό
μουσείο Δελφών βρίσκεται λίγο πριν την πόλη των Δελφών, στη διαδρομή από την
Αθήνα, σε συνέχεια του αρχαιολογικού χώρου. Το μουσείο εποπτεύει η Ι’ Εφορεία
Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
Ιστορικό
Το πρώτο κτίριο που στέγασε το μουσείο στους Δελφούς, κατασκευάστηκε το 1903 με
δωρεά του Ανδρέα Συγγρού σε σχέδια του Γάλλου αρχιτέκτονα Tournaire
και διέθετε δύο αίθουσες με τα εξαιρετικά ευρήματα της μεγάλης ανασκαφής, που
είχε ξεκινήσει το 1892, από τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή. Κατά τους χρόνους
του Μεσοπολέμου, μετά από τις ανάγκες για ορθότερη έκθεση των εκθεμάτων, έγιναν
εκτεταμένες επισκευές και επέκταση (1935-1936), και επαναλειτούργησε το 1938.
Οι δύο πρώτες εκθέσεις έγιναν με τη συνεργασία Γάλλων κι Ελλήνων αρχαιολόγων.
Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής τα περισσότερα γλυπτά κρύφτηκαν για να μην
τα αρπάξουν οι κατακτητές. Το 1956 έγιναν ορισμένες βελτιώσεις με την κατασκευή
αποθήκης για τις επιγραφές. Το 1958 προγραμματίστηκαν και άρχισαν τα έργα για
την πλήρη ανακαίνισή του, σύμφωνα με νέα φιλοσοφία, βασισμένη στις σύγχρονες
αντιλήψεις περί μουσείων. Τα έργα άρχισαν το καλοκαίρι του 1958, βασισμένα σε
σχέδια του αρχιτέκτονα Πάτροκλου Καραντινού. Ταυτόχρονα με την ανακαίνιση
έγιναν και σοβαρές επεκτάσεις και μετατροπές εσωτερικών και εξωτερικών χώρων.
Το μουσείο απέκτησε δύο νέες αίθουσες, αυτές των μεταλλικών μικροαντικειμένων
και του Ηνιόχου, και παράλληλα μετασκευάσθηκαν οι τρεις ήδη υπάρχουσες. Πρώην
αποθηκευτικοί χώροι διαρρυθμίστηκαν σε γραφεία, ξενώνα και αποθήκη, ενώ μπροστά
από τα γραφεία διαμορφώθηκε στοά, όπου εκτέθηκαν αγάλματα ελληνιστικής εποχής
(η στοά φράχθηκε το 1980 χάριν επέκτασης των γραφείων της Εφορείας). Δίπλα στο
μουσείο οικοδομήθηκαν εργαστήρια αποθήκες και
γλυπτών, αγγείων και αρχιτεκτονικών μελών. Το μουσείο λειτούργησε ξανά στις
αρχές της δεκαετίας του ’60, από το 1960 ως το 1963.
Το 1975, τμήμα
του τότε εργαστηρίου και της αποθήκης γλυπτών μετατράπηκε σε αίθουσα για την
έκθεση του ταύρου και των χρυσελεφάντινων αντικειμένων από την ανασκαφή του
αποθέτη (λάκου) της Ιεράς οδού. Η αίθουσα
αποπερατώθηκε και εγκαινιάσθηκε το 1978, ενώ το Δεκέμβριο του 1979 οικοδομήθηκε δεύτερη σκάλα καθόδου των επισκεπτών στην
είσοδο του κτιρίου. Η τελευταία επέκταση και εκσυγχρονισμός του μουσείου
ολοκληρώθηκε το 1999. Έγινε ανακαίνιση των υπαρχόντων εκθεσιακών χώρων,
αναβάθμιση και κατασκευή νέων εργαστηριακών χώρων, κατασκευή αποθήκης και
γραφείων, διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου, βελτιωτικές επεμβάσεις στο
αρχιτεκτονικό κέλυφος του κτιρίου, στη στέγη και στα δάπεδα, κατασκευή χώρων
υποδοχής, κυλικείου και πωλητηρίου εντύπων. Παράλληλα, υλοποιήθηκε η επανέκθεση ολόκληρης της συλλογής του μουσείου, στο πλαίσιο
της οποίας δημιουργήθηκαν χώροι εξυπηρέτησης του κοινού, εργαστηριακοί χώροι
και αποθήκες, αναδείχθηκαν τα εκθέματα κι εμπλουτίσθηκαν με νέα, δημιουργήθηκε
υπόβαθρο για εποπτικό υλικό σύγχρονης τεχνολογίας, βελτιώθηκαν οι εκθετικές
δυνατότητες και έγινε αναδιαρρύθμιση των εκθεμάτων
σύμφωνα με τη νέα μουσειολογική αντίληψη.
Μόνιμη
έκθεση
Η μόνιμη έκθεση του Αρχαιολογικού Μουσείου Δελφών έχει ως κύριο θέμα την
ιστορία του δελφικού ιερού και περιλαμβάνει ευρήματα που χρονολογούνται από την
2η χιλιετία π.Χ. και φτάνουν έως τους Ύστερους Ρωμαϊκούς χρόνους. Τα
περισσότερα είναι προσφορές των πιστών στο ιερό και χρονολογούνται στην περίοδο
ακμής του, από την αρχαϊκή έως τη ρωμαϊκή εποχή. Βασικός ιστός της παρουσίασής
τους είναι αφενός η τήρηση του χρονολογικού πλαισίου μέσα στο οποίο
εκτυλίσσεται η ανάπτυξη του ιερού και αφετέρου η ανάδειξη συνόλων ευρημάτων με
κοινή προέλευση είτε τοπογραφική (ιερό Προναίας,
αποθέτης Ιεράς οδού) είτε κτιριακή (ναός Απόλλωνα, θησαυρός Σιφνίων).
Τα εκθέματα
ομαδοποιούνται και εντάσσονται σε ευρύτερες εκθεσιακές ενότητες που βοηθούν τον
επισκέπτη να αντιληφθεί την πορεία του ιερού στον χρόνο και να προσεγγίσει με
απτό τρόπο τις περιόδους ακμής και παρακμής του μέσα από τα αφιερώματα πλουσίων
ιδιωτών, ή και ολόκληρων πόλεων. Σημαντικός παράγοντας στην οργάνωση της
έκθεσης είναι η φύση των εκθεμάτων: οι πλαστικές και αρχιτεκτονικές δημιουργίες
από την αρχαϊκή έως τη ρωμαϊκή περίοδο απαιτούν ευρυχωρία για την ανάδειξή
τους, ενώ παράλληλα υπάρχουν τα έργα μικροτεχνίας.
Στην έκθεση εξαίρεται η τέχνη της αρχαϊκής εποχής και τα μεταλλικά ή
μαρμάρινα αναθήματα και οι μνημειακές συνθέσεις έναντι των κεραμικών.
Υπερτερούν οι μνημειακές συνθέσεις αρχιτεκτονικής και πλαστικής έναντι των
οικιστικών ή ταφικών συνόλων, ενώ ορισμένα εντυπωσιακά ευρήματα εκτίθενται
μεμονωμένα, όπως ο περίφημος Ηνίοχος. Η συμβατική τοποθέτηση των εκθεμάτων
καθορίζεται από τις σύγχρονες αρχές μουσειογραφίας
και κυρίως από το σεβασμό προς τον επισκέπτη. Με τη βοήθεια εποπτικού υλικού
(κειμένων και προπλασμάτων, σχεδιαστικών ή ψηφιακών αναπαραστάσεων και χαρτών)
διευκρινίζεται το γνήσιο περιβάλλον-πλαίσιο των αντικειμένων.
Εκθεσιακές
ενότητες
Αίθουσες
Ι-ΙΙ: Η αρχή του ιερού
και τα πρώιμα αναθήματα
Παρουσιάζονται αναθήματα και άλλα ευρήματα από τους πρώτους χρόνους του ιερού.
Και από την εποχή προ της λατρείας του θεού Απόλλωνα, αλλά και από τα
μεταβατικά χρόνια προς την εποχή του Απόλλωνα. Τα παλαιότερα ευρήματα και
εκθέματα είναι πήλινα μυκηναϊκά ειδώλια όρθιων ή καθιστών μορφών, με τα χέρια
τους ανοικτά ή κλειστά, ένα μινωικό ρυτό από πέτρα, σε σχήμα κεφαλής λιονταριού
και ακολουθούν χάλκινοι τρίποδες, που αποτελούν και τα πρώτα αφιερώματα στη νέα
λατρεία του Απόλλωνα. Η Εποχή του Χαλκού αντιπροσωπεύεται επίσης από κυπριακές
ασπίδες, φοινικικές φιάλες, πόρπες από την Φρυγία και σειρήνες από την Συρία. Η
πρώτη αίθουσα τελειώνει με τα αναθήματα με ανδρικές μορφές από τους Γεωμετρικούς
χρόνους.
Η δεύτερη
αίθουσα περιέχει όλα τα χάλκινα αφιερώματα από τον 8ο και τον 7ο π.Χ. αιώνα,
αρκετά ζωόμορφα ειδώλια, πολλά κοσμήματα, περικεφαλαίες και το κόσμημα της
αίθουσας ο χάλκινος «δαιδαλικός κούρος» μικρών
διαστάσεων που προαναγγέλλει τα επιτεύγματα της πλαστικής τέχνης των επόμενων
αιώνων. Την πρώτη θέση στα αφιερώματα έχει ο νέος τύπος του λέβητα που
στηρίζεται σε χωριστό τριποδικό στήριγμα από χυτές ράβδους και στο χείλος του
διακοσμείται με ταυροκεφαλές ή προτομές από
φανταστικά τέρατα, γρύπες και σειρήνες. Μια σειρά ευρημάτων (οι ασπίδες με την
έκτυπη διακόσμηση και τα τετράπλευρα στηρίγματα σκευών με τα περίτμητα
ανάγλυφα, ή το πόδι του λιονταριού με την κυπριακή επιγραφή) φανερώνουν τις
σχέσεις με τα δύο νησιά, όπου διασταυρώνονται οι πολιτισμοί της Ελλάδας και της
Ανατολής. Τους προνομιακούς δεσμούς του δελφικού ιερού με την Κρήτη απηχεί και
ο ομηρικός ύμνος του Απόλλωνα, που μας πληροφορεί ότι ο θεός στρατολόγησε τους
πρώτους ιερείς του ναού του από Κρήτες ναυτικούς.
Βρέθηκαν επίσης χάλκινα ομοιώματα ζώων με αφιερωματικό χαρακτήρα, που
χρονολογούνται στον 8ο αιώνα π.Χ. Διακρίνουμε άλογα, βοοειδή, κριάρια, χοίρους,
που συνήθως στέκονταν σε πλακοειδείς βάσεις διάτρητες ή συμπαγείς. Ο μικρός
χοίρος πρωτογεωμετρικής εποχής είναι πρωιμότερος
όλων, ενώ ύστερος είναι ο ταύρος του τέλους του 7ου αιώνα π.Χ., που «βαδίζει»
πάνω σε πλάκα. Δίπλα στο τετράποδο με κυρτά κέρατα, που πατά επίσης σε πλάκα,
σώζεται τμήμα του ποδιού από κάποιο ανθρωπόμορφο ειδώλιο, πιθανώς του βοσκού.
Το γεωμετρικής εποχής άλογο σώζει τις λεπτομέρειες κεφαλιού και χαίτης αποδοσμένες εγχάρακτα.
Αίθουσα ΙΙΙ: Οι πρώιμοι αρχαϊκοί χρόνοι.
Στην αίθουσα δεσπόζει το σύμπλεγμα των δίδυμων κούρων και πίσω τους επιλεγμένα
χάλκινα αντικείμενα τέχνης και εργαλεία της ίδιας περιόδου, συμπληρώνουν το
περιεχόμενο της αίθουσας. Απέναντι εκτίθεται η πώρινη ζωφόρος από το θησαυρού
των Σικυωνίων.
Τα δύο όμοια
αγάλματα, αφιερωμένα από το Άργος, μεγαλύτερα από το φυσικό μέγεθος, είναι το
παλαιότερο (6ος αιώνας π.Χ.) μνημειακό ανάθημα των Δελφών κι ένα από τα πρώτα
δείγματα της «μεγάλης» αρχαϊκής πλαστικής. Αποτελούν ένα πραγματικό ζευγάρι,
πράγμα σπάνιο για την ελληνική τέχνη. Όταν ανακαλύφθηκαν, το πρώτο από τα
αγάλματα ταυτίστηκε με αρχαϊκό Απόλλωνα, αλλά αμέσως μετά την εύρεση και του
ζευγαριού του ταυτίσθηκαν με δύο ρωμαλέα κι ευσεβή αδέλφια από το Άργος, τον Κλέοβι και το Βίτωνα, που για να
τα τιμήσουν οι Αργείοι έστησαν αγάλματά τους στους Δελφούς. Άλλοι μελετητές
αναγνωρίζουν στα δύο αγάλματα τους Διόσκουρους, που η λατρεία τους ήταν
διαδεδομένη στην Πελοπόννησο.
Θεοί ή ηρωοποιημένοι θνητοί οι δύο Κούροι με την υπογραφή του Αργείου γλύπτη [Πολυ]μήδους στο βάθρο τους, μας άφησαν ένα χαρακτηριστικό έργο
της πλαστικής του Άργους στις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα, στους χρόνους δηλαδή
της μετάβασης από τη δαιδαλική στην πρώιμη αρχαϊκή
τέχνη. Ο Ηρόδοτος μας διηγείται τις λεπτομέρειες στο κείμενο που ακολουθεί,
δίνοντάς μας και στοιχεία για την ταυτοποίηση των κούρων: «… Αυτοί (ο Kλέοβις και ο Βίτων) κατάγονταν
από το Άργος και είχαν αρκετή περιουσία και ακόμη σωματική δύναμη. Ήταν και οι
δύο νικητές και μάλιστα διηγούνται την εξής ιστορία: στο Άργος γιόρταζαν τη
γιορτή της Ήρας και ήταν απόλυτη ανάγκη η μητέρα τους να πάει με την άμαξά της
στο Ιερό της Θεάς. Τα βόδια που θα την έσερναν δεν ήλθαν έγκαιρα από το χωράφι.
Επειδή οι νέοι ανησυχούσαν με το πέρασμα της ώρας, ζεύτηκαν οι ίδιοι και έσυραν
την άμαξα με τη μητέρα τους και την οδήγησαν στο Ιερό σε απόσταση σαρανταπέντα σταδίων… Και η μητέρα τους, γεμάτη χαρά γι’
αυτό που έκαναν και για τους επαίνους, στάθηκε μπροστά από το άγαλμα και
παρακαλούσε τη θεά να δώσει στα παιδιά της, τον Κλέοβι
και το Βίτωνα, που τόσο πολύ την τίμησαν, ό,τι
καλύτερο μπορεί να έχει ο άνθρωπος. Και μετά τη γιορτή, αφού θυσίασαν και
δείπνησαν καλά, κοιμήθηκαν μέσα στο Ιερό και οι δύο νέοι δεν σηκώθηκαν πλέον,
αλλά βρήκαν εκεί το τέλος της ζωής τους. Και οι Apγείοι
έκαναν τα αγάλματα τους και τα αφιέρωσαν στους Δελφούς γιατί πίστευαν ότι
υπήρξαν άριστοι άνδρες» (Ηρόδοτος I, 31).
Πώρινες
μετόπες με ανάγλυφη διακόσμηση βρέθηκαν στα θεμέλια του θησαυρού των Σικυωνίωνκαι προέρχονται από μικρό ορθογώνιο κτήριο που
είχε δωρική κιονοστοιχία (πτερόν) στεγασμένη χωρίς
εσωτερικούς τοίχους, και γι’ αυτό αποκαλείται «μονόπτερο». Μία δωρική ζωφόρος
με μετόπες και τρίγλυφα διακοσμούσε το επάνω μέρος του. Χρονολογείται στο 560
π.Χ. Οι Θησαυροί ήταν μικρά οικοδομήματα-αφιερώματα στο θεό, και ο χώρος στο
εσωτερικό τους χρησιμοποιείτο για τη φύλαξη πολύτιμων αναθημάτων της
πόλης-δωρήτριας. Τα γλυπτά αυτού του Θησαυρού αποτελούν εξαιρετικό δείγμα της
ξακουστής στην αρχαιότητα αρχαϊκής τέχνης της Σικυώνας,
όπου ο ζωγραφικός χαρακτήρας με τα ακριβή περιγράμματα και τις λεπτομέρειες των
μορφών κυριαρχεί έναντι του πλαστικού. Οι ανάγλυφες μετόπες με το σπάνιο
μακρόστενο σχήμα και τα ζωηρά άλλοτε χρώματα έδιναν την εντύπωση ζωγραφικών
πινάκων.
Αίθουσα IV: Οι «αποθέτες» με τα χρυσελεφάντινα
Πρόκειται για το περιεχόμενο των αποθετών της Ιεράς οδού, που παρουσιάζει μια
εικόνα των χρυσελεφάντινων αρχαϊκών αναθημάτων των πόλεων της ανατολικής
Ελλάδας. Από τα υπόλοιπα εκθέματα εξέχουσα θέση κατέχουν η Απολλώνια τριάδα και
ο αργυρός ταύρος.
Στις μαρτυρίες
των αρχαίων συγγραφέων, κυρίως του Ηροδότου, για τα μυθικής αξίας δώρα που
χάρισαν στον Απόλλωνα πλούσιοι ηγεμόνες της Ανατολής, όπως ο Γύγης και ο Κροίσος της Λυδίας ή ο Μίδας της Φρυγίας, ήλθε
να προστεθεί το 1939, πολλά χρόνια μετά το τέλος της «μεγάλης ανασκαφής» του
ιερού, ένα ανέλπιστο ανασκαφικό εύρημα. Κάτω από τις πλάκες της «ιεράς οδού»,
μπροστά από τη στοά των Αθηναίων, βρέθηκαν από τους Γάλλους αρχαιολόγους δύο
λάκκοι, γεμάτοι με αντικείμενα από πολύτιμα υλικά (χρυσό, ελεφαντόδοντο, ασήμι,
χαλκό), που χρονολογούνταν από τον 8ο-5ο αιώνα π.Χ.: θραύσματα από τρία
τουλάχιστον χρυσελεφάντινα αγάλματα, πολυάριθμα ελάσματα από ένα σφυρήλατο
ασημένιο ταύρο σε φυσικό μέγεθος, άπειρα ανάγλυφα πλακίδια από ελεφαντόδοντο,
τρία έξοχα έργα της μικρής χαλκοπλαστικής του 5ου αιώνα π.Χ., αλλά και ταπεινά
αναθήματα όπλων και αγγείων βρέθηκαν ανακατεμένα με χώμα, κάρβουνα και στάχτες.
Η ανασκαφή έδειξε ότι όλα τα ευρήματα προέρχονταν από αφιερώματα που είχαν
θαφτεί, αφού είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές από την καταστροφή του οικοδομήματος
όπου φυλάσσονταν ως τα μέσα του 5ου αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με τα ήθη της εποχής, τα
αφιερώματα, αντίθετα με τα συμβαίνοντα σήμερα, δεν επιτρεπόταν με κανένα τρόπο
να καταστραφούν, να διαχωριστούν σε «ποιοτικά» ή «κατώτερης ποιότητας», να
μετατραπούν σε πολύτιμο μέταλλο, ή να απομακρυνθούν από το ιερό, γι’ αυτό οι
ιερείς τα έθαψαν μέσα στον χώρο του Μαντείου.
Ύστερα από
πολύχρονες συντηρήσεις τα χιλιάδες θραύσματα των δύο λάκκων-«αποθετών»
ανασυγκροτήθηκαν στη μορφή των σημερινών εκθεμάτων που μας δίνουν μια εικόνα
του πλούτου των αναθημάτων του ιερού στα αρχαϊκά και τα πρώιμα κλασικά χρόνια.
Τα περισσότερα είναι έργα ιωνικών εργαστηρίων και φαίνεται ότι προέρχονται από
τις πλούσιες πόλεις της Ιωνίας (Μίλητο, Έφεσο, Σάμο). Τα υπολείμματα των
χρυσελεφάντινων αγαλμάτων, αν και δεν διατηρούν την αρχική τους όψη, αποτελούν
σχεδόν μοναδικά δείγματα μιας σπάνιας τεχνικής της γλυπτικής που συνδύαζε το
γλυπτό ελεφαντόδοντο και το σφυρήλατο χρυσό στερεωμένα σε ξύλινο πυρήνα και
που, όπως γνωρίζουμε από τις αρχαίες φιλολογικές πηγές, χρησιμοποίησαν οι
γλύπτες τον 6ο και 5ο αιώνα π.Χ. για τα λατρευτικά αγάλματα, όπως ο Φειδίας για
την Αθηνά στον Παρθενώνα και το Δία στην Ολυμπία.
Τα
χρυσελεφάντινα αγάλματα αποτελούσαν μια σύνθεση μορφών που απέδιδε τη δηλιακή
τριάδα(Απόλλων, Άρτεμις, Λητώ). Τα πρόσωπα, παρά τη
συμπλήρωση μεγάλου τμήματος με κερί, διατηρούν τα χαρακτηριστικά τους:
αμυγδαλωτά μάτια και τοξωτά φρύδια που αποδίδονταν με βαθιές εγχαράξεις κι
ένθετο υλικό, έντονα ζυγωματικά και σαρκώδη χείλη. Στον κορμό του αγάλματος
στερεώνονταν χρυσά ή επίχρυσα ελάσματα με σφυρήλατη διακόσμηση που απέδιδαν τα
μαλλιά, το ένδυμα, τα κοσμήματα και άλλες λεπτομέρειες, ενώ τα γυμνά μέρη του
σώματος ήταν από ελεφαντοστό. Οι δύο χρυσές σφυρήλατες ταινίες με τις ανάγλυφες
παραστάσεις στόλιζαν το ρούχο της καθιστής μορφής (έχει διατυπωθεί η άποψη πως
μπορεί να ανήκαν στο άγαλμα της Άρτεμης, μια και η διακόσμηση των ταινιών είναι
αποκλειστικά βασισμένη σε ζώα, πραγματικά ή φανταστικά). Στερεώνονταν στον
πυρήνα του αγάλματος με ασημένια καρφιά, που η κεφαλή του σχημάτιζε
επιχρυσωμένο ρόδακα γεμισμένο με σμάλτο. Θεωρούνται έργα ιωνικών εργαστηρίων
του 6ου π.Χ. αιώνα.
Από τους δύο
αποθέτες συλλέχθηκαν περίπου 2.000 οστέινα θραύσματα, που μετά από πολύχρονη
και επίπονη εργασία συγκολλήθηκαν και αποκαταστάθηκαν
σε μεμονωμένες μορφές ή συνθέσεις. Η επεξεργασία της πίσω όψης τους δείχνει ότι
προέρχονται από τη διακοσμητική επένδυση ξύλινων και χάλκινων κιβωτίων ή
επίπλων, ίσως κάποιου θρόνου. Ήταν δηλαδή αφιερώματα που το ευαίσθητο υλικό
τους επέβαλε τη φύλαξη τους σε κάποιον από τους θησαυρούς του ιερού. Πιο παλιό
είναι το αγαλμάτιο ενός θεού ή ήρωα, που έχει δαμάσει ένα άγριο ζώο. Είναι
άριστο δείγμα της τέχνης της Μικράς Ασίας με έντονες ανατολικές επιδράσεις, που
κατασκευάστηκε από Έλληνα τεχνίτη, όπως δείχνει το μοτίβο του μαιάνδρου στη
βάση της μορφής. Για τη χρονολόγηση του έχουν διατυπωθεί προτάσεις που
κυμαίνονται μεταξύ του 8ου και του 6ου αιώνα.
Οι
μικρογραφικές συνθέσεις σχηματίζονται από σκαλιστές μορφές, που πατούν σε λεπτή
ταινία και είναι κομμένες στο περίγραμμα τους (τεχνική ajouré).
Σε μερικές αναγνωρίζουμε σπάνιες μυθολογικές σκηνές, όπως το επεισόδιο από την
Αργοναυτική εκστρατεία με τους Βορεάδες και τις Άρπυιες,
που συγκροτήθηκε από 40 περίπου θραύσματα. Στο ταξίδι τους για τη μακρινή Κολχίδα, ο Ιάσων και οι σύντροφοι του προσορμίστηκαν σε μια
ακτή της Θράκης, επειδή συνάντησαν αντίθετους ανέμους ή, σύμφωνα με άλλη
παράδοση, επειδή ήθελαν να πάρουν πληροφορίες για το δρόμο τους. Στον τόπο αυτό
βασίλευε ένας γέρος βασιλιάς, ο Φινέας, που οι θεοί
τον είχαν τιμωρήσει για κάποια ανόσια πράξη του τυφλώνοντας τον και
καταδικάζοντας τον σε ένα διαρκές μαρτύριο, να μη χαίρεται το φαγητό του. Δύο
φοβερές φτερωτές γυναίκες, οι Άρπυιες, άρπαζαν ή
ρύπαιναν την τροφή του τυφλού βασιλιά. Ανάμεσα στους ήρωες της Αργοναυτικής
εκστρατείας βρίσκονταν και οι δύο Βορεάδες, οι γιοι του Βορέα, επίσης φτερωτοί.
Κυνήγησαν τις Άρπυιες και απάλλαξαν έτσι τον Φινέα από το μαρτύριο του, ο οποίος, ως ανταπόδοση, κατάφερε
να κάνει να φυσήξουν ευνοϊκοί άνεμοι και έδωσε συμβουλές στους Αργοναύτες πώς
θα διασχίσουν τις Συμπληγάδες. Στη σκηνή του πλακιδίου εικονίζεται η δίωξη των Αρπυιών από τους Βορεάδες. Η σκηνή της αναχώρησης του
πολεμιστή είναι θέμα αγαπητό στην αρχαία τέχνη, κυρίως στην αγγειογραφία.
Μερικές φορές ο πολεμιστής συνοδεύεται με το όνομα του, συχνότερα όμως είναι
ανώνυμος. Εδώ ο πολεμιστής, ίσως ο Αμφιάραος, ο μυθικός βασιλιάς που πήρε μέρος
στην Αργοναυτική εκστρατεία, ανεβαίνει στο άρμα του, όπου ήδη βρίσκεται ο
ηνίοχος, ενώ οι σύντροφοι του είναι έτοιμοι να τον ακολουθήσουν.
Εξήντα
ασημένια φύλλα που βρέθηκαν τσαλακωμένα και φθαρμένα στον αποθέτη, μας χάρισαν,
μετά από επίπονη και μακρόχρονη εργασία ικανότατων συντηρητών, το πρώτο
παράδειγμα αγάλματος σε μεγάλες διαστάσεις από σφυρήλατο ασήμι: το άγαλμα
ταύρου από τρία φύλλα ασημιού συνδεδεμένα με ταινίες από επαργυρωμένο χαλκό,
που τις στερέωναν καρφιά ασημένια ή χάλκινα. Υπάρχουν ίχνη ξύλινου πυρήνα που
δεν καταλάμβανε όλο το χώρο εσωτερικά: τα φύλλα, σφυρηλατημένα
στην πίσω όψη, πρέπει να ακουμπούσαν σε κάποιο εύπλαστο υλικό, άργιλο, κερί ή
γύψο. Τα κέρατα, τα αυτιά, το μέτωπο, οι οπλές και άλλα σημεία του σώματος ήταν
επιχρυσωμένα. Με τη συντήρηση έγινε δυνατή η αποκατάσταση των εκατοντάδων θραυσμάτων
των φύλλων, όμως η αρχική πλαστικότητα και ο όγκος δεν μπόρεσαν να αποδοθούν.
Επιπλέον οι διαστάσεις του αγάλματος έχουν αλλοιωθεί σε σχέση με το αρχικό
συνολικό του μήκος, που ήταν περίπου 2,30 μ. Πρόκειται για το μεγαλύτερο
σωζόμενο παράδειγμα της λεγόμενης σφυρήλατης τεχνικής, που αντικαταστάθηκε από
την τεχνική του χυτού μετάλλου. Η τέχνη του, ιδιαίτερα το κεφάλι και τα δυνατά καλοπλασμένα πόδια του, μιλούν εύγλωττα για τις ικανότητες
του Ίωνα μεταλλοτεχνίτη και φανερώνουν τη δύναμη, τον
πλούτο και το πολιτιστικό επίπεδο της ανθηρής πόλης και του μεγιστάνα
αξιωματούχου, ενός πραγματικού Κροίσου, που πρόσφερε στον Απόλλωνα ένα τέτοιο
δώρο το πρώτο μισό του 6ου αιώνα π.Χ.! Ο συνειρμός με τις πλούσιες προσφορές
του βασιλιά της Λυδίας Κροίσου είναι αναπόφευκτος.
Αίθουσα V: Ο θησαυρός των Σιφνίων.
Ο θησαυρός των
Σιφνίων προσφέρει μια σχεδόν ολοκληρωμένη εικόνα με τμήματα αρχιτεκτονικής και
αρκετά δείγματα πλαστικής διακόσμησης, μεταξύ των οποίων η ζωφόρος, το
ανατολικό αέτωμα, το περίθυρο και οι Καρυάτιδες.
Συμπληρωματικά,
εκτίθενται η σφίγγα των Ναξίων μαζί με στοιχεία
αρχιτεκτονικής πλαστικής από άλλα κτίσματα του ιερού. Γύρω στο 560 π.Χ., προτού
οι Σίφνιοι κτίσουν τον πολυτελή θησαυρό τους, ένα άλλο πλούσιο νησί των
Κυκλάδων, η Νάξος, στέλνει μεγαλειώδη προσφορά στους Δελφούς. Είναι το άγαλμα
της μυθικής Σφίγγας που, με το κολοσσιαίο μέγεθος, την επιβλητική μορφή και
θέση της στο ιερό (κοντά στο βράχο της Σίβυλλας και μπροστά από τον Πολυγωνικό
Τοίχο του ανδήρου του ναού) μας θυμίζει την πολιτική και καλλιτεχνική υπεροχή
της Νάξου στην αρχαϊκή εποχή. Το αποτρόπαιο δαιμονικό πλάσμα με το γυναικείο
πρόσωπο και το αινιγματικό χαμόγελο, το σώμα λιονταριού και τα φτερά πτηνού,
καθόταν πάνω στο κιονόκρανο πανύψηλου ιωνικού κίονα που θεωρείται το αρχαιότερο
στοιχείο ιωνικού ρυθμού στους Δελφούς. Συνολικά το ύψος του αναθήματος έφθανε
τα 12,50 μέτρα. Το κολοσσιαίο μέγεθός της και το ύψος, απ’ όπου έλεγχε το
δελφικό τοπίο, πρέπει να ασκούσε δέος στους προσκυνητές της Αρχαϊκής περιόδου
και να πρόσθετε στη φήμη της Νάξου εκείνη την εποχή. Λαξευμένη σ’ ένα μεγάλο
κομμάτι ναξιακού μαρμάρου η Σφίγγα συνδυάζει τη
στερεότητα της κατασκευής με μία διακοσμητική διάθεση στην απόδοση των μαλλιών,
του στήθους και των φτερών, που πετυχαίνει να εκλεπτύνει τον όγκο της μορφής.
Όπως πληροφορούμαστε από την εγχάρακτη επιγραφή του 4ου αιώνα π.Χ. στη βάση του
κίονα, οι ιερείς του Απόλλωνα τίμησαν τους πολίτες της Νάξου με το προνόμιο της
προμαντείας, δηλαδή της προτεραιότητας στη σειρά των
πιστών που ζητούσαν χρησμό.
Δίπλα στα
αυστηρά δωρικά οικοδομήματα που έκτισαν στο ιερό των Δελφών οι πόλεις της
ηπειρωτικής Ελλάδας, ο θησαυρός των Σιφνίων εκπροσωπεί την τεχνοτροπία της
ανατολικής νησιωτικής Ελλάδας και τον πλούσιο σε διακόσμηση ιωνικό ρυθμό. Τα
αρχιτεκτονικά κατάλοιπα επιτρέπουν τη λεπτομερή αναπαράστασή του. Είναι από τα
λίγα μνημεία που η χρονολόγησή τους προσδιορίζεται με ακρίβεια, μιας και η
ανέγερσή του συνδέεται μ’ ένα μαρτυρημένο από τον Ηρόδοτο ιστορικό γεγονός, που
είχε προβλέψει η Πυθία στο χρησμό της προς τους Σίφνιους. Το 524 π.Χ., η Σίφνος
λεηλατήθηκε από Σάμιους φυγάδες, μετά την ανεπιτυχή επανάστασή τους κατά του
τυράννου Πολυκράτη. Ο θησαυρός πρέπει να είχε ιδρυθεί αμέσως πριν τη λεηλασία.
Η οικοδόμησή του εξ ολοκλήρου από μάρμαρο ήταν μια ένδειξη ευγνωμοσύνης προς
τον Απόλλωνα εκ μέρους του μικρού Κυκλαδίτικου νησιού που την εποχή εκείνη
γνώριζε εξαιρετική οικονομική άνθηση χάρη στα ορυχεία χρυσού και αργύρου. Ήταν
όμως και μια ένδειξη πολυτέλειας, που δηλώνεται επίσης με τον υπερβολικά
πλούσιο πλαστικό διάκοσμο που περιέτρεχε το κτίριο από τη βάση ως τη στέγη.
Ζώνες ανάγλυφες με περίτεχνα διακοσμητικά θέματα (κυμάτια, ανθέμια, άνθη λωτών,
ρόδακες), μαρμάρινες λεοντοκεφαλές στην υδρορροή, γλυπτές μορφές στη ζωφόρο, τα
αετώματα και τα ακρωτήρια, το καταστόλιστο πλαίσιο της θύρας, όλα συμβάλλουν σε
μια φανταχτερή έκφραση του ιωνικού ρυθμού. Στην πρόσοψη, η κυριαρχία των
πλαστικών μορφών που αντικαθιστούν τα γεωμετρικά μοτίβα φθάνει στο απόγειο της:
αντί δύο κιόνων σε παράσταση, εδώ το επιστύλιο υποστηρίζουν δύο Κόρες, όμοιες
με τις ιωνικής καταγωγής Κόρες της Ακρόπολης. Έτσι, περί το 525 π.Χ. οι καρυάτιδες των Σιφνίων προαναγγέλλουν την πρόσταση του Ερεχθείου.
Οι πρώτοι
μελετητές του θησαυρού παρατήρησαν μικροδιαφορές στην τεχνική λάξευσης της
ζωφόρου, γι’ αυτό και τη θεώρησαν έργο δύο ομάδων τεχνιτών με επικεφαλής δύο
διαφορετικούς γλύπτες. Ο υπεύθυνος της βόρειας και της ανατολικής ζωφόρου είχε
επηρεαστεί από τα προοδευτικά εργαστήρια της Χίου και της Αττικής, ενώ ο
αρχιτεχνίτης της δυτικής και νότιας ζωφόρου ήταν συντηρητικός και πρέπει να
είχε μαθητεύσει σ’ ένα από τα καλλιτεχνικά κέντρα της μικρασιατικής ακτής της
Ιωνίας.
Απεριόριστη
ποικιλία χαρακτηρίζει το πλάσιμο μορφών, κυρίως στις σκηνές συμπλοκής ή
μονομαχίας. Η δραματοποίηση του έπους και η αφήγηση του μύθου στην μαρμάρινη
επιφάνεια δεν είναι καθόλου μονότονη χάρη στην ευρηματική διαφοροποίηση
ενδυμάτων, κινήσεων, στάσεων και στην αποφυγή των επαναλήψεων. Σ’ αυτό
συντελούσαν τα επιχρωματισμένα μέρη της ζωφόρου,
καθώς και οι ένθετες μεταλλικές λεπτομέρειες (π.χ. όπλα) που έδιναν λάμψη στην
όλη σύνθεση. Γραμμένα με χρώμα στο βάθος της ανάγλυφης επιφάνειας ήταν και τα
ονόματα μερικών από τις εικονιζόμενες μορφές.
Ανατολική
πλευρά.
Ο Θησαυρός
είχε μορφή πρόστυλου ναού και δύο κόρες υποβάσταζαν το επιστύλιο. Δεν έχουν
σωθεί πολλά από αυτό το μνημείο, όμως οι αρχαιολόγοι μπορούν, βασισμένοι στα
σπαράγματα και τις περιγραφές των αρχαίων ταξιδιωτών, να αναπαραστήσουν
επακριβώς τις λεπτομέρειες αυτού του αρχιτεκτονήματος. Το ανατολικό αέτωμα, το
μόνο που σώθηκε, είναι διακοσμημένο με τη μορφή του Ηρακλή να προσπαθεί να
κλέψει τον δελφικό τρίποδα από τον Απόλλωνα, ενώ ο Δίας προσπαθεί να παρέμβει
ειρηνευτικά.
Αυτός ο
Θησαυρός ήταν επίσης το πρώτο κτήριο της αρχαιότητας όπου χρησιμοποιήθηκαν
πεσμένες ή γερτές μορφές για τη διακόσμηση των άκρων του αετώματος.
|
|
|
Βόρεια
πλευρά |
Οι γλυπτές
ζωφόροι που διακοσμούσαν όλες τις πλευρές του κτηρίου περιείχαν διάφορες σκηνές
από την ελληνική Μυθολογία. Η νότια πλευρά περιλαμβάνει σκηνές συμπληρωματικές
της παράστασης που διακοσμεί την ανατολική πλευρά, όπου οι θεοί παρακολουθούν
τους Έλληνες να επιτίθενται στην Τροία.
Η δυτική
πλευρά δείχνει την διήγηση για την Κρίση του Πάρη και περιλαμβάνει τρεις ομάδες
αρμάτων (που σχετίζονται με την Αθηνά, την Αφροδίτη και την Ήρα).
Η βόρεια
πλευρά εικονογραφεί την Γιγαντομαχία.
Αίθουσα VI: Ο ναός του Απόλλωνα
Εκτίθενται
αρχιτεκτονικά μέλη από τον ναό του Απόλλωνα, καθώς επίσης και οι εναέτιες συνθέσεις από τον Αρχαϊκό και τον Κλασικό ναό.
Την πρώτη θέση μέσα στο ιερό είχε ο ναός, η κατοικία του θεού και έδρα του
μαντείου του. Όταν τον 6ο αιώνα π.Χ. η φήμη του ιερού εξαπλώθηκε σε όλο τον
γνωστό κόσμο, ο ναός έπρεπε να έχει μορφή αντάξια της οικουμενικής του αίγλης.
Γι’ αυτό, μετά την πυρκαγιά του 548 π.Χ. που κατέστρεψε τον πρώτο πέτρινο ναό
του ιερού (αυτόν που ο ομηρικός ύμνος λέει ότι θεμελιώθηκε από τον ίδιο τον
Απόλλωνα), οι υπεύθυνοι του ιερού άρχισαν να χτίζουν έναν πολύ πιο μεγάλο και
πιο πολυτελή. Για το σκοπό αυτό διεύρυναν το πλάτωμα, όπου θα εδραζόταν το νέο
κτίριο, και, για να συγκρατήσουν τα χώματα, έχτισαν έναν τεράστιο τοίχο από
πολυγωνικούς λίθους με καμπύλους αρμούς. Το μεγάλο χρηματικό ποσό που
χρειάστηκε για την οικοδόμηση συγκεντρώθηκε από τις γενναιόδωρες προσφορές
ελληνικών πόλεων και αποικιών, αλλά και ξένων ηγεμόνων, και οι εργασίες
κράτησαν πολλά χρόνια.
Ο νέος ναός
συνδέθηκε με το όνομα των Αλκμεωνιδών, της αθηναϊκής
αριστοκρατικής οικογένειας που ζούσε εξόριστη από τον τύραννο της Αθήνας
Πεισίστρατο. Σ’ αυτούς ανέθεσαν οι Αμφικτύωνες, οι εκπρόσωποι
των πόλεων της Στερεάς Ελλάδας που ρύθμιζαν τις υποθέσεις του ιερού, την
αποπεράτωση του κτιρίου και τη διακόσμησή του, γύρω στο 510 π.Χ. Οι
Αλκμεωνίδες, για να κερδίσουν την εύνοια του θεού αλλά και τη συμμαχία άλλων
ελληνικών πόλεων στον αγώνα κατά των πολιτικών τους αντιπάλων, έκαναν, όπως
παραδίδει ο Ηρόδοτος, την πρόσοψη του ναού από μάρμαρο, αντί του πωρόλιθου που
προέβλεπε η σύμβασή τους, κι ανέθεσαν τον γλυπτό διάκοσμο σε σπουδαίο γλύπτη
από την Αθήνα, πιθανόν τον Αντήνορα. Στον ίδιο καλλιτέχνη,
μετά την κατάλυση της τυραννίας των Πεισιστρατιδών
και την επιστροφή των Αλκμεωνιδών, που εκπροσωπούσαν
τη δημοκρατική παράταξη, θα εμπιστευθούν οι Αθηναίοι τη δημιουργία του χάλκινου
συμπλέγματος των Τυραννοκτόνων, των δύο πολιτών που θανάτωσαν τον τύραννο
Ίππαρχο.
Τα
αποτελέσματα ήταν πραγματικά εντυπωσιακά, όπως επιβεβαιώνουν τα αγάλματα των
δύο αετωμάτων, πώρινα του δυτικού και μαρμάρινα του ανατολικού, που βρέθηκαν
στην ανασκαφή και παρά την αποσπασματικότητα τους μας επιτρέπουν να αναγνωρίσουμε
τις συνθέσεις που αναπτύσσονταν στα μεγάλα τύμπανα. Η αυστηρή μεγαλοπρέπεια των
θεμάτων και των μορφών εναρμονίζεται με την αυστηρότητα του δωρικού ρυθμού του
ναού. Η δόξα που επιφυλάχθηκε στους Αλκμεωνίδες και τους Αθηναίους, οι μυθικοί
πρόγονοι των οποίων εικονίζονταν στο ανατολικό αέτωμα, ήταν μεγάλη, αφού ο ναός
τους υμνήθηκε από μεγάλους κλασικούς ποιητές και θαυμάστηκε από τους
προσκυνητές του πανελλήνιου ιερού για περισσότερο από έναν αιώνα.
Ο ναός των Αλκμεωνιδών μεταβλήθηκε σε ερείπια από το πέσιμο των βράχων
που ακολούθησε τον μεγάλο σεισμό του 373 π.Χ. (τον ίδιο που καταπλάκωσε με
χώματα και το άγαλμα του Ηνιόχου). Για την ανοικοδόμησή του οι Αμφικτύωνες, οι εκπρόσωποι των πόλεων της Στερεάς Ελλάδας
που διοικούσαν το ιερό, κατέφυγαν και πάλι σε πανελλήνιο έρανο. Μεγάλο όμως
μέρος του κολοσσιαίου χρηματικού ποσού πληρώθηκε από το πρόστιμο που είχε
επιβληθεί στους Φωκείς για τις λεηλασίες που είχαν
διαπράξει εις βάρος του ιερού κατά τον δεκάχρονο τρίτο ιερό πόλεμο. Μια
μοναδική τεκμηρίωση για την οικονομική διαχείριση, τα σχέδια και τις τεχνικές
μεθόδους του τεράστιου εργοταξίου που είχε οργανωθεί κάτω από τη διεύθυνση
ειδικών αρχόντων (των «ναοποιών») μας προσφέρουν οι
επιγραφές των λίθινων στηλών που βρέθηκαν στις ανασκαφές.
Ο νέος περίπτερος
δωρικός ναός, τα ερείπια του οποίου βλέπουμε σήμερα, εγκαινιάστηκε το 330 π.Χ.,
και στα αετώματα στήθηκαν οι γλυπτές παραστάσεις με τον Απόλλωνα ανάμεσα στις
Μούσες στην ανατολική πλευρά και τον Διόνυσο ανάμεσα στις Θυιάδες
(Μαινάδες) στη δυτική, ενώ στις μετόπες του προσηλώθηκαν οι περσικές ασπίδες,
λάφυρα των Αθηναίων από τον Μαραθώνα.
Οι ανασκαφές δεν μπόρεσαν να πλουτίσουν τις λιγοστές πληροφορίες των αρχαίων
για το εσωτερικό του ναού, αφού η καταστροφή του ήταν σχεδόν ολοκληρωτική. Στο
σηκό του (το κεντρικό τμήμα του ναού) υπήρχε σε εξέχουσα θέση το λατρευτικό
επιχρυσωμένο άγαλμα του Απόλλωνα και στον πρόναο ήταν χαραγμένα τα περίφημα
ρητά των 7 σοφών και το αινιγματικό γράμμα Ε. Τίποτα δεν σώθηκε από το «μαντικό
άδυτο» όπου ετελείτο η χρησμοδοσία. Η τελευταία Πυθία φαίνεται ότι πήρε μαζί
της το μυστικό της μαντικής της τέχνης και δεν μας άφησε κανένα από τα σύμβολα
του προφήτη, που θα πρέπει να βρίσκονταν κάτω από το δάπεδο του σηκού: τον
μαντικό τρίποδα, όπου καθόταν η ιέρεια του Απόλλωνα, για να έρθει σε επαφή με
τη Γη και τις χθόνιες δυνάμεις της, και τον ομφαλό, που τον θεωρούσαν τάφο του
Πύθωνα ή του Διονύσου.
Τα τελευταία
χρόνια η συστηματική επανεξέταση μιας σειράς γλυπτών που παρέμεναν παραμελημένα στις αποθήκες του Μουσείου τους ξανάδωσε τη
χαμένη τους εδώ και πολλούς αιώνες ταυτότητα, καθώς οδήγησε στην απρόσμενη
ταύτιση τους με τα αγάλματα των δύο αετωμάτων που, προηγουμένως, πιστεύαμε ότι
τα είχαν αρπάξει οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες. Η σπουδαία αυτή ανακάλυψη επιβεβαίωσε
την περιγραφή των αετωμάτων από τον Παυσανία που είχε δει τα γλυπτά στη θέση
τους τον 2ο αιώνα μ.Χ., αλλά μας χάρισε και μια σχεδόν ακριβή εικόνα των δύο
συνθέσεων που παρουσιάζονται για πρώτη φορά, έστω και αποσπασματικά, στην
έκθεση.
Έργα Αθηναίων
καλλιτεχνών, δεν έχουν τη μεγαλοπρέπεια και τη δύναμη των Αρχαϊκών αετωμάτων
του προηγούμενου ναού, όμως παρουσιάζουν ενδιαφέρουσες εικονογραφικές
καινοτομίες. Η παρουσίαση των δύο θεών στο ίδιο μνημείο και η μοναδική
παράσταση του Διονύσου στον τύπο του κιθαρωδού, αποκτά συμβολική σημασία: ο
Απόλλων παραχωρεί το δυτικό αέτωμα του ναού του και δανείζει στον Διόνυσο το
αγαπημένο του μουσικό όργανο, την κιθάρα. Ο νεωτερισμός φαίνεται πως δεν ήταν
άσχετος με την επίσημη αναγνώριση της Διονυσιακής λατρείας στο Δελφικό ιερό, με
την υποστήριξη του ιερατείου κατά την εποχή της κατασκευής των αετωμάτων.
Στο ανατολικό
αέτωμα του ναού παριστάνεται ο Απόλλωνας με τη μητέρα του Λητώ
και την αδελφή του Άρτεμη ανάμεσα στις Μούσες. Στο κέντρο ο Απόλλωνας, φορώντας
ιμάτιο που αφήνει ακάλυπτο το στήθος, κάθεται πάνω σε τρίποδα και κρατάει κλαδί
δάφνης και φιάλη και εικονίζεται ως κύριος του μαντείου του. Οι Μούσες, άλλες
όρθιες κι άλλες καθιστές σ’ ένα τοπίο με βράχους, συνδέουν τον θεό με τον κόσμο
των τεχνών και του πνεύματος.
Στο δυτικό
αέτωμα του ναού παριστάνεται ο Διόνυσος ανάμεσα στις Μαινάδες (γυναίκες από την
ακολουθία του Διονύσου). Στο κέντρο στέκεται ο Διόνυσος στον σπάνιο τύπο του
κιθαρωδού. Φοράει χιτώνα ζωσμένο κάτω από το στήθος, ιμάτιο ριγμένο στους ώμους
και στο μέτωπο τη χαρακτηριστική ταινία {μύρα) των μυημένων. Η κιθάρα που
κρατάει στο αριστερό του χέρι τον εξομοιώνει με τον θεό της μουσικής, τον
Απόλλωνα, και συμβιβάζει τους διαφορετικούς κόσμους των δύο θεών που
απεικονίζονται στον ίδιο ναό.
Αίθουσες
VII-VIII: Ο θησαυρός
των Αθηναίων
Εκτίθεται ο γλυπτός διάκοσμος του θησαυρού των Αθηναίων. Στην αίθουσα VII
παρουσιάζονται η ζωφόρος και οι μετόπες και στην αίθουσα VIII τα δύο σωζόμενα
ακρωτήρια με τις παραστάσεις των εφίππων Αμαζόνων, τμήματα από τα αετώματα του
μνημείου, καθώς και οι ύμνοι προς τον Απόλλωνα, που χαράχτηκαν στο κτίσμα σε
μεταγενέστερη εποχή.
Ο θησαυρός που
αφιέρωσαν οι Αθηναίοι στους Δελφούς αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα των
αναθηματικών κτιρίων που αναπαρήγαν σε πολύ μικρότερη κλίμακα τη μορφή ναού, με
γλυπτή διακόσμηση στα ψηλότερα μέρη του κτιρίου (μετόπες, αετώματα, ακρωτήρια).
Οι τοίχοι του θησαυρού των Αθηναίων επιστέφονταν από δωρική ζωφόρο με 30
μετόπες, από τις οποίες σώθηκαν αρκετές. Κάθε μακρά πλευρά έφερε 9 μετόπες
εναλλασσόμενες με 10 τρίγλυφα, ενώ κάθε στενή είχε 6 μετόπες και 7 τρίγλυφα.
Ολόκληρο το κτίριο, όπως και ο γλυπτός του διάκοσμος ήταν από λευκό μάρμαρο
Πάρου. Αναστηλώθηκε το 1903 και είναι το μοναδικό κτήριο που υψώνεται στις
πραγματικές του διαστάσεις στο χώρο των Δελφών.
Οι ανάγλυφες
μετόπες του θησαυρού αφηγούνταν σκηνές από την ελληνική μυθολογία και
συγκεκριμένα τα κατορθώματα του ημίθεου Ηρακλή και του «εθνικού» ήρωα των
Αθηναίων, Θησέα. Επικρατεί η άποψη ότι ο κύκλος του Θησέα δέσποζε στη νότια
πλευρά, που έβλεπαν οι προσκυνητές στη διαδρομή τους προς το ναό, ενώ οι άθλοι
του Ηρακλή κατελάμβαναν τη βόρεια πλευρά, η μάχη με το Γηρυόνη τη δυτική, και η
Αμαζονομαχία την πρόσοψη. Οι μεγάλες σκηνές, όπως το
επεισόδιο της Γηρυονομαχίας ή των Αμαζόνων που
μάχονται εναντίον Ελλήνων, εκτυλίσσονται σε αλλεπάλληλες μετόπες, αντί να
περιορίζονται σε μία πλάκα. Οι στάσεις ορισμένων μορφών είναι υπερβολικές, μη
ρεαλιστικές. Ο ήρωας μοιάζει να ίπταται πάνω από το θηρίο που δαμάζει. Παρά τις
τολμηρές και ελεύθερες κινήσεις, χαρακτηριστικές της αρχαϊκής εποχής όπως και
το μειδίαμα, οι αναλογίες είναι ισορροπημένες και οι μορφές καλοζυγισμένες. Η
ανατομία των σωμάτων διαγράφεται με πλαστικότητα ενώ οι ενδυματολογικές
λεπτομέρειες δηλώνονται με καθαρές γραμμές.
Στο ύφος και
την τεχνοτροπία των μετοπών οι μελετητές διακρίνουν δύο τάσεις: μια
συντηρητική, αρχαϊκής εποχής, και μια προχωρημένη, αυστηρού ρυθμού στο
μεταίχμιο αρχαϊκής-κλασικής εποχής. Έτσι η ζωφόρος χρονολογείται μεταξύ 510 και
480 π.Χ. και ο θησαυρός ερμηνεύεται αντίστοιχα ως μνημείο είτε της εγκαθίδρυσης
της Αθηναϊκής Δημοκρατίας είτε της μάχης του Μαραθώνα. Έχει θεωρηθεί ότι στη
ζωφόρο δούλεψαν τουλάχιστον δύο Αθηναίοι γλύπτες, που αντιπροσωπεύουν δύο
καλλιτεχνικές τάσεις ή δύο γενεές. Τη «μονοτονία» του μαρμάρου διέκοπτε ο
χρωματισμός ορισμένων επιφανειών των μετοπών, καθώς και τα ένθετα μεταλλικά
διακοσμητικά στοιχεία.
Αίθουσα IX: Αναθήματα του 5ου π.Χ. αιώνα.
Εκτίθενται δείγματα από τον γλυπτό και τον γραπτό πήλινο διάκοσμο των δύο
θησαυρών του ναού της Αθηνάς Προναίας, αυτού των
Μασσαλιωτών
και του
«Δωρικού», ακρωτήρια από τα υπόλοιπα κτίρια του ιερού, καθώς και
χαρακτηριστικές σίμες και ακροκέραμα κτιρίων και από
τα δύο ιερά.
Σε περίοπτη
θέση εκτίθενται τα τρία χάλκινα αγαλμάτια του αποθέτη της αίθουσας IV, δηλαδή η
πεπλοφόρος με το θυμιατήρι, ο αυλητής και το σύμπλεγμα με τους δύο αθλητές. Στο
τέλος της αίθουσας, μια γυναικεία κεφαλή από το ιερό της Αθηνάς Προναίας μας προετοιμάζει για τη μετάβαση στην τέχνη του 4ο
π.Χ. αιώνα.
Οι ανασκαφές
στους Δελφούς έφεραν στο φως πολλές πήλινες κεραμώσεις, ακροκέραμα από τα
μέτωπα ηγεμόνων κεραμίδων και σίμες, που προέρχονται
από τις στέγες οικοδομημάτων των ιερών του Απόλλωνα και της Αθηνάς Προναίας. Πολλές από αυτές αποδίδονται σε συγκεκριμένα
μνημεία, κυρίως θησαυρούς και στοές, που γνωρίζουμε από τις πηγές ή από τις
ανασκαφές, ενώ άλλες ανήκουν σε αταύτιστα κτήρια. Φέρουν όλες πλούσια πλαστική
και ζωγραφική διακόσμηση.
Αίθουσα X: Η θόλος του ιερού της Αθηνάς Προναίας
Η αίθουσα είναι αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στο χαρακτηριστικό κυκλικό κτίριο του
ναού της Προναίας, τη περίφημη Θόλο. Εδώ εκτίθενται
αρχιτεκτονικά μέλη του κτιρίου και πολλά τμήματα του γλυπτού του διακόσμου.
Σημαντικότερα δείγματα είναι δύο κιονόκρανα, ένα δωρικό και ένα κορινθιακό, οι
μετόπες και οι δυο ζωφόροι του.
Το πιο
εντυπωσιακό μνημείο στο Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η
Θόλος, διακρίνεται εύκολα χάρη στο ασυνήθιστο κυκλικό σχήμα αλλά και τη μερική
αναστήλωσή της. Στο βιβλίο του «Περί Αρχιτεκτονικής» ο Βιτρούβιος αναφέρει ως
αρχιτέκτονα της Θόλου το Θεόδωρο από τη Φώκαια ή τη Φωκίδα. Στο οικοδόμημα συνθέτονται επιτυχημένα όλοι οι ρυθμοί του κλασικού
σχεδιασμού. Οι 20 κίονες του εξωτερικού δωρικού επιστυλίου επιστέφονται από
ζωφόρο με ανάγλυφες μετόπες. Ο κυκλικός σηκός, κεντρικός χώρος του κτηρίου με
συμπαγείς τοίχους, επίσης επιστέφεται από δωρική ζωφόρο με τρίγλυφα και
ανάγλυφες μετόπες, μικρότερου όμως μεγέθους. Την εσωτερική περιφέρεια του σηκού
περιέτρεχαν 10 ημικίονες κορινθιακού ρυθμού εφαπτόμενοι στον τοίχο. Για το
κτίριο χρησιμοποιήθηκε λευκό μάρμαρο από τα λατομεία της Πεντέλης και της Πάρου
(ιδίως για τις ανάγλυφες μετόπες), καθώς και σκούρος ασβεστόλιθος από την
Ελευσίνα για τονισμό κάποιων δομικών λεπτομερειών. Μαρμάρινη ήταν και η οροφή
που η μορφή της αποτέλεσε θέμα συζητήσεων, ιδίως αφ’ ότου αποδόθηκαν σ’ αυτή
δύο σειρές σίμης, και αποκαθίσταται ως κωνική ή
οκταγωνική. Τα άκρα της ήταν διακοσμημένα με ακρωτήρια-αγάλματα που απεικόνιζαν
γυναίκες σε ζωηρή έως χορευτική κίνηση. Η Θόλος, ένα από τα ωραιότερα
οικοδομήματα της αρχαιότητας, χρονολογείται στα 380 π.Χ., όμως δεν γνωρίζουμε
την πραγματική λειτουργία της, για την οποία έχουν διατυπωθεί πάμπολλες υποθέσεις: έχει συσχετισθεί με χθόνια λατρεία και
ερμηνευθεί ως ηρώο, ναός, οπλοθήκη κ.ά. Πάντως ο Παυσανίας δεν μνημονεύει τη
Θόλο ως ναό, και στην περιήγησή του την παραλείπει εντελώς.
Στις
εξωτερικές μεγάλες μετόπες της Θόλου αναπτύσσονταν θέματα Αμαζονομαχίας
και Κενταυρομαχίας, των οποίων η πλαστικότητα
εντυπωσιάζει. Με τη συστροφή των σωμάτων ο γλύπτης πετυχαίνει να δώσει την
αίσθηση της στιγμιαίας κίνησης, ενώ η τεχνοτροπία και ενδυμασία των πολεμιστών
θυμίζουν τα ανάγλυφα των ναών του Απόλλωνα στις Βάσσες
της Φιγαλείας και του Ασκληπιού στην Επίδαυρο.
Οι εσωτερικές
μικρές μετόπες της Θόλου ίσως αναπαριστούσαν σκηνή συνέλευσης θεών, όπου
αποδίδονται οι στατικές ή αδρανείς μορφές, και σκηνή μάχης, όπου ανήκουν οι πιο
δραστήριες μορφές. Οι γλύπτες των μετοπών επέδειξαν αξεπέραστη δεξιότητα στην
επεξεργασία του μαρμάρου και την απόδοση των λεπτομερειών. Το έξεργο ανάγλυφο, η ελευθερία των κινήσεων και η ένταση της
δράσης ζωντανεύουν τις σκηνές ενώ παράλληλα εισάγουν ένα πρωτοποριακό
καλλιτεχνικό ρεύμα στην εικονογραφική παράδοση του 4ου αιώνα π.Χ., που
ανταγωνίζεται την ολόγλυφη πλαστική.
Αίθουσα XI: Υστεροκλασικοί-ελληνιστικοί
χρόνοι
Εδώ κυριαρχεί το σύμπλεγμα του Δαόχου, ενώ στον ίδιο
χώρο τοποθετείται και ο ομφαλός, φημισμένο σύμβολο του δελφικού μαντείου, δίπλα
στον ακανθωτό κίονα την παράσταση με τις χορεύτριες. Η έκθεση συμπληρώνεται με υστεροκλασικά και ελληνιστικά αγάλματα, που δίνουν την
εικόνα του πλήθους των αφιερωμάτων του ιερού.
Ο κίονας με
τις «χορεύτριες» είναι σύμπλεγμα που, σύμφωνα με την επιγραφή της βάσης του,
αφιέρωσαν οι Αθηναίοι γύρω στο 330 π.Χ., ίσως στο πλαίσιο της γιορτής που τελέστηκε κατά την άφιξη της πομπής των Αθηναίων
προσκυνητών (Πυθαΐδος). Οι τρεις κοπέλες πήραν το
όνομα τους από τη χορευτική εντύπωση που έδινε η στάση τους και είχαν
ερμηνευθεί ως Θυιάδες (τοπική ονομασία των Μαινάδων).
Σήμερα όμως πιστεύεται ότι πρόκειται για τις τρεις κόρες του μυθικού βασιλιά
της Αθήνας Κέκροπα, που προσφέρουν στον Απόλλωνα το αγαπημένο του σύμβολο, τον
τρίποδα. Η τελευταία αποκατάσταση του μνημείου τοποθετεί στην κορυφή του τον
ομφαλό, ως κάλυμμα του ιερού τρίποδα που συμπληρώνει τη συμβολική σημασία του
αθηναϊκού αναθήματος.
Το
οικογενειακό ανάθημα είναι ένα σύνταγμα μαρμάρινων αγαλμάτων που αφιέρωσε στον
Απόλλωνα ο Δάοχος Β’, Θεσσαλός αξιωματούχος από τα
Φάρσαλα που διετέλεσε αντιπρόσωπος του έθνους του στη Δελφική Αμφικτιονία
(336-332 π.Χ.), όπου εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των Μακεδόνων. Πάνω στο
επίμηκες βάθρο στέκονταν 9 αγάλματα: του Απόλλωνα (δεν σώθηκε) και 8 διάσημων
για τις ανδραγαθίες τους στην πολιτική, στο στρατό και στον αθλητισμό
εκπροσώπων του ισχυρού θεσσαλικού γένους του αναθέτη (των προγόνων του, του
εαυτού του και του γιου του). Τα ονόματα και τις ένδοξες πράξεις των
εικονιζόμενων ανδρών τα γνωρίζουμε από τα επιγράμματα που είναι χαραγμένα στην
πρόσοψη του βάθρου. Αν και παρατακτικά τοποθετημένες, οι μορφές ξεχωρίζουν με
τις διαφορετικές στάσεις και ενδυμασίες, αλλά και συνδέονται μεταξύ τους με
συμμετρικές και αντιθετικές ανταποκρίσεις στην κίνηση των σωμάτων, στις
χειρονομίες και στις στροφές των κεφαλιών.
Τα αγάλματα
εκπροσωπούσαν κατά γενεαλογική σειρά έξι γενιές μιας οικογένειας Θεσσαλών
γαιοκτημόνων που από τις αρχές του 5ου αιώνα προετοίμασαν με τα κατορθώματά
τους το μεγαλείο του αναθέτη, του Δαόχου Β’. Καλύτερα
διατηρημένο και σημαντικό για την ιστορία της τέχνης είναι το άγαλμα του Αγία,
προπάππου του Δαόχου, όχι μόνον εξαιτίας της
καλλιτεχνικής ποιότητας αλλά και του συσχετισμού του με την τέχνη του Λυσίππου.
Ο μεγάλος Σικυώνιος γλύπτης είχε φιλοτεχνήσει ένα
χάλκινο ανδριάντα του ξακουστού τον 5ο αιώνα παγκρατιαστή
Αγία, και η επιγραφή του, που βρέθηκε στα Φάρσαλα, είναι όμοια με την επιγραφή
στο δελφικό βάθρο του Αγία. Ο συσχετισμός αυτός έχει προκαλέσει πολλές
συζητήσεις για τον δημιουργό του ανδριάντα του Αγία, που θεωρήθηκε έργο ή
αντίγραφο ενός πρωτότυπου χάλκινου έργου του Λυσίππου, καθώς και για την τεχνοτροπία
των υπόλοιπων αγαλμάτων του αναθήματος. Σήμερα πιστεύεται ότι ο Αγίας των
Δελφών, ακόμη και αν δεν αντιγράφει πιστά το πρωτότυπο άγαλμα του Λυσίππου,
ανήκει στο εργαστήριό του και ως έργο του 4ου π.Χ. αιώνα μάς φωτίζει για τα
καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής του.
Σημειώστε πως
η ιδιότητα κάθε προσώπου διαφοροποιείται με τη στάση, την ανατομία, την
ενδυμασία. Οι πολιτικοί αξιωματούχοι (ο Ακνόνιος και
ο Δάοχος Α’) φορούν το εθνικό ένδυμα των Μακεδόνων
και των Θεσσαλών, η ενδυμασία και η κίνηση του Σίσυφου του Α’ αποδίδουν την
ιδιότητα του στρατιωτικού που δίνει εντολές, ενώ η γυμνότητα των τριών αθλητών,
του Αγία, του Τηλέμαχου και του Αγέλαου, αναδεικνύουν
τις σωματικές τους ικανότητες. Με τα χαρακτηριστικά αυτά οι εικονιζόμενοι δεν
αποδίδονται ως εξατομικευμένες προσωπικότητες αλλά ως ιδεαλιστικές
αναπαραστάσεις ενός κοινωνικού τύπου με την ιδιότητα που τον χαρακτηρίζει.
Αίθουσα XII: Υστεροελληνιστικοί-ρωμαϊκοί
χρόνοι
Στην αίθουσα
ξεκινάει με τη ζωφόρο του αναθήματος του Αιμιλίου Παύλου, που εγκαινιάζει τη
σειρά των μνημείων της ρωμαϊκής ιστορίας στο ιερό, και συνεχίζει με αρκετά
εκθέματα των Ρωμαϊκών χρόνων.
Τα εκθέματα
συμπληρώνονται με αρκετά έργα Ύστερης Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής εποχής, μεταξύ
των οποίων ο κυκλικός βωμός από την Προναία, ο
Αντίνοος, το πορτραίτο του «Φλαμινίνου», καθώς και αντιπροσωπευτικά ρωμαϊκά
έργα μεταλλοτεχνίας.
Αίθουσα
XIII: Ο Ηνίοχος
Στην αίθουσα
παρουσιάζεται το χάλκινο σύμπλεγμα του Ηνιόχου, ενός από τα πλέον αναγνωρίσιμα
έργα τέχνης που σώθηκαν από την Αρχαία Ελλάδα, ένα πραγματικό κόσμημα του
μουσείου. Ο Ηνίοχος θεωρείται ως ένα από τα τελειότερα δημιουργήματα της
αρχαίας ελληνικής χαλκοπλαστικής. Αυτό το άγαλμα, που είναι σε φυσικό μέγεθος,
αποκαλύφθηκε στις ανασκαφές του 1896, από τους Γάλλους αρχαιολόγους που τις
είχαν αναλάβει. Το άγαλμα στήθηκε στους Δελφούς το 474 π.Χ., σε ανάμνηση της
νίκης του ιδιοκτήτη του άρματος και του ηνίοχού του σε μία αρματοδρομία στους
Πυθικούς Αγώνες, που γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια προς τιμήν του Πυθίου
Απόλλωνα. Ο Ηνίοχος αποτελούσε μέρος μιας μεγαλύτερης σύνθεσης χαλκοπλαστικής,
που παρίστανε τέθριππο άρμα. Όταν ήταν στη θέση του, πριν καταστραφεί, θα
πρέπει να ήταν ένα από τα πιο εντυπωσιακά έργα γλυπτικής σε ολόκληρο τον αρχαίο
κόσμο. Κοντά του βρέθηκαν δύο πίσω πόδια αλόγων, μια ουρά, κομμάτια από το ζυγό
του άρματος κι ένα παιδικό χέρι με υπολείμματα ηνίων. Για την αναπαράσταση της
όλης σύνθεσης δεν υπάρχει μέχρι σήμερα ομόφωνη άποψη μεταξύ των ερευνητών.
Τέσσερα άλογα σύρουν το άρμα που οδηγεί ο Ηνίοχος, ενώ ένα παιδί στο πλάι (ή
δύο παιδιά εκατέρωθεν) κρατούν τα ηνία των εξωτερικών αλόγων. Η αρματοδρομία
έχει τελειώσει και ο Ηνίοχος φοράει στο κεφάλι την ταινία του νικητή και
παρελαύνει μπροστά από το κοινό που χειροκροτεί. Η επιγραφή στην πώρινη βάση
του αγάλματος λέει πως παραγγέλθηκε από τον Πολύζαλο,
τύραννο της Γέλας, ελληνικής αποικίας στην Σικελία, και ανατέθηκε στον Απόλλωνα
για τη νίκη του άρματός του στα Πύθια.
Οι πόλεις της Σικελίας ήταν πολύ πλούσιες, συγκρινόμενες με τις περισσότερες
πόλεις στην κυρίως Ελλάδα, και οι άρχοντές τους είχαν την οικονομική επιφάνεια
να κάνουν τα πιο εντυπωσιακά αφιερώματα στους θεούς, όπως και να επιλέγουν τους
πιο εκλεκτούς ίππους και αρματοδρόμους. Δεν πρέπει όμως το άγαλμα να προέρχεται
από την Σικελία. Το όνομα του γλύπτη είναι άγνωστο, αλλά οι μελετητές θεωρούν
πως πρέπει να ανήκει στην αθηναϊκή σχολή. Ο Ηνίοχος μοιάζει αρκετά με το άγαλμα
«Ο Απόλλων του Πειραιώς», που είναι γνωστό ότι προέρχεται από την Αθήνα.
Ο ίδιος ο
Ηνίοχος, εκτός από το αριστερό του χέρι που λείπει, είναι άθικτος. Τα αγάλματα
χύνονταν σε κομμάτια που μετά συνενώνονταν. Όταν ανακαλύφθηκε ο Ηνίοχος, ήταν
σε τρία κομμάτια, το κεφάλι με το πάνω μέρος του κορμού, το κάτω μέρος του
κορμού και το δεξί χέρι. Ο αριστερός βραχίονας είχε αποκολληθεί και χαθεί πριν
το άγαλμα ταφεί. Υπάρχουν δύο απόψεις για τον ενταφιασμό του αγάλματος: Η μία
άποψη θεωρεί πως το άγαλμα σκεπάστηκε από τα χώματα της κατολίσθησης που
προκάλεσε ο σεισμός του 373 π.Χ., η άλλη ότι θάφτηκε από τους ιερείς όταν το
σύμπλεγμα, του οποίου ήταν μέρος, καταστράφηκε από την κατολίσθηση, για να το
προστατεύσουν από τους ιερόσυλους μετά το κλείσιμο του Μαντείου. Έτσι θαμμένο
διέφυγε τη σύληση και τον αφανισμό. Από τα υπόλοιπα μεγάλης κλίμακας χάλκινα
συμπλέγματα του δελφικού ιερού, που περιγράφουν οι φιλολογικές και επιγραφικές
πηγές, δεν έχει σωθεί κανένα. Κάποια ίσως καταστράφηκαν, ενώ άλλα πρέπει να
αρπάχθηκαν κατά τον Γ’ ιερό πόλεμο (356-346 π.Χ.), όταν οι Φωκείς
έγιναν κύριοι του ιερού και μεταποίησαν πολύτιμα αναθήματα για να αντιμετωπίσουν
τις στρατιωτικές τους δαπάνες. Όσα έργα γλύτωσαν τη μεταφορά στη Ρώμη, από
Ρωμαίους αυτοκράτορες, πρέπει να χυτεύθηκαν ξανά σε
μεταγενέστερες εποχές από τους κατοίκους της περιοχής που χρειάζονταν μέταλλο
για να κατασκευάσουν χρηστικά σκεύη. Η αποκάλυψη του Ηνιόχου κατά τη Μεγάλη
Ανασκαφή του 1896 προκάλεσε ενθουσιασμό, αφού ως τότε δεν είχε βρεθεί άλλο
χάλκινο άγαλμα κλασικής εποχής και μάλιστα σε φυσικό μέγεθος. Πολλά χρόνια
αργότερα βρέθηκαν στο βυθό της θάλασσας οι πολεμιστές του Riace
και ο Ποσειδώνας του Αρτεμισίου, χάλκινα αγάλματα
σύγχρονα και ανάλογα σε καλλιτεχνική αξία με τον Ηνίοχο. Παρόλο που οι μεγάλοι
γλύπτες της κλασικής Ελλάδας ήταν κυρίως χαλκουργοί, τα έργα τους γνωρίζουμε
κυρίως από μαρμάρινα αντίγραφα, προϊόντα της ρωμαϊκής εποχής.
Το άγαλμα
ανήκει στα ελάχιστα ελληνικά χάλκινα έργα που διατηρούν τους ένθετους οφθαλμούς
από σμάλτο και όνυχα. Έχει επίσης ένθετες βλεφαρίδες. Η ταινία στα μαλλιά του,
τεκμήριο της νίκης του, είναι διακοσμημένη με εμπίεστο
ασήμι και δένεται στο πίσω μέρος του κεφαλιού, για να πέσει μετά ελεύθερη στον
αυχένα. Πιθανόν να είχε και πολύτιμους λίθους που αφαιρέθηκαν μετά.
Οι ηνίοχοι που
συμμετείχαν στους πανελλήνιους αγώνες ήταν έφηβοι ευγενούς καταγωγής, όπως
άλλωστε αριστοκράτες ήταν και οι ιδιοκτήτες των αρμάτων και αλόγων. Τέτοιος
έφηβος και ο Ηνίοχος των Δελφών. Η μορφή του Ηνίοχου ανήκει σε πολύ νέο άνδρα,
όπως δηλώνουν οι απλές μπούκλες στους κροτάφους. Όπως και σήμερα, οι αναβάτες
των ίππων και οι αρματοδρόμοι επιλέγονταν για το μικρό τους βάρος, αλλά οι
τελευταίοι έπρεπε να είναι ψηλοί (ο Ηνίοχος έχει ύψος 1,80 μ.) Είναι ντυμένος
με μία «ξύστη», που φορούσαν όλοι οι αρματοδρόμοι κατά την διάρκεια του αγώνα.
Πέφτει ελεύθερα μέχρι τους αστράγαλούς του, δεμένη με πλατιά απλή ζώνη ψηλότερα
από τη μέση του. Οι δύο ταινίες (τιράντες) που δένουν χιαστί στην πλάτη του το
πάνω μέρος της ξύστης ήταν απαραίτητες για να μην «φουσκώνει» το επάνω μέρος
της στολής του από τον άνεμο στη διάρκεια της κούρσας.
Στιλιστικά, ο
Ηνίοχος ανήκει στον Πρώιμο Κλασικό ή Αυστηρό ρυθμό. Είναι πιο νατουραλιστικός από τους Κούρους της Αρχαϊκής περιόδου,
αλλά η στάση του είναι ακόμα πολύ «άκαμπτη» σε σύγκριση με έργα της Κλασικής
περιόδου. Διαφοροποιείται από το Αρχαϊκό στιλ, με την ελαφριά στροφή του
κεφαλιού προς τη μία πλευρά και από την ανεπαίσθητα αντίθετη κλίση του σώματος
προς την «κίνηση» της ξύστης που φοράει. Η πιστή απόδοση των γυμνών ποδιών του
θαυμάστηκε πολύ ήδη από την αρχαιότητα. Το κάτω μέρος του αγάλματος θα ήταν
σχεδόν αόρατο, μέσα στο άρμα και πάνω στο ψηλό του βάθρο, παρ’ όλα αυτά ο
καλλιτέχνης φρόντισε και τις πολύ μικρές λεπτομέρειες κι απέδωσε με φυσικότητα
κάθε ανατομικό χαρακτηριστικό του. Το άγαλμα διαφέρει από τα αρχαϊκά και στην
απόδοση της μορφής του Ηνίοχου. Η εσωτερικότητα του προσώπου, η έλλειψη του
αρχαϊκού μειδιάματος, η ταπεινότητα που την χαρακτηρίζει ακόμα και αυτή τη
στιγμή του θριάμβου, η ματιά του προς το κενό, υποδεικνύοντας την ανάτασή του,
εξαιτίας της νίκης του, το Ήθος του Αθλητή που προβάλλεται, ιδεώδες της εποχής
του, είναι όλα δείγματα μεγάλης τέχνης.
Αίθουσα XIV: Το τέλος του ιερού
Ο επίλογος της δελφικής ιστορίας γράφεται σε αυτή την αίθουσα, με επιγραφές και
πορτραίτα της εποχής των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, καθώς και με αρχιτεκτονικά μέλη
και λυχνάρια με πλήθος χριστιανικά σύμβολα, που εκφράζουν το πέρασμα στη νέα
θρησκεία, τον Χριστιανισμό.
Πηγή: http://ift.tt/1aR22pg
Το Ελληνικό DNA είναι ένα μοναδικό φαινόμενο!
Διαβάστε όσα πρέπει να γνωρίζετε για την
ταυτότητα των Ελλήνων!
Πέρασαν 46.000- 59.000 χρόνια από τότε που ο
σύγχρονος άνθρωπος εμφανίστηκε στον ελλαδικό χώρο, ωστόσο, χάρη στις αναλύσεις
του DNA, έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε για την ταυτότητα των Ελλήνων.
Εντυπωσιακά στοιχεία αποκαλύπτουν μέρα με τη
μέρα οι γενετικές έρευνες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και
σε άλλα ευρωπαϊκά ιδρύματα, συμπληρώνοντας το πάζλ για την καταγωγή των
Ελλήνων. Τα πιο σύγχρονα επιστημονικά στοιχεία για τη γενετική σύσταση των
σημερινών κατοίκων της Ελλάδας παραθέτει στο βιβλίο του «Η γενετική ιστορία της
Ελλάδας – Το DNA των Ελλήνων» ο ομότιμος καθηγητής Γενετικής και Γενετικής του
Ανθρώπου, Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, ο οποίος έχει αφιερώσει πολλά χρόνια
στη συγκεκριμένη έρευνα.
Από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που παρουσιάζει
είναι ότι οι Έλληνες όχι μόνο δεν επηρεάστηκαν γενετικά από άλλους λαούς, αλλά
αντίθετα μετέδωσαν το DNA τους και στην υπόλοιπη Ευρώπη! Μάλιστα, το ελληνικό
γενετικό υλικό «μοιάζει» πολύ με αυτό των Ιταλών (σ.σ. una
fazza una razza), λιγότερο με των Γάλλων και με ένα ποσοστό των
Ισπανών, όχι όμως και με των Τούρκων (σ.σ. προφανώς των αυθεντικών που ζουν στα
βάθη της Ανατολίας με καταγωγή από την κινεζική
επικράτεια και όχι αυτούς που ζουν στα παράλια και τον Πόντο και είναι
ελληνογενείς), όπως θα περίμενε κανείς λόγω της τουρκικής κατοχής.
Εντυπωσιακό είναι ότι το DNA των σύγχρονων
Ελλήνων δείχνει καταγωγή από τη Νεολιθική εποχή και άμεση συνέχεια με αυτό των
αρχαίων Ελλήνων, χωρίς να έχει υποστεί ιδιαίτερες προσμείξεις και, επιπλέον, το
ενδεχόμενο οι αρχαίοι Έλληνες να είχαν φτάσει στην… Αμερική αιώνες προτού ο
Κολόμβος φιλήσει το χώμα των «Δυτικών Ινδιών» εξετάζεται σήμερα ως πολύ πιθανό
από τους επιστήμονες.
Στο βιβλίο του, εκτός από την παράθεση
δεδομένων, ο καταξιωμένος επιστήμονας συγκρίνει τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων
με αντίστοιχα στοιχεία λαών της Βαλκανικής, της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και
της Αφρικής. «Η DNA υπογραφή των Ελλήνων αντικατοπτρίζει, ακόμη και σήμερα, την
εξάπλωση των αρχαίων Ελλήνων και αποδεικνύει τη συνέχεια των Ελλήνων στο χώρο
και στο χρόνο», επισημαίνει στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής» ο κ.
Τριανταφυλλίδης.
Οι εκπλήξεις της γενετικής
Οι νέες έρευνες, που βασίζονται στη μελέτη του
DNA και όχι στις αναλύσεις αίματος όπως παλιότερα, οδηγούν σε πιο έγκυρα
συμπεράσματα και αναμένεται να δώσουν νέες πληροφορίες για το γενετικό υλικό
των Ελλήνων, εκτιμά ο κ. Τριανταφυλλίδης. «Το γεγονός ότι απέχουμε γενετικά από
τους Σλάβους το είχαμε διαπιστώσει και παλιότερα, μελετώντας τις ομάδες
αίματος. Πλέον έχουμε στοιχεία από 300.000 γονίδια και γενετικούς δείκτες για
να αποδείξουμε ότι δεν ισχύουν, για παράδειγμα, ισχυρισμοί όπως ότι οι Έλληνες
έχουν αφρικανική καταγωγή, όπως είχαν υποστηρίξει εσφαλμένα, τελικά, οι Σκοπιανοί»,
υπογραμμίζει ο καθηγητής.
Προσθέτει ότι με ενδιαφέρον αναμένονται και τα
αποτελέσματα μελλοντικών μελετών. «Οι Σουηδοί επιστήμονες μελέτησαν οστά σε
τάφους στη νότια Σουηδία και διαπίστωσαν ότι κάτοικοι των Μυκηνών είχαν φτάσει
εκεί χιλιάδες χρόνια πριν, μεταφέροντας όχι μόνο πολιτιστικά αγαθά, αλλά και
πλοία, καθώς και το γενετικό υλικό τους. Αυτό ξεφεύγει από όλα όσα ξέραμε ως
τώρα», αναφέρει ο κ. Τριανταφυλλίδης.
Νέους δρόμους, σύμφωνα με τον ίδιο, για τη
διάγνωση και θεραπεία πολλών ασθενειών, ανοίγουν η αποκρυπτογράφηση του
γενετικού κώδικα και η πρόσφατη ανακάλυψη ομάδας ερευνητών της Ιατρικής Σχολής
του πανεπιστημίου Ουάσιγκτον του Σιάτλ, με επικεφαλής
τον καθηγητή Γενετικής Γιάννη Σταματογιαννόπουλο. «Η
τελευταία ανακάλυψη αφορά ένα δεύτερο γενετικό κώδικα μέσα στο DNA, που
περιέχει πρόσθετες πληροφορίες που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι
επιστήμονες διαβάζουν τον κανονικό κώδικα του DNA και εξηγούν τις μεταλλάξεις
του από άποψη υγείας. Σήμερα, η πρόκληση είναι να βρούμε τις εφαρμογές στην
Ιατρική, ώστε να γίνεται μοριακή διάγνωση για χιλιάδες ασθένειες. Πρέπει όμως
να οριστούν με νόμο οι προδιαγραφές, όπως ισχύει διεθνώς», καταλήγει ο κ.
Τριανταφυλλίδης.
Στο βιβλίο του, παντρεύει τη Γενετική με την
Ιστορία, την Αρχαιολογία, τη Γλωσσολογία, την Ανθρωπολογία, την Παλαιοντολογία
και τη Μυθολογία, δίνοντας επιστημονικές απαντήσεις σε ερωτήματα για την
ταυτότητα και την καταγωγή των σημερινών κατοίκων της Ελλάδας.
Το ελληνικό DNA μέσω Αξιού και Δούναβη
Ένα από τα βασικά συμπεράσματα των πολυετών
μελετών του γενετικού υλικού των Ελλήνων είναι ότι οι Έλληνες μετέφεραν τον
πολιτισμό τους και το DNA τους στη Δυτική Ευρώπη, μέσω της κοιλάδας του Αξιού
και κατόπιν του Δούναβη. Η μετακίνηση των εποίκων ξεκίνησε δηλαδή από τις
περιοχές της Θεσσαλονίκης, της κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλίας.
«Συγκρίνοντας το DNA των κατοίκων της Ελλάδας
και ειδικότερα της Πελοποννήσου, με το DNA των κατοίκων της νότιας Ιταλίας,
διαπιστώνεται ότι σε μεγάλο ποσοστό είναι ίδιο. Η γενετική συμβολή των Ελλήνων
στη γενετική σύσταση των σημερινών κατοίκων της Σικελίας και της Νότιας Ιταλίας
ανέρχεται στο 37,3% και 10%, αντίστοιχα. Είναι γνωστό ότι οι περιοχές της
Μεγάλης Ελλάδας, στη νότια Ιταλία, αποτελούνται κυρίως από ελληνικούς
πληθυσμούς, αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το γενετικό αποτύπωμα εξακολουθεί
να αποκαλύπτεται σήμερα, μετά από 2.500 χρόνια!», παρατηρεί ο κ.
Τριανταφυλλίδης.
Όπως περιγράφει, οι επιστήμονες δίνουν μεγάλη
σημασία στο γεγονός ότι μετά από δεκάδες έρευνες δεν ανακαλύφθηκε μογγολική
προέλευση στο DNA των Ελλήνων. Εξηγεί ότι, παρά την τουρκική κατοχή στην
Ελλάδα, δεν αποδεικνύεται, όπως αναμενόταν, κάποια σχέση στο DNA των δύο λαών.
Το ελληνικό DNA δεν έχει επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο, ενώ το ίδιο δεν ισχύει,
για παράδειγμα, για τους σημερινούς Ισπανούς, οι οποίοι σε σημαντικό ποσοστό
έχουν αραβική γενετική προέλευση.
Εκτός από τους Τούρκους, και οι Βούλγαροι,
Σλάβοι της ΠΓΔΜ και Αλβανοί διαφέρουν στη γενετική τους σύσταση από τους
Έλληνες. Επιπλέον, τα γενετικά δεδομένα απορρίπτουν ως εσφαλμένη τη θεωρία του Φαλμεράυερ περί της καταγωγής των Ελλήνων, οι οποίοι
αποδεικνύεται ότι ομαδοποιούνται γενετικά με ευρωπαϊκούς λαούς.
Δημοσιεύτηκε στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής»
στις 12- 01- 2014
Διαβάστε και την παρακάτω σχετική έρευνα που
δημοσιεύτηκε προ λίγων μηνών και στην οποία συμμετέχει με ερευνητές και το
Τμήμα Μοριακής Βιολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης:
Επιστημονική έρευνα δείχνει πως οι Μινωΐτες ήταν Ευρωπαίοι και γενετικά παρόμοιοι με τους
σημερινούς Κρητικούς
Οι Μινωΐτες ήταν οι
πρώτοι Ευρωπαίοι και ήταν αυτόχθονες κάτοικοι της Κρήτης. Δηλαδή οι σημερινοί Κρήτες είναι απόγονοι των Μινωΐτών!
Η είδηση αυτή κάνει ήδη το γύρο του κόσμου μέσω του διάσημου επιστημονικού
περιοδικού «Ναture», το οποίο δημοσιεύει τα αποτελέσματα
της έρευνας με τίτλο «Ευρωπαϊκός ο πληθυσμός στην Κρήτη της Μινωικής εποχής του
Χαλκού».
Οι αναλύσεις σε οστά Μινωΐτών
4.500 χρόνια πίσω, που βρέθηκαν σε σπήλαιο στον Άγιο Χαράλαμπο το 1976 στο
Οροπέδιο Λασιθίου, σύμφωνα με το neakriti.gr, δεν αφήνουν την παραμικρή
αμφιβολία ότι οι αρχαίοι κάτοικοι του νησιού μας ήταν απόγονοι Νεολιθικών
Ευρωπαϊκών πληθυσμών, οι οποίοι μάλιστα και αυτό είναι το δεύτερο εντυπωσιακό
εύρημα της επιστημονικής μελέτης, βρίσκονται σε αδιατάρακτη συνέχεια στους
σημερινούς πληθυσμούς της Δυτικής Ευρώπης και κυρίως και με τους κατοίκους της
περιοχής του Οροπεδίου Λασιθίου, άρα με την πλειοψηφία των σημερινών κατοίκων
της Κρήτης.
Τι λέει ο συντονιστής της έρευνας
Ομάδα ερευνητών από την Ελλάδα και τις Ηνωμένες
Πολιτείες της Αμερικής χρησιμοποίησε ανάλυση μιτοχονδριακού
DNA από Μινωικούς σκελετούς, προκειμένου να προσδιορίσει την καταγωγή αυτών των
αρχαίων προγόνων μας. Τα αποτελέσματά τους δημοσιεύθηκαν στην Επιστημονική
Επιθεώρηση Nature Communications στο τεύχος που κυκλοφόρησε
στις 14 Μαΐου.
Τα αποτελέσματα αυτά υπογραμμίζουν τη σημασία
της ανάλυσης του DNA ως εργαλείου για την κατανόηση της ιστορίας και της
προ-ιστορίας των Ελλήνων ανέφερε ο Καθηγητής Ιατρικής και Επιστημών Γονιδιώματος του Πανεπιστήμιου Ουάσιγκτον, κ. Γεώργιος Σταματογιαννόπουλος που ήταν ο συντονιστής της έρευνας.
«Πριν από περίπου 9.000 χρόνια, υπήρξε
εκτεταμένη μετανάστευση ανθρώπων της Νεολιθικής Εποχής από περιοχές της Ανατολίας που αντιστοιχούν σήμερα σε μέρη της Τουρκίας και
της Μέσης Ανατολής. Τότε έφτασαν στην Κρήτη και οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού.
Η ανάλυση μιτοχονδριακού DNA που πραγματοποιήσαμε και
η σύγκριση με άλλους πληθυσμούς, δείχνει ότι οι Μινωΐτες
έχουν την ισχυρότερη γενετική συσχέτιση με πληθυσμούς της Νεολιθικής Εποχής
καθώς και με αρχαίους αλλά και σύγχρονους Ευρωπαίους και ιδιαίτερα με τον
πληθυσμό της Κρήτης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματά μας, ο Μινωικός πληθυσμός
αναπτύχθηκε πριν από 5.000 χρόνια στην Κρήτη από προγόνους που κατοικούσαν στο
νησί ήδη και είχαν φτάσει εκεί 4.000 χρόνια νωρίτερα», αναφέρει ο κ. Σταματογιαννόπουλος.
Στη συνέχεια προσθέτει: «Οι γενετικές αναλύσεις
παίζουν έναν ολοένα και πιο σημαντικό ρόλο στην πρόβλεψη και την προστασία της
υγείας του ανθρώπου. Η μελέτη μας υπογραμμίζει το γεγονός ότι η ανάλυση του DNA
μπορεί να μας βοηθήσει όχι μόνο να έχουμε ένα πιο υγιές μέλλον αλλά να
κατανοήσουμε και την ιστορία μας. Παρόμοιες έρευνες θα μας βοηθήσουν να
ανακαλύψουμε τις γενετικές σχέσεις μεταξύ Μινωΐτών
και Μυκηναίων και μεταξύ των Ελληνικών φυλών της Κλασσικής Ελλάδας».
Η έρευνα
Η ομάδα των ερευνητών καταλήγει ότι ο Μινωικός
πολιτισμός αναπτύχθηκε από αυτόχθονες κατοίκους της Κρήτης κατά την Εποχή του
Χαλκού, οι οποίοι ήταν απόγονοι των πρώτων ανθρώπων που αποίκισαν το νησί,
9.000 χρόνια περίπου πριν από σήμερα.
Στη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν δείγματα από
σκελετούς 37 ατόμων που βρέθηκαν σε μια σπηλιά στο οροπέδιο του Λασιθίου στην
Κρήτη. Μιτοχονδριακό DNA από τα δείγματα αυτά
συγκρίθηκε με αλληλουχίες από άλλους 135 σύγχρονους και αρχαίους ανθρώπινους πληθυσμούς.
Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι το μιτοχονδριακό DNA των Μινωιτών
δεν έχει ομοιότητες με τους Αιγύπτιους, Λίβυους και
άλλους Αφρικανικούς πληθυσμούς. Αντίθετα, οι Μινωΐτες
έχουν μεγάλη γενετική ομοιότητα με τους σύγχρονους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς.
Μάλιστα, η ανάλυση έδειξε υψηλό ποσοστό συγγένειας των Μινωϊτών
με τον σύγχρονο πληθυσμό της Κρήτης αλλά και την υπόλοιπη Ελλάδα.
Η μελέτη αυτή κατέστη δυνατή χάρη στη δραματική
πρόοδο που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στις τεχνολογίες ανάλυσης αρχαίων
γονιδιωμάτων καθώς και στις νέες αλγοριθμικές
τεχνικές που επιτρέπουν την στατιστική επεξεργασία δεκάδων χιλιάδων γενετικών
αλληλουχιών με μεγάλη ταχύτητα.
Οι υπεύθυνοι για τη στατιστική ανάλυση των
δεδομένων, κ. Περιστέρα Πάσχου, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Μοριακής
Βιολογίας και Γενετικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, και ο κ. Πέτρος Δρινέας, Καθηγητής στο Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών του
Πανεπιστημίου Rensselaer στις ΗΠΑ συμπληρώνουν:
«Συγκρίναμε τις γενετικές αλληλουχίες των Μινωϊτών με
περισσότερα από 14.000 άτομα, κάτι που θα ήταν υπολογιστικά εξαιρετικά
χρονοβόρο πριν από μόλις λίγα χρόνια. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι, σύμφωνα
με τις στατιστικές μας αναλύσεις, η γενετική πληροφορία που περιέχεται στο μιτοχονδριακό DNA των Μινωϊτών
και έχει μεταβιβαστεί από τις μητέρες στα παιδιά από την αρχαιότητα μέχρι και
σήμερα, είναι ακόμη εμφανής στους σύγχρονους κατοίκους του οροπεδίου του
Λασιθίου».
Ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στη μελέτη είχε ο κ.
Μανώλης Μιχαλοδημητράκης, Καθηγητής Ιατροδικαστικής
και Τοξικολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, ο οποίος συντόνισε την αναγνώριση και
συλλογή των αρχαίων οστών που χρησιμοποιήθηκαν για την εξαγωγή του DNA. Μεγάλη
ήταν η συμβολή του εκλιπόντος αρχαιολόγου Νίκου Παπαδάκη, ο οποίος ως Διευθυντής
της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Αγίου Νικολάου υπήρξε θερμός υποστηρικτής της
μελέτης. Ο αρχαιολόγος Δρ. Βασιλάκης και η ανθρωπολόγος Δρ
McGeorge παρείχαν τα οστά που αποτέλεσαν το
αντικείμενο της έρευνας.
Οι ονομασίες των ημερών και των μηνών στην
Αρχαία Ελλάδα!
Οι Έλληνες στους
Ελληνιστικούς χρόνους είχαν δώσει ονόματα πλανητικών θεοτήτων στις 7 ημέρες της
εβδομάδος. Προτού την υιοθέτηση της εβδομάδας υπήρχαν άλλοι τρόποι διαίρεσης
του μήνα. Η προγενέστερη χρονική διαίρεση στην αρχαία Ελλάδα ήταν εκείνη των
δέκα ημερών (τρία δεκαήμερα του μήνα).
Ωστόσο, εύλογα ανακύπτουν ορισμένα ερωτήματα.
Όπως τι το ιδιαίτερο έχει η επταδική διαίρεση; Ή
γιατί ένας συγκεκριμένος πλανήτης αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη ημέρα και πώς
έγινε η αρχή της έναρξης των ημερών της εβδομάδας. Η ονομασίες των ημερών
πιστεύετε ότι επηρεάστηκαν από την Αστρολογία των Ελληνιστικών χρονών και τα
κείμενα του Ερμή του Τρισμέγιστου. Οι Έλληνες που είχαν σπουδάσει στην Αίγυπτο
και αλλού ήταν γνώστες των γραπτών του Ερμή του Τρισμέγιστου.
Οι Ελληνικές ονομασίες των ήμερων
Δευτέρα ............. ΗΜΕΡΑ ΣΕΛΗΝΗΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ
Τρίτη ................. ΗΜΕΡΑ ΑΡΕΩΣ
Τετάρτη ............. ΗΜΕΡΑ ΕΡΜΟΥ
Πέμπτη .............. ΗΜΕΡΑ ΔΙΟΣ
Παρασκευή ......... ΗΜΕΡΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ
Σάββατο ............. ΗΜΕΡΑ ΚΡΟΝΟΥ
Κυριακή .............. ΗΜΕΡΑ ΗΛΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ
Από τους Έλληνες οι ονομασίες των ημερών πέρασαν στους Ρωμαίους, χωρίς
μεταβολές, αλλά μεταφρασμένες στην λατινική γλώσσα. Αργότερα τις συναντούμε και
σε άλλες διαλέκτους.
Για παράδειγμα, η Δευτέρα ονομάζεται στα ιταλικά
Lunedi από το Dies Lunae (ημέρα της Σελήνης), ενώ στα αγγλικά λέγεται Monday από την Μόνα, αρχαία ονομασία της Σελήνης.
Η Τρίτη ονομάζεται Martedi
από Dies Martis (ημέρα του
Άρη), ενώ στα αγγλικά λέγεται Tuesday προς τιμή του
θεού του νόμου Tiw.
Η Τετάρτη ονομάζεται Mercoledi
από το Dies Mercury (ημέρα
του Ερμή), ενώ στα αγγλικά λέγεται Wednesday από τον
αντίστοιχο θεό των Τευτόνων, τον Βόταν ή Οντίν.
Η Πέμπτη ονομάζεται Giovedi από το Dies Jovis (ημέρα του Δία), ενώ στα αγγλικά λέγεται Thursday από τον σκανδιναβό θεό Θορ.
Η Παρασκευή ονομάζεται Venerdi
από το Dies Veneris (ημέρα
της Αφροδίτης), ενώ στα αγγλικά λέγεται Friday και
στα γερμανικά Freitag από την θεά του έρωτα Φρυγία,
ταυτόσημη της Αφροδίτης.
Οι Άγγλοι ονομάζουν το
Σάββατο Saturday από το Saturn
day (ημέρα του Κρόνου), και λένε την Κυριακή Sunday από το Sun day (ημέρα του Ηλίου).
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δώδεκα (12) μήνες, όπως
έχουμε και εμείς σήμερα.
Στην αρχαία Αθήνα κάθε μήνας είχε 30 ημέρες (πλήρης μήνας) ή 29 ημέρες (κοίλος
μήνας). Οι μήνες αυτοί και οι αντιστοιχίες τους με τους σημερινούς αναφέρονται
παρακάτω:
Αττικό Ημερολόγιο
Εκατομβαίων (30
ημέρες) 16 Ιουλίου – 15 Αυγούστου
Μεταγειτνιών (29 ημέρες) 16 Αυγούστου –
15 Σεπτεμβρίου
Βοηοδρομιών (30 ημέρες) 16 Σεπτεμβρίου –
15 Οκτωβρίου
Πυανεψιών (29 ημέρες)
16 Οκτωβρίου – 15 Νοεμβρίου
Μαιμακτηριών (30 ημέρες) 16 Νοεμβρίου – 15
Δεκεμβρίου
Ποσειδεών (29
ημέρες) 16 Δεκεμβρίου – 15 Ιανουαρίου
Γαμηλιών
(30 ημέρες) 16 Ιανουαρίου – 15
Φεβρουαρίου
Ανθεστηριών (29 ημέρες) 16
Φεβρουαρίου – 15 Μαρτίου
Ελαφηβολιών (30 ημέρες) 16 Μαρτίου – 15 Απριλίου
Μουνιχιών (29
ημέρες) 16 Απριλίου – 15 Μαΐου
Θαργηλιών (30
ημέρες) 16 Μαΐου – 15 Ιουνίου
Σκιροφοριών (29 ημέρες) 16 Ιουνίου
– 15 Ιουλίου.
Η πρώτη ημέρα κάθε μήνα ονομαζόταν νουμηνία.
Ένας Αφροαμερικάνος, ο Rakim από το Oakland, είχε πει το αμίμητο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο:
«Οι υπολογιστές
είναι ρατσιστικοί γιατί
τους κάνουν πολύ δύσκολους στην χρήση. Θα πρέπει να τους κάνουν εύκολους όπως είναι η τηλεόραση, έτσι
ώστε οι άνθρωποι στην (μαύρη) κοινότητα να έχουν καλές θέσεις εργασίας. Οι
υπολογιστές γίνονται από λευκούς και Κινέζους και δεν τους αρέσει όταν
προσπαθούμε να πάμε μπροστά»...
Μια ανεξάρτητη εταιρία δοκιμών τροφίμων, η ENSL Analytics,
μόλις κυκλοφόρησε τα ευρήματά της σχετικά με το ενεργειακό ποτό Monster Energy Drink. Σύμφωνα με αυτήν, το
προϊόν περιέχει ούρα αγελάδας.
Η δοκιμή έγινε σε 500 δοχεία από καταστήματα σε όλη τη χώρα (ΗΠΑ). Τα
αποτελέσματα έδειξαν ότι κάθε ποτό ενέργειας περιέχει μεταξύ 2% - 5% συνοχή
ούρων αγελάδας. Η ουρία, είναι μια χημική ουσία στα ούρα και τον ιδρώτα της
αγελάδας και χρησιμοποιείται ως ορμόνη ενέργειας.
Η ένωση ουρίας, δεν υπάρχει στη σήμανση των συστατικών επί του δοχείου,
δεδομένου ότι δεν απαιτείται να γνωστοποιηθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο,
αυτά υπονοούνται και προστατεύονται από την επισήμανση «Energy Blend».
Η κατανάλωση ούρων αγελάδας μπορεί να είναι ταμπού στις Ηνωμένες Πολιτείες,
αλλά είναι περιζήτητα σε χώρες όπως η Ινδία.
Οι άνθρωποι πίνουν τα ούρα αγελάδας στα αναψυκτικά τους, στις ανατολικές χώρες.
Το Τμήμα Προστασίας Αγελάδας του RSS, γνωστό και ως Εθνικό Σώμα Εθελοντών,
βρίσκεται στα τελικά στάδια ανάπτυξης των αγελαδικών
ούρων στα αναψυκτικά.
Συνεργάζονται με εταιρείες όπως η Pepsi και Coca-Cola
και τους εκπαιδεύουν στον ινδουιστικό πολιτισμό και τα οφέλη που έχουν τα αγελαδινά ούρα -τα
οποία είναι γνωστά για τη θεραπεία έως και 80 διαφορετικών ανίατων ασθενειών,
συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη.
Η ζάχαρη, σε υψηλές ποσότητες σε αυτά τα αναψυκτικά, είναι ο υπ' αριθμόν
πρώτος λόγος για τον διαβήτη στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι εταιρείες όπως η Pepsi, η Coca-Cola και η Hansen’s Natural Sodas (στην οποία ανήκει το Monster
Energy Drink) εκθειάζουν τις φαρμακευτικές ιδιότητες
των ούρων αγελάδας, ενώ παράλληλα αντικρούουν κάθε κατηγορία ότι τα αναψυκτικά
τους σκοτώνουν τους αμερικανούς και προκαλούν
ασθένειες, ενώ εργάζονται σκληρά για να απομακρυνθεί κάθε χαρακτηρισμός
εναντίον τους, του τύπου: Νο 1 αιτία θανάτου στην Αμερική.
- See more at: http://www.diadrastika.com/2015/05/monster-apo-katoura-ageladas.html#sthash.bCNrHc9B.dpuf
................................. http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/
Έρρωσο!
Ίσως σε ενδιαφέρει!
Τι πραγματικά κρατούσε η Αφροδίτη της Μήλου
στα χέρια της;
Μια τρισδιάστατη αποτύπωση αληθοφανούς θεωρίας.
Κανένα άγαλμα στον κόσμο δεν
έχει ξεσηκώσει τόσο αντιφατικές θεωρίες για το πώς πραγματικά ήταν όταν
δημιουργήθηκε, όσο η Αφροδίτη της Μήλου.
Το υπέρλαμπρο δείγμα
γλυπτικής, που το θαυμάζουν εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο στο Μουσείο του
Λούβρου, είναι ένα πραγματικό πάζλ για τους αρχαιολόγους. Έχουν διατυπωθεί εδώ
και αιώνες άπειρες θεωρίες για το τι πραγματικά κρατούσε στα κομμένα χέρια της
η θεά Αφροδίτη.
Το Slate.com έκανε ένα
πείραμα: Προσέλαβε έναν ειδικό στις 3D αποτυπώσεις, συμβουλεύτηκε την πιο
πειστική θεωρία που δεν έχει καταρριφθεί ακόμη και τον έβαλε να αναπαραστήσει
το άγαλμα σε αυτή τη στάση.
Το αποτέλεσμα είναι αληθοφανές, αν μη τι άλλο.
Διαβάστε το άρθρο της ιστοσελίδας slate.com
Η Αφροδίτη της Μήλου είναι ένα παράδοξο: Η
ενσάρκωση της ομορφιάς, αλλά παραμορφωμένης. Και είναι σπαζοκεφαλιά να ατενίζει
ήρεμα σε κάτι που δεν μπορούμε να δούμε, κάτι που κάποτε κρατούσε - όπως
υποθέτουμε – με τα χέρια της που λείπουν. «Η Αφροδίτη της Μήλου είναι ένα
μυστήριο» είχε υποστηρίξει ο Γάλλος αρχαιολόγος Salomon
Reinach σε ένα δοκίμιο του 1890.
Τον καιρό του Reinach, η φημολογία σχετικά με την αυθεντική στάση του
αγάλματος είχε ανθίσει όπως μια μικρή βιομηχανία. Την φαντάστηκαν να στέκεται
δίπλα σε ένα πολεμιστή, τον Άρη ή τον Θησέα, με το αριστερό χέρι να ακουμπά
στον ώμο του. Ή να κρατάει ένα καθρέφτη, ένα μήλο, ή στεφάνια δάφνης, ενίοτε
και να ακουμπά σε βάθρο το αριστερό της χέρι. Υπήρξαν εικασίες ακόμη ότι
απεικονίζεται ως μητέρα που κρατά το μωρό της. Μια δημοφιλής θεωρία στην καμπή
του αιώνα θέλει το άγαλμα να μην απεικονίζει την Αφροδίτη, αλλά τη θεά Νίκη,
που κρατά μια ασπίδα στον αριστερό μηρό της και μια πλάκα επάνω στην οποία
καταγράφονται ονόματα ηρώων στο δεξί της χέρι. Άλλες εκδοχές την ήθελαν να
χρησιμοποιεί την ασπίδα ως καθρέφτη: Η θεά της ομορφιάς θαυμάζει την
αντανάκλασή της.
«Δεν υπάρχει άγαλμα ή έργο
τέχνης που να έχει δώσει ποτέ αφορμή για τέτοια διαμάχη» υποστήριξε το 1902
δοκιμιογράφος. Ωστόσο, όπως είπε «παρά το τεράστιο και συνεχές ενδιαφέρον που
εκδηλώνεται για το θέμα, παρά τις πικρές διαμάχες που έχουν λάβει χώρα από το πλανώμενο ερώτημα, η αναδόμηση της Αφροδίτης της Μήλου, η
οποία θα ικανοποιεί τους πάντες, ή έστω την πλειοψηφία των κριτικών, φαίνεται
τόσο μακριά όσο ποτέ». Ο Cosmo Wenman
είχε την τεχνογνωσία και το ψηφιακή πρώτη ύλη για να αναπαραστήσει την Αφροδίτη
της Μήλου.
Δείτε το βίντεο:
~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~
Σχεδόν δύο αιώνες μετά την ανακάλυψη του
αγάλματος στο ελληνικό νησί της Μήλου το 1820, έχουμε απλά συνηθίσει την χωρίς
χέρια κατάστασή της. Τα πλήθη των τουριστών που την περιβάλλουν στο Μουσείο του
Λούβρου, κρατώντας τα κινητά τηλέφωνα τους ψηλά, βιώνουν την εμπειρία της θεάς
της Αφροδίτης ως αγνή ομορφιά, χωρίς να αποσπά την προσοχή τους ο συμβολισμός
στο τι θα μπορούσε να κρατάει.
Τα χέρια της φαίνονται ως περιττά, όπως τα
σκουλαρίκια που κάποτε φορούσαν.
Διαβάζοντας το βιβλίο της Elizabeth
Wayland Barber’s «Η
γυναικεία εργασία: Τα πρώτα 20.000 χρόνια» αναρωτήθηκα.
Η Barber, μια ομότιμη
καθηγήτρια στο Occidental College
και ειδική στις κλωστοϋφαντουργικές τέχνες στην αρχαιότητα, έκανε μια διατριβή
τον 19ο αιώνα η οποία ποτέ δεν αμφισβητήθηκε: Φαντάστηκε την Αφροδίτη να κάνει
κάτι που κρατούσε ατελείωτες ώρες απασχολημένες της γυναίκες, στην
προβιομηχανικής επανάστασης εποχή. Έκλωθε. Υποστηρίζει ότι το άγαλμα, κρατούσε
μια ρόκα με μαλλί στο υψωμένο αριστερό της ώμο, ενώ με το δεξί της χέρι
οδηγούσε το νήμα στο αδράχτι που κρέμονταν μπροστά της.
«Αυτή ήταν μια στάση γνωστή και επώδυνη στις
γυναίκες που ζούσαν στην αρχαία Ελλάδα» υποστηρίζει η Barber.
Είναι η κατάλληλη μεταφορά για τη θεά του έρωτα και της αναπαραγωγής. «Κάτι νέο
έρχεται σε ύπαρξη, όπου πριν υπήρχε σε άμορφη μάζα ... Οι γυναίκες δημιουργούν
το νήμα; Με κάποιο τρόπο το τραβούν έξω από το πουθενά, ακριβώς όπως παράγουν μωρά
από το πουθενά », γράφει ο Barber.
Για τους αρχαίους Έλληνες, το κλώσιμο, είχε
συνάφεια με το σεξ. Ελληνικά αγγεία απεικονίζουν πόρνες να κλώθουν. Ήταν μια
παραγωγική απασχόληση, ενώ περιμένουν για τους πελάτες. «Με τον ίδιο τρόπο που
το σεξ ήταν το εμπόριο με τις πόρνες, έτσι και ήταν η κλωστοϋφαντουργία» γράφει
ο ιστορικός τέχνης Rachel Rosenzweig
το 2004 στο βιβλίο της «Η λατρεία της Αφροδίτης».
Έτσι, η κλώθουσα
Αφροδίτη φαίνεται θεωρητικά πειστική θεωρίας. Αλλά θα δούλευε πράγματι στην
πράξη αυτή η εκδοχή; Τον 19ο αιώνα, ένας γλύπτης θα μπορούσε να δοκιμάσει την
ιδέα με γύψο. Στο 21ο, έχουμε μια φθηνότερη, απλούστερη και πιο ευέλικτη
επιλογή.
Ο Cosmo Wenman είναι ένας σχεδιαστής και καλλιτέχνης του Σαν Ντιέγκο ο οποίος κάνει σταυροφορία για να αναγκάσει τα
μουσεία να δημοσιοποιήσουν τη 3-D ψηφιακή σάρωση των γλυπτών που εκθέτουν
δημόσια.
Με την μέθοδό του είχε αποκαταστήσει τη χαμένη
μύτη του Ινωπού στο Λούβρο, την προτομή του Μεγάλου
Αλεξάνδρου. Επίσης, ήξερα ότι είχε κάνει μια 3-D απεικόνιση της Αφροδίτης από
υλικό υψηλής ακρίβειας.
Συμβουλευτήκαμε το σκίτσο της Barber, εικόνες της νηματουργίας από την αρχαιότητα που
βρήκαμε στο διαδίκτυο, και ένα βίντεο από το YouTube
για το πώς να χρησιμοποιήσουμε ένα απλό αδράχτι και συνεργάστηκε με έναν ειδικό
ανατόμο στα ψηφιακά, προκειμένου να αναπτύξουν μια 3-D απόδοση που θα
διατηρούσε άθικτη την πόζα του αγάλματος. Μετά από μερικές επαναλήψεις, το
αποτέλεσμα ήταν ένα πειστικό ψηφιακό μοντέλο. Στη συνέχεια πήγε σε εκτυπωτική
εταιρεία 3D για να δημιουργήσει μια επιτραπέζια ρεπλίκα από το λευκό πλαστικό.
Για την επιτραπέζια Αφροδίτη του ο Cosmo, αποτύπωσε τα εργαλεία ως να είναι φτιαγμένα από
ελαφρύ ξύλο και βαμμένα με χρυσό χρώμα. Αντί νήμα από μαλλί, χρησιμοποίησε μια
χρυσή αλυσίδα, αντάξια για μια θεά.
Τίποτα από αυτά δεν αποδεικνύει, βέβαια, ότι η
Αφροδίτη της Μήλου, έκλωθε. Αλλά η ρεπλίκα είναι αληθοφανής.
Πηγή: www.iefimerida.gr/
Γιά να μην λέτε ότι οι
Μαθηματικοί δεν είναι ....... των μπερδεμάτων
...ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟ !
Η Εξίσωση 1 + 1 = 2 ή όπως αλλιώς μπορεί να ...
Το Θαυματουργό ζεστό νερό με μέλι και λεμόνι
!!!!!!!
Έπινα ζεστό νερό με μέλι και λεμόνι κάθε πρωί, για ένα χρόνο. Τα
αποτελέσματα είναι….
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, τα
ροφήματα με μέλι και λεμόνι ήταν κάτι που αγόραζα σε πακέτο από το φαρμακείο
όταν έπνεα τα λοίσθια μιας εξουθενωτικής γρίπης. Φυσικά, αυτά τα μικρά πακέτα
δεν βοηθούν πολύ, έτσι ήμουν δύσπιστη όταν άρχισα όλη αυτή την τρελή πρόκληση.
Φυσικά, το να πίνεις πραγματικό χυμό λεμονιού και το σωστό μέλι σε ζεστό νερό
αποτελεί μια εντελώς διαφορετική εμπειρία, και με όλη τη διαφημιστική
εκστρατεία γύρω από αυτό ξεκίνησα μια αναζήτηση 12 μηνών για να δω αν
πραγματικά ήταν θαυματουργό, όπως λένε όλοι. Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας
αναφέρω ότι είμαι απολύτως »τροποποιημένη», και σας παρουσιάζω τον λόγο.
1. Ουδέποτε είχα κρυολόγημα, γρίπη ή γαστρο-ασθένεια
σε ολόκληρο το έτος.
Κυριολεκτικά.
Κατόπιν σκέψεως, αυτό με αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Ολόκληρη τη ζωή μου
αντιμετώπιζα προβλήματα με τις αμυγδαλές μου. Με μια μεγάλη οικογένεια,
συμπεριλαμβανομένων πολλών παιδιών, υπάρχει πάντα κάποιος που είναι φορέας
κάποιου νέου ιού. Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας αναφέρω ότι δεν έπιασα
κανέναν ιό, ακόμη και όταν όλοι τριγύρω μου ήταν άρρωστοι.
Εξομολόγηση:
Υπήρχαν μέρες που ταλαιπωρήθηκα σε μεγάλο βαθμό, και αν και αισθάνθηκα πολύ
πρόωρα σημάδια της ασθένειας μερικές φορές (πάρα πολλά φτερνίσματα σε μια μέρα,
εξαντλημένη, ιδιαίτερα κουρασμένη, ύποπτα κοιλιακά προβλήματα) τίποτα δεν
υλοποιήθηκε. Σίγουρα είχα κουραστικές ημέρες και μερικούς πονοκεφάλους, αλλά
τίποτα το ιδιαίτερο. Μόλις άρχισα να λαμβάνω την θεραπευτική αγωγή σταμάτησαν
να συμβαίνουν και τώρα απολύτως ορκίζομαι ότι έγινα πρόωρα »παλαιών αρχών» και
μεταφέρω μέλι / λεμόνι στην τσάντα μου όταν μένω σε ξενοδοχεία ή φιλοξενούμαι
από φίλους. (Θα έπρεπε να ανησυχώ επειδή είμαι περήφανη γι΄
αυτό;)
2. Δεν χρειάζομαι πλέον καφέ και ανυπομονώ να πάρω κάθε πρωί τη
δόση μου.
Η
ενέργεια και η ζωντάνια από το λεμόνι και το μέλι είναι το πρώτο πράγμα που
παίρνω το πρωί κάτι που με κάνει να το λαχταρώ, και δεν με αφήνει με
πονοκεφάλους ή την επίφοβη κατάπτωση, αποτέλεσμα της καφεΐνης . Έχω επίσης
περισσότερη ενέργεια για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και αισθάνομαι ευεξία
άμεσα από πολύ νωρίς το πρωί. Μου έπαιρνε τουλάχιστον μία ώρα για να σηκωθώ από
το κρεβάτι και να βρυχώμαι στους ανθρώπους σαν να είμαι μια γυναίκα των σπηλαίων,
αλλά τώρα, αντίθετα, γίνομαι απίστευτα ενοχλητική στους ανθρώπους που αγαπώ
θέτοντάς τους βαθιά φιλοσοφικά ερωτήματα με νέους και ευφάνταστους τρόπους. Θα
πρέπει να βρω μια νέα πρόκληση σύντομα όμως για να τους κρατήσω σε εγρήγορση.
3. Οι άνθρωποι γύρω μου γίνονται όλο και πιο υγιείς, η μεγαλύτερη
ανταμοιβή.
Λοιπόν,
αυτό μου πήρε τον περισσότερο χρόνο: να πείσω την οικογένειά μου ότι το μέλι
και λεμόνι μπορεί να τους βοηθήσει στην πρόληψη περιστατικών γρίπης.
Αλλά
παίζοντας το παιχνίδι νοσοκόμας και ασθενούς και βάζοντας σε ενέργεια το μαγικό
μου φίλτρο όταν βρίσκονταν καταπονημένοι από μια βαριά γρίπη κατάφερα να τους
πείσω να δουν τα οφέλη. «Ποτέ δεν κουράζομαι και μου θυμίζει να συνεχίζω κάθε
πρωί, έτσι δεν υποφέρω από την ταπείνωση του να βρίσκομαι τρία μέτρα από μια
τουαλέτα, ανά πάσα στιγμή, ή να χρειάζομαι νέο κουτί χαρτομάντηλων ανά μία ώρα
κάθε φορά που περνάω γρίπη. Είναι τόσο υπέροχο το συναίσθημα να ξέρω ότι μπορώ
να βοηθήσω τους αγαπημένους μου να αισθάνονται πιο καλά μέσα από κάτι τόσο απλό
και διαθέσιμο. Έχω γίνει κάποιο είδος νοσοκόμας που γνωρίζει κάποιο φοβερό
γιατροσόφι και αυτό είναι φοβερό.
Η Συνταγή μου:
Γενικά χρησιμοποιώ χυμό μισού λεμονιού, και ένα
αξιοπρεπή κουταλάκι του γλυκού οργανικό, βιολογικό μέλι σε μία κανονική κούπα
με πρόσφατα βρασμένο νερό που έχει κρυώσει λίγο (αλλά ακόμα αρκετά ζεστό για να
λιώσει το μέλι). Στη συνέχεια προσθέτω λίγο κρύο νερό ώστε να μπορώ να το πιω αμέσως, με μία κίνηση ώστε να επανενυδατωθώ
μόλις ξυπνήσω. Ωστόσο, αυτό εξαρτάται από το λεμόνι και το μέλι, μερικά λεμόνια
είναι περισσότερο χυμώδη ή πιο ξινά και μερικά μέλια πιο γλυκά, έτσι είναι
σημαντικό να πειραματίζεσαι! Επίσης, μισό λεμόνι μπορεί να είναι πολύ δυνατό
για ξεκίνημα, η οικογένειά μου χρησιμοποιεί ένα τέταρτο. Γιατί γίνεται αυτό;
Λοιπόν, υπάρχουν τουλάχιστον εννέα μεγάλα οφέλη του να πίνεις ζεστό νερό με
λεμόνι και μέλι κάθε πρωί.
Αλλά εγώ θα απαριθμήσω τα αγαπημένα μου εδώ:
Σας κρατά σε καλή κατάσταση και σας προστατεύει
από λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος
Αυτό το μείγμα όταν λαμβάνεται πρώτο το πρωί
διεγείρει το πεπτικό σύστημα, επίσης βοηθά στην ενυδάτωση του παχέος εντέρου με
αποτέλεσμα την εξαφάνιση της δυσκοιλιότητας. Λειτουργεί επίσης ως διουρητικό,
βοηθάει στον καθαρισμό του ουροποιητικού συστήματος και προστατεύει από τις
λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος. Μπορείτε να το ελέγξετε σίγουρα αυτό!
Βελτιώνει την πέψη
Κάθε μέρος του ροφήματος αυτού, βοηθά στην
διαδικασία της πέψης. Τα λεμόνια βοηθούν το συκώτι σας στην παραγωγή
περισσότερης χολής, έτσι ώστε να μπορεί να διασπάσει τα σύνθετα τρόφιμα
καλύτερα και να χρησιμοποιήσει τα καλά πράγματα από τα γεύματα σας. Το μέλι
είναι αντιβακτηριακό, που σας προστατεύει από τυχόν
μολύνσεις που μπορεί να έχετε. Βοηθά επίσης στηνπαραγωγή
βλέννας στο στομάχι, βοηθώντας να καθαρίσετε από τις τοξίνες. Για το λόγο αυτό,
βοηθά επίσης στην υγιή ισορροπία του βάρους.
Σε κάνει να λάμπεις από υγεία και ομορφιά
Το λεμόνι έχει πολλά οφέλη για το δέρμα, αλλά βοηθά
επίσης στον καθαρισμό του αίματος, καθώς επίσης στην παραγωγή νέων κυττάρων
αίματος που δρουν ως παράγοντες καθαρισμού. Το νερό και το μέλι δημιουργούν ένα
τονωτικό, αντιβακτηριακό και κολλαγονούχο
εργοστάσιο παραγωγής για το δέρμα σας .
Έτσι, η ετυμηγορία μου είναι πολύ θετική και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Επιπλέον
είναι πολύ νόστιμο.
Αποποίηση
Έχω γίνει απίστευτα γκρινιάρα για το ποιο μέλι
και ποια λεμόνια μπορώ να χρησιμοποιήσω, και να προσέξετε γιατί αυτό είναι που
κάνει όλη τη διαφορά. Είμαι ευλογημένη που ζω στην παρθένα Τασμανία,
Αυστραλία όπου προμηθεύομαι βιολογικό, οργανικό μέλι και βιολογικά λεμόνια από
τα δέντρα των γειτόνων μου. Όταν είμαι απελπισμένη και καταφεύγω σε λεμόνια και
μέλι από τα σούπερ μάρκετ , το αποτέλεσμα δεν είναι
το ίδιο. Το σωστό μέλι και τα υγιεινώς καλλιεργημένα
λεμόνια είναι το κλειδί.
Καθώς και μια μεγάλη τσάντα για να τα μεταφέρετε παντού.
Πηγές: Crystal Davis, chirapost
Επιμέλεια Κειμένου dorieas
Πηγή:
Revealedtheninthwave
– See more at:
Αποκαλύφθηκε το Δειπνιστήριον
στην Αρχαία Μεσσήνη
http://e-rodios.blogspot.gr/2015/05/blog-post_643.html
Όλα όσα ξέρουμε για την απώλεια βάρους είναι λάθος.
Αυτό ισχυρίζεται το νέο βιβλίο του Tim Spector, «The Diet Myth».
Ο
καθηγητής του King's
College του Λονδίνου υποστηρίζει
ότι αντί να ασχοληθούμε με καταμέτρηση θερμίδων, γραμμάρια λίπους και
υδατανθράκων,
θα πρέπει να επικεντρωνόμαστε στη διατήρηση των βακτηρίων του
εντέρου μας.
Ο καθηγητής πιστεύει ότι τρώγοντας
λανθασμένες τροφές
σκοτώνουμε τα βακτήρια που
μας προστατεύουν από το να πάρουμε λίπος, αλλά η επιλογή των σωστών τροφίμων
βοηθά.
Στο βιβλίο παραθέτει
ορισμένες τροφές που βοηθούν για να μην πάρεις κιλά: η βελγική μπίρα,
ο καφές, το τυρί, το γιαούρτι (χωρίς προβιοτικά), το
σκόρδο και το κρεμμύδι.
Ο καθηγητής της Γενετικής Επιδημιολογίας πιστεύει πως τα πρόχειρα φαγητά σκοτώνουν τα βακτήρια του εντέρου που
μας βοηθούν να παραμείνουμε αδύνατοι και αυτό μπορεί να είναι μία
από τις αιτίες για την εξάπλωση της παχυσαρκίας.
Αυτό το αποδεικνύει και
με ένα ασυνήθιστο πείραμα, στο οποίο δέχτηκε να συμμετάσχει ο 23χρονος γιος
του, Tom.
Επί δέκα ημέρες, ο 23χρονος τρεφόταν μόνο με
χάμπουργκερ, τηγανητές μπουκίτσες κοτόπουλου,
τηγανητές πατάτες και αναψυκτικά, ενώ πριν και μετά το τέλος του δεκαημέρου υποβλήθηκε
σε βιοψίες εντέρου, για να ελεγχθεί η χλωρίδα του.
Όπως έδειξαν οι αναλύσεις, στην αρχή ζούσαν στο έντερό του 3.500 διαφορετικά
είδη βακτηρίων, αλλά στο τέλος της περιόδου παρακολούθησης είχαν μειωθεί σε 1.300.
«Το ανθρώπινο σώμα εκ φύσεως
περιέχει χιλιάδες βακτήρια που είναι απαραίτητα για την υγεία, καθώς παίζουν
ζωτικό ρόλο στην πέψη των τροφίμων, στον έλεγχο των θερμίδων που απορροφά ο
οργανισμός από αυτά, στην παροχή σημαντικών ενζύμων και βιταμινών και σε
δεκάδες άλλες λειτουργίες», δήλωσε ο καθηγητής.
«Είναι τεκμηριωμένο, πως όσο
μεγαλύτερη ποικιλία έχει η διατροφή μας, τόσο μεγαλύτερη
ποικιλότητα υπάρχει στη χλωρίδα του εντέρου και τόσο το καλύτερο για την υγεία – και αυτό ισχύει για όλες τις
ηλικίες».
Ο Tim Spector αναφέρει ότι πριν από 15.000 χρόνια οι πρόγονοί μας
κατανάλωναν σχεδόν 150 διαφορετικά συστατικά την εβδομάδα, με αποτέλεσμα
να αναπτύσσεται στο σώμα τους μεγάλος αριθμός διαφορετικών βακτηρίων.
Σήμερα, οι περισσότεροι
άνθρωποι τρώνε λιγότερα από 20 διαφορετικά
συστατικά, τα οποία μειώνονται ακόμα περισσότερο, όταν ο κορμός της διατροφής
αποτελείται από πρόχειρα φαγητά. Και αυτό, εξηγεί, διότι η πλειονότητα αυτών
των τροφίμων προέρχεται από τέσσερα
συστατικά: το καλαμπόκι, τη σόγια, το σιτάρι ή το κρέας.
Περισσότερα: Μια μπίρα την ημέρα την παχυσαρκία κάνει πέρα - Akous. Living
-
Κρυπτεία: Αυτή ήταν η πρώτη μυστική υπηρεσία
της αρχαίας Ελλάδας!
Η Κρυπτεία είναι ένας
από τους αρχαιότερους θεσμούς που μας έρχεται από την Αρχαία Λακεδαιμονία και
είναι σύμφυτη με το στρατιωτικό πνεύμα της πόλης και τις μεγάλες απαιτήσεις
εσωτερικής ασφαλείας που υπήρχαν.
Ήταν η Μυστική Υπηρεσία της εποχής,
επιφορτισμένη με τη Φύλαξη της Λακεδαίμονος από
εσωτερικούς στην αρχή εχθρούς, όπως οι είλωτες, και αργότερα και από
εξωτερικούς εχθρούς.
Ήταν η ίδια Ομάδα που μετά από χρόνια
παρακολούθησης, εκτέλεσε παραδειγματικά τον Εφιάλτη, ή Επιάλτη,
τον Γεφυραίο χωλό (κουτσό στην πιο … Μυστική
Παράδοση) που πρόδωσε στους Πέρσες το μονοπάτι των Θερμοπυλών,
με αποτέλεσμα τη σφαγή των 301 Σπαρτιατών και 700 Θεσπιέων.
Το 480 π.Χ. ένας Γεφυραίος,
ο γνωστός Επιάλτης, πρόδωσε την Ελλάδα στον ξένο
κατακτητή, με αποτέλεσμα να θυσιασθεί η αφρόκρεμα της Ελληνικής νεολαίας. Ο
προδότης πληρώθηκε πλουσιοπάροχα από τους Πέρσες, οι οποίοι και του έδωσαν
καταφύγιο.
Το 469 π.Χ. μας αναφέρει ο Ηρόδοτος ότι ο Επιάλτης γύρισε στην πατρίδα του όπου και δολοφονήθηκε από
κάποιον Αθηνάδη. Ο Ηρόδοτος υποσχέθηκε ότι αργότερα
στην ιστορία του θα αποκάλυπτε τα περιστατικά γύρω από αυτή την παραδειγματική
τιμωρία. Ποτέ δεν το έκανε… η Κρυπτεία τον
προειδοποίησε…
Για 11 ολόκληρα χρόνια η Κρυπτεία
διατηρούσε Κλιμάκιο στο Καλλίδρομο, ο Αθηνάδης είχε
στήσει μια νέα ζωή εκεί, αλλά περίμενε… η Νέμεσις θα έπρεπε να αποδοθεί. Όπως
και έγινε, και η Λακεδαίμονα, πόλη του Λύκου, τον
τίμησε ιδιαίτερα για την επιβολή του Νόμου στον προδότη. Η Κρυπτεία
είχε μάτια σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.
Κάτι που δεν είναι και τόσο γνωστό στους
διάφορους «ερευνητικούς» κύκλους, είναι ότι ο θεσμός της Κρυπτείας
ενέπνευσε τον Hasan i Sabbah,
γνωστότερου και ως «Γέρος του Βουνού», να ιδρύσει το γνωστό Τάγμα των Hashshashins, ή Ασσασίνων.
Πηγή: Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Φοβερό τραγούδι !!!!! (Show them to me !!! με τον Rodney Carrington. Funny stand-up
comedian and country music artist.)
. . . . αφού το
δείτε, προσπαθήστε να τραγουδήσετε τα λόγια ή να σφυρίξετε
την μελωδία .... αν τα προσέξατε !!!!
Συρακουσία – Το
μεγαλειώδες πλοίο του Αρχιμήδη!
Σημαντικότερος ερευνητής της ελληνιστικής εποχής είναι αναμφίβολα
ο Αρχιμήδης (285-212 π.Χ.) από τις Συρακούσες, ο οποίος είχε
επισκεφτεί για κάποιο χρονικό διάστημα την Αλεξάνδρεια. Κατασκεύασε αντλίες
νερού (κοχλίες), πολύσπαστα, έλικες, γερανούς και καταπέλτες, τους τελευταίους
για την υπεράσπιση της ιδιαίτερης πατρίδας του.
Άλλος σημαντικός ερευνητής της εποχής ήταν ο
Κτησίβιος, ο εφευρέτης της αντλίας νερού, την οποία περιέγραψε αργότερα ο
έτερος μεγάλος ερευνητής της εποχής, ο Ήρων ο Αλεξανδρινός (έζησε
περί το 150 π.Χ., κατ’ άλλους όμως περί το 250 μ.Χ.)
Τον 3ο αιώνα π.Χ. είχε αναπτυχθεί μεταξύ των
ελληνιστικών κρατών και πόλεων ένας ανταγωνισμός σε διάφορους τεχνολογικούς
τομείς, με σημαντικότερο αυτόν που αφορούσε τη ναυπήγηση όλο και μεγαλύτερων
πλοίων.
Ο Βασιλιάς των Συρακουσών, Ιέρων ο Β’, ανεψιός του
Αρχιμήδη, θέλησε να βοηθήσει τις πληγείσες από λιμό περιοχές της Ρώμης και
Αλεξάνδρειας, προμηθεύοντας τες με μεγάλες ποσότητες σιτηρών.
Όμως επειδή η απόσταση μεταξύ Συρακουσών και
Αλεξάνδρειας ήταν μεγάλη αλλά και λόγω του «ανταγωνισμού» των Ελληνιστικών
πόλεων περί των τεχνολογικών επιτευγμάτων και καινοτομιών, θέλησε και έδωσε
εντολή (ο Ιέρωνας) να κατασκευαστεί ένα πλοίο το οποίο ναι μεν θα ήταν αρκετά
μεγάλο ώστε να χωρέσει αρκετά μεγάλες ποσότητες σιτηρών, να ήταν σε θέση δε το
εν λόγω πλοίο να αμυνθεί σε περίπτωση πειρατικών επιθέσεων.
Αποτέλεσμα, ήταν να κατασκευαστεί και να
ναυπηγηθεί ένα πλοίο εντυπωσιακό και μοναδικό για την εποχή εκείνη, το οποίο
ήταν ταυτόχρονα εμπορικό, επιβατικό και πολεμικό! Η περίφημη «Συρακουσία», δλδ. η κυρία των Συρακουσών.
Τη μοναδική περιγραφή αυτού του πλοίου έγραψε ο Μοσχίων, του οποίου το έργο έχει χαθεί, αλλά υπάρχει μια
εκτεταμένη περίληψη που συμπεριέλαβε ο Αθηναίος στο έργο του «Δειπνοσοφισταί». Κατασκευαστής-ναυπηγός του πλοίου ήταν ο
Κορίνθιος Αρχίας κατ’ εντολήν
του Ιέρωνα Β” (269-215 π.Χ.), τυράννου των Συρακουσών.
Το μήκος του πλοίου ήταν μεγαλύτερο από 80 μέτρα
και το πλάτος του περί τα 35 μέτρα. Με σημερινά δεδομένα, το πλοίο αυτό είχε
ένα εκτόπισμα μεγαλύτερο από 4.500 τόνους και για την κατασκευή του που κράτησε
1 έτος, χρειάστηκε ξυλεία όση για την κατασκευή 60 τριηρών!
(Jean MacIntosh Turfa – Alwin G. Steinmayer Jr., «The Syracusia as
a giant cargo vessel», International Journal of Nautical Archaeology 28 (1999),
2, 105–125).
Η Συρακουσία
καθελκύστηκε ημιτελής, με τη βοήθεια του κοχλία που είχε επινοήσει ο Αρχιμήδης.
Πρόκειται για την πρώτη γραπτή αναφορά στον αρχιμήδειο κοχλία, τον οποίο
περιγράφει ο Μοσχίων.
Το πλοίο είχε τρία καταστρώματα: Στο ανώτερο κατάστρωμα ήταν τοποθετημένες
πολεμικές μηχανές (καταπέλτες, βαλλίστρες, χελώνες, πύργοι, άγκιστρα κ.ά.) και εφρουρείτο από ισχυρό σώμα στρατιωτών.
Στο δεύτερο κατάστρωμα ήταν εγκαταστημένα
πολυτελή λουτρά, ναός της Αφροδίτης, γυμναστήρια, βιβλιοθήκη και άλλες
εγκαταστάσεις ψυχαγωγίας και αναπαύσεως.
Στο τρίτο κατάστρωμα, τέλος, βρίσκονταν όλοι οι
βοηθητικοί χώροι, αποθήκες εφοδιασμού, αντλιοστάσιο, δεξαμενές νερού, στάβλοι
για τα άλογα, εργαστήρια, φούρνοι, μύλοι και διάφορα άλλα. Ο Αθήναιος αναφέρει ότι το πλοίο είχε κατασκευαστεί με
πρότυπο μια «εικοσήρη», αλλά θεωρείται απίθανο να
εννοούσε ότι υπήρχαν πράγματι 20 σειρές καθισμάτων για τους κωπηλάτες.
Συρακουσία 1798 – Φανταστική αναπαράσταση του πλοίου
«Συρακουσία» κατά το 18ο αιώνα.
Αυτό το «πλεούμενο νησί», συγκρίσιμο με τα
σημερινά αεροπλανοφόρα σε σχέση με τα άλλα πλοία της εποχής μας, ήταν ιδιαίτερα
δυσκίνητο λόγω του μεγέθους και δεν υπήρχε στη Μεσόγειο κάποιο λιμάνι να το δεχτεί.
Είναι προφανές ότι η ναυπηγική
τεχνολογία εκείνης της εποχής, που γνώριζε ως κινητήρια δύναμη τους κωπηλάτες
και τον αέρα, είχε φτάσει στα όριά της. Το επόμενο ανατρεπτικό άλμα στη ναυπηγική έγινε μετά από περίπου 21 αιώνες, κατά το 19ο
αιώνα, με την εισαγωγή της ατμοκίνησης!
Η «Συρακουσία» έκανε
ένα μοναδικό ταξίδι, από τις Συρακούσες στην Αλεξάνδρεια, όπου ο Ιέρων χάρισε
το πλοίο στον Πτολεμαίο, αφού το μετονόμασε σε «Αλεξάνδρεια».
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Ιστορική Φράση της Ημέρας
ο/η papimi
<papimi@papimi.gr> έγραψε:
techit – τεχνολογικές
ειδήσεις | Προσοχή: Κακόβουλο λογισμικό απειλεί με ολοσχερή καταστροφή
υπολογιστές που έχουν Windows
Προσοχή: Κακόβουλο
λογισμικό απειλεί με ολοσχερή καταστροφή υπολογιστές που έχουν Windows
Ερευνητές ανακάλυψαν πρόσφατα ένα
νέο είδος κακόβουλου λογισμικού (malware), το οποίο όχι
μόνο προκαλεί σοβαρά προβλήματα σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, αλλά στόχος του είναι να τον καταστρέψει
ολοσχερώς.
Σύμφωνα
με την imerisia το malware,
με την ονομασία Rombertik,
ανακάλυψαν πρόσφατα οι ερευνητές Μπεν Μπέικερ και Άλεξ Τσίου της Cisco Systems, οι οποίοι δήλωσαν ότι πρόκειται για ένα από
τα πιο επικίνδυνα κακόβουλα λογισμικά των τελευταίων ετών. Όπως δήλωσαν οι
ερευνητές, το Rombertik έχει σχεδιαστεί για να
παρακολουθεί οποιαδήποτε μορφή απλού κειμένου σε έναν browser
(πρόγραμμα περιήγησης στο διαδίκτυο) και μεταδίδεται μέσω spam (ανεπιθύμητη αλληλογραφία) ή phishing (ενέργεια για εξαπάτηση χρηστών του Διαδικτύου) μηνυμάτων,
αναφέρεται σε έκθεση που ανήρτησε τη Δευτέρα στο μπλογκ της η ερευνητική Ομάδα Talos
της Cisco.
Στόχος
του συγκεκριμένου malware είναι ηλεκτρονικοί
υπολογιστές που ενσωματώνουν το λειτουργικό σύστημα Windows της Microsoft, από
όπου αποσπά δεδομένα και πληκτρολογήσεις μέσω phishing.
Μόλις εισχωρήσει στο λειτουργικό σύστημα,
το Rombertik πραγματοποιεί αλλεπάλληλους ελέγχους
προκειμένου να «σιγουρευτεί» ότι δεν έχει εντοπιστεί.
Τέτοιου είδους malware
έχουν χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν, όπως στην επίθεση που πραγματοποίησαν
πέρυσι χάκερς εναντίον της κινηματογραφικής εταιρείας
Sony Pictures Entertainment, για την οποία η
κυβέρνηση των ΗΠΑ κατηγόρησε τη Βόρεια Κορέα.
Ο
τελευταίος έλεγχος που πραγματοποιεί το Rombertik
είναι και ο πιο επικίνδυνος, αναφέρεται στην έκθεση. «Προτού το Rombertik αρχίσει να κατασκοπεύει τα θύματά του, εκτελεί
έναν τελευταίο έλεγχο για να βεβαιωθεί ότι δεν έχει εντοπιστεί, ωστόσο, εάν καταλάβει κάτι τέτοιο,
προσπαθεί αυτόματα να καταστρέψει το Master Boot Record (βασική εγγραφή
εκκίνησης) προκαλώντας αλλεπάλληλες επανεκκινήσεις στον υπολογιστή
και καθιστώντας
τον άχρηστο», δήλωσε ο Τσίου.
Συνέχισε λέγοντας ότι εάν το malware δεν καταφέρει να «δολοφονήσει» το MBR, τότε προχωρά
στην καταστροφή όλων των αρχείων που βρίσκονται στους κεντρικούς φακέλους του
υπολογιστή, κρυπτογραφώντας τους με ένα τυχαίο RC4 κλειδί (αλγόριθμος κρυπτογράφησης).
Μόλις
καταφέρει να αχρηστεύσει είτε το MBR είτε τους
φακέλους, ο υπολογιστής πραγματοποιεί διαδοχικές επανεκκινήσεις, ενώ στην οθόνη
εμφανίζεται το μήνυμα «Carbon crack attempt, failed».
Ο Rombertik στοχοποιεί οποιαδήποτε
ιστοσελίδα στον Chrome, τον Firefox
ή τον Internet Explorer και εξαπλώνεται μέσω ενός
εκτελέσιμου screensaver μεταμφιεσμένο σε αρχείο PDF (Adobe).
|
|
|||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Προεπισκόπηση από Yahoo |
|||||||
|
|
|||||||
ΜΙΑ
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ. ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ
ΕΛΛΗΝΩΝ, ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΤΕ ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ.
ΜΙΑ
ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΠΕΡΙΠΟΥ 14' ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ "OXI DAY".
An extraordinary film made by the OXI
DAY Foundation!
Το
διαβάσαμε
από
το: The Greek Secret !! ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ 14' ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ !!
http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/05/the-greek-secret-14.html#ixzz3Yq7chn52
10 Σημαντικότερες
αρχαίες Ελληνικές αποικίες !
Η Ελλάδα είναι γνωστή ως ένας όμορφος τουριστικό προορισμός και
ίσως ο καλύτερος προορισμός του κόσμου. Οι Έλληνες είχαν αποικίσει και
κυριαρχήσει στα περισσότερα μέρη του τότε γνωστού κόσμου. Δεν υπάρχει καμία
αμφιβολία ότι ήταν πλέον ένα από τα πιο σημαντικά έθνη όλων των χρόνων λόγω του
συμβολικού της εκπληκτικού πολιτισμού της συμπεριλαμβανόμενων και των διαφόρων
επιστημών, την αρχιτεκτονική και τη φιλοσοφία.
Εδώ είναι οι 10 αρχαίες ελληνικές πόλεις που
έχουν πάψει να είναι υπό ελληνική κατοχή:
Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος
Η Αλεξάνδρεια είναι ένα από τα μεγαλύτερα
ελληνιστικά και παραδοσιακά πολιτιστικά κέντρα στην πόλη της αρχαιότητας.
Ονομάστηκε και ιδρύθηκε το 331 π.Χ. από τον πλέον μεγάλο Έλληνα Μέγα Αλέξανδρο
και παρέμεινε η πρωτεύουσα της βυζαντινής Αιγύπτου της ελληνιστικής, ρωμαϊκής,
πάνω από χίλια χρόνια μέχρι κατακτήθηκε το 641 μ.Χ. από τους μουσουλμάνους. Ένα
από τα πιο διάσημα μέρη σε αυτή την πόλη είναι η βασιλική βιβλιοθήκη που είναι
η πιο περίφημη και η πιο μεγάλη βιβλιοθήκη στην Αρχαιότητα.
Βυζάντιο (Κωνσταντινούπολη),Τουρκία
Η πόλη ιδρύθηκε από Έλληνες αποίκους το 657 π.Χ.
από τα Μέγαρα και ονομάστηκε Βυζάντιον (Βυζάντιο) μετά τη βασιλεία του βασιλιά Βύζα. Διατηρεί το όνομά της σχεδόν χίλια χρόνια μέχρι που ο
μεγάλος Κωνσταντίνος αποφάσισε την μετονομάζει. Είναι μοναδική πόλη στον κόσμο
που βρίσκεται σε δύο ηπείρους την Ευρώπη και την Ασία.
Μασσαλία, Γαλλία
Σήμερα καλείται ως Μασσαλία και θεωρείται ως μία
από τις μεγαλύτερες πόλεις της Γαλλίας μετά το Παρίσι και έχει το μεγαλύτερο
λιμάνι εμπορικών πλοίων όχι μόνο στο εσωτερικό της αλλά και σε όλη την Ευρώπη.
Έγινε γνωστή από έλληνες εξερευνητές που την
χρησιμοποιούσαν για συναλλαγές και την ονόμασαν Μασσαλία. Εκτός από ότι ήταν
διάσημη για την παραγωγή σαπουνιού ήταν και ένα από τα πιο πολυσύχναστα
εμπορικά λιμάνια στον αρχαίο κόσμο.
Εμπόριον, Ισπανία
Σήμερα η πόλη είναι γνωστή ως Empuries και ιδρύθηκε το 575 π.Χ. από Έλληνες αποίκους και
εξερευνητές από τη Φώκαια, που έγινε «Εμπόριον» που
σημαίνει «τόπος διαπραγμάτευσης» για τους Έλληνες. Εγκαταλείφθηκε λόγω της
θέσης της επειδή ήταν πολύ εύκολο για τους κουρσάρους και τους πειρατές να
έρχονται στο σημείο. Ωστόσο τα ερείπια που έχουν βρεθεί τα τελευταία χρόνια
θυμίζουν στους τουρίστες και τους ντόπιους το ελληνικό παρελθόν και το ένδοξο
εμπόριο της πόλης.
Σύβαρη, Ιταλία
Η πόλη που βρίσκεται σήμερα στην Νότια Ιταλία
είχε ιδρυθεί το 720 π.Χ. από Troezenian και Αχαιών
αποίκων. Η πόλη είχε γίνει διάσημη για την θέση της στον Κόλπο Ταράντα και έγινε συνώνυμο με την πολυτέλεια και τον
πλούτο.
Αλεξάνδρεια στον Καύκασο, Πακιστάν, Ινδία και
Αφγανιστάν
Είναι μια άλλη πόλη που το όνομά της το πήρε από
τον μεγάλο Έλληνα βασιλιά Μέγα Αλεξάνδρο, ο οποίος
κατέκτησε ολόκληρη την περιοχή και βρήκε αυτή την πόλη. Η πόλη γίνεται η
πρωτεύουσα του μεγάλου βασιλείου και καλύπτει τα τμήματα των σημερινών χωρών
Πακιστάν, Ινδία και Αφγανιστάν.
Αντιόχεια, Ισραήλ
Σήμερα είναι ένας αρχαιολογικός χώρος στο Ισραήλ
με εκπληκτική θέα στη θάλασσα της Γαλιλαίας που προσελκύει τουρίστες ,αλλά πριν
από την αρχαιότητα ήταν μια ελληνορωμαϊκή πόλη και μέρος της «Δεκάπολης», μια περιοχή η οποία έχει δέκα πόλεις που
καλύπτει μεγάλες θέσεις όπως είναι η Συρία και η Ιορδανία.
Bouthroton, Αλβανία
Είναι επίσης γνωστή ως Βουθρωτό.
Ιδρύθηκε ως μία από τις επίσημες πόλης μεταξύ του έκτου και όγδοου αιώνα π.Χ.
από Κορίνθιους αποίκους και εξερευνητές. Η πόλη είναι μια αρχαία ελληνική πόλη
που ρέει η ανθρώπινη δραστηριότητα και αποτελούσε ένα από τα τμήματα του
ελληνικού βασιλείου της Ηπείρου.
Ηλιούπολη, Λίβανος
Το 334 π.Χ., η πόλη ονομάστηκε Ηλιούπολη από την
ελληνική λέξη της Helios, σημαίνει «ήλιος» και
«πόλις» που σήμαινε πόλη.» Ο χαρακτήρας αυτής της πόλης διατηρήθηκε κατά κανόνα
ρωμαϊκός και μερικοί από τους ναούς είναι αφιερωμένοι σε έλληνες
θεούς και ειδικά για το Δία.
Μυρμήκιο, Ρωσία
Βρισκόταν στις ακτές του Κιμμερίου
Βοσπόρου. Σύντομα έγινε η πλουσιότερη πόλη στην περιοχή. Κάτω από την επίδραση
των Ελλήνων η πόλη άκμασε σε διαφορετικά επίπεδα και ήταν γνωστή για την
παραγωγή υψηλής ποιότητας κρασιού.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Πρασινίζει και πάλι ο πλανήτης Γη!
Ο όγκος του διοξειδίου του άνθρακα που έχει «παγιδευτεί» και
αποθηκευτεί σε όλη τη ζώσα βιομάζα στην επιφάνεια της Γης έχει αυξηθεί κατά
σχεδόν 4 δισεκατομμύρια τόνους τα τελευταία 12 χρόνια και η Κίνα έχει μια
αξιοσημείωτη συνεισφορά σ' αυτή τη εξέλιξη.
Αυτό
υποστηρίζει μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Nature Climate Change». Ο επικεφαλής της ομάδας που τη συνέταξε, ο Γι Λιου, επιστήμονας στο Centre
of Excellence for Climate System Science του Πανεπιστημίου
της Νέας Νότιας Ουαλίας (Αυστραλία) τονίζει πως «η αύξηση της βλάστησης
προέκυψε καταρχήν, από έναν ευτυχή συνδυασμό περιβαλλοντικών και οικονομικών
παραγόντων και από μαζικά προγράμματα αναδάσωσης στην Κίνα».
«Στη
σαβάνα της Αυστραλίας, της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής, η βλάστηση έχει
αυξηθεί λόγω των πιο συχνών βροχοπτώσεων. Ενώ στη Ρωσία και τις άλλες πρώην
σοβιετικές δημοκρατίες παρατηρείται αναβίωση δασών σε εγκαταλελειμμένες
καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Η Κίνα ήταν η μόνη χώρα που ηθελημένα αύξησε τη
βλάστησή της, μέσω προγραμμάτων αναδάσωσης» σημειώνει ο Λιου.
Η μεγαλύτερη αύξηση της βλάστησης στην Κίνα παρατηρείται στο βόρειο τμήμα της
χώρας, «κάτι το οποίο, κατά τα φαινόμενα σχετίζεται με το Σινικό Τείχος»
υπογράμμισε, σε συνέντευξη που παραχώρησε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο «ClimateWire».
Το
«Πράσινο Σινικό Τείχος» - επισήμως, το πρόγραμμα λέγεται «Three-North
Shelter Programme», θεωρείται από πολλούς ειδικούς ως
το μεγαλύτερο πρόγραμμα γεωμηχανικής στον πλανήτη.
Από το 1978, τουλάχιστον 161.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα έχουν φυτευτεί με
δέντρα από πολίτες της Κίνας στον άνυδρο βορρά, σε μια προσπάθεια να
συγκρατηθεί η επέκταση της ερήμου Γκόμπι. Με την ολοκλήρωση του προγράμματος,
το 2050, μια πλατειά ζώνη δάσους θα εκτείνεται από τη
βορειοδυτική επαρχία Σιντζιάνγκ ως τη βορειοανατολική
επαρχία Χεϊλοντζιάνγκ, διασχίζοντας επτά επαρχίες.
Σύμφωνα
με τη μελέτη, οι προσπάθειες αναδάσωσης που καταβάλλονται στην Κίνα, μαζί με
την αναβίωση των δασών στη Ρωσία και τις γείτονες σ' αυτήν χώρες αντισταθμίζουν
σχεδόν το ήμισυ του όγκου του διοξειδίου του άνθρακα που δεν μπορεί πλέον να
παγιδευτεί και να αποθηκευθεί λόγω της αποδάσωσης στους τροπικούς.
Αν και ο κόσμος γίνεται συνολικά, πιο πράσινος,
σημειώνονται μαζικές απώλειες βλάστησης σε πολλές περιοχές και οι μεγαλύτερες
συμβαίνουν στην επαρχία της Σουμάτρας και του Καλιμαντάν της Ινδονησίας.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Μανούσος ο Δισκοβόλος: Το βίντεο από την Κρήτη
που τα «σπάει»!
Δείτε το βίντεο:
~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~
Οι ονομασίες των ημερών και των μηνών στην
Αρχαία Ελλάδα!
Οι
Έλληνες στους Ελληνιστικούς χρόνους είχαν δώσει ονόματα πλανητικών θεοτήτων
στις 7 ημέρες της εβδομάδος. Προτού την υιοθέτηση της εβδομάδας υπήρχαν άλλοι
τρόποι διαίρεσης του μήνα. Η προγενέστερη χρονική διαίρεση στην αρχαία Ελλάδα
ήταν εκείνη των δέκα ημερών (τρία δεκαήμερα του μήνα).
Ωστόσο, εύλογα ανακύπτουν ορισμένα ερωτήματα.
Όπως τι το ιδιαίτερο έχει η επταδική διαίρεση; Ή
γιατί ένας συγκεκριμένος πλανήτης αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη ημέρα και πώς
έγινε η αρχή της έναρξης των ημερών της εβδομάδας. Η ονομασίες των ημερών
πιστεύετε ότι επηρεάστηκαν από την Αστρολογία των Ελληνιστικών χρονών και τα
κείμενα του Ερμή του Τρισμέγιστου. Οι Έλληνες που είχαν σπουδάσει στην Αίγυπτο
και αλλού ήταν γνώστες των γραπτών του Ερμή του Τρισμέγιστου.
Οι Ελληνικές ονομασίες των ήμερων
Δευτέρα ............. ΗΜΕΡΑ ΣΕΛΗΝΗΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ
Τρίτη ................. ΗΜΕΡΑ ΑΡΕΩΣ
Τετάρτη ............. ΗΜΕΡΑ ΕΡΜΟΥ
Πέμπτη .............. ΗΜΕΡΑ ΔΙΟΣ
Παρασκευή ......... ΗΜΕΡΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ
Σάββατο ............. ΗΜΕΡΑ ΚΡΟΝΟΥ
Κυριακή .............. ΗΜΕΡΑ ΗΛΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ
Από τους Έλληνες οι ονομασίες των ημερών πέρασαν στους Ρωμαίους, χωρίς
μεταβολές, αλλά μεταφρασμένες στην λατινική γλώσσα. Αργότερα τις συναντούμε και
σε άλλες διαλέκτους.
Για παράδειγμα, η Δευτέρα ονομάζεται στα ιταλικά
Lunedi από το Dies Lunae (ημέρα της Σελήνης), ενώ στα αγγλικά λέγεται Monday από την Μόνα, αρχαία ονομασία της Σελήνης.
Η Τρίτη ονομάζεται Martedi
από Dies Martis (ημέρα του
Άρη), ενώ στα αγγλικά λέγεται Tuesday προς τιμή του
θεού του νόμου Tiw.
Η Τετάρτη ονομάζεται Mercoledi
από το Dies Mercury (ημέρα
του Ερμή), ενώ στα αγγλικά λέγεται Wednesday από τον
αντίστοιχο θεό των Τευτόνων, τον Βόταν ή Οντίν.
Η Πέμπτη ονομάζεται Giovedi από το Dies Jovis (ημέρα του Δία), ενώ στα αγγλικά λέγεται Thursday από τον σκανδιναβό θεό Θορ.
Η Παρασκευή ονομάζεται Venerdi
από το Dies Veneris (ημέρα
της Αφροδίτης), ενώ στα αγγλικά λέγεται Friday και
στα γερμανικά Freitag από την θεά του έρωτα Φρυγία,
ταυτόσημη της Αφροδίτης.
Οι Άγγλοι ονομάζουν το
Σάββατο Saturday από το Saturn
day (ημέρα του Κρόνου), και λένε την Κυριακή Sunday από το Sun day (ημέρα του Ηλίου).
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δώδεκα (12) μήνες, όπως
έχουμε και εμείς σήμερα.
Στην αρχαία Αθήνα κάθε μήνας είχε
30 ημέρες (πλήρης μήνας) ή 29 ημέρες (κοίλος μήνας). Οι μήνες αυτοί και οι
αντιστοιχίες τους με τους σημερινούς αναφέρονται παρακάτω:
Αττικό Ημερολόγιο
Εκατομβαίων (30 ημέρες) 16 Ιουλίου – 15 Αυγούστου
Μεταγειτνιών (29 ημέρες) 16 Αυγούστου –
15 Σεπτεμβρίου
Βοηοδρομιών (30 ημέρες) 16 Σεπτεμβρίου –
15 Οκτωβρίου
Πυανεψιών (29 ημέρες)
16 Οκτωβρίου – 15 Νοεμβρίου
Μαιμακτηριών (30 ημέρες) 16 Νοεμβρίου – 15
Δεκεμβρίου
Ποσειδεών (29
ημέρες) 16 Δεκεμβρίου – 15 Ιανουαρίου
Γαμηλιών
(30 ημέρες) 16 Ιανουαρίου – 15
Φεβρουαρίου
Ανθεστηριών (29 ημέρες) 16
Φεβρουαρίου – 15 Μαρτίου
Ελαφηβολιών (30 ημέρες) 16 Μαρτίου – 15 Απριλίου
Μουνιχιών (29
ημέρες) 16 Απριλίου – 15 Μαΐου
Θαργηλιών (30
ημέρες) 16 Μαΐου – 15 Ιουνίου
Σκιροφοριών (29 ημέρες) 16 Ιουνίου
– 15 Ιουλίου.
Η πρώτη ημέρα κάθε μήνα ονομαζόταν
νουμηνία.
Ο παλαιότερος δρόμος της Αθήνας!
Ποιος θεωρείται ο παλαιότερος δρόμος της
Αθήνας; Τον περπατούσαν οι αρχαίοι πριν από 25 αιώνες...
Βρίσκεται στην Πλάκα και θεωρείται ο αρχαιότερος
δρόμος της Αθήνας γιατί ένα μεγάλο τμήμα του συμπίπτει ακριβώς με τον αρχαίο,
ενώ διατηρεί και το ίδιο όνομα. Αναφέρεται μάλιστα στο βιβλίο με τα ελληνικά
ρεκόρ Γκίνες, σαν ο μακροβιότερος δρόμος της πόλης
που έχει διατηρήσει την ίδια ονομασία για 25 σχεδόν αιώνες. Ήταν από τους
φαρδύτερους δρόμους της αρχαίας Αθήνας, με πλάτος έξι μέτρα και ο πιο σύντομος
για να πάει κάποιος από το θέατρο του Διονύσου έως την Αγορά.
Ξεκινούσε από την είσοδο το τεμένους του
Διονύσου, πήγαινε περιφερειακά της Ακρόπολης προς την ανατολική πλευρά,
διέτρεχε το βόρειο τμήμα του ιερού βράχου και κατέληγε στο Πρυτανείο της Αγοράς. Την αρχαία αυτή οδό,
διέσχιζαν και οι νυχτερινές λαμπαδηδρομίες που γίνονταν προς τιμήν του Θεού
Διονύσου. Πήρε
το όνομά της από τους χάλκινους τρίποδες που τοποθετούνταν κατά μήκος της.
«Έστι δε οδός από του
πρυτανείου καλουμένη Τρίποδες∙ αφ’ ου καλούσι
το χωρίον, ναοί όσον ες
τούτο μεγάλοι και σφισιν εφεστήκασι
τρίποδες, χαλκοί»,
αναφέρει ο Παυσανίας στο «Ελλάδος Περιήγησις» Πρόκειται για την οδό Τριπόδων.
Το
Μνημείο του Λυσικράτη ενσωματωμένο στην Μονή Καπουτσίνων και η οδός Τριπόδων,
1758.
Οι τρίποδες ήταν έπαθλα των χορηγών των
θεατρικών αγώνων που συχνά αφιερώνονταν στον θεό Απόλλωνα. Γι΄
αυτό τα μνημεία ονομάστηκαν χορηγικά και τοποθετούνταν στο δρόμο που ήταν έξω
από το θέατρο. Οι
τρίποδες ήταν τοποθετημένοι πάνω σε βάσεις, που τον 5ο αιώνα ήταν απλές, ενώ
τον 4ο πήραν τη μορφή μικρού ναού. Αθήνα 1900. Το μνημείο του Λυσικράτη Τα περισσότερα μνημεία
της οδού Τριπόδων καταστράφηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Το μνημείο του
Λυσικράτη που κατασκευάστηκε το 334 π.Χ, είναι το
καλύτερα διατηρημένο μέχρι σήμερα.
Αθήνα
1900. Το μνημείο του Λυσικράτη....
Το όνομα του χορηγού – νικητή αναφέρεται σε
επιγραφή που βρίσκεται στο επιστύλιο του κυλινδρικού κτίσματος. Ο τρίποδας- βραβείο
ήταν στηριγμένος στην άκανθο, πάνω στη στέγη. Το μνημείο της οδού Τριπόδων
αγοράστηκε το 1669 από μοναχούς Καπουτσίνους, που είχαν ιδρύσει τη μονή τους
ακριβώς δίπλα. Ήθελε να το κλέψει ο Έλγιν Σώθηκε από
τα χέρια του Έλγιν χάρη στον τότε ηγούμενο των
μοναχών, που δεν ενέδωσε στις πιέσεις και τις οικονομικές προφορές του.
Μετά την ελληνική επανάσταση του 1821, κατά τη
διάρκεια της οποίας η μονή των Καπουτσίνων κάηκε, το μνημείο παρέμεινε στην
ιδιοκτησία της γαλλικής κυβέρνησης, μέχρι που ανταλλάχτηκε με ένα οικόπεδο στην
οδό Διδότου και έκτοτε ανήκει στο ελληνικό δημόσιο.
Η «σύγχρονη» ιστορία της οδού Τριπόδων Η οδός
Τριπόδων, που στην αρχαιότητα λόγω της σύνδεσής της με το θέατρο και τις
Τέχνες, ήταν εκτός των άλλων και ένας πανέμορφα στολισμένος δρόμος, έχει πολλές
αναφορές και στη νεότερη ιστορία. Ο λόρδος Βύρων που φιλοξενήθηκε στη μονή των
Καπουτσίνων της οδού Τριπόδων αναφέρει σε επιστολή του για την ομορφιά του
τοπίου: «Μπροστά μου έχω τον Υμηττό, πίσω μου την Ακρόπολη, δεξιά μου το ναό του
Δία, μπροστά το Στάδιο, αριστερά μου την πόλη. Ε, κύριε αυτό θα πει
γραφικότητα. Δεν υπάρχει κύριε τίποτα παρόμοιο στη Λόντρα,
όχι, ούτε καν η κατοικία του Λόρδου Δημάρχου». Στην οδό Τριπόδων, που έχουν
διασχίσει κατά καιρούς όλες οι πνευματικές και καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες, που
έμεναν ή σύχναζαν στην Πλάκα, όπως ο Δροσίνης, ο Παλαμάς, ο
Παπαδιαμάντης, η Μερκούρη, ο Χορν και πολλοί άλλοι.
«Η οδός Τριπόδων ήταν στην αρχαιότητα κατά
κάποιο τρόπο ό,τι η Λεωφόρος της Δόξας στο Χόλυγουντ σήμερα. Κατά μήκος της οι
χορηγοί νικητές των θεατρικών αγώνων ύψωναν μνημεία, επάνω στα οποία τοποθετούσαν
τους τρίποδες που κέρδιζαν οι τριλογίες τις οποίες χρηματοδοτούσαν. Δηλαδή
πλήρωναν και τον τραγικό ποιητή που έγραφε τρεις τραγωδίες και μία κωμωδία και
στη συνέχεια την ανέγερση του μνημείου που πιστοποιούσε τη νίκη τους».
Φωτογραφία και σχόλιο από «Η Πλάκα μέσα στο
Χρόνο« Στον ίδιο δρόμο, που λέγεται ότι ο Περικλής συνάντησε την εταίρα Φρύνη, βρισκόταν και το κινηματογραφικό σπίτι του κύριου
και της κυρίας Κοκοβίκου (Γιώργος Κωνσταντίνου και
Μάρω Κοντού), από την ταινία «η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα».
Το κινηματογραφικό σπίτι του Αντωνάκη και της
Ελενίτσας στην οδό Τριπόδων 32
Η ιστορία της οδού Τριπόδων συνεχίζει να
γράφεται, καθώς αποτελεί μέχρι σήμερα έναν πολυσύχναστο δρόμο της πιο διάσημης
Αθηναϊκής συνοικίας.
Σε όλες τις ιστορικές
περιόδους και σε όλους τους πολιτισμούς, η κοινή γνώμη θεωρούσε την κοιλιά ως
την κύρια έδρα των συναισθημάτων και των συγκινήσεων.
Όμως για τους
επιστήμονες ήταν μέχρι σήμερα απλώς ένας σωλήνας που λειτουργούσε
αντανακλαστικά, ενώ για τους περισσότερους ανθρώπους στο δυτικό κόσμο το πιο
πεζό, γλοιώδες και ενοχλητικά θορυβώδες μέρος του ανθρώπινου σώματος. Μέχρις
ότου κάποιος σκέφτηκε να μετρήσει τις νευρικές ίνες του εντέρου.
Έτσι ανακάλυψε ότι οι αυθαίρετοι ισχυρισμοί των αρχαιότερων παραδόσεων είχαν
επιστημονική βάση, αφού στην κοιλιά υπάρχει ένας δεύτερος εγκέφαλος, σχεδόν το
αντίγραφο εκείνου που έχουμε στο κεφάλι, ο οποίος δε χρησιμεύει μόνο για την
πέψη.
Ανακαλύφθηκε, έτσι, ότι ο κοιλιακός εγκέφαλος λειτουργεί αυτόνομα και
στέλνει περισσότερα σήματα στον εγκέφαλο του κεφαλιού απ’ όσα λαμβάνει απ’ αυτόν.
Βοηθά στο να παγιώνονται
οι αναμνήσεις που αφορούν στα συναισθήματα. Μπορεί ν’ αρρωστήσει, να υποφέρει
από στρες, ν’ αναπτύξει τις δικές του νευρώσεις.
Βιώνει συναισθήματα, "σκέφτεται" και θυμάται. Και μας βοηθά να
παίρνουμε αποφάσεις.
Ίδια κύτταρα, ίδιες αρχές λειτουργίας, ίδιοι υποδοχείς: σχεδόν ταυτόσημοι
Ο δεύτερος εγκέφαλός μας αναλαμβάνει τις "αποφάσεις της κοιλιάς",
δηλαδή τις αυθόρμητες και ασυνείδητες, άρα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο τόσο
στη χαρά όσο και στον πόνο μας. Για τη μελέτη αυτού του δεύτερου εγκεφάλου
γεννήθηκε μια καινούρια επιστήμη: η νευρογαστρεντερολογία.
Τα θεμέλιά της έθεσε, στα μέσα του 1900, ο Λέοπολντ Άουερμπαχ,
ένας Γερμανός νευρολόγος ο οποίος, μελετώντας το έντερο στο μικροσκόπιο,
παρατήρησε δύο λεπτότατα στρώματα νευρικών κυττάρων ανάμεσα σε δύο στρώματα
μυών.
Κι ανακάλυψε ότι αυτό το είδος δικτυωτού πλέγματος περιβάλλει όλη την πεπτική
οδό μέχρι το ορθό έντερο.
Το δίκτυο των νευρικών κυττάρων που ανακάλυψε ο Άουερμπαχ
είναι το κέντρο διαχείρισης και ελέγχου. Δεν περιορίζεται στο να αναλύει τη
σύνθεση των τροφών και στο να συντονίζει τους μηχανισμούς απορρόφησης και
έκκρισης της.
Ελέγχει επίσης την ταχύτητα διέλευσης του περιεχομένου καθώς και άλλες
λειτουργίες, οι οποίες ρυθμίζονται χάρη στην ισορροπία μεταξύ των ανασταλτικών
και των διεγερτικών νευροδιαβιβαστών, των διεγερτικών ορμονών και των
προστατευτικών εκκρίσεων.
Ο κοιλιακός μας εγκέφαλος πρέπει ν’ αναλύσει την κάθε τροφή στα συστατικά της
για ν’ αποφασίσει ποια στοιχεία πρέπει να απορροφήσει και ποια να αποβάλει -
δηλητήρια, μικροοργανισμούς.
Κι αυτό γιατί ο κοιλιακός εγκέφαλος είναι επίσης ο οργανωτής της άμυνας ενάντια
στους εισβολείς.
Όταν η κοιλιά "ενοχλείται", μας βάζει σε μπελάδες
Το 1981, ο Αυστραλός Μαρτσέλο Κόστα, απέδειξε ότι τα νευρικά κύτταρα του εντέρου
παράγουν σεροτονίνη, για την οποία ήδη γνώριζαν ότι
ήταν ένας από τους πολλούς νευροδιαβιβαστές του νευρικού συστήματος.
Όμως, δεν είναι η μοναδική ουσία που εκκρίνεται από τον κοιλιακό εγκέφαλο, ο
οποίος είναι ένα τεράστιο χημικό εργοστάσιο που παράγει περίπου σαράντα
νευροδιαβιβαστές ή νευρορυθμιστές, μέσω των οποίων τα
διάφορα μέρη του επικοινωνούν τόσο μεταξύ τους όσο και με τον κρανιακό εγκέφαλο
Τα κύτταρα και των δύο εγκεφάλων μιλούν την ίδια χημική γλώσσα.
Αυτό εξηγεί το γιατί
συχνά οι ασθενείς από Αλτσχάιμερ και πάρκινσον παρουσιάζουν ίδιου τύπου βλάβες και στους δύο
εγκεφάλους.
Όπως επίσης και το γιατί
τα ψυχοφάρμακα επιδρούν και στο έντερο και τα γαστρεντερικά φάρμακα και στον
εγκέφαλο.
Η πιο πρόσφατη θεραπεία, που βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, για το
ευερέθιστο κόλον είναι αποτέλεσμα των ερευνών για τον
κοιλιακό εγκέφαλο. Από τη συγκεκριμένη ασθένεια υποφέρει το 20% του πληθυσμού.
Προκαλεί πόνους στην
κοιλιά, ακανόνιστες κενώσεις και συσσώρευση αέριων. Δεν ξέρουμε γιατί το κόλον αυτών των ασθενών δυσλειτουργεί.
Ένοχος, σύμφωνα με τον Σέρμαν- καθηγητή φυσιολογίας στην κτηνιατρική σχολή του
Ανόβερου- είναι ο κοιλιακός εγκέφαλος ή, ακριβέστερα, η κακή συνεννόηση μεταξύ
του πάνω και του κάτω εγκεφάλου - το ίδιο πιθανόν ισχύει και για άλλες πενήντα
περίπου ασθένειες.
Ο κοιλιακός εγκέφαλος μπορεί να υποφέρει κι από νευρώσεις. Πάντως, η
επικοινωνία μεταξύ των δύο εγκεφάλων ρυθμίζεται από εκείνον της κοιλιάς.
Απ’ αυτόν ξεκινά το 90% των μηνυμάτων προς το κεφάλι.
Εμείς τα
αντιλαμβανόμαστε μόνο όταν είναι σήματα συναγερμού που προκαλούν μια σειρά από
ενοχλητικές αντιδράσεις
Οι καταθλιπτικοί αισθάνονται όλες τις κινήσεις του εντέρου τους.
Ο Έμεραν Μάγερ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της
Καλιφόρνια, ανακάλυψε ότι ένα μέρος των μηνυμάτων του κοιλιακού εγκεφάλου
φτάνει στο μεταιχμιακό σύστημα που βρίσκεται στο
κέντρο του πάνω εγκεφάλου.
Αυτό το σύστημα παίζει
αποφασιστικό ρόλο στη ρύθμιση της συναισθηματικής μας συμπεριφοράς, αφού
επεξεργάζεται τα αρνητικά σήματα και καταστέλλει τα δυσάρεστα συναισθήματα.
Τα ερεθίσματα που προέρχονται από το έντερο γίνονται αντιληπτά μόνο όταν
ξεπερνούν ένα σχετικά υψηλό κατώφλι(τιμή ενεργοποίησης), ενώ όποιος υποφέρει
από ευερέθιστο κόλον, σύμφωνα με τον Μάγερ πιθανόν να
έχει πιο χαμηλό κατώφλι, με αποτέλεσμα να αντιλαμβάνεται και την παραμικρή
εντερική κίνηση.
"Οι καταθλιπτικοί και οι αγχωτικοί έχουν παρόμοια συμπτώματα",
αναφέρει ο Μάγερ.
Γιατί χαμηλώνει το
κατώφλι; Πιθανόν λόγω του στρες.
Όταν ο πάνω εγκέφαλος αισθάνεται πίεση ή φόβο, θέτει σε συναγερμό τα κύτταρα
του εντέρου, τα οποία παράγουν ερεθιστικές ουσίες όπως η ισταμίνη.
Η πρωτεΐνη αυτή
ενεργοποιεί τα νευρικά κύτταρα του πεπτικού σωλήνα κι αυτά προκαλούν συσπάσεις
στους μυς του εντέρου.
Έτσι εξηγούνται οι κράμπες, οι σουβλιές και η διάρροια. Αυτό το σήμα συναγερμού
ανεβαίνει έπειτα στον κρανιακό εγκέφαλο, ο οποίος το αναμεταδίδει στον κοιλιακό
και πάει λέγοντας
Αν το άγχος δεν υποχωρήσει, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος και τα συμπτώματα
γίνονται χρόνια.
Τα άγχη του παρελθόντος
χαράσσονται ανεξίτηλα και στην κοιλιά
"Τα άγχη που βιώσαμε κατά το παρελθόν εντυπώνονται τόσο στο κεφάλι όσο και
στην κοιλιά, δημιουργώντας μια ισόβια υπερευαισθησία του άξονα
κεφάλι-κοιλιά", τονίζει ο Σέμαν. Μήπως λοιπόν η
μελαγχολία και ο φόβος γεννιούνται στο έντερο;
"Τα δεδομένα μάς λένε ότι, όπως το αίσθημα της πείνας και του κορεσμού
επιδρούν στη διάθεσή μας, έτσι και άλλες ψυχικές καταστάσεις μπορεί να
γεννιούνται στον κοιλιακό εγκέφαλο, μεταξύ των οποίων και η τυπική
κατάθλιψη", υποστηρίζει ο Μάγερ.
Όμως αυτές οι έρευνες είναι ακόμα στα σπάργανα.
Κάθε φορά που το έντερο συσπάται και εκκρίνει σεροτονίνη ή άλλους νευροδιαβιβαστές, οι πληροφορίες
ταξιδεύουν μέσω των πνευμονογαστρικών νεύρων μέχρι
τον πάνω εγκέφαλο, όπου μεταφράζονται σε αδιαθεσία, αλλεργία, αίσθημα κόπωσης ή
ζωτικότητας και καλή ή κακή διάθεση.
Και η κοιλιά επίσης ονειρεύεται.
"Μπορούμε να πούμε ότι ο κοιλιακός εγκέφαλος
σκέφτεται", ισχυρίζεται ο Σέρμαν.
"Είναι οργανωμένος με λειτουργικό τρόπο, δουλεύει με μια σειρά κυκλωμάτων,
είναι σε θέση να καταγράφει διαφορετικές καταστάσεις και ν’ αντιδρά αυτόνομα.
Εν ολίγοις, έχει όλα τα στοιχεία ενός ολοκληρωμένου νευρικού συστήματος".
Το βέβαιο είναι ότι η κοιλιά φτιάχνει την ατμόσφαιρα του κεφαλιού.
Το κεφάλι είναι η "τράπεζα" των συναισθημάτων, αφού συλλέγει όλες τις
αντιδράσεις και τα δεδομένα κυρίως στο μετωπιαίο φλοιό.
Ο κοιλιακός εγκέφαλος διηγείται τη δική του εκδοχή στον πάνω εγκέφαλο,
δημιουργεί το δικό του "αισθηματικό" προφίλ και προετοιμάζει ένα
αισθητικό υπόστρωμα ή κλίμα για τη νύχτα. Πράγματι, κατά τη φάση REM του ύπνου,
όπου ο εγκέφαλος παράγει κύματα υψηλής συχνότητας (αλλά χαμηλού δυναμικού) και
όνειρα, τα σπλάχνα αρχίζουν κι αυτά να πάλλονται κυματιστά χάρη στη σεροτονίνη.
Μ’ αυτά τα κύματα ο κρανιακός εγκέφαλος "αποθηκεύει" τις αναμνήσεις
με όλη τη συναισθηματική τους φόρτιση.
"Τα προσεχή χρόνια ίσως ανακαλύψουμε ότι ο εγκέφαλος και η κοιλιά είναι η
βιολογική μήτρα του ασυνειδήτου!
Αγαπητοί φίλοι...είχατε
ποτέ την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά ή ένα παράξενο συναίσθημα ότι μια
κατάσταση είναι επικίνδυνη ή νοιώσατε ‘πεταλούδες’ στο στομάχι σας πριν από μια
σημαντική συνάντηση;
Αυτό οφείλεται στην δράση του ‘Δεύτερου Εγκέφαλου’.
Ναι, παρόλο που δεν είναι ευρέως γνωστό στους περισσοτέρους ανθρώπους, έχουμε
δύο ‘φυσικούς’ Εγκεφάλους.
Οι περισσότεροι είναι εξοικειωμένοι με τον Εγκέφαλο που βρίσκεται στο κρανίο. Υπάρχει
όμως ένας δεύτερος Εγκέφαλος στα έντερα.
Μάλιστα περισσότερα από τα μισά νευρικά κύτταρα βρίσκονται στα έντερα.
Ίσως να σας φανεί παράξενο αλλά ο ‘εντερικός Εγκέφαλος’ περιέχει νεύρα και
νευροδιαβιβαστές παρόμοιους μ’ αυτούς που βρίσκονται στον Εγκέφαλο του κρανίου.
Επιπλέον όπως ο βασικός Εγκέφαλος, ο ‘εντερικός Εγκέφαλος’ έχει την ικανότητα
να μαθαίνει, να θυμάται και να παράγει συναίσθημα.
Οι δύο αυτοί Εγκέφαλοι επικοινωνούν αμφίδρομα μέσω μεγάλης νευρικής οδού που
εκτείνεται από την βάση του κρανίου μέχρι την κοιλιά.
Έτσι ο ένας επηρεάζει τον άλλο. Αυτό δικαιολογεί γιατί υπάρχει ανησυχία στο
στομάχι πριν από μια σημαντική συνάντηση ή ένα καυτερό φαγητό μπορεί να
προκαλέσει ανήσυχο ύπνο ή ακόμα και εφιάλτες.
Πως συνέβη να έχουμε δύο
Εγκέφαλους;
Κατά τη διάρκεια της αρχικής εμβρυϊκής ανάπτυξης τόσο τα όργανα (οισοφάγος,
στομάχι, λεπτό και παχύ έντερο), όσο και ο βασικός Εγκέφαλος, άρχισαν να
αναπτύσσονται από τα ίδια συσσώρευση εμβρυϊκού ιστού. Όταν αυτό το τμήμα ιστού
χωρίστηκε, το ένα τμήμα μεγάλωσε και έγινε το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα
(Εγκέφαλος, Κρανιακά νεύρα, Νωτιαίος Μυελός), και το άλλο έγινε το ‘εντερικό
νευρικό σύστημα’.
Στα τελευταία στάδια της εμβρυϊκής ανάπτυξης, αυτοί οι δύο Εγκέφαλοι συνδέθηκαν
μέσω ενός μαζικού νεύρου του Πνευμονογαστρικού.
Αυτό είναι το μακρύτερο όλων των κρανιακών νεύρων, και σχηματίζει μια απευθείας
σύνδεση μεταξύ του Εγκέφαλου και των σπλάχνων. Ακριβώς λόγω αυτής της απευθείας
σύνδεσης, η κατάσταση των σπλάχνων έχει μια προφανή επίδραση πάνω ψυχοσωματική
κατάσταση του ανθρώπου.
Πως λειτουργεί;
Το ‘Εντερικό Νευρικό Σύστημα’ (ΕΝΣ) είναι εμπεδωμένο στο περίβλημα του ιστού
που βρίσκεται στον οισοφάγο, στο στομάχι, στο λεπτό και το παχύ έντερο. Σχεδόν
κάθε ρυθμιστική χημική ουσία του βασικού Εγκέφαλου βρίσκεται επίσης στον ΕΝΣ,
περιλαμβάνοντας ορμόνες και νευροδιαβιβαστές. Στο βιβλίο του ‘The Second Brain’ ο καθηγητής Dr. Michael Gershon
του New York City’s Columbia – Presbyterian Medical Center, αναφέρει ολόκληρο το Γαστρεντερικό Σύστημα ως ‘το
δεύτερο νευρικό σύστημα του σώματος’.
Επίσης σχολιάζει: «Ο Εγκέφαλος δεν είναι το μόνο μέρος του σώματος που είναι
γεμάτο από νευροδιαβιβαστές…ένα εκατομμύριο νευροδιαβιβαστές υπάρχουν κατά
μήκος των σπλάχνων…περίπου ο ίδιος αριθμός βρίσκεται στον βασικό Εγκέφαλο…».
Βασικά ο συνολικός αριθμός των νευρικών κυττάρων στα σπλάχνα είναι μεγαλύτερος
από τον συνολικό αριθμό των νεύρων που συνδέουν το υπόλοιπο σώμα με τον βασικό
Εγκέφαλο. Αυτό το πολύπλοκο σύμπλεγμα επιτρέπει στο ΕΝΣ να ενεργεί ανεξάρτητα
από τον βασικό Εγκέφαλο.
Είναι σημαντικό και ο δεύτερος Εγκέφαλος μας να λειτουργεί αποτελεσματικά.
Δίνεται σημασία στο τι μπορεί να συμβαίνει στο πεπτικό σας σύστημα.
07/05/2015
|
ΤΙ ΠΡΟΟΔΟΣ... ΤΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ...
ΤΙ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΜΟΣ - ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η
ΚΟΠΡΟΝ-ΟΖΟΥΣΑ ΔΥΣΗ |
Σε πελάγη ευτυχίας πλέει ο
πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, Ξαβιέ Μπετέλ, καθώς την ερχόμενη εβδομάδα πρόκειται να
παντρευτεί... τον Βέλγο αγαπημένο του, Γκοτιέ Ντεστενέ! Αυτό θα πεί πρόοδος!
Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, που
επικαλείται πληροφορίες από το περιβάλλον του πρωθυπουργού, το ζευγάρι
πρόκειται να παντρευτεί την ερχόμενη εβδομάδα, 15 Μαΐου.
Όλα αυτά, λίγους μήνες μετά την νομιμοποίηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών στη χώρα.
Όπως επισημαίνει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων
δεν έχουν κυκλοφορήσει πολλές πληροφορίες σχετικά με τον γάμο, καθώς ο ίδιος ο Μπετέλ δεν επιθύμησε να προχωρήσει σε περισσότερες
λεπτομέρειες.
«Δεν επιθυμεί να κάνει επίδειξη της προσωπικής
του ζωής και απέρριψε το αίτημα εφημερίδων που επικεντρώνονται στην προσωπική
ζωή διασημοτήτων να καλύψουν την τελετή» γνωστοποίησε η πηγή.
Στο μεταξύ, ανάμεσα στους καλεσμένους αναμένεται
να είναι και ο πρωθυπουργός του Βελγίου Σαρλ Μισέλ.
Ο 42χρονος Μπετέλ είχε
ανακοινώσει την πρόθεσή του να παντρευτεί με τον Ντεστενέ,
έναν αρχιτέκτονα με τον οποίο έχουν συνάψει σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης από το
2010.
«Μου το ζήτησε και εγώ είπα ναι» δήλωσε στους Los Angeles Times.
Το Λουξεμβούργο νομιμοποίησε τον Ιούνιο του 2014 το γάμο μεταξύ προσώπων του
ίδιου φύλου αναγνωρίζοντας επιπλέον στα
ζευγάρια το δικαίωμα να υιοθετούν παιδιά. 
------------ Χάλια, αδιόρθωτα
(δοσμένα όμως, με χιούμορ)!
KYΡ FOR EVER!
Δάκρυα συγκίνησης προκάλεσε στους
χιλιάδες φίλους του ο Αρκάς, ανεβάζοντας
στη σελίδα του στο Facebook
«έναν επίλογο που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ» για τη σειρά
«Χαμηλές Πτήσεις».
Το διάσημο σπουργίτι, που από το 1991 -όταν πρωτοεμφανίστηκε- έκανε κόλαση τη
ζωή του πατέρα του, μεγάλωσε...
Δείτε την ανάρτηση του Αρκά στο Facebook
Τηλεοπτικό σποτ για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου που θα
φιλοξενηθεί τον Ιούνιο στην Κρήτη
https://www.youtube.com/watch?v=gtAmpUXD7Vk
Αυτός είναι ο Έλληνας που
ανακάλυψε κατά... λάθος τον καφέ φραπέ!
Ο εικονιζόμενος Δημήτρης Βακόνδιος
είναι ο άνθρωπος που ανακάλυψε κατά λάθος τον φραπέ, τον δεύτερο ελληνικό καφέ
μετά τον παραδοσιακό βραστό.
Η δημιουργία του φραπέ ήταν τυχαία. Κατά την
διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης στη Θεσσαλονίκη το 1957, ο αντιπρόσωπος της
ελβετικής εταιρίας Νεστλέ στην Ελλάδα Γιάννης Δρίτσας παρουσίαζε ένα νέο προϊόν για παιδιά, ένα
σοκολατούχο ρόφημα που παρασκευαζόταν στιγμιαία αναμιγνύοντάς το με γάλα και
χτυπώντας το με σέϊκερ.
Ο Δημήτριος Βακόνδιος,
υπάλληλος του Δρίτσα συνήθιζε να πίνει Nescafé που ήταν στιγμιαίος καφές και παρασκευαζόταν
από την Νεστλέ.
Σε ένα διάλειμμα που έκανε κατά την διάρκεια της
έκθεσης θέλησε να πιει καφέ, αλλά επειδή δεν έβρισκε ζεστό νερό σκέφτηκε να
χρησιμοποιήσει το σέϊκερ για να φτιάξει τον καφέ του
με κρύο νερό.
Έβαλε καφέ, ζάχαρη και νερό, τα κούνησε και δημιούργησε
τον πρώτο καφέ φραπέ της ιστορίας. Μετά από χρόνια δήλωνε ότι δε μπορούσε να
συνειδητοποιήσει πως ένα απλό πείραμα τον οδήγησε στην εφεύρεση του
διασημότερου ροφήματος στην Ελλάδα.
Το… σύμβολο της χαλάρωσης στη Θεσσαλονίκη,
λοιπόν, ήταν αποτέλεσμα ενός στιγμιαίου λάθους.
Και όπως γράφει και η wikipedia,
«ο καφές φραπέ είναι ένα ελληνικής επινόησης αφρώδες κρύο ρόφημα. Τα βασικά
συστατικά του είναι στιγμιαίος καφές, ζάχαρη και νερό. Η εφεύρεσή του έγινε
τυχαία το 1957 από τον Δημήτρη Βακόνδιο στην
Θεσσαλονίκη».
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Παράξενα θαλάσσια είδη που μοιάζουν… εξωγήινα!
Μπορεί
οι δημιουργοί των ειδικών εφέ να μας εκπλήσσουν με τις κατασκευές τους, με τα
τέρατα και τα ευφάνταστα όντα που δημιουργούν στις ταινίες, όμως η φύση για
άλλη μία φορά ξεπερνά κάθε φαντασία. Παράδοξα θαλάσσια είδη που μοιάζουν
εξωγήινα ζουν στα βάθη του ωκεανού και εκπλήσσουν με το σχήμα και τα χρώματά
τους. Τόσο πολύ μάλιστα που σε ορισμένες περιπτώσεις ο καθένας δυσκολεύεται να
αποδεχτεί πως αυτά τα πλάσματα είναι αληθινά. Ένα υποβρύχιο ταξίδι στο βυθό θα
φέρει στο φως ό,τι δεν φαντάζεστε…
10. Μέδουσες Atolla!
Φωτίζουν σαν πυγολαμπίδες και ζουν σε όλους τους
ωκεανούς του κόσμου, συνήθως στα 700 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του νερού.
9. Το ψάρι της Ανταρκτικής!
Ζουν σε ακραίες κλιματικές συνθήκες, σε πολύ
παγωμένα νερά περίπου 1.000 μέτρα στο βυθό των θαλασσών της Ανταρκτικής και
είναι ιδιαίτερα ασυνήθιστο. Είναι εντελώς άχρωμο, ακόμα και το αίμα του, το
μοναδικό σπονδυλωτό στον κόσμο που δεν έχει αιμοσφαιρίνη.
8. Γαρίδα-αυτοκράτορας!
Μοιάζει σαν να το έχει ζωγραφίσει κάποιος
καλλιτέχνης, το θαλάσσιο αυτό είδος χρησιμοποιεί το πολύχρωμο δέρμα του σαν
καμουφλάζ από τους εχθρούς του.
7. Μπλε δράκος!
Μοιάζει με πολύτιμο κόσμημα που κάποιος το έχασε
στην ακτή και συνηθίζει να κινείται στην επιφάνεια των θαλασσών και όχι στο
βυθό. Το μεταλλικό μπλε χρώμα του προσομοιάζει με το νερό και δύσκολα γίνεται
αντιληπτό.
6. Σαλιγκάρι του βυθού!
Η Felimare picta είναι ένα είδος θαλάσσιου γυμνοσάλιαγκα που ζει σε
θερμά, υποτροπικά νερά, ιδιαίτερα γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα και τον Κόλπο
του Μεξικού. Εντυπωσιακός χρωματισμός που δεν ταιριάζει σε… σαλιγκάρι!
5. Θαλάσσια ανεμώνη!
Στα νερά του Ινδο –
Ειρηνικού ζουν μερικά από τα πιο παράξενα θαλάσσια είδη στον πλανήτη,
συμπεριλαμβανομένης και της Gorgonian Wrapper. Πρόκειται για μια δηλητηριώδη ανεμώνη που
συλλαμβάνει το θήραμά της στα πλοκάμια της και το παραλύει με το δηλητήριό της.
4. Φωτογενές χταπόδι!
Η επιστημονική του ονομασία είναι Wunderpus photogenicus και ζει
στα νερά των Φιλιππίνων, όπου και ανακαλύφθηκε. Ο χαρακτηρισμός του ως
φωτογενές έγινε εξαιτίας της διάθεσης όσων το έβλεπαν να το… φωτογραφίσουν! Το
λευκό και κόκκινο χρώμα του αποτελεί το καλύτερο καμουφλάζ πίσω από συμπλέγματα
κοραλλιών.
3. Λιονταρόψαρο!
Το Lionfish είναι ένα
από τα πιο αναγνωρίσιμα είδη ψαριών στον κόσμο. Άγρια ομορφιά και εξαιρετικά
επικίνδυνο ψάρι, ζει στον Ινδικό Ωκεανό και το Νότιο Ειρηνικό. Βασικό
χαρακτηριστικό του, ο κανιβαλισμός: Στην απουσία τροφής, τρώει το ένα το άλλο.
2 . Γιγαντιαίο σιφωνοφόρο!
Πρόκειται για το μεγαλύτερο σπονδυλωτό στον
κόσμο, που μπορεί να φτάσει μέχρι τα 40 μέτρα μήκος! Κι αν αυτό σας φαίνεται
υπερβολικό, αξίζει να σημειωθεί ότι δεν πρόκειται για ένα είδος αλλά για πολλά
πλάσματα μαζί, στην ουσία για μια μακρόστενη αποικία που ελίσσεται στο βυθό των
ωκεανών.
1. Δολοφονικό σκουλήκι!
Ζει σε λαγούμια του πυθμένα των θαλασσών
αφήνοντας έξω από την άμμο τις… λαβίδες του, με τις οποίες συλλαμβάνει τα
θηράματά του. Μπορεί να αυξηθεί μέχρι 10 μέτρα σε μήκος, ενώ συχνά έχει βρεθεί
να ζει και σε διάφορα ενυδρεία ανά τον κόσμο.
